سهراب نوازی من به آغاز زمین نزدیکم. نبض گل‌ها را می‌گیرم. آشنا هستم با سرنوشت ترِ آب عادتِ سبز درخت. روح من در جهت تازهٔ اشیا جاری است. روح من کم سال است. روح من گاهی از شوق، سرفه‌اش می‌گیرد. روح من بیکار است: قطره‌های باران را، درز آجرها را، می‌شمارد. روح من گاهی، مثل یک سنگِ سرِراه ، حقیقت دارد #سهراب_سپهری #صدای_پای_آب #رسانه_فرهنگی_هنری_طلوع