🌀♦️آیا مشغول کردن عاملان و مبلّغان دین به شبهات، خود یک دام و فریب نیست؟ ✅ پاسخ این است که: 🔹یکی از عملیات‌های رایج دشمنان دین، القای شبهات متنوع است؛ اما در برابر تهاجم شبهات دشمنان چه باید کرد؟ آیا باید همیشه منتظر باشیم تا آنان با طرح شبهات به مطالعات، تولیدات علمی و تعلیمات دینی ما جهت بدهند؟ آیا مشغول کردن عاملان و مبلّغان دین به شبهات خود یک دام و فریب نیست؟ آیا مشخص نیست که برخی از این شبهات حتی ارزش پاسخ دادن را هم ندارند؟ آیا راهی برای دور زدن بسیاری از شبهات وجود ندارد؟ 🔹آیا نباید با ارائۀ مباحث قوی و مناسب به مخاطبان، ساختار فکری مطلوبی ایجاد کنیم که زمینۀ پیدایش و پذیرش بسیاری از شبهات از بین برود و بدین وسیله از حالت انفعال خارج شویم؟ آیا نمی‌دانیم که مجموعه‌ای از پاسخ به شبهات، یک منظومۀ کامل معرفتی برای دینداران ایجاد نمی‌کند؟ آیا حضور انبوهی از اصطلاحات علوم وارداتی در ادبیات دینی -که گاهی در جریان نقد نظریات غربی پر رنگ‌تر هم می‌شوند- خود آثار مخرّب مستقلی در ذهن مردم ندارند؟ آیا نباید گاهی از اوقات با توجه دادن به ریشۀ روانی بسیاری از ایراداتی که به دین وارد می‌کنند، فضا را برای القائات مسموم دشمنان محدود کنیم؟ ✍پاسخ همۀ این سؤوالات مثبت است و همۀ این موارد نیاز ما را به تولید محتوای هوشمندانه و مؤثر برای تبلیغ بیشتر می‌کند... 📚 بخشی از کتاب «حلقۀ مفقوده در تولید علم در حوزه‌های علمیه» اثر علیرضا پناهیان panahian.ir/post/7543 #حلقه_مفقوده @meighanjavan99