📝 چرا گریه؟ بسم الله الرحمن الرحیم 🔹️حادثه‌های سوزناک و دلخراش، در طول تاریخ فراوان اند. چه سرهایی که بریده شده، چه شکم هایی که دریده شده، چه خون هایی که ریخته شده، چه بدن هایی که تکه پاره شده اند و همه‌ی اینها در تاریخ نقل شده است. 🔸️پس چرا باید هر ساله برای زخمی شدن یک بانو در میان در و دیوار، گریست؟ چه بسا کشته شدن ها و زخمی شدن هایی که وحشیانه تر بوده اند و در طول تاریخ رخ داده اند؛ چرا هر ساله برای آن فاجعه ها اشک نمی ریزیم؟ 🔹️قطعا یکی از دلایل این اشک های هر ساله، بزرگوارانی هستند که به آنها ظلم شده است؛ آری! یک سیلیِ کوچک به ناموس خدا، ارکان آسمان و زمین را می لرزاند و چه بسا از هزاران دریدن و کشتن و پاره پاره کردن، بد تر باشد. 🔸️اما شاید این اشک های هر ساله، راز دیگری نیز داشته باشد. باید از خود بپرسیم: وقتی به خانه‌ی فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) حمله کردند و درب را آتش زدند، وقتی همسرِ بی همتای علی را میان در و دیوار کوبیدند، #مردم چه می کردند؟ #مردم کجا بودند؟ 🔹️چه بسا مصیبت بزرگ و آنچه که باید هر ساله بر آن گریست، این باشد که خانه‌ی فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) را آتش زدند، کودکِ در راهِ او را سقط کردند، دستان علی (علیه‌السلام) را بستند و او را بردند؛ و #مردم -مانند جَسَد های مُرده‌ی بی خاصیت- تنها ایستادند و تماشا کردند! 🔸️آری! شاید روضه‌ای که آتشِ اشکِ آن خاموش نمی شود، "سکوتِ مردم در برابر لگدکوب شدن حقیقت" باشد؛ آری! اشک باید ریخت؛ چرا که پرچمدارِ حقیقت را کتک زدند، دست بستند، زخمی کردند، خانه نشین کردند؛ اما مردم تنها نشستند به تماشا! 🔹️اما اگر مصیبت این است، چرا "هر سال" باید بر آن گریست؟ چرا یک بار بر مردمِ آن دوران آه و نفرین نفرستیم و دیگر آنها را رها کنیم و ماجرا را به فراموشی بسپاریم؟ رازِ #گریه‌ی_هرساله، کوتاهی هایی است که مردم، همچنان -و در طول تاریخ- بر پرچمداران حقیقت رَوا می داشته اند و رَوا می دارند. 🔸️وقتی به حالِ خویش می نگریم و می یابیم که ما نیز -همچون مردمِ مدینه در زمان فاطمه (سلام‌الله‌علیها)- پرچمدارِ حقیقت را رها کرده ایم و به جایِ نصرت او، سرگرم نان و آب خویش هستیم؛ اشک از اعماق قلبمان می جوشد. 🔹️اگر انسانیت در وجود ما نمرده باشد، وقتی می نگریم که حقیقت، بار ها و بار ها در مقابل چشمان ما در میان دَر و دیوار کوفته می شود و ما تنها نشسته ایم و تماشا می کنیم، آن‌گاه از اعماق وجود می سوزیم و اشک می ریزیم؛ و چنین اشکی، رَواست که هر سال و هر سال جاری شود. 🔸️از این‌رو: اگر اشکِ بر فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را درست از چشمان خویش جاری کرده باشیم، باید سکوتِ خویش را در مقابل خون‌خواریِ کودک‌کُش های صهیونیست بشکنیم، باید در مقابلِ نظامِ متعفّن بین المللیِ حاکم بر جهان، از بی تفاوتی دست برداریم و در یک کلام: 🔹️اگر حقیقتا از مصیبت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) سوخته باشیم، باید پرچمدار حقیقت را، در شکستن بُت های #بُتکده‌‌ی_مدرن_غرب، تنها نگذاریم. ✍ طلبه‌ی مشکوة ✅ مشکوة؛ حوزه‌ی عصر انقلاب: https://eitaa.com/meshkatesf_ir