یکی از عجایب من اینه شاید که تازه فهمیدم..

کربلا که میرم یا حرف سایر امام ها، معمولا به ضریح، به گنبد خیره میمونم و مداحی گوش میدم و وقتی یه دل سیر گریه کردم با اون مداحی و کل حرم رو با چشمام دیدم، میام سراغ اینکه دعا کنم واسه تک تک ادمها و تهش میرسم به خودم و دعاهایی که واسه خودم دارم تا اینجا یه چیز معمولیه ولی جایی عجیب میشه که؛

من حرم امام رضا قربونش برم هروقت که میرم رو به روی گنبد معمولا یه جا پیدا میکنم، مداحی رو که زده نزده میزنم فقط میشینم حرف میزنم، انقدر حرف میزنم انقدر حرف میزنم از زمین و زمان حرف میزنم و تهش ازش کمک میخوام...

انگار امام رضا عضوی از خونواده باشه، انگار رفیق باشه، با بقیه فرق داره بقیه اماما رو جونمم میدم ولی اونی که وقتی حرمش میرم بساط درد دلم بازه؛ امام رضاعه.. #لمس

سلام آدمها ؛ دنبال کتابی میگردم که برای افزایش انگیزه باشه، منظورم اینه داستانی باشه که یکی برای اینده اش تلاش میکنه یا حتی انگیزه داره برای تلاش کردن، اگه کتابی خوندید توی این سبک که به نظرتون هم قشنگ بود هم کارساز برای افزایش انگیزه لطفا معرفی کنید❤️✨ https://daigo.ir/secret/53280470

ممنون بابت تک تک پیشنهاداتتون✨

الان نوری درونم خاموش شده، که دلم میخواست تا ابد روشن بمونه:)

این پیام رو فور کنید یه عکسی با توجه به وایب چنلتون بهتون میدم* @R13_128_17 عضو باشید_

داداش تو که غریبه نیستی، من احساس میکنم غریبه شدیم.