✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (7) عباس (ع) و اعلام وفاداری و ایستادگی در شب عاشورا پس از آنکه از جانب عمر سعد، شب عاشورا مهلت داده شد و جنگ به فردا کشید، ابا عبدالله الحسین و یاران با وفایش همه دانستند که امشب آخرین شبی است که زنده خواهند بود و فردا روز شهادت آنان خواهد بود لذا امام (ع) غروب تاسوعا تمامی یاران و برادران و فرزندان و برادرزادگان و عموزادگان همه و همه را فرا خواند و خطبه‌ای در ستایش خدا و درود و صلوات بر محمد و آل او و شکر و سپاس از نعمت‌های الهی بر زبان جاری کرد و سپس خطاب به حاضرین فرمود: «من حقاً یارانی باوفاتر و بهتر از اصحاب خودم سراغ ندارم، و نه اهل بیتی نیکوکارتر و به صله رحم، پای بندتر از اهل بیتم نمی‌شناسم پس خداوند، شما را از طرف من به بهترین جزا پاداش دهد. سپس به آنان فرمود: من از این دشمنان برای خود بد گمانم، آگاه باشید من به همه شما برای رفتن از اینجا اجازه دادم، پس همگی بروید که عقد بیعت را از شما برداشتم و نسبت به خود بر شما عهد و پیمانی ندارم، اینک شب بر شما سررسیده و پوشش آن شما را در برگرفته است؛ لذا این شب و تاریکی را چون شتری راهوار بگیرید و هرکدام از شما دست یکی از اهل بیت مرا بگیرید و در لابه لای درختان و شهرهای خود متفرق شوید تا خداوند فرجی برساند؛ زیرا این مردم مرا می‌‌طلبند و اگر به من دست یابند از طلب غیر من منصرف خواهند شد. (ارشاد مفید، ج۲، ص۹۱؛ نفس المهموم، ص۲۱۹- ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص۱۶۷-۱۶۹؛ مظاهری، محسن حسام، مقاله «عباس»، فرهنگ سوگ شیعی ص ۳۴۱) در این هنگام نخستین کسی که اظهار وفاداری کرد، عباس بن علی (علیه‌السلام) بود. وی عرض کرد: چرا چنین کنیم؟ آیا برای این‌که پس از تو زنده بمانیم؟ خداوند هیچ‌گاه آن روز را نیاورد و به ما نشان ندهد! (طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۹) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (8) شب نهم و تلاش قمر بنی‌هاشم (ع) برای آوردن آب عمر سعد برای آنکه امام و یارانش را بیشتر تحت فشار قرار دهد، نامه‌ای به عمرسعد نوشت که با نیروهای تحت فرمانش آب را بر روی حسین و یارانش ببندد، در محاصره بی‌آبی قرار دهد و حتی یک قطره آب به او نرسد! (بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۷) این دستور روز هفتم محرم به عمر سعد رسید، (ارشاد مفید، ج۲، ص۸۶؛ مقتل ابومخنف، تحقیق غفاری، ص۹۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۲؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۶) در تاریخ طبری آمده: «جلوگیری آب از خیمه‌های حسینی سه روز قبل از شهادت حسین (ع) بوده است.» ("وَ ذَلِكَ قَبْلَ قَتْلِ‏ الْحُسَيْنِ‏ بِثَلَاثَةِ أَيَّامٍ"‏؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۲) پسر سعد پس از وصول این فرمان در روز هفتم محرم، بلافاصله عمرو بن حجاج را که خود از دعوت کنندگان امام (ع) به کوفه بود با پانصد نفر سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و آب را به روی حسین و یارانش بست. (تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۲) امام به برادرش حضرت عباس مأموریت داد تا همراه سی سوار و بیست نفر پیاده برای آوردن آب به شریعه فرات بروند، آنها با بیست مشک آب شبانه به شریعه رفتند و به نزدیکی شط فرات رسیدند، ابتدا نافع بن هلال جملی جلوتر خود را به شریعه رسانید و اجازه یافت تا از آب شریعه بخورد ولی او به احترام لب تشنه امام حسین (ع) آب ننوشید. در این موقع نیروهای تحت فرمان قمر بنی هاشم (ع) جلو آمدند که عمرو بن حجاج دستور جلوگیری داد اما آن بزرگوار (ع) با یک تاکتیک نظامی به نیروهای سواره دستور داد به سپاه دشمن حمله کنند و به نیروهای پیاده هم فرمان داد مشک‌ها را پُر از آب کنند، در هنگام درگیری بین نیروهای سواره با نیروهای مراقب شریعه، پیادگان مشک‌ها را پر از آب کردند و به خیمه‌ها بازگشتند و سوارگان هم پس از مجروح کردن یکی از نیروهای دشمن سالم به خیمه‌ها برگشتند. و بدین ترتیب پس از بستن شریعه فرات به روی اهل بیت پیامبر و حرم حسینی اولین آب به فرماندهی ابوالفضل العباس به خیمه‌ها آورده شد. (ر.ک: مقتل ابومخنف، تحقیق غفاری، ص۹۸؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۲؛ أعیان الشیعه، ج۷، ص۴۳۰؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۳۸۵؛ ابصارالعین، ص۵۸ - ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص۱۵۷-۱۶۰؛ مظاهری، محسن حسام، مقاله «عباس»، فرهنگ سوگ شیعی، ص ۳۴۲) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (9) نجات یاران امام حسین در جنگ روز عاشورا فرماندهان دو جناح راست و چپ تعیین شدند و پرچم سپاه به عباس بن علی (علیه‌السلام) داده شد. یاران یکی پس از دیگری به میدان مبارزه شتافتند. در این میان اتفاق می‌افتاد که برخی از اصحاب در میان لشکر محاصره می‌شدند و حضرت عباس (علیه‌السلام) آنان را نجات می‌داد. مانند عمر بن خالد صیداوی و جابر بن حارث سلمانی و سعد مولی عمر بن خالد صیداوی با مجمع بن عبداللّه عائذی که در آغاز جنگ در محاصره دشمن قرار گرفته بودند و حضرت عباس با یک حمله آنان را نجات داد. ( طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶) فرستادن برادرانش به نبرد آن‌گاه که همه یاران امام (علیه‌السلام) و شماری از بنی‌هاشم به شهادت رسیدند، حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) به برادران خود عثمان و عبداللَّه و جعفر فرمود: «جانم فدایتان پیش تازید و از سرورتان حمایت کنید، تا این‌که در برابرش به کام مرگ فرو روید.» آنان همگی به میدان نبرد رفتند و کشته شدند. (دینوری، ابوحنیفه، اخبار الطُّوال، ج۱، ص۲۵۷) پس از آن عباس بن علی (علیه‌السلام) عازم میدان مبارزه گشت. درباره سخن حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) به برادران خود هنگام عزیمت به میدان اختلاف است. برخى می گویند: عباس به برادران پدرى و مادرى‌اش، عبداللَّه و جعفر و عثمان، گفت: پیش تازید تا از شما ارث ببرم، زیرا شما فرزند ندارید، آنان پذیرفتند و رفتند تا كشته شدند. (طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۸) دیگران همین مضمون را به گونه‌اى دیگر نقل كرده‌اند و گفته‌اند: عباس برادرش جعفر را كه فرزند نداشت به صحنه مبارزه فرستاد تا از وى به جاى فرزندانش ارث ببرد. پس هانی بن ثبیت او را به قتل رساند. (ابو الفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۸۸) ولى شمارى دیگر نسبت این كلام را به آن حضرت اتهامى دروغین مى‌دانند كه دشمن به قصد مخدوش ساختن ساحت مقدس آن بزرگوار جعل كرده است. زیرا این كارى است بس پست كه از فرومایگان و دنیاپرستان سر نمى‌زند تا چه رسد به ابوالفضل العباس (علیه‌السلام)! افزون بر این، ابوالفضل (علیه‌ السلام) با وجود مادرش امُ‌البنین نمى‌توانست از برادرانش ارث ببرد. (مقرم، عبدالرزاق، العباس علیه‌السلام، ج۱، ص۱۸۳) از این‌رو برخى گفته‌اند «أَرِثَكُم» در متن عربى اشتباه مى‌باشد و در اصل «أُرْثِیكُم» (به سوگتان نشینم) مى‌باشد. (مقرم، عبدالرزاق، العباس علیه‌السلام، ج۱، ص۱۸۶) (به نقل از شیخ آقا بزرگ تهرانی، الذّریعه) برخى دیگر گفته‌اند: به جاى «ارثكم» «ارزءبكم» یا «ارزئكم» (به مصیبت شما دچار شوم) بوده است. (مقرم، عبدالرزاق، العباس علیه‌السلام، ج۱، ص۱۸۶) به نقل از النقد النزیه) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 #شهادت_دومین_شهید_محراب_آیت_الله_مدنی_به_دست_منافقان 🥀 ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (10) آب نخوردن به احترام امام حسین(ع) به گفته فخرالدین طریحی عالم قرن ۱۱ق در کتاب «المنتخب» عباس وقتی وارد شریعه فرات شد، دستانش را پر از آب کرد تا بنوشد، اما وقتی آن را به صورت نزدیک کرد به یاد تشنگی حسین افتاد و آب را رها کرد و با لب تشنه به همراه مشکی پر از آب از فرات بیرون آمد. (طریحی، المنتخب، ۲۰۰۳م، ص۳۰۷) علامه مجلسی نیز در بحار الانوار همین مطلب را بدون ذکر نام منبع اصلی آورده است. (مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۴۱) حبیب‌الله چایچیان شاعر و مرثیه‌سرای اهل‌بیت(ع) در این باره چنین سروده است: کربلا کعبه‌ی عشق است و من اندر احرام شد در این قبله‌ی عشاق دو تا تقصیرم دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد چشم من داد از آن آبِ روان تصویرم باید این دیده و این دست دهم قربانی تا که تکمیل شود حجّ من و تقدیرم (چایچیان، ای اش‌کها بریزید (دیوان حسان)، ۱۳۶۳ش، ص۲۱۰) اردوبادی با تحلیل چند شعر و بخشی از متن زیارت ناحیه مقدسه تلاش کرده است ثابت کند که این واقعه اتفاق افتاده است. (اردوبادی، حیاة ابی الفضل العباس، ۱۴۳۶ق، ص۲۲۲) بعد از شهادت یاران و نیاز اهل حرم به آب، امام و برادرش عباس (علیه‌السّلام) در صدد تهیه آب برآمدند. باهم وارد میدان جنگ شدند و به سمت فرات حرکت کردند. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۰۹) این مطلب را ابن حمزه طوسی (۵۶۰ق) نیز به این صورت از شاهدی عینی در کربلا نقل کرده است: «انّ الحسین (علیه‌السّلام) لمّا غلب علی عسکره العطش رکب المسناة یرید الفرات....» (طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، ص۳۴۱) عباس (علیه‌السّلام)، همچنان پیشاپیش حسین (علیه‌السّلام) حرکت می‌کرد و می‌جنگید و به هرسو که حسین (علیه‌السّلام) می‌رفت، او نیز به همان سو می‌رفت. (دینوری، ابوحنیفه، الاخبارالطوال، ص۲۵۷) در این هنگام امام حسین (علیه‌السّلام) روی سیل بند کنار فرات (در متن عربی تعبیر «فرکب المسناة» آمده است که «مسناة» به معنای سیل‌بند و خاکریز کناره رود یا نهر است که از سرازیر شدن آب سیل به اطراف جلوگیری می‌کند.) رفته، به سمت فرات روانه شد و سپاهیان عمر بن سعد از حرکت او جلوگیری کردند. مردی از بنی دارم گفت: «وای برشما، میان او و آب حایل و مانع شوید و نگذارید او به آب دسترسی پیدا کند. در برخی گزارش‌ها آمده است که بنی کلاب، بین او و آب مانع شدند. (شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، مجلس۳۰، ص۲۲۶ - ابن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۱، ص۱۸۹) (خوارزمی نام او را «زرعه» دانسته است و افزوده است که ابن اعثم، این گزارش را به اختصار آورده و نام او را «عبدالرحمن ازدی» گفته است. (خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۱۰۴) ابن اعثم، خود از این شخص به ابوالحتوف جعفی یاد کرده است. (ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۷) که مقصود همان ابوالجنوب است که طبری، نامش را عبدالرحمن جعفی گفته ایست. ابن نما حلی نیز نام وی را زرعة بن ابان بن دارم دانسته است. (ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۷۱)) حسین بن علی (علیه‌السّلام) (مرد دارمی را نفرین کرد) و گفت: خداوندا، تشنه‌اش گردان. آن مرد (از نفرین امام) خشمگین شد، و تیری رها کرد که بر گلوی حضرت اصابت کرد. امام حسین (علیه‌السّلام)، تیر را بیرون آورد، آنگاه دستهایش را زیر گلوا گرفت و پر از خون شد و آن‌را پاشید؛ آنگاه گفت: «خدایا، به درگاهت شکایت می‌کنم از آنچه با پسر دختر پیامبرت می‌کنند». «اللهم انّی اشکو الیک ما یفعل بابن بنت نبیک.» (طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۴۹ - بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۱) آن‌گاه در حالی که عطش او شدت یافته بود، به جایگاهش بازگشت. در این حال لشکر دشمن، عباس را از هر طرف محاصره و او را از امام حسین (علیه‌السّلام) جدا کردند. راوی گوید: به خدا سوگند، چیزی نگذشت که خداوند، عطش را در جان آن مرد ریخت، هرچه می‌نوشید سیراب نمی‌شد، به گونه‌ای که برای تسکین وی آب را برای او خنک می‌کردند و شکر در آن می ر‌یختند، کاسه‌ها پر از شیر بود و کوزه‌ها پر از آب، اما او می‌گفت: «وای بر شما، به من آب بدهید که تشنگی مرا کشت.» کوزه یا کاسه‌ای را به او می‌دادند که برای سیراب کردن اهل خانه بس بود. آب آنها را می‌نوشید و چون از دهان خویش بر می‌داشت، لحظه‌ای دراز می‌کشید. آنگاه باز می‌گفت: «وای برشما، آبم بدهید که تشنگی مرا کشت»؛ و چیزی نگذشت که شکمش همچون شکم شتر مرده ترکید. (طبری، محمد بن محمد، تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۵۰- ابن سعد، ترجمة الحسین و مقتله، ص۷۴ - طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، ص۳۴۱ - خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۱۰۴) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#عقاب_طلایی_قانع_می‌شود #قسمت_اول بچه ها روی پشتي های هیئت دراز کشیده بودند؛ چراغ ها را خاموش کرده بودیم. حسینیه تاریک تاریک شده بود. از دور نور ساعت دیجیتال حسینیه چشم را اذيت می کرد. بچه سرو صدا می کردند؛ برای آرام کردنشان تصمیم گرفتم داستانی را بگویم بلند گفتم: کدوم گروه میخواد براش قصه بگم؟ یکی از گروه ها با صدای بلند گفتند: ماااا رفتم کنارشان دراز کشیدم و شروع کردم به قصه گفتن: روزی روزگاری عقاب طلایی زیبایی در کوهستان زندگی می کرد. به شکار می رفت و روزی خودش را به دست می آورد. یک روز خرگوش یک روز موش یک روز مار در چنگ عقاب طلایی می افتادند. عقاب طلایی برای شکار وارد بیابانی شد که فقط یک درخت کاج در آن وجود داشت. ادامه دارد... ✍ محمد مهدی پیری ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✋ #وقت_سلام دوباره نسیمی زِ غربت، دوباره غم و سوز سینه دوباره هوای بقیع و، دوباره هوای مدینه 🥀۲۸ صفر رحلت پیغام آور آخرین، حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی(ع) تسلیت باد🥀 🖤 در حرم بمانید؛ کانال رسمی حرم مطهر امام رضا(ع) 🆔 @razavi_aqr_ir

#عقاب_طلایی_قانع_می‌شود #قسمت_دوم عقاب طلایی روی درخت کاج فرود آمد. مشغول دیده بانی بود از زیر درخت صدایی را شنید. چشمانش را به زیر سایه درخت دوخت؛ با تعجب دید یک عقاب بال شکسته، فلج و فلک زده بی پر و دم آنجا نشسته است. با خودش گفت: چطور این عقاب تا به حال زنده مانده است؟ چطور شکار می کند؟ اینطور که پیداست راه هم نمی تواند برود چه برسد به اینکه پرواز کند! عقاب طلایی تصمیم گرفت آنقدر بنشیند تا بفهمد این بی سر و پا از کجا روزیش را پیدا می‌کند. ساعت ها گذشت عقاب طلایی خسته شده بود. نگاهی به زیر درخت انداخت از دور سگی را دید که خرگوشی را به دندان گرفته و به طرف درخت می آید. خوب که دقت کرد فهمید ماجرا از چه قرار است. ✍ محمد مهدی پیری ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (11) رجزخوانی حضرت عباس (علیه‌السّلام) که از برادرش جدا شده بود به تنهایی با آنان جنگید. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۰۹) او در حالی که حمله می‌کرد این رجز را می‌خواند؛ اقسمت بالله الاعز الاعظم وبالحُجُون صادقاً وزمزم وذوالحَطیم والفناء المُحرم لیخضیّن الیوم جسمی بالدم امام ذی الفضل وذی التکرمِ ذاک حسین ذو الفخار الاقدم (ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴ - خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۳۴) «سوگند به خدای بزرگ و ارجمند، و سوگند راستین به حجون و زمزم، سوگند به خدای صاحب حطیم و آستانه مقدس در (کعبه)، امروز در حضور مرد با فضیلت و با کرامت، یعنی حسین (علیه‌السّلام) که دارای افتخارات دیرین است، پیکرم به خون، رنگین خواهد شد.» در کتاب الفتوح و مقتل خوارزمی، به جای «حجون»، «حجور» آمده است، که نادرست به نظر می‌رسد و «حجون» صحیح است، که نام کوهی در مکه است و قبور فرزندان اسماعیل و بسیاری از صحابه و تابعان و علما را در خود جای داده است. از جمله این قبور قبر حضرت خدیجه است. (قره‌چانلو، حسین، حرمین شریفین، ص۱۰۰) حطیم، مکانی است بین در کعبه و رکن حجرالاسود، که از شریف‌ترین مکان‌ها در مسجدالحرام است و چون مردم بر اثر ازدحام برای طواف و نماز در آنجا به یکدیگر فشار می‌آورند حطیم نامیده شده است. (حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۲، ص۲۷۳) حضرت عباس (علیه‌السّلام) در حالی‌که برای آوردن آب عازم شده بود، این‌گونه رجز می‌خواند: لاارهب الموت اذا الموت زقا حتی اُواری فی المصالیت لقا نفسی لنفس المُصطفی الطهر وقا انّی انا العبّاس اغدو بالسقا ولا اخاف الشر یوم المُلتقی یعنی؛ آنگاه که پرنده مرگ صدا کند، هراسی از مرگ ندارم تا آنکه در دریایی از مردان چابک و شتابنده فرو روم و ناپدید شوم. جان من فدای (حسین) برگزیده پاک باد. من عباس هستم و هر بامداد، کارم سقایی است. آن روز که با شر روبه‌رو گردم، از آن نمی‌هراسم. نترسم من از مرگ چون بر سرآید زنم تیغ تا از درون بر درآید به قربان آن جان پاک حسینم من عباس آب آورم تا چه آید نترسم، بجنگم اگر لشکر آید (ترجمه فارسی نفس المهموم) آنگاه حمله برد و دشمن را متفرق کرد. (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۶ - مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۰) در این هنگام زید بن ورقاء جهنی، (تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج۳، ص۱۹۳) که پشت درخت نخلی کمین کرده بود با کمک حکیم بن طفیل سنبسی (به کسر دو سین و باء و سکون نون، (ابن ماکولا، الاکمال فی رفع الارتیاب عن المؤتلف والمختلف فی الاسماء والکنی والانساب، ج۴، ص۳۷۶ - سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۷، ص۲۵۳ - مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۳، ص۷۵،) ضربتی بر دست راست عباس (علیه‌السّلام) وارد کردند. عباس (علیه‌السّلام) شمشیر را به دست چپ گرفت و به آنها حمله کرد در حالیکه این رجز را می‌خواند: ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 #شهادت_امام_رضا (ع) 🖤 🎥 تار و پود ▪️به مناسبت ایام شهادت حضرت امام رضا علیه السلام ▫️چند سال بعدش تو حرم خوابش رو دیدم ▫️تو صحن گوهرشاد دنبالش دویدم... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#عقاب_طلایی_قانع_می‌شود #قسمت_سوم سگ هر روز لاشه ای را زیر درخت می آورد و عقاب مریض هم از آن لاشه استفاده می کرد. عقاب طلایی جرقه ای در ذهنش خورد و گفت: من هم می آیم کنار این عقاب پیر و از لاشه هایی که سگ بدبخت می آورد نوش جان می کنم؛ تا کی اینقدر زحمت بکشم و به شکار بروم. عقاب طلایی از درخت پایین آمد و روبروی عقاب پیر ایستاد. با لبخند گفت: ای دوست عزیز! من می خواهم مثل تو باشم و با تو زندگی کنم. سگ روزی ما را می آورد مگر نه!! عقاب پیر نفس عمیقی کشید و گفت: هی روزگار! من نمی توانم و به کم قانع شده ام؛ تویی که سالمی و جوان، چرا به یک لاشه کم ارزش قانع شده ای! رو به بچه ها کردم و گفتم: گلهای من شما که این همه استعداد و ویژگی دارید به کم قانع نشوید! آنچه را که دارید به خوبی از آن استفاده کنید. آینده روشن تر از هر روز آفتابی است برای شما. #پایان ✍ محمد مهدی پیری 🗓 بیست شهریور ۱۴۰۲ ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (12) والله ان قطعتموا یمینی انّی احامی ابداً عن دینی و عن امام صادق الیقین نجل النبی الطاهر الامین «به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع کردید، من پیوسته از دین خود و از امام راستگوی دارای یقین که نوه پیامبر پاک و امین است، دفاع می‌کنم». عباس (علیه‌السّلام) آن‌قدر جنگید که بی‌حال و ناتوان شد. در این زمان حکیم بن طفیل طائی پشت نخلی کمین کرد و ضربتی بر دست چپ او وارد کرد. عباس (علیه‌السّلام) این رجز را خواند: یا نفس لاتخشی من الکفار و ابشری برحمة الجبّار مع النبی السید المختار قد قطعوا ببغیهم یساری فاصلهم یا رب حر النار «ای نفس، از کفار نترس و در کنار پیامبر، سرور و برگزیده خدا، تو را به رحمت خدای جبار مژده باد. آنان با ستمکاری، دست چپ مرا قطع کردند، پروردگارا، آنان را به آتش (دوزخ) وارد کن.» مترس‌ ای نفس از این قوم کفار تو را مژده به لطف حی جبار به همراه پیمبر داد مختار بریدندم ز چپ دست فداکار فرو برشان خدا در سوزش نار تاریخ‌نویسان شهادت ابوالفضل (علیه‌السلام) را به گونه‌های مختلفی نقل کرده‌اند: نقل اول صاحب اخبارالطُّوال گوید: عباس (علیه‌السلام) همچنان پیشاپیش امام (علیه‌السلام) ایستاده بود و جنگ می‌کرد و به هر سو امام (علیه‌السلام) می‌رفت او نیز به همان سوی می‌رفت تا شهید شد. (دینوری، ابوحنیفه، اخبارالطوال، ج۱، ص۲۷۵) نقل دوم خوارزمی و ابن اعثم کوفی درباره چگونگی شهادت آن بزرگوار چنین نوشته‌اند: حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) به میدان شتافت در حالی‌که این رجز را می‌خواند: أُقْسِمْتُ بِاللَّهِ الأَعَزُّ الأَعْظَمِ وَبِالْحُجونِ صادِقاً وَزَمْزَمِ‌ وَبِالْحَطیمِ وَالْفَنَا الْمُحَرَّمِ لِيَخْضِبَّنَ الْيَومِ جِسْمی‌ بِدَمی‌ دُونَ الْحُسَینِ ذِی الفِخارِ الأَقْدَمِ إِمامِ أَهْلِ الْفَضْلِ وَالتَكُّرمِ‌ آن حضرت پس از کشتن شماری از نیروهای دشمن به درجه رفیع شهادت رسید. چون امام حسین (علیه‌السّلام) عباس (علیه‌السّلام) را در کنار فرات بر زمین دید، به سبب کشته شدن عباس به شدت گریه کرد، (سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۷۰) و (با حالت انکسار) فرمود: الآن انکسر ظهری و قلت حیلتی؛ (خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۴) «اکنون کمرم شکست و رشته تدبیرم گسسته شد» و این اشعار را خواند: تعدیتم یا شرّ قوم بفعلکم و خالفتم قول النبی محمد اما کان خیر الرسل وصّاکم بنا اما نحن من نسل النبیّ المسدّد اما کانت الزهراء امّی دونکم اما کان من خیر البریّة احمد لعنتم و اخزیتم بما قد جنیتم فسوف تلاقوا حرّ نار توقّد (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۶ - مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۰) یعنی؛ ای بدترین مردمان، با این کار خود، تجاوز کردید و با دستور پیامبر خدا، محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مخالفت کردید. آیا بهترین پیامبران درباره ما به شما سفارش نکرد؟ آیا ما از نسل پیامبر تایید شده از جانب خداوند نیستیم؟ مگر نه آنکه زهرا (سلام‌الله‌علیهم) مادر من است نه شما؟ آیا (پیامبر خدا) احمد، بهترین مردمان نبود؟ با جنایتی که مرتکب شدید، گرفتار لعنت خواری شدید، و حرارت آتش افروخته را خواهید چشید. جفا کردید بر من قوم بدکار خلاف قول پیغمبر به رفتار مگر خیر رسل ما را سفارش نکرد و ما نه‌ایم از نسل مختار مگر زهرا نه مام خاص من هست مگر جدم نه خیرالخلق ابرار شما ملعون و رسوا زین جنایات به زودی واصل نار شرر بار جدا شدن دو دست حضرت عباس (علیه‌السّلام) از تن، در روایتی از امام سجاد (علیه‌السّلام)، تایید شده است. امام از فداکاری بزرگ عموی خود چنین یاد می‌کرد: «رحم الله العباس، یعنی ابن علی، فلقد آثر و ابلی و فدی اخاه بنفسه حتّی قطعت یداه...»؛ (شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، ص۶۸، ذیل حدیث شماره ۱۰۱- شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، مجلس ۷۰، ح ۱۰، ص۵۴۸- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۲، ص۲۷۴- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۹۸) «خدا عباس، پسر علی را رحمت کند که ایثار کرد و خوب امتحان و آزمایش داد و جانش را فدای برادرش کرد، تا آنجا که دو دستش (از تن) جداشد...» بنابر برخی گزارش‌ها، حُکیم بن طفیل، پس از به شهادت رساندن حضرت عباس (علیه‌السّلام) لباس او را به غارت برد. (تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار، ج۳، ص۱۹۱) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#مدرسه_یا_زندان_اِوین ببینید چه بر سر مدارس آورده اند که دانش آموزان از آن فراری اند! آموزش پرورش بهتر است اسمت را تغییر دهی! "آموزش و استرس" اگر کمی بلد بودید؛ کاری می کردید که دانش آموز مشتاق و عاشق مدرسه شود نه متنفر! هرچه هست از این آموزش و استرس شلوغ بی برنامه است. اکثر مدیران مدارس کار با نوجوان را به درستی یاد نگرفته اند! اکثر معلمان هم فنون کلاس داری را فرا نگرفته اند! تنها مخاطب این متن کادر آموزش و پرورش نیست این نقد بر حوزه های علمیه و دانشگاه ها هم کم بیش وارد است! ✍ محمد مهدی پیری ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (13) نقل سوم صاحب لهوف و مثیر الاحزان، شهادت اباالفضل (علیه‌السلام) را به‌گونه دیگر بیان کرده‌اند: چون تشنگی بر امام حسین (علیه‌السلام) غالب گشت همراه برادرش، عباس، روانه فرات شد، دشمن راهشان را از هم جدا کرد و حضرت به شهادت رسید. (ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف، ج۱، ص۱۷۰- حلی، ابن نما، مثیر الاحزان، ج۱، ص۷۰) نقل چهارم ابن‌ شهرآشوب درباره شهادت آن بزرگوار گفته است: سقّا، قمر بنی‌ هاشم و پرچم‌دار امام حسین (علیه‌السلام) که از دیگر برادران -مادری‌- خود بزرگ‌تر بود، جهت تهیه آب بیرون شد. دشمن بر او حمله کرد و او نیز بر آنان حمله نمود و چنین رجز خواند: لا ارْهَبُ الْمَوْتَ إِذِ الْمَوْتُ رُقا حَتَّی اواری‌ فی‌ الْمَصالِیتِ لِقا نَفْسی‌ لِنَفْسِ الْمُصْطَفی الْطُّهر وَقا إنّی‌ أَنَا الْعَبَّاسُ أَعْدُو بِالسَّقا وَلا أَخافُ الشَّرَّ يَوْمَ الْمُلْتَقی‌ یعنی؛ از مرگ هراسی ندارم زیرا مرگ مایه کمال است تا آن‌که پیکرم همانند پیکر دلیرمردان در خاک نهان شود. جانم فدای جان پاک مصطفی، من عبّاسم و سقّا لقب دارم. و هرگز روز ستیز با دشمن ترس و هراسی ندارم. آن‌گاه حمله برد و دشمن را تار و مار کرد. زید بن ورقاء جهنی پشت درختی در کمین وی ایستاد و با یاری حکیم بن طفیل سُنْبُسی‌ ضربتی بر دست راست وی فرود آورد. عباس شمشیر را به دست چپ گرفت و چنین رجز خواند؛ وَاللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمینی إنّی‌ أُحامِی أبَداً عَنْ دینی‌ وَعَنْ إمامٍ صادِقِ الْيَقینِ نَجْلِ النَّبىِّ الْطَّاهِرِ الأَمینِ‌ به خدا سوگند اگر دست راستم را قطع کنید، من پیوسته از دین خود و از امامی که به راستی به یقین رسیده و فرزند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پاک و امین است حمایت می‌کنم! پس جنگ نمایانی کرد تا ضعف بر او چیره شد. در این هنگام حکیم بن طفیل طائی که پشت درختی در کمین وی بود، ضربتی -دیگر- بر دست چپ او فرود آورد و عباس (علیه‌السلام) چنین رجز خواند: یا نَفْسِ لا تَخْشی‌ مِنَ الْكُفَّارِ وَأَبْشِری‌ بِرَحْمَةِ الْجَبَّارِ مَعَ الْنَّبی‌ السَّيِّد الْمُختار قَدْ قَطَعُوا بِبَغْيِهِم يِساری‌ فَأصْلِهِمْ یا ربِّ حَرِّ النَّارِ یعنی؛ ای نفس از کافران مهراس و به رحمت ایزد بزرگ، و همنشینی با پیامبر اکرم بشارت باد، اینان به ستم دست چپم را بریدند، پروردگارا ایشان را به آتش شرربار دوزخ درافکن! سپس آن ملعون با عمود آهنین ضربتی بر سر آن حضرت فرود آورد و او را به شهادت رساند. (ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی ‌طالب، ج۳، ص۲۵۶) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (14) نقل پنجم در این میان مرحوم مجلسی پس از نقل کلام صاحب مناقب، به نقل از برخی منابع مرسل کیفیت شهادت حضرت را چنین بیان می‌کند: آن‌گاه که عباس (علیه‌السلام) تنهایی برادر را مشاهده نمود نزد وی آمد و از او اجازه خواست تا به میدان رود. امام فرمود: تو پرچمدارم هستی و اگر بروی لشکرم از هم پاشیده می‌شود. عرض کرد: سینه‌ام تنگ شده و از زندگی سیر شده‌ام و می‌خواهم از این منافقین انتقام خود را باز ستانم. امام (علیه‌السلام) فرمود: پس مقداری آب برای این کودکان تهیه نما. عباس به سوی دشمن آمد و هرچه آنان را پند و اندرز داد سودی نبخشید. نزد برادر بازگشت و او را آگاه ساخت. در این هنگام شنید که کودکان فریادِ العَطَش سر دادند. مشک را برداشت و بر اسب سوار شد و راهی فرات گردید. چهار هزار تن موكّلین فرات او را محاصره و تیرباران کردند. آنان را پراکنده نمود و بنابر روایتی هشتاد تن از آنان را به قتل رساند. وارد فرات شد کفی از آب برداشت تا بنوشد. اما به یاد تشنگی حسین (علیه‌السلام) و خاندان وی افتاد. آب را بر روی آب ریخت و مشک را پر از آب نمود. آن را بر شانه راست خود قرار داد و به سوی خیمه‌ها روانه گردید. دشمن راه را بر او بست و از هر سو او را محاصره نمود. عباس (علیه‌السلام) با آنان جنگید تا آن‌که نوفل ازرقی بر دست راست او ضربتی فرود آورد. مشک را بر شانه چپ قرار داد. نوفل ضربتی بر دست چپ او فرود آورد و آن‌را از تن جدا کرد. آنگاه عباس (علیه‌السلام) مشک را به دندان گرفت تیری آمد و به مشک اصابت نمود و آب مشک ریخت. تیری دیگر بر سینه مبارکش اصابت کرد. سپس از اسب واژگون شد و امام حسین (علیه‌السلام) را صدا زد: مرا دریاب. وقتی امام به سوی او آمد دید که در خون خود آغشته است. گویند آن‌گاه که عباس کشته شد امام حسین فرمود: «الآنَ انْكَسَرَ ظَهْری‌ وَقَلَّتْ حیلَتی»؛ (مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۲- کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، ج۱، ص۴۱۵) اینک کمرم شکست و چاره‌ام اندک گشت. علامه مجلسی، خبر یاد شده را به احتمال قوی، از کتاب منتخب فخرالدین طریحی (۱۰۸۵ق) با تلخیص و اقتباس، نقل کرده است. (فخرالدین طریحی، المنتخب فی جمع المراثی و الخطب، ص۳۰۵-۴۳۰، ۳۰۷ ) اما درباره منبع نقل طریحی باید گفت که به نظر می‌رسد یکی از منابع وی (اگر نگوییم تنها منبع) در نقل گزارش یاد شده، کتاب روضة الشهداء ملا حسین کاشفی (۹۱۰ق) (تصحیح عقیقی بخشایشی، ص۴۱۵) است که در سال‌های آغازین قرن دهم نگاشته شده است و به احتمال قوی، طریحی این گزارش را از این کتاب گرفته و با تعریب و‌ اندکی تغییر، آن ‌را آورده است. از آن پس، گزارش یاد شده به سبب بعد حزن‌انگیز و گریه‌آور آن و بار احساسی و عاطفی‌اش، به محافل و مجالس روضه‌خوانی و به بسیاری از مقتل‌های معاصر راه یافته است. (سپهر کاشانی، محمدتقی، ناسخ التواریخ، ج۶، ص۲۷۸ - بهبهانی، محمدباقر، الدمعة الساکبه، ج۴، ص۳۲۲-۳۲۳، حائری مازندرانی، معالی السبطین، ص۲۷۱) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 1⃣اولین تفاوت در مجموعه های تربیتی اگر چه شباهتی با سایر مجموعه ها دارند اما در فرایند و روش متفاوت اند. اولین و مهم ترین تفاوت مجموعه تربیتی با سایر مجموعه ها این است که تشکُل های تربيت محور هدف محور هستند؛ دارای اهداف بلند مدت و کوتاه مدت می باشند؛ پس در مجموعه تربیتی طبق اهداف برنامه ها تنظیم می‌شود! مثلا هدف، تقویت کار جمعی است. برای تحقق این امر مربی بازی تیمی و گروهی را انجام می دهد تا افراد با کار جمعی آشنا شوند. ❎در مجموعه های فرهنگی و ... برنامه هست اما از هدف خالی می باشد ادامه دارد.. ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (15) همچنین برخی از نویسندگان مقاتل، شاخ و برگ‌های بیشتری به این جریان داده و تا توانسته‌اند، بر تحریف این گزارش افزوده‌اند. (فاضل دربندی، اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۴۹۶ به بعد) اگرچه این خبر محتوای روضه مشهور امروزی را در بر دارد که حضرت عباس (علیه‌السّلام) چون به آب دست یافت، خواست آب بنوشد، اما یاد تشنگی برادرش حسین و اهل بیت او افتاد و نیز حضرت حامل مشک آب بود که چون دو دستش قطع شد، مشک را به دندان گرفت، اما این گزارش با تمام مشهور بودن و جا افتادن آن به عنوان بخش مهمی از گزارش مصیبت شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) از نظر محتوا اشکالات و نارسایی‌هایی دارد. (به عنوان نمونه، در آغاز گزارش، از قول امام حسین (علیه‌السّلام) در پاسخ درخواست حضرت عباس (علیه‌السّلام) برای به میدان رفتن، نقل شده است که امام فرمود: «تو پرچمدار من هستی، اگر تو بروی، سپاه من پراکنده می‌شود. ناقل چنین خبری توجه نداشته است که همه گزارش‌های تاریخی بر این نکته اتفاق دارند که زمان به میدان رفتن بنی‌هاشم و از جمله حضرت عباس (علیه‌السّلام)، پس از به میدان رفتن و شهادت تمام یاران امام حسین (علیه‌السّلام) (به جز سوید بن عمرو که پس از شهادت امام شهید شد) بوده است، بنابراین از یاران (غیر‌هاشمی) امام، کسی باقی نمانده بود که با شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) پراکنده شود. البته درباره زمان به میدان رفتن و شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) که در مقایسه با بقیه بنی‌هاشم، دو گونه گزارش در دست است. بر اساس برخی گزارش‌ها، زمانی که چند نفر از بنی‌هاشم شهید شده بودند، حضرت عباس (علیه‌السّلام) به میدان رفت. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ص۱۰۹) اما بنابر برخی گزارش‌های دیگر، وی جزء آخرین افراد بنی‌هاشم بوده که پیش از امام، شهید شده است. (ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴- خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۳۴) چنان‌که در حوادث شب عاشورا و لابه‌لای حوادث گذشته نگاشته شد یاران امام (علیه‌السّلام) کسانی بودند که ماندن کنار امام را بر هر چیزی ترجیح داده بودند و در این‌باره، تمام امتحانات و آزمون‌ها را با موفقیت پشت سر گذارده بودند و به هیچ‌رو حاضر به تنها گذاشتن امام (علیه‌السّلام) نبودند. (ابن سعد، ترجمة الحسین و مقتله، فصلنامه تراثنا، ش۱۰، ص۱۸۰) حتی بنابر برخی اخبار، (پس از اعلام کامل وفاداری) منزلت و درجه آنان در بهشت به آنان نشان داده شده از این‌رو آنان برای شهادت، از یکدیگر پیشی می‌گرفتند، (شیخ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، باب۱۶۳، ص۲۲۹) و هیچ تردیدی در همراهی با امام حسین (علیه‌السّلام) نداشتند و درباره یکدیگر می‌گفتند: نگاه کنید از مرگ باکی ندارد. (شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۲۸۸- شیخ صدوق، محمد بن علی، الاعتقادات، ص۵۲) نکته دیگر آنکه در پایان گزارش آمده است که امام حسین (علیه‌السّلام) جنازه حضرت عباس (علیه‌السّلام) را به خیمه‌گاه برد، که این مطلب نیز با گزارش شیخ مفید درباره محل دفن وی و نیز با واقعیت موجود، منافات دارد. شیخ مفید می‌نویسد: قبیله بنی اسد، عباس بن علی (علیه‌السّلام) را در همان‌جا که کشته شد. سر راه غاضریه، همان‌جا که هم اکنون قبر اوست، دفن کردند. (شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴) از اشکالات دیگر این گزارش آن است که نام قاتل حضرت عباس (علیه‌السّلام)، شخصی به نام «نوفل ازرق» گفته شده است. (مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۲) کاشفی نیز نام او را «نوفل بن ازرق» نوشته است. (کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، ص۴۱۷) اما هیچ یک از منابع متقدم، نام قاتل یا قاتلان حضرت را به این نام ضبط نکرده است. ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 2️⃣دومین تفاوت مجموعه ای که پسوند تربيتی به آن اضافه شد؛ باید دارای مربی یا به اصطلاح تربیت کننده ای باشد. ❇️تشکل تربیتی حول محور مربی در گردش است. مربی در مجموعه تربیتی ثابت است چون بازدهی امر تربيت بلند مدت است؛ متاسفانه برخی فکر می کنند که در حلقه ها برای تنوع باید هر هفته شخصی بیاید و حرفی بزند برای افراد! و هفته بعد شخص دیگری بیاید؛ ولی در این صورت نه تربیتی محقق می شود نه هدفی! چون مربی باید با افرادش زندگی کند! نه فقط حلقه داری کند! ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 #وفات_سکینه_خاتون_دختر_امام_حسین(ع) 🥀 بر عمۀ سادات همانند و قرینه دریای کمالی و وقاری و سکینه هم فرش‌نشین استی و هم عرش مقامی هم عمه و هم خواهر و هم دختِ امامی 🏴 وفات حضرت سکینه، بانوی کرامت و عصمت، اسوه ی صبر و استقامت، الگوی حجاب و متانت بر تمامی شیعیان تسلیت باد. ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 3⃣سومین تفاوت گفتیم که برنامه های مجموعه‌ تربیتی بر اساس اهداف تنظیم می شود. برای رسیدن به اهداف تربیتی می توان قالب و روش های گوناگونی را اجرا کرد! ❇️برنامه های مجموعه تربیتی متنوع و متعدد می باشند. برخی از قالب ها برای اهداف تربیتی 👇 ۱_بازی (بازوی تربيت می باشد.) ۲_حلقه رشد (تفاوت بسیاری با حلقه های صالحین و ... دارد که به کمک خدا عرض خواهیم کرد) ۳_اردو ۴_عملیات اجتماعی ۵_هر برنامه و روشی که اهداف تربیتی در آن به ثمر برسد. ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (16) قاتل عباس در اینکه قاتل یا قاتلان حضرت عباس (علیه‌السّلام) چه کسی یا کسانی بوده‌اند، اختلاف‌نظر وجود دارد: الف) زید بن رقاد جنبی و حکیم بن طفیل سنبسی (ابن سعد، ترجمة الحسین و مقتله، ج۱، ص۷۵ - طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۶۸- ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۰- شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۰- ابن محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمة الزیدیه، ج۱، ص۲۰۷) ب) حرملة بن کاهل اسدی (بلاذری، انساب الاشراف، ج۳ ص۲۰۱- ج11، ص 175- ج13، ص 256) ج) یزید بن زیاد حنفی (تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج۳ ص۱۹۱) د) حکیم بن طفیل (شیخ مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۸۲) البته «حکم بن طفیل» نیز ضبط شده است. (شیخ طوسی، رجال شیخ طوسی، ص۱۰۲ - علامه حلی، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، ص۲۱۰) امروزه بارگاه حضرت ابوالفضل در کنار نهر علقمه جدا از دیگر شهیدان است و صحن و سرایش مزار عاشقان و شیفتگان می‌باشد. عزاداری ام البنین در غم فقدان پسران ام البنین چون دانست پسرانش همه در کربلا به شهادت رسیدند روزها به قبرستان بقیع می‌‌رفت و در عزاداری عزیزان خود به گریه و نوحه می‌‌پرداخت و زنان مدینه هم گرد او جمع می‌‌شدند و با او هم ناله می‌‌گشتند. آن قدر ناله‌های ام البنین حزن آور بود که حتی مروان بن حکم که دشمن قسم خورده خاندان پیامبر بود گاهی که از کنار قبرستان بقیع می‌‌گذشت و ناله ام البنین را می‌‌شنید، متأثر می‌‌شد. ( ابصارالعین، ص۶۳؛ حیاة الامام الحسین (ع)، ص۴۳۰) اشعار ام البنین چنین است: لا تَدْعُوِنِّي وَيْكِ أُمَّ الْبَنِينَ تُذَكِّرِينِي بِلِيُوثِ الْعَرِينِ كَانَتْ بَنُونَ لِي أُدْعَى بِهِمْ وَالْيَوْمَ أَصْبَحْتُ وَلا مِنْ بَنِينَ أَرْبَعَةٌ مِثْلُ نُسُورِ الرُّبَى قَدْ وَاصَلُوا الْمَوْتَ بِقَطْعِ الْوَتِينِ دیگر مرا ام البنین (مادر پسرها) نخوانید؛ زیرا مرا به یاد شیران بیشه می‌‌اندازید. برای من فرزندانی بود که به آنها خوانده می‌‌شدم، و امروز دیگر پسری ندارم. چهار فرزند همانند عقاب‌های تیز پرواز که تمام آنها رفتند و رگ‌های گردنشان قطع شد . (ابصارالعین، ص۶۳؛ حیاة الامام الحسین (ع)، ص۴۳۰) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای مهربان ✅ زندگی عباس بن علی (ع) در یک نگاه (17) نام حضرت در زیارت‌ ناحیه در زیارت ناحیه مقدسه نیز از زبان حضرت مهدی (ع) به او اینگونه سلام داده شده است: «السَّلَامُ عَلَى أَبِي الْفَضْلِ الْعَبَّاسِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ الْمُوَاسِي أَخَاهُ بِنَفْسِهِ الْآخِذِ لِغَدِهِ مِنْ أَمْسِهِ الْفَادِي لَهُ الْوَاقِي السَّاعِي إِلَيْهِ بِمَائِهِ الْمَقْطُوعَةِ يَدَاهُ لَعَنَ اللَّهِ قاتِلَیهُ يَزیدَ بْنَ الرُّقادِ الجُهَنىّ، وَحَکیمِ بْنِ الطُّفَیلِ الطَّائی‌. (بحارالأنوار، ج۴۵، ص۶۶ - محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۱۶؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۵- ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۴) سلام بر ابوالفضل العباس فرزند امیرالمؤمنین که جانش را فدای برادرش نمود از دنیایش برای آخرت استفاده کرد، و خود را فدای برادر نمود و برای تحصیل آب، تمام تلاش خود را به کار برد تا دو دست مبارکش در این راه قطع شد، خداوند قاتل او یزید بن الوقاد جهنی و حکیم بن طفیل طایی را، لعنت کند. (ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص۱۸۴) تحریفات درباره حضرت عباس (ع) در شماری از منابع متأخّر، مطالبی درباره ابوالفضل العبّاس (ع) گزارش شده است که در منابع قابل استناد، دیده نمی‌شود. برای نمونه، به دو نمونه اشاره می‌شود؛ 1. در معالی السبطین آمده است: آن هنگام که شبِ بیست و یکم ماه رمضان شد و علی (ع) در آستانه مرگ قرار گرفت، عباس (ع) را به سینه چسبانْد و فرمود: «فرزندم که چشم من در قیامت، با تو روشن خواهد شد! فرزندم! هنگامی که روز عاشورا شد و وارد شریعه شدی، مبادا آب بنوشی، در حالی که برادرت حسین، تشنه است.» 2. همچنین در کتاب شعشعة الحسینی آمده است: جناب امیر مؤمنان (ع) خلوت نمودند. حسنین (ع) و زینب (س) و امّ کلثوم (س) را طلب فرمود و دست مبارک بر سر و رویِ ایشان کشید و به شدّت می‌گریست و ایشان هم می‌گریستند، به نوعی که سایر اولاد آن حضرت داخل خانه شدند و ‌گریستند. پس امیر المؤمنین (ع) گرفت دست امام حسن (ع) را و به امانت سپرد فرزندان خود را به آن بزرگوار. پس نظر فرمود به عبّاس (ع). دید گریه او از همه شدیدتر است. پس او را به نزد خود طلب فرمود و شیون بلندی کرد و مفصّل گریست و آنگاه فرمود: «ای پسرم! ای جانم! از حسین، مراقبت کن که او امانت خدا و پیامبر خدا (ص) و فاطمه (س) و امانت من است. تو یاور او باش و خودت را فدای او کن.» آن گاه، شیون زد و از گریه و فریاد زیاد، بیهوش شد. گزارش‌های بسیار دیگری نیز درباره ایشان در کتاب‌هایی مانند: معالی السبطین، شعشعة الحسینی، اسرار الشهادات، ناسخ التواریخ، عنوان الکلام، تذکرة الشهدا، سوگ نامه آل محمّد (ص) و المنتخب طریحی آمده است که در کتب معتبر، وجود ندارد. (محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۵۸۱) ادامه دارد ... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#فرق‌است_بین_مجموعه‌‌های_تربیتی‌و‌فرهنگی 4⃣چهارمین تفاوت در قالب های تربیتی اهداف تربیتی دنبال می‌شود. یکی از قالب ها حلقه رشد می باشد. در حلقه های تربیتی، مربی ۲۰٪ صحبت می کند! ۸۰٪ خود بچه ها حلقه را پیش می‌برند البته با مدریت مربی✅ متاسفانه در حلقه ها ما ذهن بچه ها را مثل سطل‌های زباله پر از اطلاعات می کنیم که به هیچ دردی هم نمی خورد. پس در حلقه رشد همه کاره نیرو ها هستند مربی مدیرت حلقه را برعهده دارد. ادامه دارد.. ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای سبحان ✅ قله یا تپه؟!! این روزها تابلوی مقابل بانک ماندگار رفاه کارگران، مزین به فرمایش رهبر معظم است. آری ما به قله نزدیک هستیم. به نظر، برخی قله را با تپه اشتباه گرفتند.! به قله رسیدن یعنی کنار گذاشتن منیت ها، یعنی پذیرفتن نقدهای سازنده در سطح عالی، یعنی جذب نیروهای متخصص و دلسوز، یعنی برنامه محور بودن و نه شخص محور شدن، یعنی به دست گرفتن نبض هیجانات اجتماعی، یعنی امام جمعه محبوب! رئیس دفترت در بدنه اجتماع در تکاپو باشد، یعنی فرماندار جوان! پیگیر مصوّباتت باش، یعنی رئیس تازه به دوران رسیده شورای شهر! بیشتر به فکر کمیسیون هایت باش، یعنی شهردار محترم! ظرفیتت را بیشتر کن، یعنی مدیر جوان سازمان تبلیغات! به فکر جوان سازی مساجد باش، یعنی آهای مدیران انقلابی! به فکر گمبه های در حال رشد باشید. قله را با تپه اشتباه نگیرید. اینکه دور هم جمع می شوید و از هم تعریف و تمجید می کنید اما در بدنه اجتماع نارضایتی موج می زند یعنی یا خبر ندارید یا اصلاً خبر ندارید.! شهر، شهر فرنگ شده است و از هر دری، بری می بارد.! چای هندی جلساتتان نوش جانتان. بخورید و بیاشامید که این محرم و صفر است که اسلام را نگه داشته است. به قله رسیدن زحمت دارد. خوب بودن و سالم بودن لازم هست اما کافی نیست. برای صعود به قله ها باید شبکه سازی کرد وگرنه با آقا آقا گفتن و دم از ولایت زدن، کام اجتماع شیرین نمی شود. این مدلی پیش بروید صعود می کنید اما تا بالای «تل عبدالله» نه قله های پیشرفت و ترقی.! بارها گفته شده است که عزیزان صاحب امضاء، کار بسیار و دغدغه ها فراوان است، چرا یکبار برای همیشه چشم انداز مکتوب نمی نویسید؟ چرا جهت تحقق برنامه ها از حداکثر نیروها استفاده نمی کنید؟ اگر این حرف ها برایتان سنگین بود، یکبار با عینک نمره بالا! انسان 250 ساله را بازخوانی بفرمایید البته اگر جلسات مهمتان اجازه می دهد. ✍ جواد حاجی اکبری 🗓 تابستان 1402 ش ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 #شهادت_امام_حسن_عسکری (ع) 🏴 و #آغاز_امامت_حضرت_ولی_عصر (عج) ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc