#دنیای‌ستوده‌و‌نکوهیده امير مؤمنان (سلام الله علیه) شنيد كسی دنيا را نكوهش می كند. فرمود: چرا دنيا را مذمّت مي كنی. تو مجرمی وگرنه دنيا جرمی نكرده. دنيا هر چه در آن است آشكار ساخت و عيبی را كتمان نكرد؛ بيمارستان، گورستان و حوادث سخت و ناگوار را نشان داد. اگر دنيا نشاط و سرورهای جوانی، ثروت، رفاه و مانند آن را نشان مي داد و اندوه و مرگ و بيماری را نشان نمی داد خيانت مي كرد، ولی دنيا زشتی ها را در كنار زيبايی ها نشان داد: «أيّها الذّامّ للدّنيا المغترّ بغرورها، المخدوع بأباطيلها، أَتَغْتَرّ بالدّنيا ثم نذمّها؟ أنت المتجرّم عليها، أم هي المتجرّمة عليك؟ متي استهْوَتْكَ أم متي غرّتْكَ؟ أبمصارع آبائك من البلي، أم أبمضاجع أمّهاتك تحت الثّري؟ كم علّلت بكفّيْكَ، و كم مَرَّضْتَ بيديْك...»؛ ای نكوهنده دنيا كه به نيرنگ آن فريفته شده و به ناراستی هايش فريب مي خوری! آيا به دنيا فريفته شده و آن را نكوهش مي كنی؟ تو بر آن جرم و گناه مي نهی يا او بر تو جرم و گناه مي نهد؟ از كجا و چه وقت دنيا تو را سرگردان كرد و فريب داد، آيا به جاهای برخاك افتادن پدرانت و پوسيده شدن آنان (در گورها) يا به خوابگاه های مادرانت زير خاك؟ چه بسيار با دست های خود ياری كردی، و چه بسيار با دست هايت پرستاری كرده و بر آنان بهبودی طلبيدی... «إنّ الدّنيا دار صدق لمن صدَقَها، و دار عافية لمن فهم عنها، و دار غنيً لمن تزوّد منها، و دار موعظةٍ لمن اتّعظ بها. مسجد أحِبّاءِ اللّه و مُصلّي ملائكة اللّه، و مَهْبِطُ وَحْيِ اللّه و مَتْجَرُ أولياء اللّه. اكتبسوا فيها الرّحمة و ربحوا فيها الجنّة. فمن ذايذمّها و قد آذنت ببيْنها، و نادت بفراقها، و نعت نفسها و أهلها، فمثّلت لهم ببلائها البلاءَ، و شوّقتْهم بسرورها إلي السّرور؟!»؛ محقّقاً دنيا سرای راستی است برای كسی كه گفتار آن را باور دارد و سرای ايمنی است برای كسی كه فهميد و آنچه را كه خبر داد دريافت و سرای توانگری است برای كسی كه از آن توشه بردارد و سرای پند است برای كسی كه از آن پند گيرد. جای عبادت و بندگی دوستان خدا و جای نمازگزاردن فرشتگان خدا و جای فرود آمدن وحی خدا و جای بازرگانی دوستان خداست، كه در آن رحمت و فضل او را به دست آورده و سودشان بهشت بود. پس كيست كه دنيا را نكوهش می‌کند؟ در حالی كه دنيا مردم را به دوری خود از آنها آگاه ساخت و به جدايی خويش ندا داد و به نابودی خود و اهلش خبر داد. پس برای ايشان به گرفتاری خود گرفتاری آخرت را نشان داد و آنان را به شادی خويش به شادی آخرت آرزومند گردانيد... #حکمت131 #نهج_البلاغه معاد در قرآن ج۴ ص۶۴،۶۵ #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی