#محدوده_زمانی_و_مکانی_مصیبت_امام_حسین علیه السلام به راستی که باید در غم مصائب آل الله علیهم السّلام در کربلا، تا ابدیّت گریست و چه زیبا و رسا فرمود: حضرت زین العابدین علیه السّلام: أیّها الناس! فأیّ رجالات منکم یسرّون بعد قتله؟ أم أیّ فؤاد لا یحزن من أجله؟ أم أیّه عین منکم تحبس دمعها و تضن عن انهمالها؟[۱] ای مردم! کدام یک از مردان شما می تواند پس از کشته شدن امام حسین، شاد و خرّم باشد؟ و یا کدامین قلب است که برای او اندوهگین نشود؟ و یا کدامین چشمی است که بتواند اشکش را نگه دارد و از دیدگان جاری نسازد؟ امام رضا علیه السّلام نیز فرمودند: إنّ یوم الحسین أقرح جفوننا وأسبل دموعنا و أذل عزیزنا بأرض کرب وبلاء و أورثنا الکرب والبلاء إلی یوم الإنقضاء[۲] همانا روز امام حسین (علیه السّلام) دیدگان ما را مجروح کرده است و اشک های ما روان شده و ما را وارث سختی و بلا تا روز قیامت نموده است. آری این بلا و مصیبت حکم کرده که تا روز قیامت باقی بماند و اولیاء الله آن را به ارث برند. همچنین روایت شده است که در همان حال که امام در کربلا کشته شد، اهل مدینه صدای هولناکی شنیدند که می گفت: «امروز بلا بر این امت نازل شد، دیگر شادی نخواهند دید تا قائم آل محمّد ظاهر شود.»[۳] در تفسیر آیۀ «و بر ایشان آسمان ها و زمین نگریست.» گفته شده: ... اما حسین علیه السّلام پس گریست بر او آسمان ها و زمین به طول روزگار و تصدیق آن این است که روزی که به شهادت رسید، از آسمان باران خون بارید. همچنین کلام امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) که فرمودند: هر صبح و شام بر تو خون گریه می کنم، حتی اموت تا اینکه بمیرم…. مردن حجت خدا از شدت مصیبت، حد عزاداری در این دنیاست و در آن عالم باز مصیبت هست و گریه و اشک و عزا…. چنانکه وارد شده است: إذا کان یوم القیامه نصب لفاطمه قبّه من نور و أقبل الحسین علیه السّلام رأسه فی یده فإذا رأته شهقت شهقه لایبقی فی الجمع ملک مقرّب و لا نبیّ مرسل و لا عبد مؤمن إلاّ بکی…[۵] چون روز قیامت شود برای فاطمه (سلام الله علیها) قبّه ای از نور نصب می شود. امام حسین علیه السّلام در حالی که سر خود را به دست گرفته است می آید. پس هنگامی که فاطمه (سلام الله علیها) او را می بیند چنان شیون و شهقه ای می زند که در اثر نالۀ او هیچ فرشتۀ مقرّب و هیچ نبی مرسل و هیچ بندۀ مؤمنی باقی نمی ماند مگر آن که می گرید. 1⃣الملهوف:۲۲۸-۲۳۰؛ مثیرالأحزان: ۱۱۳. 2⃣الأمالی للصدوق: ۱۲۸؛ بحارالأنوار: ۴۴/۲۸۳؛ 3⃣ بحارالأنوار:۴۴/۲۴۱؛ الملهوف:۲۰۸. 4⃣أسرارالشّهادات: ۳/۸۳؛ المنتخب: ۱/۱۴۳٫. 5⃣ثواب الاعمال: ۲۱۷؛الملهوف: ۱۳۹