زبان باز کن که عجیب مشتاق شنیدنم اصلاً باور نمی‌کردم یک زمان جارو کردنت، این‌گونه شاعرانه سخن بگوید. آری بگو انگار عالَمی چشم انتظار، شنیدنت، گوش‌ها را صیقل داده است. بهتر بگویم گوش‌های‌مان را صیقل دادی که این‌گونه در چشم انتظاری به سر می‌بریم. چقدر حرکاتت، دعوت به شنیدن می‌کند. به راستی زمانش رسیده که چشم‌ها را بشوییم و جور دیگر بنگریم؟ انسان، چشمِ خداست که دیر زمانی است، فرسنگ‌ها از جایگاهش فاصله گرفته و این دست توست که توان یافته، زنگار قلبم و غبار چشم‌های‌مان را بشوید. گرمای دست‌هایت و محبت چشمانت را طالبم #غزه #بی_قراری 🖋معمای هستی