بالش من سنگین بود از اشکهای من با گوشه ی زمخت لحافم اشکهایم رامی ستردم بر دامن مادرم اگر گندم می پاشیدیم سبز می شد از بس گریسته بود آسمان تنها دوست مادرم بود مادرم ساده و سبز مثل « ولگان » بود من شعرهای نا سروده ی مادرم را می گویم من با « امیر گته یا » خوابیدم من با « امیر گته یا » شیر خوردم من با « امیر گته یا » گریه کردم من نبودم من شاعر نبودم مادرم یتیم شد ✍مزردشت، 9/5/1364 #سلمان_هراتی یادش امروز گرامی🌿🍀 #میثم_رنجبر @meysamranjbar_channel

حضور جمعی از شاعران کانونهای ادبی کتابخانه های مازندران بر مزار شاعر ملی و فقید #سلمان_هراتی؛ در یک سفر یکروزه جمعی از شاعران استان مازندران به روستای #مزردشت از توابع شهرستان #تنکابن رفتند. در این برنامه یکروزه که با حضور فرزندان و دو خواهر #سلمان_هراتی و شاعران شهرهای غرب استان مازندران برگزار شد، با شعرخوانی شاعران و بررسی دیدگاه های سلمان هراتی و چگونگی آن ها در بستر شعر همراه بود. #میثم_رنجبر @meysamranjbar_channel