♨️ بایسته های مجلس یازدهم 🔻مجلس یازدهم اولین مجلس چهله دوم انقلاب است. مجلسی مهم با مسئولیت های سنگین، مجلسی که با دو دولت کار خواهد کرد یک سال و اندی با دولت دوازدم و دوسال خرده ای، با دولت سیزدهم. دولتی که با انبوهی از کار های نشده مواجه است. دولت آینده نیازمند همراهی کامل مجلس برای بازسازی کشور بعد از هشت سال (بلکه بیشتر) کم کاری، ندانم کاری، و عقب افتادگی است. ▪️اصلاح ساختار اداره ی کشور(دولت) ▪️اصلاح نظام بودجه ریزی(تامین و مصرف) ▪️اصلاح نظام تعلیم و تربیت ▪️تسهیل فرآیندهای کاری ▪️و... 🔻مجلس یازدهم با قوه قضائیه ای متحول شده، مواجه است، که اولین نیاز او نیز همراهی مجلس است. ▪️بستن راه های قانونی ایجاد کننده رانت، تبعیض و... ▪️اصلاح قوانین فساد زا، و دَرز گیری قوانین مبهم ▪️تصویب قوانین شتابدهنده برای اجرای عدالت و... 🔻مجلس آتی باید پشتیبان قوی ترین نیروی نظامی منطقه بوده و شرایط را برای تداوم و افزایش اقتدار نیروهای مسلح ایجاد کند. 🔻مجلس یازدهم علاوه بر وظایف مندرج در قانون اساسی، لازم است مردمی، ولایی، مجری و مطالبه گر بیانیه گام دوم بوده و بهتر آنکه انقلابی گری را، از خود آغاز کند. مجلسی طراز برای رساندن جمهوری اسلامی به انقلاب اسلامی. به امید آن روز ✍🏻 سیدعبدالله ارجائی 🔴 مخالفان شگفت انگیز طرح شفافیت ✍🏻 #محسن_مهدیان 1️⃣ خبرگزاری فارس با کلیه نمایندگان مجلس مصاحبه کرده و نظر صریح آنها درباره طرح شفافیت را جویا شده است. نتایج جالب است. 227نفر موافق. 16 نفر مخالف که بعد از انتشار گزارش نظرشان برگشت و شدند 14 نفر. باقی هم یا ممتنع یا تلفن جواب ندادند. 2️⃣ سال 97 یک فوریت طرح شفافیت با حداقل 160 امضا در صحن علنی مطرح و البته با رای قاطع کنار گذاشته میشود. مخالفان یک فوریت 108 رای. موافقان 59 رای و 5 رای هم ممتنع. یعنی همان ها که علنی امضا کرده بودند در خفا رای ندادند. 3️⃣ سال 98 دو فوریت طرح دیگری با 190 امضا به رای گذاشته شد که در نهایت با 103 رای مخالف و 69 رای موافق و 8 رای ممتنع رد شد. یعنی حدود نیمی از کسانی که طرح را امضا کردند، وقتی رای گیری غیرعلنی شد، حرف شان را پس گرفتند. جالب اینکه مجلس با رای گیری "علنی" همین فوریت نیز با 110 مخالف و 57 موافق، مخالفت می کند. 🔰چند نکته در این رابطه حائز اهمیت است. در نگاه اول و خوشبینانه ممکن است گفته شود مخالفت با فوریت به معنی مخالفت با طرح نیست. حرف خوبی است. اما در این رابطه چند ملاحظه وجود دارد. 🔺اول اینکه حذف فوریت یعنی بررسی طرح به مجلس بعدی حواله می شود. آیا موضوع شفافیت در مجلس انقدر بی اهمیت است؟ آیا غیر این است که ریشه بسیاری از آسیب های تصمیم گیری و فساد ها در عدم شفافیت است؟ اساسا چرا حواله به مجلس بعد؟ 🔺دوم اینکه وقتی یک فوریت در سال 97 رد شد برخی گفتند این طرح باید کارشناسی شود. مرکز پژوهش ها و دیگر نهادهای مدنی مثل "اندیشکده شفافیت برای ایران" روی موضوع کار کردند. پس چرا مجدد رای ندادند؟ 🔺سوم و مهمتر اینکه کافی است نظر مخالفان طرح در مجلس را یک بار مرور کنید. هیچ استدلال قابل اعتنایی در رد فوریت نیست. اتفاقا اغلب مخالفان وارد محتوا شدند که شاهد ماجرا نیز تذکر پیاپی رئیس مجلس است. مخالفان اغلب معتقدند شفاف سازی موجب پوپولیسم می شود و دیگر اینکه مردم ما بلوغ لازم برای آرای شفاف را ندارند. 🔻این تناقض در امضای علنی و رای غیرعلنی، از مخالفت با اصل طرح به مراتب بدتر است. این نوع مخفی کاری و بی صداقتی و رفتار متظاهرانه با هیچ منطقی توجیه ندارد. به تعبیر دقیق تر نماینده ای که صریح اعلام می کند مخالف است حتما نسبت به این چند ده نماینده پنهان کار، ارجح است. 💢حال سوال اینست که این نماینده ها از چه چیز هراس دارند که حاضرند برای عدم شفافیت رفتار و تصمیم شان، این چنین بی صداقت رفتار کنند؟ @mersad598