‌ هَمسَـفر‌و‌َھمسر‌حاج‌مُحـمد‌ابراھیم‌ھِمت‌مۍ‌گوید؛ قَبـل‌ا‌ز‌عَملیـٰات‌،یک‌شَب‌حاجۍ‌بِہ‌خـٰانہ‌آمد وَ‌سَرا‌پـٰا‌خاک‌آلودبود‌‌و‌َچشـمانش‌هَم‌ا‌زبۍ‌ خوابۍ‌وَرم‌کَرده‌بـود.‌وَقتۍ‌کہ‌وارد‌خـٰانہ‌شد، دیـدَم‌مۍ‌خواھَد‌‌نَمـٰاز‌بِخواند. گفتـم‌؛لااقَـل‌دوش‌بِگیر‌،غَذایۍ‌بُخور‌و‌بَعد‌نمازت را‌بِخـوان. حـٰاجۍ‌گفت‌؛مَن‌این‌هَمہ‌به‌خود‌زَحمـت‌دادم‌ کِہ #نَمـٰاز‌اول‌وَقـت‌ را‌از‌دَست‌نَدھم،چہ طـور‌مۍ‌تَوانم‌نَمـاز‌نَخوانده‌غَذا‌بُخورم. آن‌شـَب‌آنقَدر‌خَستہ‌بود‌کِہ‌مـَن‌در‌موقع‌نمـٰاز خواندَن،کِنـٰار‌ایستادم‌کِہ‌اگر‌افتـٰاد‌اورا‌بِگیرم. ‌شَھیداِبـراھیم‌ھِمَت:💔! #غریب_طوس 🌿🌺 🌼@MazhabiiiTor🌼 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌