۲.در مورد هر دو،سفارش به وقار و سکینه شده؛ درباره‌ی قرآن داریم وقتی می‌خواهید قرآن بخوانید «وَ رَتِّلِ الْقرآن تَرْتیلاً»(مزمل/4) یعنی نرم نرم بخوان. درباره‌ی امام حسین(ع) هم داریم وقتی می‌خواهید به زیارتش بروید «ثُمَّ امْشِ حَافِیاًِ» (کافى، ج‌‌4، ص‌‌575) «و امش بمشی [مشی‌‌] العبد الذلیل» (کامل‌‌الزیارات، ص‌‌221) کفش هایت را بکن و کوتاه قدم بردار عین خواندن آهسته آهسته آیات قرآن، حرکت به سوی قبر حسین(ع) نیز آهسته، آهسته، این هم دو. کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

۳.در مورد هر دو،سفارش به حزن و اندوه شده؛ در باره‌ی قرآن داریم «فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ» (کافى، ج‌‌2، ص‌‌614) وقتی قرآن می‌خوانید با حزن بخوانید. در باره‌ی امام حسین(ع) هم داریم «فَزُرْهُ وَ أَنْتَ حَزِینٌ» وقتی می‌خواهی زیارت کنی، شیک پوش به حرم نرو. با گرد و غبار به حرم برو. مکه می‌خواهی بروی، باتشریفات برو. امام سجاد(ع) وقتی می‌خواست برود مکه، با مغز بادام و شکر و روغن، خوراکی درست میکردند. حالا تقریباً شبیه باقلوا می شود. ولی برای قبر امام حسین(ع) نان خالی می‌خورد، پیاده می‌رفت. «فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ» حدیث داریم قرآن را با آهنگ حزین بخوانید. زیارت امام حسین(ع) «إِذَا أَرَدْتَ زِیَارَهَ الْحسین(علیه السلام) فَزُرْهُ وَ أَنْتَ حَزِینٌ مَکْرُوبٌ شَعِثٌ مُغْبَرٌّ جَائِعٌ عَطْشَانُ وَ سَلْهُ الْحَوَائِجَ وَ انْصَرِفْ عَنْهُ وَ لَا تَتَّخِذْهُ وَطَناً»(کافى، ج‌‌4، ص‌‌587) https://eitaa.com/menbaradady

۴.هر دو ابدی و خاموش نشدنی هستند. قرآن براي هميشه است، امام هم براي هميشه است. پس قرآن براي تاريخ = امام براي تاريخ. وقتي امام حسين(ع) شهيد شد. حضرت زينب کبري(س) به حضرت سجاد(ع) فرمود: کشتند بکشند، خيمه را آتش زدند بزنند، امام‌ اي زين العابدين(ع) بدان «وَ يَنْصِبُونَ لِهَذَا الْطَّفِّ عَلَماً لِقَبْرِ أَبِيكَ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ لَا يَدْرُسُ أَثَرُهُ وَ لَا يَعْفُو رَسْمُهُ عَلَى كُرُورِ اللَّيَالِي وَ الْأَيَّامِ» (كامل‌الزيارات/ص‌260) در اين که حسين(ع) شهيد شد پرچمي بالا خواهد رفت که «لَا يَدْرُسُ أَثَرُهُ»: کهنه نخواهد شد. «وَ لَا يَعْفُو رَسْمُهُ»: آثارش محو نخواهد شد. «عَلَى كُرُورِ اللَّيَالِي وَ الْأَيَّامِ» شب و روزها بگذرد، کربلا فراموش نخواهد شد، راجع به قرآن هم داريم که: قرآن «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لِلنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِي كُلِّ زَمَانٍ جَدِيدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ» (عيون‌أخبارالرضا/ج‌2/ص‌87) قرآن براي زمان خاصي نيست. قرآن در هر زماني نو است. کربلا هم در هر زماني نو است. «كُنْتَ فِيهَا نُوراً سَاطِعاً لَا يُطْفَى» (كامل‌الزيارات/ص‌230) امام حسين(ع) نوريست که خاموش نمي‌شود. در کامل الزيارات داريم که: حسين جان! نور تو خاموش نمي‌شود. راجع به قرآن هم، حضرت امير المؤمنين مي‌فرمايد: «نُوراً لَا تُطْفَأُ» (نهج‌البلاغه/خطبه 198) تعبير هر دو يکي است. خيلي‌ها خواستند که خاموش کنند. متوکل عباسي که لعنت خدا بر او باد هفده مرتبه قبر امام حسين(ع) را شخم کرد! تا اثري نماند! https://eitaa.com/menbaradady

۵.هر دو ریسمان محکم الهی هستند. اگرقرآن‌ ریسمان‌ محکم‌ است؛‹‹ان‌ هذا القرآن…العروه‌الوثقی ›› (۳۳)، امام‌ حسین‌ نیز کشتی‌ نجات‌ و ریسمان‌ محکم‌ است.‹‹ان‌ الحسین‌ سفینه‌النجاه‌ و العروه‌الوثقی››  ۶.هر دو بدون حتی ذره ای انحرافند. درباره‌ی قرآن داریم «وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً»(کهف/1) قرآن کج نیست. خط قرآن انحرافی نیست. در باره‌ی امام حسین(ع) داریم «وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلَى بَاطِلٍ»(کافى، ج‌‌4، ص‌‌572) حسین(ع) جان در عمرت یک لحظه کج نشدی. قرآن مستقیم الخط است، امام حسین(ع) هم همین طور. https://eitaa.com/menbaradady

۷.هر دو با برکتند. راجع به قرآن کریم داريم: «وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ» این کتابی است که ما نازل کردیم در حالی که بابرکت است.انعام/92 در روایت هم داريم: پیامبر اکرم در مورد امام حسين فرمودند:«اللهم فبارک له في قتلِهِ»[۱]: پروردگارا پس شهادتش را برایش با برکت قرار بده. کلمه برکت هم براي قرآن آمده و هم براي امام حسين(علیه السلام.) ما نمي‌دانيم که اين چه اهرمي است. با يک يا حسين گفتن همه بيرون مي‌آيند. حسين(علیه السلام) خط بردار نيست. هرکسي با هر خط سياسي که دارد حسين را از خود مي‌داند. همه امام حسين(ع) را از خودشان مي‌دانند. يعني ظهر عاشورا کسي احساس نمي‌کند کي به امام حسين نزديک است يا کي دور است؟ مثل خورشيد کسي نمي‌گويد: خورشيد مال من است يا مال او. همه مردم نسبتشان با امام حسين(ع) يکجور است. با يک يا حسين يک راهپيمايي ۵۰ميليوني راه مي‌افتد. چيزي را که مي‌دهند از روي عشق مي‌دهند. با هيچ بخشنامه‌اي نمي‌توان مردم را از اينگونه به خيابانها آورد. با هيچ بودجه‌اي نمي‌شود. خيلي سرمايه‌ي بزرگي است. چقدر سخنراني‌ها در اين ايام مي‌شود. ما هر چه ياد گرفتيم از مسجد و از «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» ياد گرفته‌ايم. حضرت امام بنيانگذار جمهوري اسلامي مي‌فرمود: هر چه داريم از اين يا حسين‌ها داريم. [۱] متن حدیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله👇👇👇👇👇👇 مرحوم سید بن طاووس در این خصوص چنین نقل می‌کند: "... خرج النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فی سفر له فوقف فی بعض الطریق واسترجع ودمعت عیناه فسئل عن ذلک. فقال: هذا جبرائیل (علیه‌السّلام) یخبرنی عن ارض بشط الفرات یقال لها کربلاء یقتل علیها ولدی الحسین ابن فاطمة (علیه‌السّلام) فقیل له: من یقتله یا رسول الله؟ فقال: رجل اسمه یزید لعنه الله وکانی انظر الی مصرعه ومدفنه، ثم رجع من سفره ذلک مغموما فصعد المنبر فخطب ووعظ والحسن والحسین (علیهما‌السّلام) بین یدیه فلما فرغ من خطبته وضع یده الیمنی علی راس الحسن ویده الیسری علی راس الحسین، ثم رفع راسه الی السماء وقال: (اللهم ان محمدا عبدک ونبیک وهذان اطائب عترتی وخیار ذریتی. وارومتی ومن اخلفهما فی امتی وقد اخبرنی جبرائیل (علیه‌السّلام) ان ولدی هذا مقتول مخذول. اللهم فبارک له فی قتله واجعله من سادات الشهداء اللهم ولا تبارک فی قاتله وخاذله.) قال: فضج الناس فی المسجد بالبکاء والنحیب، فقال النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اتبکونه ولا تنصرونه؛  پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به سفری رفتند در بین راه در مکانی توقف نمودند و آیه (اِنَّا لِلَّهِ وَاِنَّا اِلَیْهِ رَاجِعُونَ) را قرائت نمودند و اشک از چشمانشان جاری شد، (اصحاب ایشان) جویای علت گریه شدند، حضرت فرمودند: این جبرئیل (علیه‌السلام) است که از سرزمینی در کنار رود فرات به نام کربلا خبر می‌دهد که فرزندم حسین پسر فاطمه (علیهما‌السّلام) در آنجا به شهادت می‌رسد؛ به آن حضرت عرض شد، ‌ای رسول خدا قاتل او کیست؟ حضرت فرمودند مردی به نام یزید که خداوند او را لعنت کند؛ گویا اکنون محل شهادت و محل دفنش را می‌بینم. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با غم و‌ اندوه از سفر بازگشتند و بر فراز منبر رفتند، خطبه خواندند و موعظه نمودند در حالی که امام حسن و امام حسین (علیهما‌السّلام) در مقابل ایشان بودند. وقتی خطبه ایشان تمام شد دست راست خود را بر سر (امام) حسن و دست چپ شان را بر سر (امام) حسین (علیهما‌السّلام) گذاشتند، سپس سر را به آسمان بلند کردند و عرضه داشتند خداوند! محمد بنده و پیامبر توست و این دو (از) پاک‌ترین و بهترین عترت و فرزندان و نسل من هستند و از بهترین کسانی‌اند که بعد از خود در میان امتم به جای می‌گذارم، جبرئیل (علیه‌السّلام) به من خبر داده که این فرزندم (امام حسین) را مورد اهانت قرار می‌دهند و شهیدش می‌کنند. خداوندا شهادتش را برایش مبارک گردان و او را از آقایان شهدا قرار ده، خداوندا مبارک نگردان کسی را که به او اهانت کرده و قاتل اوست. راوی در ادامه می‌گوید: مردم در مسجد از شدت گریه، ضجه و فریاد می‌زدند، در این هنگام پیامبر فرمودند: آیا برایش گریه می‌نمایید و یاریش نمی‌کنید؟!. لهوف (سید بن طاووس ) ص۱۴ کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

۸.هر دو امر به معروف میکنند. ابو بصير گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السّلام ميفرمود: إِنَّ اَلْقُرْآنَ زَاجِرٌ وَ آمِرٌ يَأْمُرُ بِالْجَنَّةِ وَ يَزْجُرُ عَنِ اَلنَّارِ . همانا قرآن باز دارنده و فرمان دهنده است. به بهشت فرمان دهد و از دوزخ باز دارد. امام حسین(ع) هم وقتی می‌خواهد به کربلا برود می‌گوید: «أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ و انهی عن المنکر» امر به معروف گاهی این است که آدم بگوید کم فروشی نکن. پر فروشی نکن. خواهر حجابت را درست کن. دروغ نگو. اداری، رشوه نگیر. کارمردم را علاف نکن. این یک امر به معروف و نهی از منکر است. یک امر به معروف هم این است که باید جلوی طاغوت بایستد. تکه تکه شد و زیر سم اسب رفت ولی بالاخره خلیفه ظالم را سرنگون کرد. این هم یک امر به معروف است «آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ». https://eitaa.com/menbaradady

۹.هر دو از ظلمت به نور راهنمایی میکنند. درباره‌ی قرآن کریم داریم کتابی است که «لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ»(ابراهیم/1) قرآن شما را از ظلمت به نور دعوت می‌کند. مشرک بودید از ظلمت شرک به نور توحید، از ظلمت جهل به نور علم، از ظلمت تفرقه به نور وحدت، از ظلمات به نور دعوت کرد. درکامل الزیارت هم داریم:«وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الضَّلَالَهِ وَ الْجَهَالَهِ وَ الْعَمَى وَ الشَّکِّ وَ الِارْتِیَابِ إِلَى بَابِ الْهُدَى مِنَ الرَّدَى»(کامل‌‌الزیارات، ص‌‌228)؛ امام حسین خون قلبش را داد تا بندگان را از گمراهی و جهالت و کوری و شک نجات دهد. بی خود نیست که مردم این طور عزاداری می‌کنند. امام حسین(ع) عاشقانی خاص دارد. برای حسینیه پول می‌دهد. گاهی خمس نمی‌دهد، سهم امام نمی‌دهد، اما برای عزای حسین(علیه السلام) می‌دهد. منتهی نباید گفت عزاداری آن که خمس نمی‌دهد قبول نیست. باید گفت: حیف است تو که عزاداری می‌کنی، خمس ندهی. باید گفت: تو که این گونه خوبی، بقیه‌ی کارهایت را هم خوب کن. شما که برای حسین(ع) سوختی و اشک ریختی، خوب، نماز بخوان. https://eitaa.com/menbaradady

۱۰.عمدا سخن هر دو را نشنیدند. در باره‌ی قرآن داریم، وقتی خوانده می‌شد کفار گفتند: «لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقرآن»(فصلت/26) به قرآن گوش ندهید. امام حسین(ع) هم روز عاشورا وقتی رفت سخنرانی کند گفتند: گوش به حرف حسین(ع) ندهید «فأبوا أن ینصتوا»(بحارالأنوار، ج‌‌45، ص‌‌7) یعنی کف زدند تا صدای حسین(ع) نرسد. ۱۱.هر دو سپر از عذابند. درباره‌ی قرآن داریم َ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): «لَا یُعَذِّبُ اللَّهُ قَلْباً وَعَى الْقرآن»(أمالى طوسى، ص‌‌6) قلبی که قرآن را حفظ کند، روحی که حافظ قرآن باشد، عذاب نمی‌شود. در باره‌ی امام حسین(ع) هم دارید «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَنْتَ لِی جُنَّهٌ مِنَ الْعَذَاب»(تهذیب‌‌ الأحکام، ج‌‌6، ص‌‌67) حسین(ع) جان تو هم نمی‌گذاری من عذاب شوم. قرآن نمی‌گذارد عاشقش عذاب شود. حسین(ع) هم همین طور. https://eitaa.com/menbaradady

۱۲.هر دو شفا می دهند. در مورد قرآن آمده: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقرآن ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَ»(اسراء/82) قرآن شفا است. در مورد امام حسین هم حدیث داریم؛ قَالَ الصَّادِقُ(ع): «فِی طِینِ قَبْرِ الْحسین(ع) شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ هُوَ الدَّوَاءُ الْأَکْبَرُ» (من‌‌لایحضره‌‌الفقیه، ج‌‌2، ص‌‌599) تربت کربلا شفای هر مرضی است و آن،دوای اکبر است. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): «فَاتِحَهُ الْکِتَابِ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ داءٍ»(مستدرک‌‌الوسائل، ج‌‌4، ص‌‌301) سوره حمد هم بر هر دردی شفا است خاک قبر امام حسین هم شفاست. ۱۳.هر دو عزیزند و زیر بار ذلت نمی روند. در باره‌ی قرآن داریم «إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ»(فصلت/41) در باره‌ی امام حسین(ع) داریم «هیهات منا الذله»(اللهوف، ص‌‌97) اصلاً من زیر بار ذلت نمی‌روم. یعنی همیشه عزیزم. https://eitaa.com/menbaradady

۱۴.هر دو از بی مهری مردم شکایت می کنند. درباره‌ی قرآن کریم داریم: پیغمبر(صلی الله علیه و آله) شکایت می‌کند که‌ ای خدا مردم قرآن را کنار گذاشتند. وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً (30؛سوره فرقان) و رسول گفت : پروردگارا قوم من این قرآن را مهجور ومتروک کردند. همین شکایت از قول امام حسین(علیه السلام) هم هست که می‌ فرماید: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْکُو إِلَیْکَ مَا یُفْعَلُ بِابْنِ بِنْتِ نَبِیِّکَ»(إرشاد مفید، ج‌‌2، ص‌‌108) قرآن شکایت می‌کند. حسین(ع) هم شکایت می‌کند. درباره‌ی قرآن می‌گویند: «إِنْ هَذا إِلاَّ إِفْکٌ افْتَراهُ»(فرقان/4) قرآن دروغ است. خدا ابن زیاد فرماندار کوفه را لعنت کند، گفت: حسین(علیه السلام) دروغ می‌گوید: «قتل الکذاب بن الکذاب» (اللهوف، ص‌‌164) [آن پليد بعد از استقرار در منبر لب به خطبه گشود و قال الحمدلله الذى اظهر الحق و اهله و نصر اميرالمومنين يزيد و حزبه و قتل الكذاب بن الكذاب و شيعته يعنى حمد و شكر خدائى را سزا است كه حق را آشكار كرد و پادشاه مومنان يزيد و لشگر او را نصرت داد دروغگو پسر كذاب را كشت و لشگرش را هم كشت ...] ۱۵.هر دو شفاعت کننده اند. همانطور که قرآن‌ مقام‌ شفاعت‌ دارد؛ ‹‹نعم‌ الشفیع‌ القرآن›› امام‌ حسین‌ (علیه السلام) نیز مقام‌ شفاعت‌ دارد؛ ‹‹اللهم ارزقنی‌ شفاعة الحسین››  کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

✔️ اتمام منبر نهم ✔️

🔹راهنمای منبر نهم شباهتهای قرآن‌کریم و امام‌حسین علیه السلام: ✓۱.هر دو، جامع تورات،انجیل و زبورند. ✓۲.در مورد هر‌دو،سفارش به وقار و سکینه شده. ✓۳.در مورد هر دو،سفارش به حزن و اندوه شده. ✓۴.هر دو ابدی و خاموش نشدنی هستند. ✓۵.هر دو فرا زمانی و فرامکانی هستند. ✓۶.هر دو بدون حتی ذره ای انحرافند. ✓۷.هر دو با برکتند. ✓۸.هر دو امر به معروف میکنند. ✓۹.هر دو از ظلمت به نور راهنمایی میکنند. ✓۱۰.عمدا سخن هر دو را نشنیدند. ✓۱۱.هر دو سپر از عذابند. ✓۱۲.هر دو شفا می دهند. ✓۱۳.هر دو عزیزند و زیر بار ذلت نمی روند. ✓۱۴.هر دو از بی مهری مردم شکایت می کنند. ✓۱۵.هر دو شفاعت کننده اند.