شـاید من:)
#منِ_سبز
#ننجون_درونِ_من
ننجونِ درونِ عزیزم؛
[کاش به من یاد میدادی،
انقدر واسه همه ادمهایی که بهم لبخند میزنن مهربون نباشم، همه خوب من رو نمیخوان،
کاش یاد میدادی انسانها قدر خیلی مهربونی هارو نمیدونن و فکر میکنن بخاطر خوبی خودشونه،
کاش فقط، فقط بهم یاد میدادی.]
-اولین نامه من به ننجونِ درونم:)-
هدایت شده از [میم،الِف،هِ]
این دنیایِ کوچک و هفت میلیارد آدم؟
یعنی تو باور میکنی؟ شمردهای؟ کی شمرده است؟
جزء سیاستمدارها دیدی کسی آدم بشمرد؟
باور نکن نارنجی! باور نکن سبزِ آبیِ کبودِ من!
"باور کن همهی دنیا فقط تویی، بقیه تکراریاند."
شب که میشه تو دل غم
اشک من میشه ستاره،
من اشکام رو به ابرها میدم
اسمون بارون میباره:)
ولی این شعر>
ولی اینکه معلم هام میدونن بچه درس خونی ام و فقط این جلسه نخوندم باعث میشه خیلی حس عذاب وجدان بگیرم.
هدایت شده از وقتیگنجشکهاخوابند؛🇵🇸
ارتباط هایی که یهو و بی دلیل کم و سرد میشن رو نمیتونم بپذیرم، جداً نمیتونم.