#نخبگان #نخبگان_سیاسی #نخبگان_سیاسی_دوران_انقلاب_اسلامی ✳️ موضوع:رشد روندهای سیاسی پس از انقلاب و رشد بصیرت نخبگان پس از انقلاب ✏️نوشتاری از محمدباقر مکرمی پور 🔻پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران در 1979 میلادی و 1357 هجری شمسی نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران و اسلام و مذهب تشییع اثنی عشری است. همچنین از انقلاب اسلامی به عنوان بزرگترین و آخرین انقلاب قرن بیستم یاد می شود. پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357 در بعد سیاسی دستاوردها و نتایج فراوانی داشت ازجمله: 1⃣ استقرار یک نظام سیاسی اسلامی بر پایه مردم سالاری 2⃣ مقابله با جهانخوران بین الملل و استکبارجهانی و شکستن هژمونی ایالات متحده آمریکا 3⃣ حضور فعالانه اقشار گروه های مختلف و تشکل های سیاسی متعدد در عرصه سیاست، 4⃣ حضور فعالانه بانوان در عرصه سیاست و اجتماع 5⃣ مشارکت فعالانه اقشار مختلف مردم با دیدگاه های متنوع در انتخابات های پس از انقلاب اسلامی 6⃣ استقلال سیاسی و عدم وابستگی به هیچ یک از دو بلوک غرب و شرق و همچنین عدم وابستگی به قدرت های نوظهور 7⃣ رشد گروه ها و تشکل های سیاسی در قالب حزب، افزایش بی سابقه فعالیت های مدنی و... را می توان مهمترین رشد روندهای سیاسی پس از انقلاب دانست. 8⃣ نکته دیگر که لازم است به آن اشاره شود رشد بصیرت نخبگان پس از انقلاب اسلامی است. رشد بصیرت نخبگان پس از انقلاب اسلامی است در مورد واژه نخبه(Elite)تعاریف متعدد و متکثری از سوی متفکران و پژوهشگران نیز ارائه شده است که به طور اجمالی به یکی دو مورد اشاره مینماییم: از دیدگاه داریوش آشوری نخبه یا الیت سرامدان گروهی از افرادند که در هر جامعه موقعیتی ممتاز و برجسته دارند، به ویژه اقلیت حاکم و محافلی که اقلیت حاکم از آنها برمی خیزد. همچنین در تجزیه و تحلیل نخبگان سیاسی همان صاحبان قدرت در یک جامعه سیاسی هستند این قدرت مندان شامل رهبری و آن ترکیب بندی های اجتماعی می باشند که در طی یک دوره مشخص رهبران نوعا از دل آنها بر می خیزند و در برابر آنها پاسخگو هستند. واژه نخبه در میان متفکران سیاسی یونان باستان از جمله افلاطون و ارسطو و...مرسوم بوده است. برخی از افلاطون به عنوان پدر نخبه گرایی سیاسی نیز یاد می کنند. می توان اذعان نمود که نقش نخبگان سیاسی در مشروعیت بخشیدن به ارزش ها و نهادهای جدید که مبانی و همزیستی عمومی را تبیین می کنند و همچنین در پویش نهادینگی سیاسی و بسط حوزه سیاست دانست. با تکیه برتجارب تاریخی می توان گفت که تعالی و ترقی فروپاشی یا سقوط هر مملکتی به نقش نخبگان و برگزیدگان سیاسی وابسته است.با پیروزی انقلاب اسلامی و چرخش نخبگان سیاسی یا برگزدیدگان سیاسی رویکرد و نگرش آنها نسبت به ساختار سیاسی، امر حکومتداری، نقش مسائل مهمی چون انتخابات، مشارکت سیاسی،آزادی،پارلمانتاریسم،توسعه سیاسی،نقش دین سیاست، نقش عوامل فرهنگی در سیاست و...دچار تحول اساسی گردید. رویکرد نخبگان سیاسی عهد جمهوری اسلامی و نوع نگرش و نگاه آنها از جهات مختلف با نخبگان دیگر عهدها و دوران های معاصر ایران نیز متفاوت بوده است. 👇👇👇👇👇