#حسینیه #محرم_الحرام_۱۴۴۴ ☑️ قیام حسینی، قیام مهدوی ✍🏻 رکوع که رکن نماز است و اطاعت عبد در برابر ساحت قدسی مولا می باشد، در حقیقت میان دو قیام واقع شده است؛ قیام اول مقدمۀ رکوع و قیام دوم می باشد. اگر مصلی پس از این قیام و قبل رکوع، ناسیا به سجده رود، باید مجدداً قیام کند و سپس به رکوع رفته، قیام پس از رکوع را ادا و بعد به سجده رود. در این حکم سرّی نهفته است، بیان مطلب اینکه: ▪️ قیام نماز به معنای اقامۀ ولایت یا دین است؛ براین اساس، قیام اول همان قیام حسینی است، چون جز این نبود که دین با قیام امام حسین (علیه السلام) احیا شد و اما قیام دوم، قیام مهدوی است، چون ظهور آن حضرت مجدّد شریعت و معید اسلام و محیی احکام آن است. ▪️ بنابراین اینکه قیام اول مقدمۀ رکوع و قیام دوم می باشد، به این جهت است که ارادۀ مهدوی شدن جز با حلّت بفناء الحسین شدن محقق نمی شود؛ به بیان دیگر جمیع مکلفین برای قیام مهدوی، نخست باید فداییِ امام حسین (علیه السلام) شده باشند. ▪️ اما اینکه اگر مصلی نسیانا و بدون تدارک قیام و رکوع به سجده رفت، به او مجدداً مهلت تدارک داده می شود، به این معناست که اگر زمانه او را بتأخیر انداخت و نتوانست در معیت قیام حضرت أباعبدالله الحسین (علیه السلام) بذل مُهجه نماید، به او مهلت داده می شود تا با اقتدا به امام زمانش با بکاء صباحاً و مساءً آنچه از او فوت شد را مجددا تدارک نماید و «شِيعَتُنَا أُلْحِقُوا بِنَا». «فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ، وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حَارَبَكَ مُحَارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ مُنَاصِباً،