💠شبهات ⁉️پرسش چرا باید برای امام حسین(ع) که 1400 سال پیش شهید شده، این‌قدر عزاداری کرد؟ ✍️پاسخ اجمالی حوادث گذشته هر جامعه‌ای، حامل تجربیات و درس‌های گران‌بهایی است که با زحمت بسیار و قیمت گزاف به دست آمده و می‌تواند در سرنوشت و آینده آن جامعه تأثیر عظیمی داشته باشد. برای استفاده از این سرمایه‌ی با ارزش، باید این حوادث، همواره بازنگری، بازسازی و حفظ گردند. یکی از این سرمایه‌های بی‌نظیر واقعه کربلا است. در کلمات ائمه(ع) تأکید بسیاری بر زنده نگه‌داشتن واقعه خونین کربلا و شهادت امام حسین(ع) شده است که برای بهره برداری هر بیشتر نسل‌های بشر، از درس‌ها و عبرت‌های این واقعه عظیم می‌باشد. از جهت دیگر، همه افراد، در مقابل کسانی که برای بیداری و بهبود زندگی آنان تلاش و جان فشانی کرده‌اند، وظیفه تشکر و قدرشناسی دارند و مجالس عزاداری حسین بن علی(ع) به نوعی تشکر و قدردانی از رنج‌ها و مرارت‌هایی است که آن‌حضرت و یارانش در راه بیداری و بصیرت بشریت متحمل شدند. علاوه بر این، مجالسی که به منظور تعظیم و بزرگ‌داشت و عزاداری سالار شهیدان کربلا همه ساله در سراسر جهان برگزار می‌شود، دارای آثار و برکاتی؛ مانند ایجاد وحدت بین صفوف پیروان آن‌حضرت، آشنا شدن مردم با راه و رسم ائمه(ع)، ایجاد پیوند قلبی با حجج الهی، اصلاح منکرات و ظلم‌های موجود در هر جامعه و ... می‌باشد که تعطیل شدن چنین مراسمی موجب محروم شدن از چنین مواهبی است. ✍️جهت مشاهده پاسخ تفصیلی کلیک نمائید. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_اول_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⚠️پرسش چرا امام حسین(ع) خانواده اش را همراه خود به کربلا برد؟ ✍️پاسخ اجمالی پژوهشگران اسلامی؛ انگیزه‌های مختلفی برای به همراه داشتن زنان و کودکان بیان کرده‌اند؛ مانند: پذیرش مصلحت و اراده الهی؛ یعنی مصلحت خدا این بود که امام حسین(ع) و یارانش شهید، و خانواده‌اش اسیر باشند؛ یعنى‏ رضاى حق تعالی در این مصلحت بود و چنین مصلحت؛ یعنى جهت کمال فرد و بشریّت. انگیزه مذهبی؛ یعنی از آن‌جا که محتوای قیام امام حسین(ع)، مذهبی و مقدس است، آوردن خانواده به همراه خود، از نظر آثار مذهبی، بسیار سودمند و مؤثر بود؛ زیرا عرفان و محبتی که در دل اهل‌بیت امام(ع)، نسبت به خداوند بود، برای همراهانِ دیگر امام، بسیار درس‌آموز و کارگشا بود. انگیزه امنیتی؛ امام(ع) در مدینه خانه امنی سراغ نداشت تا خانواده‌اش را به آن‌جا بفرستد و هیچ‌کس هم پیشنهاد نکرد که من از خاندانت حمایت می‌کنم؛ لذا امام(ع) نگران اسیر شدن خانواده خود در حال حیاتش بود؛ زیرا احتمال قوی وجود داشت که مأموران یزید، خانواده امام را در همان مدینه، دستگیر کرده و به گروگان درآورند. ✍️جهت مشاهده پاسخ تفصیلی کلیک نمائید. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_دوم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⁉️پرسش: اگر کسی در مصیبت امام حسین(ع) آن‌چنان بی‌تابی کند که جان دهد، کار او خودکشی بوده و یا آن‌که دارای اجر و پاداش است؟ زیرا از مراجع عظام تقلید، پرسیده شد: اگر کسی از شدّت تأثر و حزن مصیبت امام حسین(ع) جان سپارد، آیا مأجور است؟ پاسخ دادند: بله، مأجور است. حال؛ سوال این‌جا است که اگرچه در ثواب انواع عزاداری بر مصائب اهل‌بیت هیچ شک و تردیدی نیست، با توجه به جواب مراجع عظام، به چه دلیلی این نوع جان سپردن برای مصیبت اهل‌بیت(ع) مأجور است؟ یعنی دلیل مأجور بودن موت از شدت درک مصیبت امام حسین(ع) برای ما روشن نیست؟ خواهشمندیم عاجزانه دلیل مأجور بودن آن‌را به طور کامل بیان کنید. ✍️پاسخ: اگر کسی واقعاً تنها به سبب شدّت حُزن و تأثّر از مصیبت شهادت اشخاصی، مانند امام حسین(ع) و اصحابش جان دهد، و این جان دادن او ناشی از عوامل دیگر نباشد، مرگ او نشانگر ایمان و اخلاص والا و شدّت محبتش به اولیای الهی ارزیابی می‌شود؛ زیرا به فرموده امام علی(ع)، اگر مسلمانی به دلیل ناراحتی و اندوه از غارت شدن زنان مسلمان و غیر مسلمان از سوی دشمن و فقدان جهادگرانی که در مقابل آنها برخیزند، جان بسپارد، جای ملامت ندارد،[1] پس می‌توان نتیجه گرفت که اگر فردی در مصیبتی بالاتر اندوهش به اندازه‌ای شود که روح از بدنش مفارقت کند، نکوهشی متوجه او نخواهد بود، بلکه اجر و پاداشی نیز برای او درنظر گرفته خواهد شد. البته، باید توجه داشت که علت مأجور بودن چنین شخصی، شدّت محبت و علاقه واقعی او به اهل‌بیت پیامبر(ص) است، نه تنها جان دادنش. به عبارتی، اگر فردی علاقه و محبت بیشتری به اهل‌بیت داشته باشد، اما در اندوه آنان جان نسپارد، شاید اجر و پاداشش بیشتر از فردی باشد که با درجه کمتری از محبت، در این اندوه بمیرد. ناگفته نماند؛ آسیب رساندن جدی و عمدی به خود، جایز نیست حتی اگر در مصیبت اولیای الهی باشد و آنچه گفته شد تنها در ارتباط با موردی است که شخص تنها به دلیل اندوه فراوان و بدون دخالت هیچ عامل خارجی دیگر جان بسپارد. پی نوشت: [1]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص 70، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_سوم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⚠️پرسش: چرا امام حسین(ع) با حرکت به سوی کوفه، خود را به شهادت نزدیک کرد ، در حالی که قرآن می‌فرماید: با دستان خود خویش را به هلاکت نیفکنید؟ (وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیكُمْ إِلَى التَّهْلُكَة)( و خویشتن را به دست خویش به هلاكت میندازید)(بقره:195) ✍️جواب اول : جوابهای ابتدایی که به این پرسش می شود داد به این صورت هست که هلاکت توبیخ شده هر گونه هلاکتی نیست ،درواقع تنها نوع خاصی از هلاکت مورد نکوهش قرآن هست که به همراه این نوع هلاکت آخرت افراد هم نابود شود مانند خودکشی با این توصیف هر نوع هلاکت مورد نکوهش نیست. ✍️جواب دوم : در مواردی امر الهی به انداختن خود در هلاکت و جان فشانی و شهادت است مثل جایی که خداوند تبارک و تعالی امر به دفاع از دین داده به یقین این جا هم هلاکت و ضرر در بین هست ولی امر به این کار از ناحیه خدا صادر شده در ثانی این هلاکت به خاطر یک هدف بالاتر و مهم تر ، ارزشمند می شود وآن جایی است که انسان خود را فدای دین خدا و آیین پاک الهی کند. ✍️جواب سوم : آیات کلام الهی جواب دوم را تایید می کند: ( انْفِرُواْ خِفَافًا وَثِقَالاً وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَیْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ) سبكبار و گرانبار، بسیج شوید و با مال و جانتان در راه خدا جهاد كنید. اگر بدانید، این براى شما بهتر است. (توبه :41) 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_چهارم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⁉️پرسش آیا امام حسین(ع) کلمه «مُنّوا عَلَیّ» را برای طلب آب برای علی اصغر(ع) به کار بردند؟ ✍️پاسخ در منابع معتبر و قابل استناد، این عبارت به عنوان سخنی صریح از امام حسین(ع) نقل نشده است، بلکه برخی اشعار و مراثی به عنوان زبان حالی از حضرتشان چنین درخواستی را بیان کرده‌اند. به عنوان نمونه نقل شده است حضرت زینب(س) هنگام وارد شدن به دمشق، اشعار مصیبت‌آمیزی را در توصیف فاجعه عاشورا سرودند که از جمله آنها این بیت بود: منّوا عَلَی‏ ابن المصطفى بشربة یحیا بها أطفالنا من الظماء حیث الفرات سائل[1] در جایی که آب شیرین جریان دارد با شربت آبی بر فرزند پیامبر(ص) منت گذاشته تا فرزندانمان از خطر مرگ ناشی از تشنگی نجات یابند. همچنین در مقتل خوارزمی(م 568 ق‏) از شاعری به نام «ناشی علی بن وصیف»(متوفای 366 ق) چنین سروده‌ای نقل شده است: منّوا عَلَى طفلی بماء فقد ضرا فیه الظماء[2] بر فرزندم با شربت آبی منت گذارید که تشنگی او را از پا درآورده است. [1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏45، ص 287، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [2]. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج ‏2، ص 165، قم، انوار الهدى‏، چاپ دوم‏، 1423ق‏. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_پنجم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⚠️پرسش مفهوم این سخن امام حسین(ع) چیست که فرمود: «مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است»؟ و آیا این سخن، کنایه‌‌ای به برادرشان نیست؟ ✍️پاسخ یکی از اشعاری که امام حسین(ع) در نبرد عاشورا آن‌را سروده و به عنوان شعاری در برابر بیعت با یزید مطرح فرمود، این شعر است: «الموت خیر من رکوب العار والعار أولی(خیر) من دخول النار»؛[1] مرگ از ننگ ذلت و پستی بهتر، و ننگ و عار از داخل شدن در آتش شایسته‌تر است. در مقام توجیه این شعر باید گفت، اگر تنها به مصرع ابتدایی این شعر نگریسته شود، باید رخدادهایی، مانند بیعت امام حسن(ع) را مخالف آن دانست؛ چون امام حسین(ع) مرگ را بهتر از زندگی با ذلت و تحت سلطه‌ی یزید اعلام می‌کند؛ اما برادرش امام حسن(ع) با معاویه بیعت کرد و از خلافت کناره گرفت و به پیمانش با معاویه وفادار ماند که در ظاهر نشانگر نوعی ذلت و عار است؛ اما مصرع دوم شعر امام حسین(ع) توجیه‌گر رفتار برادرشان خواهد بود؛ زیرا ذلت و عار ظاهری بهتر از وارد شدن به دوزخ است. به عبارت روشن‌تر، در مواقع حساس و سرنوشت‌ساز زندگی که انسان مجبور به مرگ و زندگی است، باید شرایط را بررسی کند، اگر ذلتی را بپذیرد که منفعتی بالاتر را به دنبال نداشته باشد، مرگ و شهادت بهتر از تن دادن به چنین ذلتی است، ولی اگر در پشت ذلت ظاهری، منفعتی مهم‌تر نهفته باشد که جامعه و خود فرد از آن سودمند می‌شوند، با این وجود، انسان به چنین ذلتی تن ندهد، دوزخ نصیب او خواهد شد. [1]. حلوانی، حسین بن محمد، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص 88، قم، مدرسة الإمام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، چاپ اول 1408ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب علیهم السلام، ج 4، ص 68، 110، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_ششم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⁉️پرسش آیا حضرت علی اصغر(ع) روی سینه امام حسین(ع) در همان قبر به خاک سپرده شده است؟ ✍️پاسخ اجمالی شهید قاضی طباطبایی(ره) در پاورقی کتاب «تحقیق درباره اول اربعین حضرت سید الشهدا(ع)» در این‌باره چنین می نویسد: این جریان که بر سر زبان‌ها است و برخی منبری‌ها آن‌را نقل می‌کنند که حضرت سجاد(ع) على اصغر(ع) را در موقع دفن بر روى سينه حضرت سيد الشهداء(ع) گذاشت و آن طور دفن فرمود، سند صحیحی ندارد؛ و علاوه بر آن از نظر حکم فقهی نیز اشکال بر آن وارد است؛ زیرا در آداب دفن میّت آمده است که جنازه را در قبر به طرف راست می‌خوابانند که صورتش به طرف قبله باشد و مانند حال احتضار نمی‌خوابانند كه سينه به طرف آسمان باشد تا جنازه طفل روى آن گذاشته شود. البته ممکن است گفته شود: امام سجاد(ع) در مقابل سينه امام حسین(ع) در زمين به طرف قبله گذاشت، اگر چه چنین چیزی ممکن است؛ اما مدرک و دلیلی بر این گونه دفن شدن علی اصغر نداریم. شاید مقصود این باشد که شهادت علی اصغر(ع) به قدری بر امام حسین(ع) سخت بوده است که قلب مقدس حضرت را سوزانده است و گویا علی اصغر به روی سینه پدر دفن شده است. این گونه تفسیر نوعی مجازگویی است. بنابر این، سخن مشهور همان است که تاریخ نویسان گفته‌اند که: شهدای کربلا از جمله علی اصغر(ع) در زیر پای امام حسین(ع) مدفونند.[1] [1]. قاضى طباطبایى، سيد محمد علی‏، تحقيق در باره اول اربعين حضرت سيد الشهدا (ع)، ص 95،‏ وزارت ارشاد، تهران، 1383ش.‏ 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_هفتم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⚠️پرسش چگونه امام حسین(ع) و یاران آن‌حضرت روز عاشورا، با کمبود آب غسل کردند؟ ✍️پاسخ اجمالی در بررسی روایات تاریخی مربوط به تشنگی اصحاب و اهل‌بیت امام حسین(ع) و روایاتی که خبر از غسل و وضو و شست‌وشوی امام و اصحابش در صبح عاشورا می‌دهند، باید گفت؛ تنها چیزی که در این زمینه از قطعیات تاریخ است، یکی محاصره‌ی کاروان امام(ع) از دست‌رسی آنها به آب، و دیگری تشنگی امام حسین(ع) در لحظه‌ی شهادت است. اما نقل‌های دیگری که در کتب تاریخی آمده هیچ‌کدام قطعی نیستند و سندهای کاملاً قابل اعتمادی ندارند. اگر از اشکال سندی روایات بگذریم و بخواهیم تمام نقل‌های تاریخی را با هم معنا کنیم و جمع نماییم، باید چند نکته را متذکر شویم: امام حسین(ع) و یاران امام یقین به شهادت داشتند و خود را برای شهادت آماده کرده بودند. بنابر این، امام خواستند این شهادت به زیباترین صورت ظاهری و باطنی محقق شود و قداست و پاکی در جزئی‌ترین بخش آن نیز موج بزند. و می‌دانیم که غسل هم پاکی و تمیزی ظاهری است و هم زمینه‌ی پاکی باطنی و معنوی را ایجاد می‌کند. در ضمن باید توجه داشت - بر خلاف عادت ما- غسل کردن نیاز به صرف آب فراوان ندارد، بلکه با آب بسیار مختصر هم می‌توان غسل نمود. محاصره و سخت‌گیری دشمن در زمینه‌ی آب، و گرمای هوا، با گذشت زمان شدیدتر می‌شد؛ پس می‌توان گفت زمانی که امام امر به غسل، نظافت و شست‌وشو داده بودند امکان فراهم کردن آب به هر ترتیبی وجود داشت و بعد از این‌که محدودیت و اعمال فشار دشمن بیشتر و گرمای هوا شدیدتر شد، کاروان امام در بعد از ظهر با تشنگی شدید مواجه شده باشد. احتمال می‌رود آبهایی که برای غسل استفاده می‌شد از آبهای غیر قابل شرب بود. بنابراین می‌توان هر دو دسته روایات را پذیرفت. ✍️جهت مشاهده پاسخ تفصیلی کلیک نمائید. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_هشتم_محرم | 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⁉️پرسش سفره حضرت ابوالفضل(ع) چیست و چه شرایطی دارد؟ ✍️پاسخ اجمالی در روایات اسلامی، توصیه ویژه‌ای نداریم که «سفره حضرت ابوالفضل(ع)» را به عنوان یک عمل عبادی معرفی کند؛ از این‌رو، نمی‌توان شرایط خاصی را برای آن در نظر گرفت؛ با این وجود: 1. حضرت ابوالفضل(ع) دارای مقامی است که شهدا بر آن غبطه می‌خورند.[1] 2. با توجه به چنین مقام والایی، می‌توان برای برآورده شدن حاجات، با انجام خیراتی از قبیل پهن کردن سفره اطعام و تقدیم ثوابش به آن‌حضرت، ایشان را شفیع خود قرار داد که البته این موضوع اختصاصی به حضرتشان نداشته و در مورد هر کدام از بندگان ویژه خداوند و دیگر اولیاء الله نیز می‌توان این کار را انجام داد.[2] 3 . اگر نذری در ارتباط با چگونگی اطعام وجود داشته باشد، باید بر اساس نذر عمل شود.[3] و در غیر این صورت می‌توان با هر روش مشروعی و بسته به سلیقه برگزارکننده، این کار را انجام داد. [1]. ر. ک: «زندگی‌نامه حضرت عباس(ع)»، 49004؛ «رجزهای حضرت عباس(ع) و چگونگی شهادتش در روز عاشورا»، 7095؛ «زندگی عباس (ع)»، 11507؛ «تفاوت مقام معصومان(ع) با مقربانی؛ مانند حضرت عباس و زینب کبری(س)»،48090. [2]. ر. ک: «مقام شفاعت برای حضرت عباس بن علی(ع)»، 91829؛ «مفهوم شفاعت در اسلام»، 350؛ «زیارت و شفاعت»، 8605. [3]. ر. ک: «روضۀ سفرۀ ابو الفضل در مسجد یا منزل»، 11323؛ «نذر و شرایط صحت آن»، 45951. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #روز_نهم_محرم 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⚠️پرسش آیا فرشتگان و جنیان در کربلا به کمک حضرت امام حسین (ع) آمدند؟ چرا آن حضرت این کمک را نپذیرفتند؟ ✍️پاسخ اجمالی در برخی از منابع روایی، دربارۀ کمک و نصرت الاهی به وسیلۀ جنیان و فرشتگان به امام حسین (ع) احادیثی از ائمه معصومین (ع) بیان شده است که به این امر تصریح می کنند. البته یاری رساندن ملائکه و جنیان و یا هر چیز دیگری از طرف خداوند برای انبیا هم بوده است؛ خداوند در قرآن به پیامبر (ص) می فرماید: (به خاطر بیاورید) زمانى را (که از شدت ناراحتى در میدان بدر) از پروردگارتان تقاضاى کمک مى‏کردید و او تقاضاى شما را پذیرفت (و گفت) من شما را با یک هزار از فرشتگان که پشت سر هم فرود مى‏آیند یارى مى‏کنم‏. برخی از دلایل مهمی که امام حسین (ع) این یاری و کمک را نپذیرفت، عبارت اند از: منحصر بودن اصلاح امت پیامبر اکرم (ص) در آن شرایط بحرانی به شهادت، اشتیاق لقای الهی، مقدر بودن شهادت برای آن حضرت، بودن شهادت نزد آن حضرت به عنوان گرامی ترین و زیباترین مرگ و انجام این مأموریت الاهی به صورت طبیعی. ✍️جهت مشاهده پاسخ تفصیلی کلیک نمائید. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_دهم_محرم 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈

💠شبهات ⁉️چرا امام حسین(ع) اقدام به ذخیره آب نکرد تا دچار بی‌آبی نشود؟ ✍️پاسخ جریان فاجعه کربلا و شهادت سرور جوانان بهشت، به دست یزید و یزیدیان، از جمله امور قطعی تاریخی است که جزئیات آن هم در منابع شیعه و هم اهل سنت نقل شده است. از این‌رو، منحصر کردن آن به شیعه، سخن صحیحی نیست. باید توجه داشت که بسیاری از راویان وقایع روز عاشورای 61ق، از اهل سنت بوده‌اند. به عنوان نمونه، در رابطه با موضوع مطرح شده، به سخن تاریخ نگار معروف اهل سنت اشاره می‌کنیم. طبری در کتاب تاریخ خود چنین آورده است: «عبیدالله بن زیاد در نامه ای به عمر بن سعد نوشت : ای عمر بن سعد! بین حسین و اصحابش و آب حائل شو، نگذار حتی یک قطره آب بنوشند ... وقتی که این نامه رسید، عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را با پانصد نفر سواره مأمور کرد تا مانع برداشتن آب از فرات شوند تا مبادا قطره ای از آب بخورند. و شخصی به نام عبد الله بن ابى حصین الأزدی به امام حسین می گوید: یا حسین، ... به خدا سوگند از این آب نمی خوری تا تشنگی از دنیا بروی که امام (ع) او را نفرین کرد."[1] با توجه به این که کربلا در نزدیکی رود فرات نیست بلکه به طور مستقیم حدود پانزده کیلومتر با هم فاصله دارند، بله نهر کوچکی از فرات منشعب است که از نزدیکی های آن جا می گذرد و به آن نهر علقمه می گویند و چون این نهر از رود فرات جدا می شود گاهی مجازاً به آن فرات هم گفته می شود. بنابر برخی از نقل ها اصحاب امام تا شب عاشورا از آن نهر آب می گرفتند حتی برخی از آن آب غسل نمودند، اما در روز عاشورا محاصره تنگ تر و سخت گیری ها بیشتر شد بر این اساس بعد از شب عاشورا هیچ آبی نبود.[2] یکی از مهم‌ترین مسائل، در جنگ‌ها، دسترسی داشتن دو طرف جنگ، به آب است. از این‌رو، در انتخاب محل استقرار و اردو زدن سپاه، به این مسئله توجه خاصی می‌شود. این موضوع را می‌توان در جنگ‌های بدر و صفین و... دید. به دلیل امکانات ابتدایی که در زمان صدر اسلام وجود داشته، ذخیره آب برای لشکریان به مقدار زیاد امکان پذیر نبود؛ لذا پس از مستقر شدن در مکانی خاص، در اولین فرصت برای تأمین آب مورد نیاز خود اقدام می‌کردند. سپاه امام حسین(ع) نیز به قدر امکان، ظرف‌های مخصوص آب خود را پُر کرده و آب مورد نیاز را ذخیره کرده بودند، ولی به دلیل نیاز زیاد به آب، ذخیره آب آنها، پس از مدت کمی به پایان می‌رسید و لازم بود که برای تهیه آب، خود را به نهر علقمه -تنها منبع ممکن برای تأمین آب شرب- رسانند. این نکته نیز قابل ذکر است که؛ وقتی سپاه حر بن یزید ریاحی که مأموریت داشت تا از حرکت امام حسین(ع) جلوگیری کند، به نزدیک کاروان امام حسین(ع) رسید، امام حسین(ع) و یارانش، آنان را سیراب کردند و حتی به اسب‌هایشان نیز آب دادند.[3] اما چند روز بعد همین افراد راه دست‌رسی امام حسین(ع) را به آب مسدود کرده و ایشان را در محاصره قرار دادند و با لب تشنه به شهادت رساندند. [1]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ‏الطبری)، محمد أبو الفضل ابراهیم، ج ‏5، ص 412، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق. [2]. برگرفته از: «حادثه کربلا و توجیه عقلی»، سؤال 7806. [3]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 5، ص 401. 🔍جستجوگر | #شبهات | #شهادت_امام_حسین_ع| #محرم | #شب_یازدهم_محرم| #شام_غریبان 🌐 «محراب»؛ محتوای راهبری برنامه‌های تبلیغی 🆔 @mehrabnote ✳️ برای دوستان خود بازارسال کنید. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈