#فتنه #هیجدهم_تیرماه ✳️ سالگرد قیام مردم در مقابل فتنه تیرماه 1378 ✅ 10 سال طراحی برای فتنه‌ای شکست‌خورده در دی ماه 1377 و در آستانه سال 1999 میلادی، جرج تنت رئيس وقت سازمان جاسوسي آمريکا CIA اعلام کرد:  «در سال 1999 (1378) در ايران انتظار حوادثی را داريم که در 20 سال گذشته بي‌سابقه است.»  نشریه‌ آمریكایی «میدل ایست اكونومیك دایجست» هم در اوایل تیر 1378 وعده داد:  «بیشتر ناظران در تهران بر این اعتقادند كه تابستان امسال شاهد یك آزمون حیاتی قدرت و حتی شاهد دورنمای رویارویی جدی بین جناح محافظه‌كار و اصلاح‌گرایان خواهد بود.» طولی نکشید که وعده فوق به تحقق پیوست و با هماهنگی مطبوعات زنجیره‌ای و با حضور عوامل شناخته‌شده خارجی و داخلی، در شامگاه 17 تیرماه‌ 1378، کوی دانشگاه تهران به آشوب کشیده شد. ظاهرا بهانه این آشوب توقیف روزنامه «سلام»، به دلیل افشای یک سند محرمانه بود. ساعت 10 شب 16 تیرماه به موسوی خویینی‌ها (مدیر مسئول این روزنامه) اعلام شده بود که به‌دلیل انتشار اسناد محرمانه وزارت اطلاعات در روزنامه «سلام» و براساس قانون مطبوعات‌، این روزنامه توقیف شده است. اما گروهی از روزنامه‌های صبح که قاعدتا می‌بایست تا ساعت 10 شب روانه چاپخانه‌ها می‌شدند‌، خبر فوق را به تیتر اول خود تبدیل کردند. چگونه چنین عملی امکان‌پذیر بود. انگار این روزنامه‌ها و نشریات، صفحه اول و صفحات رویی خود را از قبل، برای انتشار چنین خبری نگه داشته و به چاپخانه نفرستاده بودند! که با یک هماهنگی خاص، تحلیل و گزارشی واحد درباره آن، همان گزارش‌ها و تحلیل‌ها را با عکس و میان‌تیتر و سوتیترهای مختلف، صفحه‌آرایی کرده و روانه چاپخانه کنند!! واضح بود آنها به‌خصوص شخص موسوی خویینی‌ها از تبعات انتشار اسناد محرمانه وزارت اطلاعات و تصریح قانون مطبوعات اطلاع داشته و به نظر می‌آید این برنامه‌ای از پیش طراحی شده برای برپایی یک غائله مفصل بود که پیش از این نیز، هماهنگی مشکوک مشابه مابین این زنجیره مطبوعاتی رؤیت گردیده بود.  وقتی در تیرماه 1378، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، طرح اصلاحیه قانون مطبوعات را با هدف قطع جریان نفوذ در مطبوعات کشور به تصویب رساند‌‌، همه این نشریات که در طی سال‌های قبل و به‌خصوص در دوران پس از دوم خرداد‌، به صف شده بودند‌، ناگهان به میدان سرازیر شده و با یک تیتر مشابه‌، اصلاحیه قانون مطبوعات را به چالش گرفته و آن را برابر برقراری استبداد اعلام نمودند. سردبیران آن نشریات با گزارش‌ها و تیترهای مشابه و حتی یکسان، درباره طرح اصلاحیه فوق در مجلس هشدار دادند! ✅ فاز دوم فتنه؛ تخریب کوی دانشگاه اما این بار به بهانه تعطیلی روزنامه «سلام»، اول از همه، در کوی دانشگاه اغتشاش به راه انداختند. از جمله محرکان اصلی این گروه، افرادی غیردانشجو بودند که پس از دستگیری‌، درباره چگونگی دریافت کمک مالی و ارتباط با عناصر خارجی و طراحی تجمعات اعتراض‌آمیز اعترافات قابل تأملی داشتند. آشوبگران وقتی در کوی دانشگاه نتوانستند تعداد قابل‌توجهی از دانشجویان را به خود جلب کنند‌، از کوی بیرون آمده و راهی دانشگاه تهران شدند. اما نیروی انتظامی مانع آنها شده و موجب گردید به طرف کوی عقب‌نشینی کنند. شیوه برخورد نیروی انتظامی با دانشجویان با مدارا و سازش همراه بود‌، اما آشوبگران به طرف آنها سنگ پرتاب کرده و بالاخره 3 تن از افراد نیروی انتظامی را به گروگان گرفتند. اما اتفاق دیگری وقایع را به‌گونه‌ای متفاوت رقم زد ‌، عده‌ای با هویت نامعلوم و در اقدامی مشکوک به کوی دانشگاه حمله کرده‌، خوابگاه دانشجویان را تخریب نموده، اموال‌شان را به آتش کشیده و غارت کردند، آنچنان که قلب مقام معظم رهبری را به درد آوردند. بعدا مشخص شد، گروهی اجیرشده توسط همان عوامل جریان موسوم به اصلاحات تحت عنوان حزب‌الله و زیر لوای دفاع از ولایت، به چنین اعمال و تحرکات ضد انقلابی مبادرت ورزیده‌اند تا زمینه تبلیغات و پروپاگاندای ضد نظام را فراهم آورده و خیل عظیم رسانه‌های زنجیره‌ای استکبار جهانی را هم به میدان بکشانند.  همان عملی که منافقین در سال‌های اولیه انقلاب با اجتماعات خود، برای مظلوم‌نمایی انجام دادند و بعدا تشت رسوایی‌شان بر زمین افتاد! با دستگیری آشوبگران، اسرار پشت‌پرده این وقایع آشكار گردید. از جمله عزت‌الله سحابی به عنوان یکی از متهمان ماجرا اعتراف کرد: «برای بدبین كردن مردم به حاكمیت دینی، فردی را در نیروهای منتسب به حزب‌الله نفوذ داده تا برای ایجاد تشنج، به اقدامات تهدیدآمیز و حملات فیزیكی تحریك نماید». 💢 ادامه مطلب 👇👇👇👇👇