🔰بنام خدا ✅ملاک شيعه بودن
👈 اذن ندادن امام رضا (ع) به چند نفر كه ادعا مى كردند كه ما شيعه على هستيم
عنوان : آخرين كلمات
در كتاب احتجاج در بيان احتجاجات امام رضا (ع) روايت كرده است، كه قومى بر در منزل آن بزرگوار آمده اذن حضور به خدمت جناب امام رضا (ع) كرده و به ملازم آن حضرت گفتند : كه به مولاى خود بگوئيد، كه ما از شيعه هاى على بن ابي طالب (ع) هستيم، ما را مأذون فرمايد، به خدمتش برسيم. ملازم احوالات را به آن حضرت معروض داشتند، حضرت فرمود : به آن ها بگو كه من مشغول كارى هستم و بروند، فردا بيايند، فردا نيز آمدند، استيذان كردند همان جواب را شنيدند، تا مدت دو ماه به اين منوال مأذون شدند، و از شرف وصول محضر کرامی آن بزرگوار مأيوس شدند، آخرين روز به ملازم گفتند : به مولاى خود بگو كه ما از شيعيان پدرش على بن ابي طالب (ع) هستيم، به تحقيق دشمنان به ما شماتت مى كنند، در اذن ندادن آن جناب اگر اين دفعه هم مأذون نفرمايند، بايد از اين شهر و از خوف شماتت دشمنان بگريزيم. پس ملازم عرض ايشان را به حضرت رسانيد، و آن بزرگوار ايشان را اذن مرحمت فرمود. چون داخل شدند ايشان را به نشستن اذن نداد، و سرپا ايستادند، و عرض كردند : يابن رسول الله اين چه جفاست كه بر ما روا داشتى مدت دو ماه است اذن دخول نداده و حالا كه مأذون فرموده ايد، اذن جلوس ارزانى نمى فرماييد؟ حضرت فرمودن اين آيه را بخوانيد : و ما اصابكم من مصيبته فبما كسبت ايديكم و يعفو عن كثير،. يعنى آن چه كه از مصيبت به شما رسيده است، سببش آن است كه كسب كرد دو دست شما و خدا از بسيارى عفو كند. فرمود : كه من در اين باب به پروردگار خودم و به رسول او و جدم اميرالمؤمنين (ع) و به پدران بزرگوار خودم اقتدا نمودم، كه ايشان عتاب فرمودند، به شما نيز عتاب نموده و مأذون نكردم، عرض كردند : به چه سبب مستحق اين عتاب شده ايم ؟ فرمود : به سبب آن كه شما ادعا نموديد كه شيعه على (ع) امام حسن (ع)، امام حسين (ع) سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و محمد بن ابى بكر است آن چنان شيعيانى كه به چيزى از فرموده هاى على (ع) مخالفت نكردند، و اما شما با امام على (ع) مخالفت مى كنيد، و در بسيارى از واجبات تقصير مى كنيد و سهل انگارى به عمل مى آوريد در حقوق عظيمه برادران دينى خودتان و تقيه مى كنيد، در جايى كه تقيه نبايد، بكنيد؛ در آن جايى كه تقيه بايد كرد، تقيه نمى كنيد و اگر بگوئيد : انكم مواليه و محبوه و الموالوان لاوليائه و ا لمعادون لاعدائه لم انكره من قولكم : يعنى به درستى كه ما از مولين و دوستداران على (ع) و دوستداران دوستان على (ع) مى باشيم، به اين سخن شما انكار نمى كنم، وليكن اين شيعه على (ع) بودن مرتبه شريفه است كه شما ادعا مى كنيد هرگاه تصديق نكند ادعاى شما را كرد و عمل شما چنان كه لازمه عمل شيعه است هلاك خواهيد شد مگر اين كه شما را رحمت پروردگار دريابد عرض كردند : يابن رسول الله پس ما به پروردگار خودمان توبه و استغفار مى كنيم از آن ادعاى شيعه كه كرديم و قائل مي شويم چنان كه فرموديد و اقرار مي كنيم بر اين كه ما دوستدار شمائيم و دشمن دشمنان شما هستيم چون اين نوع توبه و اقرار به دوستى كردند، پس آن بزرگوار نظر مرحمت به سوى ايشان افكنده فرمود، مرحبا به شما اى برادران مؤمن من و اى اهل دوستى من به بالا بيائيد و آن قدر آن ها را به طرف خود بالا كرد تا اين كه ايشان را بر نفس گرامى خود چسبانيد بعد از آن به ملازم خود فرمود چند مرتبه ايشان را از من برگردانيدى عرض كرد شصت مرتبه پس فرمود شصت مرتبه بيرون شو و بيا و از جانب من به ايشان سلام من را برسان پس به تحقيق گناهان خود را به سبب توبه و استغفار محو كردند، و به احترام و اكرام سزاوار شدند از براى دوست داشتن ايشان ما را. پس ملازم چنان كه مأمور شد به عمل آورد و بعد از آن به كار ايشان وارسى فرمود، و امور عيال و نفقه ايشان را وسعت مرحمت فرمود و انعام ها وصله ها براى ايشان مقرر داشت و حاجات ايشان را كفايت داده، مرخص فرمود.
كشكول النور : ج 2، ص 9 به نقل از كتاب مفتاح الجنة .
https://eitaa.com/masuman
🔰بخش پرسمان
💦چرا در زمان امامت امام باقر و امام صادق ( ع) معارف شيعه شكوفا گرديد ؟
جواب:
فقه و معارف شيعه ، در زمان امام باقر و صادق ( عليهم السلام ) بخصوص در زمان امام صادق ( عليه السلام ) - به اوج شكوفايي خود رسيد و اين بدان دليل بود كه در زمان اين دو امام بزرگ ، به خاطر درگيري ميان بني اميه و بني عباس ،
فرصتي مناسب به وجود آمد كه آن بزرگواران به نشر مكتب و معارف اسلامي بپردازند ؛ از اين رو ، بيشتر روايات و احاديثي كه در زمينه معارف اسلامي در منابع حديثي ما وارد شده ، از امام باقر و امام صادق ( عليهم السلام ) است
.
مركز پاسخگو : موسسه در راه حق
💦چرا مذهب ما به شيعه جعفري معروف است؟
سوال:
چرا مذهب ما به شيعه جعفري معروف است؟ نقش امامان قبل از امام صادق(ع) چه بوده است؟
جواب:
پس از فشارهاي شديد بني اميه، در عهد امامت امام صادق(ع) بر اثر قيام ها و انقلاب هايي كه در كشورهاي اسلامي بر عليه بني اميه بر پا شده بود و جنگ هاي خونيني كه در نهايت منجر به سقوط خلافت بني اميه گرديد، و نيز زمينه خوبي كه امام باقر(ع) با نشر حقايق و معارف اسلامي مهيا كرده بود، براي امام صادق(ع) امكانات بيشتري و محيط مناسب تري براي نشر تعاليم ديني پيدا شد.
آن حضرت تا اواخر زمان امامت خود كه مصادف با آخر خلافت بني اميه و اول خلافت بني عباس بود از فرصت استفاده نمود به نشر تعاليم ديني پرداخت و شخصيت هاي علمي بسياري در فنون مختلف عقلي و نقلي مانند زراره، محمد بن مسلم،
هشام بن حكم، جابر بن حيان و... پرورش داد.
در حوزه علمي امام ششم(ع)، چهار هزار نفر محدث و دانشمند شركت مي كردند كه عده اي از بزرگان و رجال علمي اهل سنت نيز مانند »ابو حنيفه«، قاضي سكوني، قاضي ابوالبختري و... افتخار شاگردي آن حضرت را پيدا كردند. از اين رو، امور ذيل را منشأ اين نامگذاري بايد دانست:
1- مجال و زمينه مناسبي كه سبب شد مجموعه عظيمي از معارف و تعاليم و احكام ديني در حوزه علمي امام صادق(ع) تبيين شود.
2- چهره شاخص و سرشناس و شناخته شده حضرت در ميان تمام فرق و گروه هاي مسلمان.
3- با توجه به اين كه برخي از ائمه چهارگانه، شاگرد امام صادق(ع) و برخي شاگرد شاگردان آن حضرت بوده اند، پيروي شيعه از فقه و مذهب اهل بيت با نام »جعفري« نامي شناخته شده و معتبر، نزد پيروان مذاهب اربعه بوده است.
4- علاوه بر اين كه، عنوان »مذهب جعفري«، شيعيان پيرو مكتب فقهي اهل بيت را از شيعه زيديه كه از فقه اهل بيت پيروي نمي كنند جدا مي سازد.
براي آشنايي با نقش امامان قبل از امام صادق(ع) ر.ك: حيات فكري و سياسي امامان شيعه، رسول جعفريان.
مركز پاسخگو : مركز تحقيقات سپاه
https://eitaa.com/masuman
🔰ضرورت ارتباط با معصومان (ع)
🌷در نمونه پاسخ های قرآنی
👈حضرت رضا (ع) در مجلس مأمون، در شمار آياتى كه براى فضيلت اهل بيت (ع) نقل مى كرد، اين آيه را « فَسْئَلُوا اَهْلَ الذِّكْر ِاِنْ كُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ» (1) : اگر نمى دانيد، از اهل ذكر از [آگاهان] بپرسيد قرائت كرده و فرمود : ما اهل ذكر هستيم اگر نمى دانيد از ما خانواده بپرسيد دانشمندان مجلس گفتند : مقصود خداوند از اهل ذكر يهود و نصارى هستند، امام ابوالحسن الرضا (ع) فرمود : سبحان الله ! اگر ما پرسيديم، و آن ها هم، به دين خودشان دعوت كردند و گفتند دين ما بهتر از دين اسلام است؛ آيا چنين كارى بر ما جايز است ؟ مأمون سؤال كرد : يا اباالحسن! آيا ممكن است، اين سخن را بشكافيد و شرح دهيد، تا خلاف ادّعاى اين ها ثابت شود؟ حضرت امام رضا (ع) فرمود : بلى، ذكر، رسول الله است و ما اهل بيت، اهل آن حضرت هستيم و اين در كتاب خدا بيان شده، آن جا كه درسوره طلاق مى فرمايد : فَاتَّقُوا اللّهَ يا اُولىِ الاَْلبابِ الَّذينَ امَنُوا قَدْ اَنْزَلَ اللّهُ اِلَيْكُمْ ذِكْراً، رَسُولاً يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللّهِ مُبَيِّناتٍ (2) : از مخالفت فرمان خداوند بپرهيزيد، اى خردمندانى كه ايمان آورده ايد! زيرا خداوند ذكر را برشما فرستاده رسولى كه آيات روشن خدا را بر شما تلاوت مى كند پس ذكر، رسول الله است و ما هم اهل ذكر هستيم (3)
1عيون اخبار الرضا(ع)، ج 1 / 185، تفسير صافى، 4 / 124. 2انبياء / 7. 38طلاق / 10. 3 عيون اخبار الرضا(ع)، 1 / 187.
https://eitaa.com/masuman
17- مائده (5) ، آيه 55 .
برگرفته از: مقاله امـامـت از ديـدگـاه عـقـل