#پائولو_كوئليو 🔸کوئلیو هم مثل ميليون¬ها نفر از اهالي عصر مدرن، آواي روح را در فراق از وطن ملکوتی خويش شنيده و از معدود كساني است، كه این نالۀ دردمندانه را جدي گرفته و براي التيام زخم های روح انسان كاري كرده است. 🔹ولي اي كاش او هم مثل ميلياردها بشري كه نالة روح را مي‌شنوند و كاري نمي‌كنند، خاموش مي‌ماند و دست به كاري نمي‌‌زد! اي كاش نام خدا و ياد عالم غيب از راه آثار او به فرهنگ جهانی راه پیدا نمی¬کرد! و اي كاش نويسنده¬اي چيره¬دست نبود يا دست¬كم از خدا و معنويت نمي¬نوشت؛ زيرا اين خدايي كه در آثار كوئيلو زنده شده، همان خداي ناتوان و خطاكاري است، كه در آثار نيچه مُرده است. 🔸رابطه با عالم غيب كه به نام جادو در آثار کوئلیو مطرح مي‌شود، همان خرافات و توهّماتي است، كه در دوران رنسانس مردمان را از دينداري و معنويت‌گرايي ملول و رميده ساخته بود و به انکار خدا و معنویت منتهی شد و حالا در عصر فقدان معنویت و عطش روح، کوئلیو دوباره ما را به مرداب فراموش شدۀ پیشین فرامی خواند. 🔹كوئيلو مي‌كوشد با طرح نمادین عالم غیب به عنوان جهان نامرئی و سحر و جادو به عنوان راه ارتباط با عالم غیب و افسانة شخصی و ندای درون به عنوان رابطة وجودی انسان به سوی عالم غیب، به مصاف با رنج نيازهاي پاسخ نایافتۀ معنوي برود. به گمان او اگر بُعد جادویي و سحرآميزي به زندگي اضافه كنيم، مشكل ارزش و معناي زندگي حل مي‌شود و شور و نشاط به زندگي پوچ ساکنان تمدن غرب باز مي‌گردد. 🔸تمایل فطری انسان به کشف راز هستی و ارتباط نزدیک با قدرت بی کران هستی بخش، حقیقتی انکار ناپذیر است. اگر این نیاز ناگزیر و جاودان را جدی نگیریم و پاسخی جذاب و راستین به آن ندهیم، تاریخ حیات بشر در چرخه ای از انکار و اقبال سرگردان خواهد شد. پس از هر انکاری عطش و اشتیاق معنوی سرمی کشد و پس از هر اقبالی دوران سرخوردگی و سردی فرامی رسد. 🔹راه نجات بشر از این چرخۀ بی پایان اتیاق و ناکامی معنوی، یافتن راهی روشن و مطمئن به سوی معنویت است. راهی که از درون انسان می گذر و به خالق هستی بخش می رسد. اگر این راه گشوده شد، روح به رشد و رهایی می رسد، در غیر این صورت معنویت به هوس های آتشینی فروکاسته خواهد شد، که شراره های دوزخ را می افروزد و قلب ها را در حسرت و ناکامی می سوزاند. 🕊🍃حمیدرضا مظاهری سیف @mazaheriseyf 🍃🌺