eitaa logo
مودّت و محبّت
168 دنبال‌کننده
2هزار عکس
444 ویدیو
5 فایل
رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله: «لَأَنْ يَهْدِيَ اَللَّهُ بِكَ رَجُلاً وَاحِداً خَيْرٌ لَكَ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا» اگر یک نفر به واسطه کار شما هدایت شود برای شما بهتر از همه دنیا و ذخایرش است. (منیة المرید؛ ج۱، ص۱۰۱) مدیرکانال: @A_hamid57
مشاهده در ایتا
دانلود
☀️ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): 💥 اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ‏ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّيْنَا وَ لَا أَدَّيْنَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل ⚡️بار خدايا! براى ما در نان بركت قرار ده و ميان ما و آن ، جدايى مينداز . اگر نان نبود ، ما نماز نمى خوانديم و روزه نمى گزارديم و واجب هاى پروردگارمان را انجام نمى داديم . 📚َّ الكافي ج‏6 ؛ ص287 📝 توضیح مختصر: 🔹خدا رحمت کند همه اموات و در گذشتگانمان را که جایگاه نان را برای مان چقدر زیبا تشریح می کردند: «نان برکت سفره است». 🔹از قدیم الایام، مردم برای اثبات تعهد و وفاداری شان نسبت به همدیگر میگفتند: «به حق آن نان و نمکی که با هم خوردیم!!». 🔹حضرت علی علیه السلام، شب نوزدهم ماه مبارک رمضان قبل از ضربت خوردن، با نان و نمک افطار نمودند. 🔹در آداب سفره آمده است: مستحب است که میهمانان قبل از آوردن غذا، به خوردن نان مشغول شوند. 🔹اما...امروزه (متاسفانه) جایگاه و حرمت نان بینمان کمی رنگ باخته و (نمی دانم) شاید یکی از علت های بی برکتی و کمبود ها در جامعه امروزی مان، همین بی توجهی نسبت به نان باشد. 🔹 چه جفایی در حق نان از این بالاتر که وجود نان را در سفره دست کم میگیریم و گاهی از سفره ی مان حذفش میکنیم؛ (به بهانه این که برنج و ماکارانی و... جبران نان را می کنند.!) 🔹یا این که در پایان غذا وقتی میهمان از میزبان تشکر میکند، میزبان برای جلب رضایت میهمان (و شاید اثبات خوش خدمتی خودش) میگوید، قابل شما را نداشت یا ببخشید غذایی ناقابل بود!! 🔹در حالیکه همه میدانیم برکت سفره به نان است و نان آن قدر ارزش و احترام دارد که پیغمبر در حق نان، مُجزّا دعا نموده اند!!. https://eitaa.com/mavaddatomahabbat
☀️ قرآن کریم درباره چگونگی پذیرایی حضرت ابراهیم علیه السلام از مهمانان خود می فرماید: 💥 «فَراغَ إِلى‏ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ» (ابراهیم)، پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريانى را براى مهمانان) آورد. 📖 الذاریات:26 🔸 از آیه‌ی فوق استفاده شده است که محيط زندگی خانواده ابراهیم علیه السلام، در معرض ديد ميهمانان نبود و محل سكونت همسر آن حضرت مُجزّا از محيط پذيرايى ميهمانان بود. 📖 تفسير راهنما ؛ ج‏18 ؛ ص29 🔹امروزه، متاسفانه با ورود فرهنگ غربی به جوامع اسلامی، به تدریج الگویی در مـعماری خانه های کشورهایی اسلامی پدید آمده است که هیچگونه پشتوانه فرهنگی و مذهبی ندارد. 🔹به عنوان مثال، اغلب منازل و خانه های امروزی به گونه ای طراحی شده اند که مطبخ و آشپزخانهٔ آن، مجزا و مستقل از سالن پذیرایی نمی باشد و بلکه دقیقا داخل سالن پذیرایی و مقابل چشم میهمانان قرار دارد!. 🔹آشپزخانه هایی مزین و مجلل با دیواری کوتاه و به قول امروزی‌ها اُپن دار؛ اما فاقد هر گونه حفاظ و حجاب! به گونه ای که همسر و دختران میزبان، جلوی دیدگان مهمان، در حال آشپزی یا شستشوی ظروف و... هستند!!. 🔹متاسفانه طراحی چنین خانه هایی، حکایت از رُسوخ فرهنگ مبتذل غربی میان برخی خانواده‌های مسلمان دارد. 🔹بنابر این، معماری اسلامی می‌بایست بـا توجه به ارزش‌های الهی در خصوص درون گرایی و برون گرایی مسکن و منزل نُمود پیدا نماید و البته نقش عـالمان مـذهبی و متخصصان فقه، در عملیاتی کردن فرهنگ و الگوی اسلامی در ساخت و ساز منزل و مسکن می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. https://eitaa.com/mavaddatomahabbat
1⃣ باور داشتن به این که وجود مهمان هدیه الهی است که باعث نزول ملائکه، ازدیاد رزق اهل خانه و از بین رفتن گناهان میزبان می شود؛ نه این که مهمان را مزاحم و سَربار خود حساب کنیم. 2⃣ فرق نگذاشتن بین میهمانان؛ هم در نحوهٔ استقبال و هم در نوع پذیرایی.(مستمند و غنی به یک چشم نگاه شوند) 3⃣ پرهیز از تعارفهای دروغین و نیز کم شمردن نعمت الهی در هنگام پذیرایی و بعدِ آن. مثل: "قابل شما را نداشت" یا "چیز قابل داری نیست" 4⃣ به کار نگرفتن و به زحمت نینداختن میهمان 5⃣ پرهیز از پذیرایی های اشرافی و خارج از عُرف. (چرا که باعث رنجش و ایجاد تکلّف برای دیگران می شود و سبب بروز فاصله طبقاتی، چشم و هم چشمی و نیز قطع رابطهٔ طرفینی می شود) 📚 پی نوشتها: ۱. قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : إِذَا أَرَادَ اَللَّهُ بِقَوْمٍ خَيْراً أَهْدَى إِلَيْهِمْ هَدِيَّةً قَالُوا وَ مَا تِلْكَ اَلْهَدِيَّةُ قَالَ اَلضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ يَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ اَلْبَيْتِ.(جامع الاخبار؛۱۳۶) *کلُّ بَیتٍ لَا یدْخُلُ فِیهِ الضَّیفُ لَا یدْخُلُهُ الْمَلَائِکة ۲.اکرِمْ ضَیفَک وَ انْ کانَ حَقیراً ۳.رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: در گناهکاری انسان، همین بس که آنچه را برای برادرش در میزبانی آنان حاضر می کند، کم ارزش و ناچیز پندارد. ۴. «سَخافَهٌ بِالمَرْءِ انْ یسْتخدمَ ضَیفَهُ» *شبی امام رضا (علیه السلام) مهمان داشت. در میان صحبت، چراغ نقصی پیدا کرد. مهمان دستش را پیش آورد تا چراغ را درست کند. امام نگذاشت و خود این کار را انجام داد و فرمود: «انّا قومٌ لانَستخدمُ أضیافَنا» «ما قومی نیستیم که مهمان را به خدمت گیریم». ۵.حسین بن ابی علا می گوید بیست و چندنفر بودیم که به سوی مکه خارج شدیم و من در هر منزل برای همراهان گوسفندی ذبح می کردم. هنگامی که خواستم خدمت امام صادق علیه السلام برسم ، ایشان فرمود حسین! مومنین را کوچک می کنی ؟ گفتم از چنین کاری به خدا پناه می برم. فرمود به من خبر رسیده که برای همسفران خود در هر منزل گوسفندی ذبح می کردی! گفتم قصدم از این کار فقط خدا بود. امام فرمود آیا نمی دانی که در بین ایشان کسانی بودند که دوست داشتند مثل تو رفتار کنند اما توان این کار را نداشتند و پیش خود احساس کوچکی می کردند!؟ گفتم از خدا وند طلب بخشش می کنم و دیگر تکرار نمی کنم. (وسائل الشیعة ؛ ج‏11 ؛ ص415) https://eitaa.com/mavaddatomahabbat
✍ عدم توجه به مستحق دلیل ابتلای حضرت یعقوب (علیه السلام) به فراق حضرت یوسف (علیه السلام) ┅═✧❀﷽❀✧═┅ 🔸در روایتى از امام سجاد(علیه السلام) آمده است: 🔸«ابوحمزه ثمالى» نقل مى کند: روز جمعه در «مدینه» بودم، نماز صبح را با امام سجاد(علیه السلام) خواندم، هنگامى که امام از نماز و تسبیح، فراغت یافت، به سوى منزل حرکت کرد، من با او بودم، زن خدمتکار را صدا زد، گفت: مواظب باش، هر سائل و نیازمندى از در خانه بگذرد، غذا به او بدهید، زیرا امروز روز جمعه است. 🔸ابو حمزه مى گوید: گفتم: هر کسى که تقاضاى کمک مى کند، مستحق نیست!. امام فرمود: درست است، ولى من از این مى ترسم که در میان آنها افراد مستحقى باشند و ما به آنها غذا ندهیم و از در خانه خود برانیم، و بر سر خانواده ما همان آید که بر سر یعقوب و آل یعقوب آمد!. 🔸آنگاه فرمود: به همه آنها غذا بدهید (مگر نشنیده اید) یعقوب هر روز گوسفندى ذبح مى کرد، قسمتى را به مستحقان مى داد و قسمتى را خود و فرزندانش مى خوردند، یک روز سؤال کننده مؤمنى که روزه دار بود و نزد خدا منزلتى داشت، عبورش از آن شهر افتاد، شب جمعه بود بر در خانه یعقوب به هنگام افطار آمده گفت: به میهمان مستمند غریب گرسنه از غذاى اضافى خود کمک کنید، چند بار این سخن را تکرار کرد، آنها شنیدند، و سخن او را باور نکردند، هنگامى که او مأیوس شد و تاریکى شب، همه جا را فرا گرفت برگشت، در حالى که چشمش گریان بود و از گرسنگى به خدا شکایت کرد، آن شب را گرسنه ماند و صبح همچنان روزه داشت، در حالى که شکیبا بود و خدا را سپاس مى گفت، اما یعقوب (علیه السلام) و خانواده یعقوب، کاملاً سیر شدند، و هنگام صبح مقدارى از غذاى آنها اضافه مانده بود!. 🔸امام(علیه السلام) سپس اضافه فرمود: خداوند به یعقوب در همان صبح، وحى فرستاد که تو اى یعقوب بنده مرا خوار کردى و خشم مرا بر افروختى، و مستوجب تأدیب و نزول مجازات بر خود و فرزندانت شدى... اى یعقوب! من دوستانم را زودتر از دشمنانم توبیخ و مجازات مى کنم، و این به خاطر آن است که به آنها علاقه دارم!. 📚 تفسیر «برهان»، ج ۲، صفحه ۲۴۳ «بحار الانوار»، جلد ۱۲، صفحات ۲۷۱ و ۲۷۲، حدیث ۴۸. ┄┅═✧❀💠❀✧═┅┄ @mavaddatomahabbat