#سو_من_سه #قسمت چهل و دوم 🌾می پرسم: - این حس ترسناک نیست؟ - ترس؟ چرا. اولش که خیلی می ترسیدم. می دونی خدا اگه منبع قدرت و هیبت باشه تو هم کوچک باشی اندازۀ یه ذره. ترس هم داره دیگه. از توی هواپیما آدما رو دیدی؟ اندازۀ یه ذره، یه نقطه، بعد که هواپیما بالاتر میره. هیچ می شند. نیست و نابود می شند. ما الان خودمونو بزرگ می بینیم چون پایین دستیم. برو بالا، اوج بگیر، نگاه کن. اصلا نیستی که بخوای اینقدر شاخ و شونه بکشی و منم منم راه بندازی. این نبودنه ترس داره. قدرت خدا هم ترس داشت. اول با اجبار همراه میشی، بعد انس می گیری و حس محبت و امنیت. منبع قدرتی که پشت و پناه و تکیه گاهت میشه. این خوبه. خیلی خوبه. خیلی خیلی خوبه. من مصطفی را نمی فهمم. حس هایش را نمی فهمم. خیلی خیلی خیلی خوب هایش را هم نمی فهمم. پس دهان بسته می مانم. نه، سؤال میکنم: - کسی هم هست که این حس رو تجربه کرده باشه و بشه دید تو زندگیش. اینکه حال کرده با خدا؟ دارد دنبال جواب می گردد یا کلا می خواهد جواب ندهد که می گوید: - من همیشه دوست دارم جواب رو از هم سن خودم بگیرم. این که بزرگا میگن من حس می کنم که موقعیت ما رو درک نمی کنن. کتابای شهدا رو دوست دارم. چون هم سن خودم بودن یا همین حدوده. همه چیز هم براشون فراهم بوده دیگه. خدا و خرما... اما شهید همین قدر قشنگ فهمیده که قشنگ زندگی کرده که قشنگ رفته. می خواسته زندگی قشنگ رو یادمون بده یا می خواسته زشتیا را از دنیا بشوره ببره و یه زندگی قشنگ بهمون هدیه بده! بعدترها که به این حس بیشتر بیشتر فکر کردم شیرین شد برام. بحث دوست داشتن اومد وسط. شاعر میگه: دوست دارم دوسم داری دل به دل راه داره! و می خندد. نغمۀ خنده اش رشته های سیاهی را پاره می کند و نسیم مهربان دم عید می نشیند روی موها و صورتمان.حرف هایم با مصطفی را برای مادرم تعریف می کنم. مو به مو تعریف می کنم. ملیحۀ خانه هم هست. از روستا که برگشتم حسم نسبت به مادر و خواهرم عوض شده است. دقیق گوش می دهند و خیلی شیرین همراهم می شوند. یکی مادر می گوید، یکی ملیحه: - پس هرکی مهربون تره این قشنگی رو بهتر فهمیده! - احترام گذاشتن باحجاب بودن ما خانم ها هم محبت به همه است. اثر محسوس تو عالم داریم! - شما مردا هم باید این پوششای افتضاحتون رو درست کنید در ضمن هوای خواهر رو داشتن هم... می خندم به ملوسکی که وسط بحث دارد بار خودش را می بندد. لپش را می کشم و می گویم: - نوکرتم. تو همینجور خوب بمون. مثل همۀ دخترا نباش. اصیل باش خودم تا آخر عمر نوکرتم دو ماه مانده تا کنکور و همه به هم ریخته ایم و برادر مصطفی، محمدحسین دعوتمان می کند یک هفته ای برویم یزد توی زیرزمینی که اجاره کرده درس بخوانیم. از تهران خراب شده بدم می آید. راستش بدم نمی آید یک ترس غریب افتاده به جانم. محمدحسین، من و آرشام و جواد و مصطفی و علیرضا را با خودش می برد یزد. دانشجو است و خانۀ دانشجویی دارد. توی مسیر از فرقه ها می گوید و کارهایشان یعنی مَنِ جوان، جان سالم به در ببرم در این دنیای هزار و یک فرقه؛ صلوات... زیرزمینش یک اتاق دارد و یک سالن که دو تا دوازده متری افتاده است از این سرش تا آن سرش. در اتاق را که باز می کنم بوی عطر نرگس می پیچد و چشمانم همراه دماغم لذت می برد. برای خودش یک موزه است و بازدید نیاز. ورقه های کوچک و بزرگ با انواع و اقسام خط و عکس ها لای و لویش به دیوار چسبیده و یکی دو تا پرچم... همه با من سرک می کشند. محمدحسین یکی یک پتو و متکا می دهد دستمان و می گوید: - برید بخوابید تا صابخونه بیرونم نکرده فعلش را درست به کار نبرد. گفت برید بخوابید. پس خودش چه؟ ما کجا بخوابیم او کجا؟ وقتی می بیند مثل مجسمه ایستاده ایم می گوید: - من اینجا میخوابم شما برید تو سالن قضیه خیلی پیچیده شد. اول مصطفی و بعد ما، در همان اتاق ولو می شویم. دست به پهلو و با چشمان وقزده نگاهمان می کند. دست زیر سر و با چشمان منتظر نگاهش می کنیم. ابهت و کلامش سراب می شود. آرشام عکس العملش جمله ای است که فقط از مادر عروس برمی آید: - جوون نباید تو اتاق تنها بخوابه آقا محمد حسین. ما برا همین همراهیت می کنیم. والّا که خودمون یکی یک اتاق تک داریم که دلمان می خواد با ناخن دیواراشو خراب کنیم. اتاق تک مزخرف ترین ایدۀ جهانیه. حداقل تو هراتاق از دو نفر تا مثل الانِ ما، باید پنج نفر باشن. ‌❣ @Mattla_eshgh

#سو_من_سه #قسمت چهل و سوم 🌾محمدحسین دارد متکایش را از زیر سر مصطفی بیرون می کشد، مصطفی سفت متکا را چسبیده: - پررو نشو مصطفی. پتومو برداشتی، زیرشلواریمو برداشتی، تیشرتمو پوشیدی. متکا را می گیرد و یکی می کوبد به مصطفی. دراز که می کشد مصطفی هم سر می گذارد کنار سر محمدحسین و پتو را می کشد تا بیخ خرخره اش. تازه داریم مراحل پس از فتح را طی می کنیم که علیرضا می گوید: - محمدحسین حواسمون هست که از اولی که راه افتادیم داری می پیچونی و جواب سؤالامون رو ندادی بلند می گویم: - حق با علی است! جواد دست می کند لیوان خالی آب را پرت می کند سمتم که روی هوا می گیرم. مصطفی دستش را مثل بلندگو می گیرد جلوی دهان محمدحسین و می گوید: - جواب بده. یک چند دقیقه ای مکث می کنیم و من اول از همه می گویم: - واضح و مبرهن است که ... همه با هم هو می کنندم. ادامه می دهم: - این بود انشای من دوباره هو می کنند و می خندند. جواد می گوید: - تبلیغ برعلیه خدا زیاده وجدانا ، انقدر که آدم فکر می کنه خدا دشمن اول و آخرشه که پدر درمیاره. حرف غریب جواد کمی فکر کردن می خواهد. آرشام هم افاضه فیض می کند: - خود خدا هم مقصره. همه چی داده به همه، بعد آروم و مهربون یه گوشه وایساده نگاه می کنه. هرکی که... می خواد می خوره، هیچی هم نمیگه. دم به دیقه هم ایاماهلل راه می اندازه می بخشه. جواد و من نمی توانیم نخندیم. قه قهۀ ما و لرزش آرام شانۀ مصطفی باعث می شود محمدحسین سر بلند کند و با تعجب نگاهمان کند. نمی داند ما چه اوباشی هستیم، اما اینقدر فهمیده منبر می رویم. آرشام، من و جواد را با لگد خفه می کند. محمدحسین می گوید: - این شیطان پرستی نوع فجیعشه. حالا برید دانشگاه براتون گروه عرفان حلقه، آتئیست، فمنیسم، هدایتیسم، زنیسم، مردیسم، افسردگیسم، پورنیسم، بساطی راه می اندازن که نگو. اینه که آدم می رید دانشگاه، هپلی میاید بیرون. با خدا میری، بی خدا برمی گردی. درجا می گویم: - نتیجه می گیریم که دانشگاه بد است و این هفت روز را چهاردره کرده و در یزد به گشت و گذار روزگار می گذرانیم. این بود انشای من! مهلت نمی دهند و سه نفری می افتند رویم. پتو را می کشم و تا می خورم می زنند. غرب و شرق عالم که ما را زدند. این سه تا هم بزنند. از شرق برایمان نسخۀ هروئین و حشیش و شیشه ای که غرب نوشته می آید، از خود غرب انواع و اقسام فرقه ها. بهائیت می آید که قبله اش رو به اسرائیل است. بابیت می آید که آن هم، هم! قطب می آید، درویش می آید، علی اللهی می آید، حلقه ها می آیند. احمدالیمانی می آید. داعش و طالبان و النصره می آید، منافق و توده ای و کوفته مثل قارچ داره از زمین و زمان بیرون می زند. فکر نکنید من خودم اینها را بلد بودم. نه، بیچاره محمدحسین تا خود نمازصبحش جواب سؤال های ما را داد. تازه هرکداممان فهمیدیم خیلی از چنل ها و کانال هایی که عضویم، برای همین چپرچلاغ هایی است که...هایی مثل ما سر در آخورشان کرده اند. آنها کاه و یونجه، منتهی در قالب داستان و شعر و شبهه و نقد و کلیپ می ریزند و ما میل می کنیم. خودم عضو حداقل چهارتای این زهرماری ها هستم. حالا فهمیدید چرا گفتم برای سلامتی جوان تنبل، کماطالع و کتابنخونِ جاهل امروزی صلوات! به آقای مهدوی می گویم: - خدا چه قدر گناه رو می بخشه؟ می خندد و می گوید: - کلش رو می بخشه. می گویم: - نه، منظورم، گناه های بزرگ و وحشتناک رو چی؟ - وحید خدا رو کوچیک نکن! - نه، گناهم بزرگه. - بزرگتر از عظمت و محبت و مغفرت خدا که نیست. فکر می کنم که خدا چه قدر است که ریز و درشت خلاف هایم را کنارش بگذارم. بالاخره که... ادامه دارد .... ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز یکشنبه(خانواده وازدواج)👆 روز دوشنبه(حجاب وعفاف)👇

#مقام_معظم_رهبری ✅ زنِ خانواده، مدیر و مدبر #خانواده #سبک_زندگی_اسلامی ‌❣ @Mattla_eshgh

#رهایی_از_رابطه_حرام 20 ✅ اگه یک خانم مجرد یا متاهل عمیقا با خداوند متعال ارتباط برقرار کنه و تک تک لحظات زندگیش رو امتحان خدا برای رشدش بدونه کم کم عاشق خدا خواهد شد.... 💥💕 عشقی که هر روز آتشین تر و لذت بخش تر میشه و وجودش رو پر میکنه... 🔸 در این شرایط دیگه دنبال عشق های زمینی نیست. اصلا خودش رو خیلی با ارزش تر از این میدونه که بخواد گدایی عشق های زمینی رو بکنه. ⭕️ در مجموع اینکه یه دختر یا یک خانم به خاطر کمبود محبت بخواد به رابطه با نامحرم پناه ببره در واقع از چاله در اومده و افتاده توی چاه! ✔️ ضمن اینکه نقش پدرها در رشد روحی و شخصیتی دخترشون خیلی زیاده. اگه یک پدر عمیقا به دختر خودش محبت کنه، اون دختر دیگه دنبال محبت های خیابونی نخواهد بود. ✅ انقدر برای خودش شخصیت و ارزش قائله که دنبال هر پسری راه نیفته و توی مجازی محتاج محبت هر نامحرمی نشه... ❇️ پدرهای بزرگوار حتما با خرید هدیه و انواع محبت ها سعی کنند که عمیقا دخترشون رو سیراب از محبت کنند. این یکی از بهترین راه های جلوگیری از خیلی روابط حرام خواهد بود... ‌❣ @Mattla_eshgh http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc

‏ این لیوان یکبار مصرف تو کشور ما تولید و توزیع میشه. تصویر به اندازه کافی گویاست. 🔺نوع پوشش دختر (کلاه با پیراهن و شلوار کوتاه و کفش پاشنه بلند) همراه با سگ. فرهنگ سازی از حساب خزانه با سوبسید کاغذ و حمایت دولت ! ‌❣ @Mattla_eshgh

#هفت_قدم_تا_پاکی #قسمت ۲ ▫️منزلگاه دوم : تجهیز دفاعی سلام دوستان خوبم ، خوشحالم که رسیدیم به این قسمت ، نام این قسمت رو گذاشتم تجهیز دفاعی چون قراره پا در مسیری بذاریم که همش مبارزه با امیال بی ارزش ماست ، مثل شهوت و خیلی چیزای دیگه که یه لذت آنی داره و بعد دردسرش برامون میمونه احتمالا یا ذهنت یا اطرافیانت شروع میکنن به تیکه انداختن و مسخره کردن ، اما بدون که این جزئی از برنامست که قطعا اتفاق میوفتهـ ، مثال شاید بگی من دیگه نمیخوام گناه کنم اما پس فردا یه موقعیت توپ گناه بهت پیشنهاد بشه ، اینا طبیعیه ولی اینو بدون که آدم هر چقدر نه بگه رشد میکنه اصلا نا امید نباش و نماز اول وقتتو شروع کن حتی بهت پیشنهاد میکنم تو این مرحله برای اینکه قوی بشی بری امام زاده و سنگ قبر ۷ تا شهید رو بشوری ، واقعا بهت کمک میکنه چون شهدا زنده هستن و دست گیری میکنن ، نگو من گناه کارم ول کن ، نه اتفاقا تو بیشتر باید خدارو صدا بزنی.. اگه ۲۱ روز بتونی عادت بدتو ترک کنی دیگه سمتش نمیری و اگه بتونی ۴۰ روز ادامش بدی دیگه پاک پاک میشی . باید بخوای... تو مرحله قبل هم گفتم که شرط اصلی موندن تو مسیر پاکی اینه که بخوای... اگه نمیخوای ادامه ندی بهتره. ولی بدون کسایی که تو مسیر پاکی موندن به همه چی تونستن برسن... ولی کسایی که در مسیر غلط بودن نه تنها نرسیدن بلکه همون چیزایی که داشتن رو هم از دست دادن. خودتو باور کن و رو عزت نفست خیلی کار کن! من یه کتاب دارم به نام بهترین نسخه خودت باش بهت توصیه میکنم حتما بخونیش. هر چی درمورد خدا و پیامبر و اون دنیا سوال داری رو تو یه کاغذ بنویس و از اهلش بپرس. تو نباید سوالی داشته باشی که جوابشو ندونی.. چون ممکنه همون سوال برات دردسر بشه و فکر کنی موندن در مسیر پاکی اهمیت نداره.. نباید شبهه داشته باشی... برو دنبال شبهاتت و خودتو تجهیز کن برای شروع مسیر پاکی.. ما هنوز کاری نکردیم.. هنوز چیزی نگفتم و فقط دارم شمارو آماده میکنم. خب... حرفام تو این بخش داره تموم میشه ، ازت میخوام به عنوان تمرین این کاری رو کنی که میگم. 📝 یه کاغذ و خودکار بگیر دستت و بنویس: خدایا من عهد میبندم که گناهمو ترک کنم اما تو هم باید در طول این مسیر همیاریم کنی چون نه اخلاق درست سرمونی دارم و نه هدفی تو زندگیم دارم. خدایا هدایتم کن و تا میتونی بنویس. اینجوری خدا متوجه میشه که تو واقعا برای شروع آماده ای.. هر چند که تجربه من میگه قرار نیست همه کارارو ما بکنیم.. همین که ما اراده کنیم باقی مسیر رو خدا میره.. چون خودش تو قران گفته هدایت از سوی منه. پس ما فقط باید اراده کنیم و خودمونو تجهیز کنیم. خب. این منزلگاه هم تموم شد تو منزلگاه بعدی به طورجدی وارد میدون میشیم ...پس کاری که گفتمو بکنید تا با آمادگی بیشتر وارد بخش جدید بشیم.. دوست دار تو : داداش رضا دوشنبه ، پنجشنبه در کانال👇 ‌❣ @Mattla_eshgh http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc

#مریم_مارتینز نو مسلمان اسپانیایی گفتگو با مریم مارتینز در پیج زیر 👇 https://www.instagram.com/p/CAVvMirF27S/? igshid=1g8ji6owza8uw

🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 ♨️ دوست دخترم بخاطر من چادری شده 🔴میگه:از وقتی باهاش دوست شدم هم چادری شده, هم نماز خون، گاهی با هم هیئت هم میریم😶 اگه کات کنم، همه چیز به هم می خوره😔 🔵 میگم: اولاً #حجاب و نمازی که به خاطر دل یکی دیگه اونم یه نامحرم باشه همون بهتر که نباشه! اگر هم که آگاهانه و به خاطر رضایت خداست؛ پس نباید نگران قطع رابطه و خراب شدن اوضاع باشی... 🔴تازه همون خدایی که حجاب و نماز رو واجب کرده، #رابطه_با_نامحرم رو هم حرام اعلام کرده.... اطاعت از خدا سلیقه‌ای نیست که هرقسمتش رو دوست داشتی انتخاب کنی، مطمئن باش رابطه ی دوتا جوان نامحرم باهم، عواقب جبران ناپذیری در آینده خواهد داشت! 🔵ضمن اینکه اگر انقدر میتونی آدم‌ها را متحول کنی و تاثیرگذار باشی برو روی هم جنس خودت اثر مثبت بذار... انقدر پسر هست که تو منجلاب گناه دست و پا می‌زنن و نیاز به کمک دارن و تنها هستند... برو به اونها کمک کن. 📛 پس بهتره خودتو گول نزنی 📛 #ارتباط_بانامحرم ⛔️⛔️🚫🚫⛔️⛔️ ‌❣ @Mattla_eshgh http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc

🔴 مهم ⚠️ تلنگـــر ⛔️ هرگز و هرگز و هرگز به اسم خواهر و برادری در فضای مجازی خودمونو گول نزنیم و توجیه نکنیم‼️ واقعیت اینه که هرگز شما با نامحرم خواهر یا برادر نیستین و نخواهید شد!! لطفا این خط قرمز رو در دنیای مجازی برای خودتون قرار بدین‼️ نود درصد دخترای مذهبی ابتدای ارتباط اشتباهشون با خطاب قرار دادن برادر یا داداشی به ناکجا آباد رسیدن!!😔 ‌❣ @Mattla_eshgh

#سو_من_سه #قسمت چهل و چهارم 🌾حرفم را خجالت می کشم ادامه بدهم. اما او می گوید: - بحث خدا با ما بحث محبته. یه عاشق همیشه محبوبش رو می بخشه، این یک. بعد هم خدا خودش گفته اگه فقط توی دلت از کار اشتباهت پشیمون بشی می بخشه این دو ، بعد هم گفته: اگر بنده ها می دونستن که من چقدر مشتاق اومدن و دیدار و آشتی شون هستم، از ذوق و شوق جون می دادن. تو اینا رو بچسب وحید و این کاری رو که اراده کردی و با لطفش ترک کردی، دیگه سراغش نری. یا اگر خواستی بری سراغ گناه، برو یه سرزمین دیگه. یه دنیایی که برای خدا نباشه ، خالقش او نباشه ، از نعمت هایی استفاده کن که از صفر تا صدش برای خدا نباشه ، با چشم و گوش و دست و پایی گناه کن که برای او نباشه ، همۀ دارایی ما از خودشه و ما با همین ها خرابکاری می کنیم و او باز هم هوا داری می کنه. دمش گرم. به این میگن خدا. خدا باید بنده شو درک کنه که ممکنه خطا کنه اما دوستش داشته باشه. فقط خب خجالتم خوب چیزیه. دروغ چرا، راستش را می گویم: - سخته مهدوی جان، سخته. یه نیرو کمکی نداری در چشمانم خیره می شود و می گوید: - همون رفیق که مثل پدر و شبیه برادره ، همون وحیدجان ، امام دارید وحید؛ امام ، دستش به سمت توس ، دستت رو در دست امامت بذار ، همراهش برو ، ت و هم می شوی شبیه خدا... ذهنم دارد حرف می زند و من حرف هایش را بلند می گویم: - دست کشیدن از خیلی کارا شاید راحت باشه، مشکل اینه که چه طور سر این قضیۀ توبه بمونی؟ دست میدی با خدا، بعد دستتو نکشی. مهدوی لبانش طرح لبخند دارد و نگاهش طرح محبت. دستانش را کاش می داد دست من تا ببیند چقدر سردم شده و من نیاز دارم کسی هوای من را داشته باشد. بالاخره لب می زند: - همینو به خدا بگو وحید! سر تکان می دهم. نمی فهمم منظورش را: - بگو خدایا دلم می خواد، اشتها دارم برم سراغ کاری که هوسش داره آتیشم می زنه، بگو خدایا می ترسم از بعضی از کارا، می ترسم برم سراغش سختم بشه، مسخره ام کنن، من رو از اطرافیانم جدا کنه. بگو خدایا خیلی اهل داد و قالم، جوشی و عصبی ام. بگو بعضی کارا رو که برای این انجام میدم چون نفسم حال میاد، چون تعریف یه عالمه آدم پشتش درمیاد. بگو من میام کنارت، آروم می شم بعد میرم سرم یه جاهایی مشغول میشه که کیف داره، شیطون حالشو بهم میده، اما تو رو تار می کنه برام. - به همین رُکی. کل حیثیتمو به باد بدم! می خندد مهدوی. چنان می خندد که تا به حال ندیده ام. ِ...... - چندتا نقطه قوت گروهی دارن، چندتا نقطه ضعف اصلی هم تو جامعه ها هست که جوون رو می کشه پا کار اونا. مهدوی جریمۀ مصطفی را گذاشته تا صدر و ذیل فرقه ها را بررسی کند و برای ماها بگوید. مصطفی هم ما را نشانده پای تابلو و دارد حرف می زند. قاعدتا باید خیلی زور داشته باشد عصر جمعه بیایی مدرسه، اما همۀ ماها با اشتیاق آمدیم. حتی علیرضای وامانده. البته نه به ذوق شنیدن. گفتیم نمی آییم. مهدوی هم به مصطفی گفته بود اگر بچه ها نیایند وای به حالت. مصطفی هم قول شام داد و همه مثل چی نشسته ایم پای حرف هایش: - نقطه قوت اصلی که استفاده می کنن، خبر نداشتن سطح جامعه از اون هاست. که این عدم اطلاع رو هم خودشون ایجاد می کنن. حالا چه جوری؟ آرشام خمیازه می کشد و می پراند: - دو دقیقه وقت داری مُصی! گفته باشم. درجا جواب می دهد مصطفی: - ببند شما - احسنت این را من می گویم و مصطفی پای تخته ادامه می دهد: - یه جامعه با تبادل اطلاعات، مردمش رو سمت و سو میده. منظورم از اطلاعات، خبر نیست، کاری با اخبار ندارم، کلی میگم. بالا بردن سطح دانش و حفظ فرهنگ مردم به چند طریقه که بین اون ها، اول مطالعه است که سهم اصلی رو داره، دوم هم نخبه های جامعه، سوم هم رسانه ها. البته الان جای دوم و سوم عوض شده. جواد صاف می نشیند و می گوید: - من گزینۀ دوم هستم ، اولیش هم سخته، فشار میاد ، رسانه هم که درِپیتیه! مصطفی با اجازه ای به مهدوی می گوید و گچ دستش را پرت می کند سمت جواد. جاخالی می دهد اما باز هم می خورد به موهایش و می خندیم. مصطفی تأمل نمی کند و زود ادامه می دهد: - مطالعه که توی کشور ما باد هواست ، اگه یه خونه کتابخونه توش باشه می گیم واویلا چه خبره، اگه این زلمزیمبو های دکوری رو چند میلیون بخرن بذارن می گیم "باکلاس". اینه که فهم مفید و اطلاع عمیق و درست، عملا در بین عام جامعه جریان پیدا نمی کنه. نخبه هایی هم که اهل حرف زدن باشن، یا کمن یا توی فضای مجازی یه کاری باهاشون می کنن که حرف هاشون بین مردم از اعتبار می افته. می مونه رسانه که چون هفتاد درصد مردم ما رسانۀ خارجی رو ترجیح میدن و از ماهواره و شبکه های دیشی استفاده می کنن، پس اون چیزی که نیاز اصلیشونه دریافت ندارن. ‌❣ @Mattla_eshgh

#سو_من_سه #قسمت چهل و پنجم 🌾علیرضا دارد می میرد اما باز هم دست از جفنگیاتش برنمی دارد: - نیاز اصلی ما با تو فرق داره. مشکل اینه که شما ما رو درک نمی کنید. نیاز من چشم مست و ... دلار هم که باشه من نوکر رسانه های اجنبی هستم. شما مشکلی داری مصطفی جان؟ مصطفی گچ را می گذارد کنار و دست هایش را در جیب شلوارش فرو می کند. این ژست آرام تهاجمی، فقط مخصوص خودش است. چندقدم می کشد جلو و دقیقا مقابل علیرضا می ایستد. لب هم می کشد و سر تکان می دهد. سه بار به چپ، سه بار به راست و بالاخره نگاه عاقل اندر خیلی را برمی دارد از صورت علیرضا و می گوید: - تو که پنجاه تا بخیه خوردی، یه دور رفتی تو گور، غسل خون کردی، علیل ذلیل این پت و پیاله ها و خراب مراب لب و لپ آویزون داری نصفه نیمه نفس می کشی، لطف کن حرف نزن که من این دو هفته هرچی از آقای مهدوی می کشم، بابت لذت های دو دقیقه ای توی نیازمندم. قدم عقب می گذارد در حالیکه همه متعجبیم از این لحن مصطفی و یک "ایجان" جواد هم بیشتر از آنکه تشویقی باشد، تعجبی است، را می شنویم. مصطفی کنار تخته که می رسد دوباره برمی گردد سمت علیرضا و انگشت اشاره اش را بالا می آورد و با همان آرامش خراب کننده می گوید: - درضمن سعی کن قشنگ خوب بشی که وقتی تلافی زجرای این مدت رو درمیارم بخیه هات نیاز به تجدید نداشته باشه. اینا همه، مسیر اون بیابون رو بلدن. خودم خبر میدم بیان جمعت کنن. حتی مهدوی هم مات مصطفی مانده که برمی گردد سمت تخته و می نویسد: - رسانه = مدیریت خلاقانه، مزورانه، مهاجمانه، مرعوبانه و محصورانه! و بعد توضیح می دهد هرکلمه را. - مدیریت از این جهت که ادارۀ فکر، قلب، گفتار، رفتار انسان رو دست می گیره. اصل یک جامعه رو هم عوام تشکیل میدن که اگر فضای مجازی، بین مردم به صورت یک فرد خانواده جا بیفته، یعنی بشه ستون زندگی، اونها اولین کاری که می کنن اینه که فکر شما رو عوض میکنن و شبیه افکار خودشون می کنن. یعنی کاری می کنن که شما دیگه مثل اونا اندیشه کنی. بعد دیگه کار راحت میشه. با یه کم تلقین. تاکید می کنم، تلقین. مدیریت همه چیز؛ حتی خورد و خوراک مردم هم دست رسانه میفته. یعنی شما می بینی سبک پوشش، خوراکی، مدل کلامی افراد، بالا و پایین میشه با کمک همین فضا. دیگه نخبه های عقلی هرچی بدوند بازم جا می مونند. چون باید رسانه اونا رو به مردم معرفی کنه که نمی کنه و بدتر به عنوان دشمن لذت های مردم معرفی می کنه. خلاقانه هم که فضاهای مجازی موجود، قشنگ این رو نشون دادن و نیاز به توضیح نداره. مزورانه یعنی همون شیره مالی و روباه بازی. روباهه بود رفت پای درخت برای پنیر گفت: چه سری چه دمی عجب پایی. رسانه همین روباه بازی رو ادامه داده تا الان. خیلی ظریف و نامحسوس میاد تو فکر آدما و همه پایه ها و اساس ها رو جابه جا می کنه. فقط یه مثال معمولی؛ میاد میگه ما چرا باید زبان عربی یاد بگیریم. عرب ها به زور دین رو وارد ایران کردند، ایرانی ایرانی بمان، چرا باید ارز از کشور خارج بشه بره سمت کشورای عربی برای دفاع برون مرزی، ایران کوروش و داریوش داره، تمدن عظیم داره، ایران جوان بیکار داره و هزار تا فیلم و عکس و... چاشنی می کنه... علیرضا می گوید: - مصطفی حرف حق رو می شنوی قبول کن وجدانا! - تو پستونکتو بخور! مصطفی بی خیال یکی بدوی علیرضا و جواد ادامه می دهد: - بعد هیچ کس نمیگه اگر قراره ایرانی بمونیم چرا کل کشور پر شده از آموزشگاه های زبان انگلیسی در حالیکه بچه های خودمون مثل همین آرشام دو تا حکایت سعدی و یه بیت شعر مولوی بلد نیست بخونه. اصلت آرشام تو بلدی فارسی حرف بزنی؟ آرشام سر تکان می دهد و می گوید: - بتازون مصی بتازون. من و تو حالا حالا ها با هم کار داریم. - الان چرا هیچ کس نمیگه چرا از کودکی انگلیسی یاد بچه میدن؟ بعد ادامه داره تا پیرزن هفتاد ساله که میاد تو صف شیر یه ورقه دستشه داره کلمه حفظ می کنه و میگه ننه پلیز یه شیر پاکتی اوکی تنکیو. اگه قراره فرهنگ ایرونی حفظ بشه پس این همه نوشتۀ انگلیسی روی تابلو و لباس و شورت و جوراب چیه. اگه عربا قاتلن که مال هزار و چهارصد سال پیشه، اما اینکه نُه میلیون ایرانی، همین صد سال پیش، به دست انگلیسی ها کشته شدند رو چرا هیچ کی رو نمی کنه. اینکه نقد تره. جواد متعجب می پرسد: - یعنی چی؟ کی کشته؟ - نُه میلیون؟ - یاخدا ! راسته آقا؟ مصطفی نمی گذارد مهدوی جواب بدهد و بی حوصله می گوید: - راسته بابا. منتهی من و شما سرمون گرم کلیپای مسخره و به درد نخور تل و اینستاست. یعنی سرمون گرم دیدن هرچیه که اونا می خوان نه دیدن حقیقت! - پدرسوخته ها! تو کدوم کتاب تاریخی به ما گفتن که بدونیم بی شرفا! ‌❣ @Mattla_eshgh