اگر صدایم به وزارت امور خارجه می رسید درخواست می کردم فورا نمایندگی ایران در سازمان ملل پیگیری بازگرداندن اسرائیل به سرزمینهای اشغالی 1948 و رها کردن سرزمینهای اشغالی سالهای بعد که بارها از سوی مقام سازمان ملل مورد تأکید قرار گرفته است در دستور کار قرار بدهد. همزمان این تهاجم ذیل دفاع مشروع و تهاجم تدافعی معنا خواهد گرفت و بسیاری از دولتهای جهان خواهند پذیرفت اقدام مسلحانه فلسطینان برای بازپس گرفتن خانه پدری، است نه اشغالگری یا توسعه طلبی سرزمینی. و بطور کلی از مفاد منع بکارگیری زور تخصصا خارج است.

آیا در اسرائیل غیرنظامیان توسط حماس کشته میشوند؟ چرا ما تصور میکنیم فقط ایران و جمهوری اسلامی در دنیا حامی فلسطین است؟ پس از این تحولات، اسرائیل در ایران دست به خرابکاری جدید و گسترده ای خواهد زد؟ دکتر مجید بهستانی ، برنامه جریان شبکه یک سیما ۱۷ مهر ۱۴۰۲ https://telewebion.com/episode/0x902b808

آیا جنگ رهائی غزه (2023) ادامه پیدا می کند؟ نوع عملیات غافلگیرانه که نیروهای مقاومت فلسطینی به راه انداخته اند نشان نمی دهد که آنها اهداف کوچک و کوتاه مدتی را در نظر می داشتند. البته این طبیعی است که در روی زمین اتفاقات مطابق با ذهن و طراحی روی کاغذ بسیار متفاوت،‌ شاید هم کاملا متفاوت،‌ رقم بخورد. اگر حماس و همکاران او صرفا می خواستند ضربه شصتی به رژیم اشغالگر بزنند یا هیمنه اسرائیل را خدشه دار سازند، قطعا با یک عملیات بسیار کوچک نفوذ و گروگانگیری،‌یا چیزی در این سطح،‌ می توانستند به آن دست یابند. حالا اما اسرائیل با یک معمای امنیتی و شوک اطلاعاتی روبرو است. برای مقامات صهیونیستی دقیقا روشن نیست که حماسی ها چه در سر دارند‌،و برای رسیدن به اهداف خود چه امکاناتی در اختیار دارند؟ ایا حماس برای عملیات خود طراحی چند لایه کرده است؟ نقش هم پیمانان و حامیان منطقه ای آنها در ادامه نبرد چه خواهد بود؟ به نظر من،‌ حماس اهداف بلندنظرتری در ذهن پرورانده است ولی اینکه امکانات آنها و نوع واکنش خصم صهیون چه میزان و سطحی است،‌ ادامه جنگ را پیچیده کرده است. شاید اتصال کرانه باختری و نوار غزه مورد توجه آنها باشد، ولی حتی الحاق 10 کیلومتر به خاک غزه دور از ذهن است. آیا جنگ رهائی غزه (2023) می بایست گسترش پیدا بکند؟ اینکه بعد از رهائی از شوک اطلاعاتی-نظامی اولیه،‌ اسرائیل خاک غزه را به توبره خواهد کشید شکی نیست. این از ابتدا قطعا در محاسبات نیروی مقاومت فلسطین حضور داشت. احتمالا آنها چشم امید به یاران منطقه ای خویش دارند. اگر متحدان منطقه ای حماس وارد نشوند، کار تمام است. حماسی ها ضربه اولیه خوبی زده اند و آسیب روانی و شناختی به خصم صهیون وارد شده است. ولی مدیریت صحنه نبرد حداقل نیازمند دو راهکار است: حمله به زیرساختهای اساسی دشمن (آب،‌برق،‌ مخابرات،‌...)،‌و وارد شدن بخشهای دیگر مقاومت. هر کدام از این موارد برای صهیونیستها سهمگین،‌و مدیریت بحران و جنگ را سهمگین می کند. رسما رژیم صهیونیستی فلج خواهد شد. چاره ای نمی ماند که قدرتهای فرامنطقه ای خصوصا آمریکا وارد شوند. با وارد شدن پای آمریکا، جنگ به سرعت جهانی خواهد شد و روسیه برای خود این حق را قائل خواهد شد که وارد میدان شود. به همین خاطر،‌تا قبل از رسیدن به این نقطه، قدرتهای بزرگ و منطقه ای،‌و نیز سازمان ملل همه کوشش خود را برای کنترل میدان جنگ خواهند کرد. نخست باید جنون اسرائیل کنترل شود و این با حذف نتانیاهو آغاز می گردد. گام بعدی زدن رهبران مهم حماس، و جهاد اسلامی،‌و همزمان امتیازات مهم به این گروه است تا طرفین جنگ آرام بگیرند. از اینجاست که سطح نظامی به سطح سیاست فروکاست خواهد کرد. اینجا یک «ولی» باقی می ماند. بعضی بازیگران منطقه ای همواره منتظر فرصت برای ضربه زدن به اسرائیل،‌ تضعیف این کشور، به منظور رسیدن به یک هدف بزرگ مثلا آزادی بلندیهای جولان یا کرانه باختری بودند. اگر بازی به سطح بزرگان کشیده شود آنها بار دیگر از این فرصتها بی نصیب می شوند. در نتیجه برای آنها طراحی خوب آن است که بدون ورود قدرتهای بزرگ خارج از منطقه خودشان با رژیم اسرائیل معامله یا تصفیه حساب کنند. آنها جنگ را گسترش خواهند داد. https://eitaa.com/mbehestani

تراژدی فلسطینی؛ اسم رمز عاشورا مجید بهستانی جنگ های جهانی اول و دوم اگر برای همه جهان،‌خصوصا منشاء و میدان اصلی آن،‌یعنی اروپا، بد بود،‌برای غرب آسیا و جهان اسلام فاجعه دهشتناک بود: فروپاشی عثمانی،‌ اغاز و تداوم استعمار و استبداد،‌ و شکل گیری غده سرطانی صهیونیستی. متأثر از فضای ملی گرائی و چپگرائی آن روز دنیا، نخستین گروههای ضدصهیونیستی فلسطینی و عربی،‌ نهضتهای آزادی بخش مسلح سکولار شکل گرفتند تا بار دیگر فلسطین مستقل از چنگ دژخیم رهائی یابد. در فضای جنگ سرد عمده آنها متأثر و دلگرم به حمایت بلوک شرق بودند. از جمله سازمان فتح، و جبهه مردمی برای آزادی فلسطین شاخه های حبش و جبرئیل. تاریخ مبارزات این دوره مملو است از عملیات کوچک موفق و شکستهای نظامی بزرگ مانند جنگ شش روزه و یوم کیپور. چند سالی مقاومت مسلحانه از رمق افتاد و ایده های دموکراتیک و مصالحه با اشغالگران جای آن گرفت تا به پیمان کمپ دیوید رسید. این همزمان شد با خیزش مردم ایران در حالی که انقلاب اسلامی بار دیگر پرچم مبارزه با اشغالگری صهیونیستی را برداشت اما این بار با رنگ و بوی اسلام گرائی. از این به بعد گروه های مسلح اسلام گرا تشکیل یافتند که هر کدام از سوی یک دولت خارجی مورد حمایت قرار داشتند. بزرگترین آنها حماس بود که با ایده اخوان المسلمین و حمایت مادی سعودی شکل گرفت، ولی کم کم با رخ دادن حوادثی به سوی ایران تمایل یافت. بعد از دو دهه عملیاتهای کوچک موفق، با آغاز قرن جدید،‌ موفقیتهای بزرگ پی در پی با مقاومت اسلامی لبنانی و فلسطینی همراه شد. در تمام این موارد،‌ ارتش صهیون شروع کننده بود با پایانی تلخ برایشان: خروج از جنوب لبنان، 33 روزه، 22 روزه،‌ 11 روزه،‌ و پنج روزه. جنگ 2023 متفاوت است. اگر چه به لحاظ حقوقی،‌ این نبرد برای فلسطینی ها جنبه تدافعی دارد و مشمول اصل عدم تجاوز نیست،‌ولی آغازگر آن گروه حماس بود. اکنون که هفته ای از شروع نبرد می گذرد،‌ هنوز سایر یاران منطقه ای این گروه وارد صحنه نبرد نشده اند؛ گویا این نبرد با طراحی عملیاتی کاملا مستقل فلسطینی انجام گرفته است و سهم دیگران در این نبرد فعلا نامشخص است. خصم صهیون از زمین و زمان بر نوار غزه، بزرگترین زندان روباز جهان،‌ متراکم ترین نقطه زمین، می بارد: نسل کشی نژادی و پاکسازی قومی. تفاوتی است میان نبردهای پیشین مقاومت فلسطینی با این مورد اخیر. در موارد پیشین،‌ یک عضو یا گروه کوچکی از رزمندگان فلسطینی در خاک اشغالی عملیاتی انجام می دادند و تمام. غیرنظامیان ساکن غزه کمتر آسیب می دیدند. مگر در جنگهائی که اسرائیل علیه غزه به راه انداخت که منازل و بیمارستانها و مساجد زیر آتش توپ به تلی از خاک تبدیل می شدند، و چند خانواده از دادن شهید،‌عزادار می شدند. اما الان قصه متفاوت است. با حمایت مردمی اهالی غزه،‌رزمندگان دلیر فلسطینی بالیده اند و با عالی ترین سطح از حفاظت اطلاعات جنگی بزرگ و غافل گیر کننده به راه انداخته اند. در نتیجه از نظر رژیم اشغالگر تمام خاک غزه باید شخم زده شود،‌تمام آن. به هیچ کس نباید رحم کرد: نه زن،‌ نه کودک. نه منزل نه بیمارستان،‌ نه مدرسه. همه قربانی اند. همه جا قتلگاه. گویا این درس فلسفه تاریخ است: این وحشیگری گویا باید بشود‌، «دیده» بشود، رسانه ای بشود،‌ تا خوی وحشی اشغالگر صهیونی برملا بشود،‌ که قبلا برملا شده بود،‌ روح جهان جریحه دار بشود. بشود صحرای کربلا؛ که اگر با حسین ع نبردی هست،‌ به تقدیر الهی باید زن و بچه او نیز کشته و اسیر شوند،‌به فجیع ترین حالت؛ تا جهان از خواب غفلت برخیزد،‌ دچار تلاطم شود. اگر رزمنده مقاومت فلسطینی به تدریج از فلسفه مادری خویش فاصله گرفت،‌و سیاست و مبارزه خود را تغییر داد،‌ حالا باید با تکرار «عاشورائی» دیگر تداوم بیابد. وگرنه انتهای این جنایت، می شود آتش بس،‌ تبادل اسراء،‌ کوچ اجباری و نسل کشی،‌و سپس انحلال در تاریخ. یا باید جنگید،‌ یا باید رسانه شد. حالت سومی هم هست؟ https://eitaa.com/mbehestani

🎥تحلیل جنگ حماس و اسرائیل 🔹جان مرشایمر، استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در دانشگاه شیکاگو، صاحب نظریه «واقع‌گرایی تهاجمی» و از جمله برجسته‌ترین چهره‌ها در سنت فکری واقع‌گرایی در روابط بین‌الملل است. https://eitaa.com/mbehestani

مخاطبان عزیز، لطفا در نظرسنجی (فقط یک سئوال)، درباره جنگ غزه مشارکت کنید. جهت پاسخ به سئوال روی لینک بزنید. https://eitaa.com/mbehestani

کشتار بیمارستان باپتیست؛ گام بعدی چه باید باشد؟ مجید بهستانی خبر بسیار وحشتناک و غیرقابل باور بود: ساعت 8 شب سه شنبه 25 مهر 1402 بیمارستان المعمدانی یا باپتیست با موشکهای MK-84 اسرائیلی تنها در چند ثانیه به تلی از خاک تبدیل شد: عامدانه و با مجوز آمریکا. به گفته وزارت بهداشت غزه هیچ کس زنده نماند. هیچ مجروحی. همه شهید. اسرائیل در دو روز اول دچار شوک امنیتی-نظامی شد و برآورد روشنی نداشت که چگونه ضربه خورده و سطح این ضربه تا چه میزان گسترش خواهد یافت؟ این نگرانی برای آنها وجود داشت که خاک اسرائیل همه جانبه از سوی بازیگران مختلف مورد تهاجم قرار بگیرد. ولی در ادامه با تحرکات و موضع گیری اطراف قضیه تقریبا این سناریو برای تل آویو معین گردید که مقاومت فلسطینی صرفا از ناحیه غزه حمله خواهد کرد و سایر مرزها نسبتا ایمن است. حضور ناو آمریکائی در ابهای مدیترانه برای کنترل میدان نبرد به همین قصد بود تا اسرائیل با یک خاطرجمعی کشتار جمعی و نسل کشی در غزه به راه بیاندازد. به نظر نمی رسد که حماس با هماهنگی با یاران منطقه ای خویش دست به این مخاطره زده باشد. به نظر می رسد فشارها،‌ دستگیریها و قتلهای صهیونیستها از نیروهای مقاومت در یکی دو سال اخیر،‌ در کنار شهرک سازیهای غیرقانونی و بی احترامی و دست اندازی در حریم بیت المقدس برخلاف توافقهای قبلی،‌ حماس را مجاب کرد که ضرب شصتی بر خصم صهیون بزنند تا بتوانند در ادامه در توافقی جدید،‌امتیازات بیشتری بگیرند یا ضمانت اجرای قوی تری برای توافقهای قبلی بیابند. حالا اوضاع دگرگونه شده و حماس از امکانهای قبلی اش نیز فرسنگها فاصله گرفته است. تا کنون حزب الله به حملات موشکی هدفمند و محدود به پایگاه های نظامی ناحیه شمالی خاک اشغالی و گرفتن تلفاتی از دشمن بسنده کرده است و از کرانه باختری هم ضربات محدودی به دشمن وارد می شود. محور مقاومت چه آینده ای پیش رو دارد؟ 1) حفظ تنش در سطح فعلی،‌ 2) بازگشت به شرایط قبل از جنگ، 3) مداخله جدی تک محوره، 4) مداخله جدی همه جانبه. حالتهای 1 و 2 تقریبا غیرممکن است. نه اوضاع به حالت قبلی بازمی گردد نه سطح تنش کنترل می شود زیرا در پی این قصه،‌اسراییل با بازبینی اساسی در ساختار نظامی-امنیتی خویش روبرو خواهد شد و راهبردها تغییراتی خواهند کرد. کما اینکه نسل کشی و پاکسازی قومی را همین حالا در حال اجراست. حماس و مقاومت فلسطینی کاملا خلع سلاح و منهدم خواهند شد. بعد از آنها نوبت به مقاومت لبنانی و سوری می رسد. راهبرد امنیت پیرامونی اسرائیل مجددا و با شدت بیشتری فعال می گردد. بدون شک ضرباتی هم به ایران خواهند زد. قعطنامه های سازمان ملل هیچ گونه کنترلی بر وحشی گری آنها نخواهد داشت تا زمانی که پشتش به آمریکا و انگلستان گرم باشد. درباره حالت سوم، ارتش سوریه بسیار ضعیف تر از آن است که بخواهد با اسراییل درگیر شود،‌ خصوصا آنکه هنوز در بخش معظمی از خاک خودش در حال نبرد با گروه های تروریستی است. نیروی مقاومت ساکن در کرانه باختری هم توان برتری به نسبت حماس ندارد و به تنهائی نمی تواند جبهه بزرگی علیه دشمن بگشاید. محتمل ترین گزینه، حزب الله لبنان،‌ قطعا می تواند ضربات مهلکی به بدنه این جامعه بزند و جبهه شمالی را تحریک کند. ولی این تهاجم نیز به تنهائی برای به زانو درآوردن اسرائیل کافی نیست. ورود حزب الله تنها زمان و میدان جنگ را گسترش می دهد ولی مشخص نیست بتواند مقاومت اسلامی را به هدف خود برساند. اگر خصم صهیون با اقدامات نظامی خود حالتهای 1 و 2 را از کار بیاندازد،‌ چاره ای نمی ماند که حالت 4 فعال گردد. باید شرایط فراهم شود که همه گروه های مقاومت اسلامی،‌از حزب الله گرفته تا انصارالله تا کتائب، وارد میدان صهیون شوند. با این ورود، حامیان فرامنطقه ای اسرائیل مانند آمریکا ناچار ورود خواهند کرد. آنگاه پای ایران و احتمالا روسیه به نبرد باز خواهد شد. در اینجاست که می توان امید داشت اسرائیل عقب نشینی کند و به قطعنامه های سازمان ملل احترام بگذارد. البته اگر اسرائیلی بماند. در این حمایت و حملات همه جانبه،‌ روند عادی سازی باید مطلقا از دستورکار عربی خارج شود. اسرائیل،‌آمریکا و آلمان به دلیل جنایت علیه بشریت محکوم گردند و دیوان بین المللی کیفری علیه سران صهیون اقامه دعوا کند. https://eitaa.com/mbehestani

تحصن یهودیان ضد اسرائیلی در کنگره آمریکا https://eitaa.com/mbehestani

♦ مطابق با توافق برجام از 26 مهر 1402 و وفق قطعنامه 2231 که از این سند پشتیبانی می کرد، همه تحریمهای سازمان مللی علیه ایران لغو می گردد که این شامل تحریمهای موشکی و مراودات مالی مربوط به آن می شود. از این جهت فعالیتهای داخلی ایران بر روی نسلهای جدید موشکی، و نیز صادرات و واردات آن بدون هیچ منع قانونی توسعه پیدا خواهد کرد. 🔶 و نیز در همین قطعنامه از همه بازیگران بین المللی درخواست شده است نسبت به عملیاتی شدن مفاد این قطعنامه و نیز برجام مسئولانه رفتار کنند و از اقدامات نقض کننده بپرهیزند. 🔷 در عین حال، سه کشور معارض ضد ایرانی (آلمان، فرانسه و انگلستان) علیه این «پایان» و شروع تازه بیانیه صادر کرده اند. براساس بیانیه وزارت خارجه انگلستان، در هماهنگی با دو دولت دیگر و تمام اعضای اتحادیه اروپا تحریمهای برجام و قطعنامه با قدرت و طبق روال سابق، ادامه پیدا خواهد کرد و ایران مستحق ازادی شناخته نشد. آمریکا هم پیش از این در دوره ترامپ از برجام خارج شده بود و به وضع تحریمها علیه فعالیتهای موشکی ایران اقدام کرده بود. ◾ آیا بیانیه های اروپائی ارزش حقوقی دارد؟ اولا این بیانیه ها خلاف قطعنامه شورای امنیت، ناقض مفاد آن، و تضعیف کننده برجام است. از این جهت به جهت بین المللی معتبر نیست. ولی از آنجا که دولتها حق حاکمیت ملی خودشان را حفظ می کنند، تحریمهای اروپائی در کنار تحریمهای آمریکائی هم اعتبار حقوق داخلی دارند و هم به لحاظ نفوذ سیاسی اثرگذار هستند، اگر چه من بعد از پشتوانه شورای امنیت برخوردار نیستند. 🔘 این یکی از نقاط ضعف سند برجام بود که این امکان را فراهم می کرد که دولتها در حین و اتمام این توافق بدون هیچ مجازاتی رفتارهای غیرمسئولانه و ناقض کننده و خلاف صلح و امنیت بین المللی از خود بروز دهند. مجید بهستانی https://eitaa.com/mbehestani

ساعت صفر حمله زمینی به غزه مجید بهستانی در نبردهای سرزمینی و تمام عیار حرف آخر با نیروی زمینی است. نیروهای دریائی،‌ هوائی و الکترونیک در خدمت نیروی زمینی عملیات انجام می دهند. وظیفه نیروی زمینی تصرف منطقه جغرافیائی و تثبیت و استقرار دائم است. از ابتدای شروع واکنش عصبی صهیونیستها به نیروهای ضداشغال فلسطینی این سئوال مطرح گردید که چه زمانی عملیات بزرگ برای نابودی حماس و سایر ساکنین منطقه از سوی اسرائیلی ها آغاز خواهد شد؟ مقامات سیاسی و سخنگوی ارتش آنها چندین بار اعلان زمان کردند و تا حالا هیچکدام واقعی نبوده است. اسرائیل از چه چیزی می ترسد؟ آیا تاخیر در شروع عملیات سبب نمی شود نیروهای مقاومت (حماس‌، و جهاد اسلامی) فرصت بیشتری برای بازیابی خویش به دست بیاورند؟ برخی تصور می کنند هدف اسرائیل نابودی کامل زیرساخت ها و موانع،‌ تسطیح زمین،‌ایجاد زمین سوخته‌، تخریب و تضعیف عقبه مادی و انسانی رزمندگان فلسطینی،‌و سپس تهاجم بزرگ است. برخی دیگر این احتمال را می دهند که اسرائیلی ها به دنبال تحریک افکار عمومی جهان و مجامع سیاسی حامی خویش است که در صورت استفاده از بمبهای ممنوعه و سلاح های کشتارجمعی غیرمتعارف،‌ کمتر تحت فشار قرار بگیرد. به عبارت دیگر به نحوی مجوز خشونت بیشتر و وحشیانه تر دریافت خواهد داشت. به نظرم شاید این دو احتمال وجود داشته باشد،‌ولی واقعیت اصلی این است که با توجه به تجربه جنگهای قبلی و شناخت آنها از راهبرد نظامی حماس و جهاد، آنها دریافتند که به تنهائی توان عملیات زمینی در نوار غزه را ندارند. خصوصا و مهمتر از تسخیر زمینی، آنها محتاج تسخیر شهرکها و دالانهای زیرزمینی این منطقه اند. اگر کنترل مستقیم و میدانی غزه دشوار باشد، به مراتب تسلط بر زیرزمین دشوارتر است. هم اکنون دو ناو جنگی بزرگ آمریکائی عملیاتی شده در دریای مدیترانه حضور دارند و برای تدارک یک جنگ بزرگ کفایت می کند. ولی همچنان اسرائیل اعلام می کند که منتظر کمکهای بیشتر آمریکا برای شروع عملیات اصلی است. مشکل اصلی آنها،‌ فقدان اطلاعات میدانی و اشراف عملیاتی است. نیروهای اسرائیلی-آمریکائی فعلا در حال رصد نقشه های ماهواره ای و تطبیق آن با اطلاعات منابع دیگر هستند تا نقشه نبرد زمینی را طراحی کنند. بنابر اخبار واصله،‌ تاکنون چند تیم ویژه جاسوسی برای شناخت میدان از سوی رزمندگان شناسائی و کشته شده اند. https://eitaa.com/mbehestani

تأملات حقوقی جنگ غزه 2023 (1) مجید بهستانی یکی از ابعاد قابل بررسی علمی در جنگها بعد حقوقی آنهاست. در ادامه به سه سئوال پاسخ حقوقی داده خواهد شد: الف) آیا اقدام حماس علیه اسرائیل نامشروع بود؟ ب) آیا اقدامات اسرائیل علیه حماس مشروعیت دارد؟ ج) آیا ورود کشورهای ثالث به نبرد مشروعیت دارد؟ الف) برای پاسخ به این سئوال می بایست نخست میدان نبرد ترسیم شود. می دانیم که پیش از جنگ جهانی دوم در دوران قیمومیت انگلستان بر این سرزمین اسرائیلی ها اقدامات اشغالگرایانه خود را شروع کردند. با پایان جنگ،‌ درگیریها میان آنها و فلسطینیان به عنوان ساکنان اصلی آن سرزمین تشدید شد تا آنجا که در 1948 به اشغال چهار پنجم خاک فلسطین از سوی خصم صهیون منتهی گردید و این کشور اعلام موجودیت و ثبت در سازمان ملل متحد کرد. بعد از آن نبردها میان اعراب و صهیونیستها تداوم داشت تا آنجا که در 1967 رژیم تل آویو بخشهای باقیمانده از خاک فلسطینی و کشورهای عرب همسایه را به خود ضمیمه کرد شامل بلندی های جولان،‌ کرانه باختری رود اردن، نوار غزه، و صحرای سینای مصر. جدای از این، اسرائیل آرام آرام در خارج از خاک خود توسعه پیدا کرده است. در تمام این موارد نه گروه های سیاسی فلسطینی،‌نه کشورهای همسایه،‌ و نه مقام سازمان ملل این اشغالگری ها را به رسمیت نشناختند و خواهان اتمام آن بودند. سازمان ملل بارها در بیانیه ها و قطعنامه های گوناگون مجمع عمومی و شورای امنیت خواهان بازگشت اسرائیل به مرزهای 1948 بوده است. اینجا اختلاف بروز می کند. از نظر گروه های سیاسی فلسطینی تمام خاک فلسطین تحت اشغال قرار دارد و هر قطعه از آن تحت عنوان دفاع مشروع و مبارزه با اشغالگری طبق رویه بشری،‌ و منشور سازمان ملل دارای مشروعیت است (اصول 1،‌ 39 و 51). ولی مقام سازمان ملل این موضع را تأیید نمی کند. از این جهت، مشروعیت اقدامات مقاومت اسلامی علیه اسرائیل در محدوده ای که خارج از مرزهای به رسمیت شناخته شده بین المللی است،‌ محل تردید است. از این رو،‌ از گروه های فلسطینی از سوی این سازمان خواسته می شود که به اقدامات خود پایان دهند. برای مثال، اقدام نظامی حماس در غزه یا کرانه باختری یا بیت المقدس شرقی می تواند مورد تایید این سازمان باشد، ولی عسقلان و سدیروت خیر. البته بعضی از حقوقدانان این رفتار مقاومت اسلامی را توجیه می کنند به این صورت که در جنگ،‌ارتشها با پیشروی در خاک دشمن تلاش می کنند آن را از خاک اصلی خود عقب برانند یا به اهداف نظامی دیگری دست یابند. اما در هنگام آتش بس یا صلح آنها وظیفه دارند به مرزهای رسمی بازگردند. بنابراین آن را به جهت نظامی،‌موقت و مشروع می دانند. البته از نگاه جریان مقاومت، تمام خاک فلسطین اشغال شده است و می تواند هدف مشروع اقدامات نظامی باشد. همچنین براساس ماده 39، کشورها نباید از اصل دفاع مشروع خارج شوند و به همین جهت اقدامات تلافی جویانه به دلیل نقض صلح و امنیت بین المللی ناصحیح خوانده می شوند. اما در تفسیر ماده 51 این امر توضیح داده می شود که در صورتی که نبرد تداوم یابد (چه یک سال چه چند دهه)،‌ رفتار دفاعی کشورها مصداق همان دفاع مشورع است و تلافی جویانه تلقی نمی شود. https://eitaa.com/mbehestani

📌آزمون اعراض چپ‌ها از «ژیژک» حامی صهیونیسم 📖نمایشگاه کتاب فرانکفورت آلمان، با یک سخنرانی ۲۳ دقیقه‌ای افتضاح از جانب اسلاوی‌ژیژک فیلسوف چپ و معروف اسلوونیایی توأم شد. کتاب‌های ژیژک و آثار گفتاری او در ایران به‌شدت مورد توجه قشر دانشگاهی غرب‌خوانده و روشنفکری‌ قرار دارد. 🔸چپ‌های فرهنگی و‌ نوگرا نیز به شدت سمپات ژیژک و ترجمه‌کننده آثار او هستند. برخی انتشاراتی‌ها نیز آثار ژیژک را یا به مزیت آبادی گیشه‌های کتاب‌فروشی‌های خود، یا به صورت زنجیره‌ای با قصد مبتذل‌کردن اندیشه چپ، چاپ و منتشر می‌کنند.‌ 🔸هرچند این فلسفه‌بافی و موضع‌گیری از جانب او غیرمنتظره نبود و او در آزمون اغتشاشات سال گذشته ایران نیز، ابتذال و انحراف در اندیشه چپ را به رخ همگان کشید. ابتذالی که بعد از جنبش ۱۹۶۸ گریبانگیر آنان شد و آنها را تبدیل به سوپاپ اطمینان‌ بحران‌های رژیم‌های سرمایه‌داری کرد. 🔸یعنی به هر نحو، هر بحرانی را در این رژیم‌ها از سیل «تخریب مشروعیت» و «مبارزه میدانی» به «حوضچه‌های نقد» و «مجادلات کلامی» بی‌حاصل تبدیل می‌کردند.‌ ژیژک در این سخنرانی نیز دقیقاً بر چنین سبیلی سخنرانی و موضع گیری کرده است. 🔸ژیژک، جنبش حماس را نماد یک تفکر افراطی‌ سامی‌ستیز فلسطینی دانسته که به پست یک دولت افراطی بنیادگرای‌ صهیونیست خورده است. او می‌گوید وزیر امنیت ملی کنونی اسرائیل کسی است که در جوانی از سوی یکی از دولت‌های قبلی دموکرات این رژیم تروریست خوانده شده است. 🔸ژیژک دو سر این جنگ را به وجود دو جریان افراطی‌ تقلیل می‌دهد و بدین ترتیب هیچکدام امکان مصالحه را به یکدیگر نمی‌دهند.‌ ژیژک این گفته نتانیاهو مبنی بر اینکه دولت اسرائیل تنها دولت قوم یهود است و دیگران را شهروند نمی‌داند را با گفته اسماعیل هنیه که اعلام کرده‌ صهیونیست‌ها باید از زمین‌های ما بیرون بروند، همطراز دانسته است. 🔸به نظر ژیژک، ریشه تفکر اول در مشروعیت خشونت علیه غیریهودیان بدلیل هولوکاست و ریشه تفکر دوم در سامی‌ستیزی فلسطینی‌هاست. او بعد از این وسط‌بازی، به یکباره فرمان را سمت مردم فلسطین‌‌ چرخانده و می‌گوید ریشه این جنگ در سامی‌ستیزی فلسطینی‌هاست که حماس را جلو انداخته و وارد این جنگ شده است. 🔸ژیژک ادامه می‌دهد، چون حکومت دموکرات اسرائیلی مرزهای ۱۹۶۷ را معتبر شناخته بود و اکنون تنازع و اغتشاشات داخلی بین جامعه دموکراسی‌خواه و دولت بنیادگرای‌ اسرائیل در جریان بود، فلسطینی‌ها باید صبر می‌کردند تا دولت فعلی این رژیم خودبه‌خود سرنگون شود، تا دولت بعدی جلوی شهرک‌سازی‌‌های بی‌امان را گرفته و قوانین قبلی را به رسمیت بشناسند. حمله جبهه مقاومت این تنازع را به وحدت ملی تبدیل کرد. 🔸او در نهایت به اینجا می‌رسد که اساساً مشکل فلسطینی‌ها هستند که نتوانسته‌اند، بیشتر صبر کنند. یعنی نتوانسته‌اند تحمل کنند بیشتر کشته شوند، زمین‌هایشان بیشتر غصب شود، مزارع کشاورزی‌شان بیشتر تخریب شود. در یک کلام ژیژک می‌خواهد بگوید، فلسطینی منطق تسلیم را خوب بلد نبوده‌اند. یعنی همان چیزی که چپ‌ها بعد از ۱۹۶۸ یاد گرفته‌اند، رام و‌ اهلی باشند. 🔸او با همین منطق، در پایان سخنرانی‌اش بسیار محکم حمله حماس را محکوم می‌کند«من به هیچ وجه، حمله حماس را به رسمیت نمی‌شناسم، آن عمل قتل عام بود و غیر قابل بخشش بود» و در مقابل می‌گوید «من کاملاً و مطلقا حق دولت اسرائیل را برای وجود داشتن (حمله،کشتار) به رسمیت می‌شناسم» 🔸نکته آخر آنکه ژیژک در طول این سخنرانی، به هیچ وجه نتوانست خشم و عصبانیت خود را از موج حمایت حداکثری مردم کرانه باختری از حماس کنترل کند و اعتراف می‌کند نه یاسر عرفات توانست چنین فرهنگی را تغییر دهد و نه اکنون محمود عباس از چنین قدرتی برخوردار است. این اعتراف بسیار مهم است. آن‌ هم از یک متفکر چپ مایل به اسرائیل که سعی می‌کند، منطقی حرف بزند. مقاومت هویت فلسطین و فلسطینی‌ها است. اکنون زمان پایان چنین تردیدی است. در موقعیت تاریخی جدیدی قرار داریم. جبهه مظلوم مقتدر در موقعیت پیروزی است. شک نکنید. 📎نویسنده: جعفرعلیان‌نژادی https://eitaa.com/mbehestani