‌ نکات دقیق استاد #مؤیدی «تأثیر محاسبه در پیدایش انگیزه‌های الهی» یکم؛ باید روی انگیزه و نیت اعمال بسیار تمرکز کرد. دوم؛ با محاسبه خوب، می‌توان انگیزه‌های الهی را ایجاد و آن‌ها را تقویت نمود. سوم؛ بهترین زمان برای به محاسبه کشیدن اعمال، طبق روایات، آخر شب و پیش از خوابیدن است. چهارم؛ طبق احادیث، هر چند ساعت، انسان باید اعمال خود را مرور و مطالعه کند تا ببیند در این مدت غیرقابل‌بازگشت، چه کرده است؟ آیا کردار و انگیزه‌هایش طبق رضای خدا بوده و یا در راستای خرسندی نفس؟ پنجم؛ محاسبه خوب و دقیق، باعث می‌شود تا در مدت‌زمان مراقبه، پایش بهتری از رفتارها و نیت‌های صورت پذیرد. ششم؛ اگر تا به حال محاسبه‌گری و مروری، در کار نبوده، یا مدتی طولانی از آخرین محاسبه گذشته، نباید دست کشید. باید دوباره دست به کار شد؛ حتی اگر هر از چند گاهی باشد. هفتم؛ طبیعت انسان، اقتضا دارد تا عیوب خود را با جست‌وجوی عیوب دیگران پنهان کند. نتیجه این، تعامل با خدا و خلق خدا، بر اساس اقتضای طبیعت انسانی (رذائل اخلاقی) است. هشتم؛ شخص به‌جای عیب‌جویی کردن از دیگران، باید سر در درون خود فرو بَرد و آنچه را که از او سر زده است، با دو رویکرد بررسی کند؛ یک؛ اعمالی که گزارده، است طبق شریعت بوده یا برخلاف شریعت؟ آیا مرتکب گناه و معصیت شده یا اعمالش نیک و پسندیده بوده است؟ دو؛ اگر اعمالش طبق شریعت و نیکو بوده است، باید روح آن را مورد بررسی قرار دهد؛ یعنی، نیت‌های پنهان در پس اعمال صالح! او باید بررسی کند که آیا انگیزه‌هایی نفسانی در آن پنهان بوده یا آن عمل را تنها برای رضای الهی گزارده است؟ نُهم؛ خدای متعال، از بین افراد و از بین اعمال، بهترین‌ها را گزینش (اجتباء) می‌فرماید؛ تنها آن دسته از اعمال صالح مورد پذیرش خداوند قرار می‌گیرد که نیت‌های الهی در آن پدیدار باشد. دهم؛ اعمال و افرادِ خالص، نورانی و طیّب، مورد پذیرش الهی قرار گرفته و از همین رهگذر، به عروج و صعود به سوی مراتب بالاتر فراخوانده می‌شوند.

‌ نکات دقیق استاد #مؤیدی «تأثیر محاسبه در پیدایش انگیزه‌های الهی» یکم؛ باید روی انگیزه و نیت اعمال بسیار تمرکز کرد. دوم؛ با محاسبه خوب، می‌توان انگیزه‌های الهی را ایجاد و آن‌ها را تقویت نمود. سوم؛ بهترین زمان برای به محاسبه کشیدن اعمال، طبق روایات، آخر شب و پیش از خوابیدن است. چهارم؛ طبق احادیث، هر چند ساعت، انسان باید اعمال خود را مرور و مطالعه کند تا ببیند در این مدت غیرقابل‌بازگشت، چه کرده است؟ آیا کردار و انگیزه‌هایش طبق رضای خدا بوده و یا در راستای خرسندی نفس؟ پنجم؛ محاسبه خوب و دقیق، باعث می‌شود تا در مدت‌زمان مراقبه، پایش بهتری از رفتارها و نیت‌های صورت پذیرد. ششم؛ اگر تا به حال محاسبه‌گری و مروری، در کار نبوده، یا مدتی طولانی از آخرین محاسبه گذشته، نباید دست کشید. باید دوباره دست به کار شد؛ حتی اگر هر از چند گاهی باشد. هفتم؛ طبیعت انسان، اقتضا دارد تا عیوب خود را با جست‌وجوی عیوب دیگران پنهان کند. نتیجه این، تعامل با خدا و خلق خدا، بر اساس اقتضای طبیعت انسانی (رذائل اخلاقی) است. هشتم؛ شخص به‌جای عیب‌جویی کردن از دیگران، باید سر در درون خود فرو بَرد و آنچه را که از او سر زده است، با دو رویکرد بررسی کند؛ یک؛ اعمالی که گزارده، است طبق شریعت بوده یا برخلاف شریعت؟ آیا مرتکب گناه و معصیت شده یا اعمالش نیک و پسندیده بوده است؟ دو؛ اگر اعمالش طبق شریعت و نیکو بوده است، باید روح آن را مورد بررسی قرار دهد؛ یعنی، نیت‌های پنهان در پس اعمال صالح! او باید بررسی کند که آیا انگیزه‌هایی نفسانی در آن پنهان بوده یا آن عمل را تنها برای رضای الهی گزارده است؟ نُهم؛ خدای متعال، از بین افراد و از بین اعمال، بهترین‌ها را گزینش (اجتباء) می‌فرماید؛ تنها آن دسته از اعمال صالح مورد پذیرش خداوند قرار می‌گیرد که نیت‌های الهی در آن پدیدار باشد. دهم؛ اعمال و افرادِ خالص، نورانی و طیّب، مورد پذیرش الهی قرار گرفته و از همین رهگذر، به عروج و صعود به سوی مراتب بالاتر فراخوانده می‌شوند.