انواع مردم در پذیرش حرف حق و نصیحت یک عالمی با بعضی از شاگردانش مسافرت رفته بودند. به یک قبرستان کهنه ای رسیدند. به شاگردان گفت: بروید از این قبرستان کهنه یک جمجمه ای پیدا کنید. رفتند پیدا کردند، آوردند. عالم از جیبش یک دُر قیمتی در آورد، تو گوش این جمجمه کرد، دید فرو نمی رود گفت این به درد نمی خورد، بروید یک جمجمه دیگر پیدا کنید. رفتند یک جمجمه دیگری پیدا کردند، آوردند. آقا آن دُر قیمتی را در گوشش فرو کرد رفت و از آن طرف بیرون افتاد. گفت: این جمجمه هم به درد نمی خورد. بروید یکی دیگر پیدا کنید. رفتند گشتند، یک جمجمه دیگر پیدا کردند. این دُر قیمتی را در گوشش فرو کرد،رفت گیر کرد. گفت: این یکی به درد می خورد. گفتند: منظور شما چی هست؟ فرمود: همه اهل عالم سه دسته بیشتر نیستند. ۱.دسته اول: حرف حق تو گوششان فرو نمی رود. از پیامبر اکرم که بهتر موعظه کننده نیست. یا به گوششان پنبه می کردند یا فرار می کردند که حرف حق را نشنوند. این ها بدترین خلق ها هستند. این ها قصی القلب ترین آدم ها هستند. «إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ» روز عاشورا آقا امام حسین و یارانشان ده، پانزده خطبه خواندند؛ و در آخر فرمودند: می دانید چرا حرف ما در شما اثر نمی کند؟ «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ» چون شکم هایتان از حرام پر شده است. ۲.دسته دوم: کسانی هستند که حرف تو گوششان فرو می رود ولی از آن طرف بیرون می اندازند. یعنی حرف حق را قبول می کنند. ولی به دستورات حق عمل نمی کنند. «شیخ ابوسعید» یک بار به طوس رفت. مردم زیادی دور او جمع شدند و از او خواستند مجلس نصیحتی را برای آن ها برگزار کند شیخ ابو سعید پذیرفت صبح روز بعد مجلسی برگزار کردند. مردم بسیاری به آن جا آمدند منبری برای شیخ گذاشتند شخصی قرآن تلاوت می کرد هر لحظه برتعداد جمعیت افزوده می شد تا اندازه ای که جایی برای نشستن نبود صاحب مجلس ایستاد گفت: خدا بیامرزد کسی را که یک قدم جلوتر برود شیخ با شنیدن این جمله صلواتی فرستاد و دستانش را به صورتش کشید و گفت : هر چه من می خواستم بگویم و پیغمبران گفته اند او گفت: « یعنی خدا بیامرزد کسی را که از جایی که هست، یک قدم جلوتر بیاید » و شیخ از منبر پایین آمد.  ۳.دسته سوم: کسانی هستند که حرف حق را قبول می کنند و دستورات حق هم عمل می کنند و این ها به درد می خورند. «فضیل» که در کتب رجال، به عنوان یکى از راویان موثق، از امام صادق(علیه‌السلام) و از زهاد معروف، معرفى شده است، در پایان عمر، در جوار «کعبه» مى‌زیست و همان جا در «روز عاشورا» از دنیا رفت. او ابتدا راهزن خطرناکى بود که همه مردم از او وحشت داشتند. روزی از نزدیکى یک آبادى مى‌گذشت، زنی را دید و نسبت به او علاقه‌مند شد. همین موضوع باعث شد شب‌هنگام از دیوار خانه او بالا رود تا او را مورد آزار و اذیت قرار دهد. در این هنگام مردی در حال تلاوت قرآن بود که به آیه16 سوره حدید رسید. آیه این است: «أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ آیا براى کسانى که ایمان آورده‌اند هنگام آن نرسیده که دلهایشان به یاد خدا و آن حقیقتى که نازل شده نرم [و فروتن] شود و مانند کسانى نباشند که از پیش بدانها کتاب داده شد و [عمر و] انتظار بر آنان به درازا کشید و دلهایشان سخت شد و بسیارى از آنها فاسق بودند.» در این هنگام فضیل تحت تأثیر این آیه قرار گرفت تا جایی که مدام می‌گفت: «بَلى وَ اللّهِ قَدْ آنَ، بَلى وَ اللّهِ قَدْ آن؛ بله، وقت آن رسیده است. الان موقعى است که قلبها خاشع و نرم شوند» بنابراین از دیوار بام پایین آمد و به خرابه‌اى رسید که جمعى از کاروانیان آنجا بودند و براى حرکت به سوى مقصدى، با یکدیگر مشورت مى‌کردند. آنها با همدیگر مى‌گفتند: فضیل، و دارودسته او در راهند، اگر برویم راه را بر ما مى‌بندند و ثروت ما را به غارت خواهند برد! فضیل، تکانى خورد و خود را سخت ملامت کرد. گفت: چه بد مردى هستم! این چه شقاوت است که به من رو آورده است؟ روى به سوى آسمان کرد و با حالت توبه گفت: «اللّهُمَّ اِنِّى تُبْتُ اِلَیْکَ وَ جَعَلْتُ تَوبَتِى اِلَیْکَ جِوارَ بَیْتِکَ الْحَرامِ...» (خداوندا من به سوى تو بازگشتم و توبه خود را این قرار مى‌دهم که پیوسته در جوار خانه تو باشم. خدایا از بدکارى خود در رنجم، و از ناکسى در فغانم، درد مرا درمان کن، اى درمان‌کننده همه دردها! و اى پاک و منزه از همه عیب‌ها! اى بى‌نیاز از خدمت من! و اى بى نقصان از خیانت من! مرا به رحمتت ببخشاى، و مرا که اسیر بند هواى خویشم از این بند رهائى بخش» کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

🔹نصیحتی بسیار قابل تامل از امام خمینی رحمة‌الله علیه کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

🍃حکایت ملاحسینقلى همدانى و قهوه‌خوانه آخوند ملاحسینقلى همدانى (رحمه‌الله) یک مجتهد، عارف و واعظ حقیقى بود. در یکى از سفرهاى خود که با جمعى از شاگردان به عتبات عالیات می‌رفت، در بین راه به قهوه‌خانه‌ای رسیدند که جمعى از اهل هوا و هوس در آنجا می‌خواندند و پای‌کوبی می‌کردند. آخوند به شاگردانش فرمود: «یکى برود و آنان را نهى از منکر کند». بعضى از شاگردان گفتند: «این‌ها به نهى از منکر توجه نخواهند کرد». آخوند فرمود: «من خودم می‌روم». آن بزرگوار نزدیک آنان رفت و به رئیسشان گفت: «اجازه می‏فرمایید من هم بخوانم و شما بنوازید»؟ رئیس گفت: «مگر شما بلدى بخوانى»؟ فرمود: «آرى». گفت: «بخوان». آخوند شروع به خواندن اشعار ناقوسیه حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام کرد: لا اِلَهَ اِلاّ اللّه حقاً حقاً صِدقاً صِدقاً  (معبودى به‌حق و شایسته پرستش، جز خدا نیست. این را به‌حق و راستى مى‏گویم). اِنَّ الدُّنْیا قَد غَرَّتْنا واستهوتنا واستغوتنا (به‌راستی‌که دنیا ما را فریفت و ما را به خود سرگرم نمود وریب داد). یابْنَ الدُّنْیَا مَهْلاً مَهْلاً یَابْنَ الدُّنْیَا دَقّاً دَقّاً (اى فرزند دنیا! آرام باش! آرام! اى فرزند دنیا [در کار خود] دقیق شو! دقیق!). یَابْنَ الدُّنْیَا جَمْعاً جَمْعاً تَفْنى الدُّنْیَا قَرْناً قَرْناً (اى فرزند دنیا [کردار نیک] گردآورى کن! گردآوردنى! دنیا سپرى مى‏شود، قرن به قرن). ما مِنْ یَومٍ یُمْضى عَنَّا اَوْهى رُکْناً مِنَّا (هیچ روزى از عمر ما نمی‌گذرد، جز اینکه پایه و رکنى از ما را سست می‌گرداند). قَدْ ضَیَّعْنا داراً تَبْقى وَاسْتَوطَنّا دَاراً تَفْنى (‏ما سراى باقى را ضایع و سراى فانى را وطن و جایگاه خویش ساختیم). لَسْنا نَدرى ما فَرَّطْنا فِیها اِلاَّ لَوْ قَدْ مِتْنا (ما آنچه را که در آن کوتاهى کرده‌ایم، نمی‌دانیم؛ مگر روزى که مرگ به سراغ ما بیاید) آن جمعِ سرمست از لذت‌های زودگذر دنیوى، وقتى این اشعار را از زبان کیمیا اثر آن عارف هدایتگر شنیدند، به گریه درآمدند و به دست ایشان توبه کردند.یکی از شاگردان می گفت: وقتی که ما از آن جا دور می شدیم هنوز صدای گریه به گوش می رسید. کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

هم خوب نصیحت کنید و هم آماده اندرز باشید... کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

🍃عالم ربانی مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی صاحب کتاب «بیان الفرقان» و مردی که در مدرّسان خراسان کم نظیر بود می فرمودند: زمانی که میرزا مهدی اصفهانی به مشهد مشرف شدند و درس معارف الهی را بر مذاق قرآن و اهل بیت علیهم السلام شروع کردند، همدرسی خود آقا شیخ هاشم قزوینی را به آن جلسه با برکت و پرفیض دعوت کردم. به مجلس درس آمد، ولی آن مجلس وی را جذب نکرد، چون جلسه درس میرزا را آسان و ساده گرفت، دیگر میل به آمدن او در آن درس نداشتم، ولی او پس از مدتی به درس آمد، در بین درس بیش از اندازه به میرزا اشکال می کرد، میرزا یک شب وسط درس به او خطاب کرد: «راقِبِ اللّه». شیخ هاشم به کلّی آرام شد، چون از جلسه بیرون آمدیم به او گفتم: آقا میرزا هاشم! من از آمدن شما به درس میرزا مهدی کراهت داشتم؛ زیرا در خواب دیدم زیاد به استاد ایراد می گرفتی استاد با کاردی به تو حمله کرد و سرت را برید. آری، کارد مراقبت، سر هوای نفس را می برد و انسان را از حرکات غیر خدایی باز می دارد. شیخ هاشم در اواخر عمر می فرمود: جمله «راقِبِ اللّه» آن شب میرزا مهدی پنجاه سال است مرا از برنامه های غیر حق بازداشته! راستی، نفس پاک عجب تأثیری بر قلوب نصیحت پذیر و ارواح آماده دارد که با یک نهیب الهی، پنجاه سال یک انسان را در مدار حق حفظ می کنند. [عرفان اسلامى، ج13، ص360] کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

✔️ اتمام منبر ششم ✔️

🔹منبر ششم امام جواد عليه السلام:  اَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ اِلى ثَلاثِ خِصالٍ: مؤمن، به سه چيز، نيازمند است👇 ۱.تَوْفيقٍ مِنَ اللّه ِ، توفيقى از جانب پروردگار، ۲.وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، پنددهنده اى از درون خويش ۳.وَ قَبولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ؛  و پذيرشى از نصيحت كنندگان.

راهنمای دسترسی آسان به سرفصل منابر عددی 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 🔹منبر اول (حدیث ۳ عددی) موضوع : شروط اکمال عمل https://eitaa.com/menbaradady/25 🔹منبر دوم (حدیث ۲ عددی) موضوع:اهمیت سخاوت و خوش‌اخلاقی در اسلام https://eitaa.com/menbaradady/65 🔹منبر سوم (حدیث ۳ عددی) موضوع : سفارش به سه ادب https://eitaa.com/menbaradady/89 🔹منبر چهارم (حدیث ۳ عددی) موضوع : سه عمل مقرون به عمل دیگر https://eitaa.com/menbaradady/124 🔹منبر پنجم (۸ عددی) آثار محبت پیامبر‌اکرم و اهلبیت علیهم‌ السلام https://eitaa.com/menbaradady/170 🔹منبر ششم (حدیث ۳ عددی) موضوع : مؤمن نیازمند سه خصلت https://eitaa.com/menbaradady/187