#شرح_نهج_البلاغه حکمت ۱۴۵ نهج‌البلاغه (صبحی صالح) 👈🏻 چه بسا روزه‌دارى را كه از روزه‌اش بهره‌ای جز گرسنگى و تشنگى ندارد؛ 👈🏻و چه بسا نماز (شب) گزارى كه بهره‌اش از ايستادن و نماز گزاردنش جز بيدارى و رنج نيست؛ 👌🏻 چه نيك است خواب زيركان و روزه باز كردن ايشان (چون آنان آنچه كنند بجا و طبق دستور مى باشد). 💠 روزه‌داران بى نصيب و شب زنده‌داران بى خبر! 💠 ⁦◀️⁩ مى‌دانيم عبادات نيز مانند انسان، روح و جسمى دارند. امام (عليه السلام) در اين كلامِ حكيمانه‌اش اشاره به عبادات بى‌روح و كم نتيجه يا بى‌نتيجه كرده و مى‌فرمايد: «چه بسيار روزه دارانى كه از روزه خود جز گرسنگى و تشنگى بهره اى نمى برند و چه بسيار شب زنده دارانى كه از قيام شبانه خود جز بى خوابى و خستگى ثمره اى نمى گيرند. آفرين بر خواب هوشمندان و افطارشان». 🔶«سَهَر» (بر وزن سفر) به معناى شب بيدارى و «عَناء» به معناى رنج و تعب است. 👌🏻همانگونه که در بالا اشاره شد عبادات، ظاهرى دارد و باطنى یا صورتى و سیرتى! صورت عبادات افعالى است که در ظاهر باید انجام شود؛ ولى باطن آنها فلسفه‌هاى تربیتى است که نتیجهٔ آن قرب الى الله است. براى رسیدن به این نتایج قناعت به شکل عبادات کافى نیست؛ بلکه توجه به آداب آن نیز لازم است. 👈🏻⁩ روزه، برنامه‌هاى ظاهرى دارد مانند خوددارى از خوردنى و نوشیدنى و بعضى دیگر از لذات نفسانى، و فلسفه‌اى که عبارت از تقویت ایمان و اراده و مبارزه با هواى نفس و شیطان است که اگر آنها حاصل نشود نتیجه روزه که تقوا است: (لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ)، حاصل نمى‌گردد و انسان را از عذاب الهى باز نمى‌دارد. 📚 منبع: شرح نهج‌البلاغه آیت‌ الله مکارم شیرازی @mesbaholquran 🌷 🌷🌷 🌷🌷🌷