محسن حبیبی در کتاب از شار تا شهر برای توضیح تحولات شهر ایرانی در دوره ورود شهرسازی مدرن، سه تعبیر را به کار می‌برد: شهر فریب، شهر تقلید و شهر سراب. این سه مفهوم وضعیت شهرهای معاصر ایران را در نسبت با شهرسازی وارداتی توضیح می‌دهند. حبیبی این اصطلاحات را برای توصیف شهرهایی به کار می‌برد که فرم و ظاهر متجدد دارند اما فاقد درونی شدن مفاهیم مدرن یا فهم نظریه‌ای تحول هستند. شهرهایی که تقلید می‌کنند، بدون اینکه شرایط اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی لازم را تجربه یا جذب کرده باشند، تنها نقوش و مظاهر مدرن را وارد می‌کنند. نویسنده این‌گونه شهرها را «شهر تقلید»، «شهر فریب» و حتی «شهر سراب» می‌نامد؛ به این معنا که زیبایی ظاهری دارند اما عمق عملکردی و هویتی شان خالی است. البته نگاه حبیبی در اینجا نقد به مدرن شدن کاریکاتوری و صوری است، نه نقد به خود مدرنیته. 🏘 معماری هجری @MemariHejri_ir

🔻پست‌مدرنیسم و تلاش مذبوحانه جهان غرب برای بازیابی معنا 💢 پس از دوره مدرن در معماری و شهرسازی، آنچه به ظهور پست‌مدرنیسم انجامید، مجموعه‌ای از بحران‌ها، ناکامی‌ها و نقدها نسبت به اصول و نتایج مدرنیسم بود. این تحول را باید هم در بستر اجتماعی ـ فرهنگی و هم در بستر نظری و کالبدی بررسی کرد. 💢 در سطح اجتماعی، پروژه مدرنیسم که با شعارهایی چون پیشرفت، عقلانیت و کارکردگرایی آغاز شده بود، در نیمه دوم قرن بیستم با بحران روبه‌رو شد. شهرهای مدرن با برج‌های بلند، خیابان‌های عریض و آپارتمان‌های انبوه، اگرچه پاسخگوی نیازهای کمی مسکن و حمل‌ونقل بودند، اما از نظر کیفیت زندگی، هویت فرهنگی، و پیوندهای اجتماعی با ناکامی‌های جدی همراه شدند. یکنواختی بصری، بی‌روح شدن فضاها، قطع ارتباط با سنت‌ها و خاطره‌های جمعی و افزایش بیگانگی شهری از جمله پیامدهایی بودند که شهروندان و متفکران به‌شدت نسبت به آن‌ها واکنش نشان دادند. 💢 در سطح نظری، نقدهای گسترده‌ای به اصول مدرن معماری وارد شد. «فرم تابع عملکرد است» که شعار اصلی مدرنیسم بود، در عمل باعث شد بسیاری از بناها فاقد غنا، زیبایی و معانی فرهنگی باشند. معماران پست‌مدرن مانند رابرت ونتوری و چارلز جنکز به این ساده‌انگاری واکنش نشان دادند و خواستار بازگشت به پیچیدگی، نشانه‌ها، تاریخ و چندصدایی در معماری شدند. 💢 از منظر شهرسازی نیز، تجربه‌هایی چون پروژه‌های نوسازی شهری در آمریکا و اروپا (تخریب بافت‌های قدیمی و ساخت مجتمع‌های مسکونی مدرن) با شکست مواجه شد. آثار انتقادی جین جیکوبز نقش تعیین‌کننده‌ای در افشای ناکامی‌های مدرنیسم داشت. او نشان داد که حذف خیابان‌های سنتی و فضاهای محلی به فروپاشی حیات اجتماعی منجر می‌شود. 💢 در این شرایط، پست‌مدرنیسم در معماری و شهرسازی پدیدار شد. این رویکرد تأکید داشت بر: بازگشت به تاریخ و سنت‌های محلی، پذیرش تنوع و کثرت در فرم و سبک، توجه به نشانه‌ها و معناهای فرهنگی در فضا، تأکید بر تجربه زیسته شهروندان، نه صرفاً کارکرد فنی. 💢 به‌طور خلاصه، پست‌مدرنیسم ظاهراً پاسخی بود به بحران هویت و معنا در شهر و معماری مدرن. اگر مدرنیسم خواست معماری را به «ماشین زندگی» تبدیل کند، پست‌مدرنیسم معماری را به «متنی فرهنگی» و «زبان نمادین» بدل ساخت تا شاید بتواند پس از قرن‌ها که از دین و معنای اصیل روی‌گردان شد، هویت و معنای جدیدی برای خود دست و پا کند. 🏘 معماری هجری @MemariHejri_ir

🏛 معماری علیه حجاب و حیا آیا تا حالا فکر کرده‌ای که شهر و خانه‌هایمان چطور بر روح و رفتار ما تأثیر می‌گذارند؟ 🔹 شاید باورش سخت باشد، اما بخش بزرگی از بی‌حیایی و بی‌عفتی رایج امروز، ریشه در معماری و شهرسازی مدرن دارد — در خیابان‌هایی که برای دیده شدن ساخته شده‌اند، نه برای زیستن با حیا. در این گفتگوی چالشی و صریح، 🎙 «امیر گودرزی» و «هدی حامد» از نقش پنهان معماری در فروپاشی حیا و حجاب می‌گویند. 👁‍🗨 بخشی از گفت‌وگوی یک‌ساعته را در این پادکست ببینید و بشنوید... ✅ ویدئوی کامل در یوتیوب #حجاب #معماری_اسلامی #شهرسازی #عفاف #سبک_زندگی #پادکست 🏘 معماری هجری @MemariHejri_ir