. مرد و زن نشسته اند دور ِ سفره . مرد قاشقش را زودتر فرو می برد توی کاسه سوپ و زودتر میچشد طعم غذا را و زودتر میفهمد که دستپخت همسرش بی نمک است و اما زن چشم دوخته به او تا مُهر تایید آشپزی اش را از چشم های مردش بخواند و مرد که قاعده را خوب بلد است، لبخندی میزند و می گوید : “چقدر تشنه ام !” زن بی معطلی بلند میشود و برای رساندن لیوانی آب به آشپزخانه میرود. سوراخ های نمکدان سر ِ سفره بسته است و به زحمت باز می شوند و تا رسیدن ِ آب فقط به اندازه پاشیدن ِ نمک توی کاسه زن فرصت هست برای مرد. زن با لیوانی آب و لبخندی روی صورت برمیگردد و می نشیند . مرد تشکر می کند، صدایش را صاف می کند و میگوید: ” می دونستی کتاب های آشپزی رو باید از روی دستای تو بنویسن؟ “ و سوپ بی نمکش را می خورد ؛ با رضایت و زن سوپ با نمکش را میخورد ؛ با لبخند! «برگرفته از خاطرات همسر امام خمینی»

چقدر این روزها جای این دانش آموزان خالیست .....

خدایا ببخش گناهانی که تو یادته و من یادم رفته ..🙂

⩇݁⩇:⩇݂‌⩇‌