آیه ۹۸ - سوره یونس
آیه فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إيمانُها إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى حينٍ [98]
چرا هيچيك از شهرها و آباديها ايمان نياوردند تا ايمانشان سبب نجاتشان شود؟! مگر قوم يونس؛ هنگامىكه آنها ايمان آوردند، عذاب رسواكننده را در زندگى دنيا از آنان برطرف ساختيم و تا مدّت معيّنى (سرآمدن اجلشان) آنها را بهرهمند ساختيم.
از دیدگاه وحی، بین اعمال انسان و حوادث زندگانی او، ارتباطی تکوینی برقرار است. دستگاه آفرینش بنابر ارادهالهی، به تناسبِهر یک از اعمال انسان، عکسالعملی در خور نشان میدهد و به فراخور آن عمل، آثار و نتایجی را در همین دنیا به صاحب عمل میرساند. آری، چه بسیار افعالی که باعثِ ریزش خیرات، برکاتِ مادّی و معنوی فراوان در زندگی انسان میشود و چه بسیار افعالی که باعث فرو باریمحنتها، بلاها، و گرفتاری ها میشود.
قرآنِ کریم، انسانها را به نگریستن از افقی برتر و توجّه به این رابطهها فرا میخواند؛تا با تمسّک به افعال خیر و ترکافعال شرّ، به سعادتِدنیا و آخرت نایل شوند. در این سلسله نوشتار، به مددِنازل کننده قرآن، برانیم تا عوامل فزونی دهندهروزی و برکت را از منظرِ قرآن به نظاره بنشینیم.عواملی چون: استغفار، ایمان، تقوا، دُعا، توکّل، شکر، ازدواج، قرض دهی و….
آیه ۳ - سوره هود
آیه وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ كَبيرٍ [3]
و از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بهسوى او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنى، از مواهب خوب [زندگى این جهان]، بهرهمند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش عطا کند؛ و اگر[از این دعوت] روىگردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم!
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
أ لا أدُلُّكُم على دائكُم و دَوائكُم ؟! ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ ، و دَواءَكُمُ الاستِغفارُ .
آيا شما را به دردتان و داروى دردتان راهنمايى نكنم؟ بدانيد كه درد شما گناهان است و دارويتان استغفار .
( الترغيب و الترهيب : ۲/۴۶۸/۴ )
امام على عليه السلام :
كانَ في الأرضِ أمانانِ مِن عذابِ اللّه ِ ، و قد رُفِعَ أحَدُهُما ، فَدُونَكُمُ الآخَرَ فَتَمَسَّكوا بهِ :
أمّا الأمانُ الذي رُفِعَ فهُو رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، و أمّا الأمانُ الباقِي فالاستِغفارُ ،
قالَ اللّه ُ تعالى : « وَ ما كانَ اللّه ُ لِيُعَذِّبَهُم و أنتَ فيهِم و ما كانَ اللّه ُ مُعَذِّبَهُم وَ هُم يَستَغفِرونَ » .
بر روى زمين دو عامِل ايمن كننده از عذاب خدا وجود داشت كه يكى از آن دو از دست رفت. پس آن ديگرى را بگيريد و بدان چنگ در زنيد.
امّا آن ايمنى بخشى كه از دست رفت، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بود و آن كه باقى است، استغفار است.
خداوند متعال مى فرمايد : « [اى محمّد!] تا تو در ميان آنان هستى، خدا عذابشان نمى كند و تا زمانى كه آمرزش مى طلبند، خدا عذابشان نكند ». ( الأنفال : ۳۳ )
( نهج البلاغة : الحكمة ۸۸ )
امام صادق عليه السلام :
ادفَعُوا أبوابَ البَلاءِ بالاستِغفارِ .
درهاى بلا را با آمرزش خواهى ببنديد.
( الاُصول الستّة عشر : ۷۷ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
مَن لَزِمَ الاستِغفارَ جَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ فَرَجا ، و مِن كُلِّ ضِيقٍ مَخرَجا .
هر كس زياد آمرزش بخواهد، خداوند از هر غمى براى او گشايشى قرار دهد و از هر تنگنايى برونشوى.
( الدعوات : ۸۶/۲۹
آیه ۶ - سوره هود
آیه وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ في كِتابٍ مُبينٍ [6]
هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر اینکه روزى او بر خداست. او قرارگاه و محلّ نقل و انتقالشان را مىداند؛ همه اینها در کتاب مبین (لوح محفوظ) ثبت است.