گفتگوهای راهبردی واشنگتن – بغداد، #مذاکره_یا_تحمیل_اراده ؟ ✍🏼سید رضا قزوینی غرابی 💥 به چند دلیل نمی توان به گفتگوهای راهبردی آمریکا و عراق خوشبین بود. 🔻نخست اینکه این گفتگوها در دوران نخست وزیری آقای مصطفی الکاظمی برگزار می شود. الکاظمی یک شخصیت بسیار نزدیک به ایالات متحده است و نخست وزیری او نیز با خواست آمریکایی ها مسجل شد. رابرت فورت دیپلمات ارشد و سابق آمریکایی که عضو تیم مذاکرات گفتگوهای راهبردی آمریکا و عراق در سال 2008 بوده نیز درباره گفتگوهای راهبردی 2020 می گوید: برای نخستین بار پس از سال ها، اشخاص مناسب، در جای مناسب و وقت مناسب قرار گرفته اند. بنابراین، جای تردید جدی است که چنین شخصیتی که اتفاقا افراد پیرامونی او نیز بسیار نزدیک به واشنگتن هستند، در موضع اقتدار و ملی گرایانه در گفتگوها قرار بگیرد. 🔻موضوع دیگر تشتت نیروهای سیاسی داخلی عراق است. سیاست خارجی عراق همواره دچار چندگانگی و دستخوش اختلافات میان این نیروها بوده است. در پرونده موسوم به گفتگوهای راهبردی نیز این اختلافات به طور جدی وجود دارد. گفتگو کننده عراقی در حالی پشت میز قرارگرفته که برخلاف او، طرف مقابل با آگاهی و برنامه ریزی کامل قدم به پیش گذاشته است. 🔻سوم اینکه زمان بندی این گفتگوها دربدترین بازه زمانی ممکن اتفاق افتاده است. اوضاع اقتصادی در عراق به دلیل شرایط فروش نفت و کرونا بحرانی است و بغداد به دنبال جذب کمک ها و قروض بین المللی است و آمریکا نقش جدی را در این موضوع ایفا می کند. این موضع ضعف در هر مذاکره ای نتایج مطلوبی به بار نخواهد آورد. 🔻نکته چهارم اینکه در نظام بین المللی فعلی مذاکره میان یک کشور محور با کشور جهان سومی (عضو محور) معنای چندانی ندارد. گفتگو یا مذاکره در شرایط صورت می پذیرد که دو طرف یک ماجرا در شرایط نسبتا متساوی و متوازنی باشند که در نهایت آنها را مجبور به نشستن پشت میز می کند. در حالیکه روابط واشنگتن و بغداد روابطی از بالا به پایین بوده است و نفوذ و حضور واشنگتن در تمامی اجزای سیاسی، اقتصادی و امنیتی عراق، عملا مشهود است. در فهرست طلبکاران عراق، ایالات متحده بزرگ ترین طلبکار در میان کشورهای خارجی است. افزون بر اینکه در حال حاضر بیش از 60 میلیارد دلار از صادرات نفت عراق در بانک مرکزی امریکا نگهداری می شود که 3 میلیارد دلار از آن در انتهای سال 2019 توسط این بانک مسدود شده است. 👇آنچه شاهد آن هستیم تلاش آمریکا برای تعمیق حضور بلند مدت خود در عراق در چارچوبی رسمی با استفاده از شرایط فعلی و افزایش توازن قدرت خود با ایران در زمین عراق است. تمرکز روی خروج نیروهای نظامی این کشور نیز موضوعی برای انحراف افکارعمومی برای کسب نتایج بزرگ تر و پراهمیت تر از حضور نظامی می باشد. ایالات متحده نیز با اطلاع از حساسیت برخی گروه های عراقی در خصوص نیروهای نظامی آمریکا، اعلام کرده برنامه ای برای ادامه حضور نظامی خود به صورت بلند مدت ندارد. ✔️اصل گفتگوهای راهبردی میان بغداد و واشنگتن و یا با هرکشور دیگری ذاتا اشکالی ندارد اما واقعیت این است که روابط واشنگتن با بغداد در بیش از یک دهه و نیم اخیر هیچگاه روابط متوازن و متقابلی نبوده است. بنابراین در حالت ایده آل مذاکره کننده عراقی باید در چارچوبی ملی و به دور از هرگونه فشار و با رعایت منافع عالی و بلند مدت کشور در مذاکرات حضور یابد، موضوعی که تحقق آن در شرایط فعلی دور از انتظار است. https://eitaa.com/mesagh