🏴 روز اول ماه صفر ◾️روز ورود قافلهٔ اُسرا به شام بعد از سه روز متوقف کردن آن بزرگواران پشت دروازهٔ شهر ◾️برای آذین بستن و جشن گرفتن به خاطر اسارت گرفتن خاندان اهل بیت پیامبر خدا ((اَلا لَعنَةُ اللّٰه عَلیَ الظالِمین ))

⚜ مقدمه‏ ى عمل به قرآن فهم آن و مقدمه‏ ى فهم قرآن، فهم معانى و تدبر در آن است. مقام معظم رهبری حفظه الله 🔻▫️🔻▫️🔻 آموزش حضوری قرآن کریم 👇👇 ▫️شرکت در دوره:👇 🔺کارگاه یک ساعته ترتیل 🔺روز سه‌شنبه ۱۶ مرداد👇 ⏰ ساعت ۹ تا ۱۰ 🕌 مکان:کلاس طبقه سوم ساختمان شهید مطهری ره 📝 کسب اطلاع از کارگاه با شماره تلفن ۲۱۱۲۳۴۷ سوال خود را از نحوه کارگاه ترتیل امروز به ای دی زیر ارسال بفرمایید. 👇 @Zebadi54 ⏰ ساعت تماس ۷ تا ۹ لینک کانال فرهنگی قرآنی مدرسه علمیه مبارکه مشکات https://eitaa.com/joinchat/2793078919C0153fceadc

امويان به خيال خام خود، پس از دربند كردن دين و به زنجير كشيدن آن، پنداشتند كه دين را اعدام كردند و به زعم خود، دين را كه بازيچه می دانستند، از بين بردند؛ ولی امام سجاد و حضرت زينب(سلام الله علیهما) در صحابت سالار شهيدان (سلام الله علیه) و با رهبری آن ذات مقدس، دين را زنده كردند و غل های سنگين و زنجيرها را از دست و پای دين باز كردند و آن ها را به درب خانه ناميمون بنی اميّه و بنی مروان زدند و برای ابد رسوا و منكوبشان ساختند.   از حضرت امام سجاد سلام الله علیه در دروازه شام پرسيدند كه در اين پيكار، چه كسی پيروز شد؟ فرمود: اگر می خواهی بدانی كه چه كسی پيروز شد، هنگام نماز، اذان و اقامه بگو: «عن أبي عبداللّه(عليه‌السلام) قال: لما قدم علي بن الحسين وقد قُتل الحسين بن علي(صلوات اللّه عليهما) إستقبله إبراهيم بن طلحة بن عبيداللّه وقال: يا علي بن الحسين من غلب؟ وهو يغطّي رأسه وهو في المحمل قال: فقال له علي بن الحسين: إذا أردت أن تعلم من غلب و دخل وقت الصلاة فأذّن وأقم»[۱] ؛ يعنی اذان و اقامه بگو تا معلوم شود كه «اشهد أن محمداً رسول اللّه» به بلندای جهان بشريت، طنين انداز است و فرهنگ او سر تا سر گيتی را در می نوردد. [۱]بحار الانوار ج۴۵ ص۱۷۷ وحی و نبوت در قرآن ص۱٨٩ #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۳۳ ⚜️🔹نام سوره: انفال ⚜️🔹شماره آیه:《۳۳》 #آیه: وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهم يَسْتَغْفِرُونَ. #ترجمه: ولى (اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد. و (نیز) تا (گروهى از آنها) استغفار مى کنند، خدا عذابشان نمى کند. #تفسیر_آیه: در آیات گذشته دو ایراد از ناحیه مخالفان به پیامبر(صلى الله علیه وآله) شد که یکى از آنها باطل بودنش واضح بوده، لذا قرآن به پاسخ آن نپرداخته، و آن این که گفتند: ما اگر بخواهیم مى توانیم مثل قرآن را بیاوریم. مسلماً این یک ادعاى کاذب و تو خالى بود و اگر مى توانستند حتماً آورده بودند، بنابراین نیازى به پاسخ نداشته است. ایراد دوم آنها این بود که: اگر این آیات حق است و از طرف خدا است پس ما را مجازات کند و بلا بر ما فرود آرد. قرآن در سومین آیه مورد بحث به آنها چنین پاسخ مى دهد: هیچ گاه خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد در حالى که تو در میان آنها هستى (وَ ما کانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ). در حقیقت وجود پر برکت تو که رحمة للعالمیناست، مانع از آن خواهد بود که بر این گناهکاران بلا نازل گردد، و همانند اقوام گذشته که به طور دسته جمعى و یا انفرادى با وسائل مختلف از میان رفتند، نابود گردند. پس از آن اضافه مى کند: همچنین خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد در حالى که استغفار کنند (و از او تقاضاى عفو نمایند) (وَ ما کانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ). در تفسیر این جمله، مفسران احتمالاتى داده اند: بعضى گفته اند: منظور این است که: بعضى از مشرکان بعد از گفتن جمله آیه قبل از گفتار خود پشیمان شده اند و عرضه داشته اند: غُفْرانَکَ رَبَّنا: خدایا ما را بر این گفتار ببخش ! و همین سبب شد که حتى بعد از خروج پیامبر از مکّه گرفتار بلا و نابودى نشوند. جمع دیگرى گفته اند: این جمله اشاره به باقیمانده مؤمنان در مکّه است; زیرا پس از هجرت پیامبر جمعى که قادر بر هجرت نبودند همچنان در مکّه باقى ماندند و وجود آنها که پرتوى از وجود پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود مانع از نزول عذاب بر مشرکان مکّه شد. این احتمال نیز وجود دارد که این جمله، مفهوم یک جمله شرطیه را دارد، یعنى اگر آنها از کردار خود پشیمان شوند و به درگاه خدا روى آرند و استغفار کنند مجازات الهى از آنها برداشته خواهد شد. در عین حال جمع میان این احتمالات در تفسیر آیه نیز بعید نیست، یعنى ممکن است آیه اشاره به همه اینها باشد. در هر حال، مفهوم آیه اختصاص به مردم عصر پیامبر ندارد، بلکه یک قانون کلى درباره همه مردم است. از این جهت در حدیث معروفى که در منابع شیعه از حضرت على(علیه السلام) و در منابع اهل تسنن از شاگرد على(علیه السلام)، ابن عباس نقل شده مى خوانیم: کانَ فِی الأَرْضِ أَمانانِ مِنْ عَذابِ اللّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُما فَدُونَکُمُ الآْخَرَ فَتَمَسَّکُوا بِهِ... وَ قَرَأَ هذِهِ الآیَةَ: در روى زمین دو وسیله امنیت از عذاب الهى بود: یکى از آنها (که وجود پیامبر بود) برداشته شد. هم اکنون به دومى (یعنى استغفار) تمسک جوئید... سپس آیه فوق را تلاوت فرمود . از آیه فوق و این حدیث، روشن مى شود: وجود پیامبران وسیله مؤثرى براى امنیت مردم در برابر بلاهاى سخت و سنگین، و پس از آن استغفار و توبه و روى آوردن به درگاه حق، عامل دیگرى است. اما اگر عامل دوم نیز بر چیده شود جوامع بشرى هیچ گونه مصونیتى در برابر مجازات هاى دردناکى که به خاطر گناهانشان در انتظار آنهاست نخواهند داشت. این مجازات ها در شکل حوادث دردناک طبیعى، و یا جنگ هاى خانمانسوز و ویرانگر، یا اشکال دیگر، آشکار مى شوند، همان گونه که انواع مختلف آن را را تا کنون دیده یا شنیده ایم. در دعاى کمیل که از حضرت على(علیه السلام) نقل شده مى خوانیم: أَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تُنْزِلُ الْبَلاءَ: خداوندا! گناهانى را که مایه نزول بلاها مى شود بر من ببخش. این تعبیر نشان مى دهد اگر استغفار نباشد بسیارى از گناهان مى توانند سرچشمه نزول بلاها شوند. ذکر این نکته نیز لازم است که منظور از استغفار، گفتن و تکرار جمله خدایا مرا ببخش یا أَللّهُمَّ اغْفِرْ لِى نیست، بلکه روح استغفار یک حالت بازگشت به سوى حق و آمادگى براى جبران گذشته است. ✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری

امام صادق علیه السلام: 🔹منْ أُعْطِيَ ثَلاَثاً لَمْ يُمْنَعْ ثَلاَثاً مَنْ أُعْطِيَ اَلدُّعَاءَ أُعْطِيَ اَلْإِجَابَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلشُّكْرَ أُعْطِيَ اَلزِّيَادَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلتَّوَكُّلَ أُعْطِيَ اَلْكِفَايَةَ . 🔸به هرکس توفیق دعا داده شود، اجابت را نیز به او می‌دهند. و به هرکس توفیق شکرگزاری داده شود، فزونی را نیز به او می‌دهند. و به هرکس توفیق توکل داده شود، کفایت در امور را نیز به او می‌دهند. 📚 اصول کافی (باب الایمان و الکفر) جلد ۲ صفحه ۶۵

📜 معيّت با امام، در میدان درگیری معنا پیدا می‌کند و‌گرنه در روز عافيت، همه کنار اميرالمؤمنين‌اند! در جنگ جمل، يک‌عده نمی‌آيند! در صفّين يک‌عده نمی‌آيند! در حکميت هم عده‌ای با اميرالمؤمنين همراهی نمی‌کنند و فرياد حضرت بلند می‌شود که مثل پارچۀ کهنه‌ای هستيد که هر طرفش را می‌دوزی، ازطرف ديگر پاره می‌شود! #استاد_میرباقری