🔹راضی نیستم طلّاب نجف غیر از فقه و اصول مشغول کاری شوند 🎙آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: 🔸عدّه‌ای از آقایان نجف که شاید بعضی از بزرگان درجه اول هم در آن بودند گفتند که باید در حوزه نجف علوم مختلفی تدریس شود تا جواب‌گوی مشکلات مسلمانان باشد و تنها فقه و اصول کفایت نمی‌کند. آنها معتقد بودند که هدایت نسل جدید به معلومات دیگری هم نیاز دارد و باید همه این علوم در حوزه باشد. آیت الله آسید ابوالحسن اصفهانی مخالف این موضوع بود. ✨آسید ابوالحسن جلسه‌ای تشکیل می‌دهد تا نظر خودش را تبیین کند. ایشان می‌فرماید: وقتی من در اصفهان بودم، پنجاه مجتهد جامع الشرایط در اصفهان بود، ولی الان اگر مجتهد باشد یکی – دو نفر بیشتر نیست! اگر نجف بخواهد به علوم مختلف بپردازد، فردا کسی پیدا نخواهد شد که حلال و حرام را برای مردم تبیین کند و حلال و حرام مردم منقلب خواهد شد. نجف باید مرکز و متمحّض در فقه و اصول باشد تا فقیه تربیت کند. البته اشخاصی که به شهرستان‌ها می‌روند قهرا ضرورت اقتضا می‌کند که به علوم دیگر بپردازند. 💫این شهریه‌ای که من می‌پردازم ملک شخصی خود من است؛ به جهت اینکه اول قرض می‌کنم و به علّت قرض، مدیون می‌شوم و این وجوهات را تملّک می‌کنم تا با آن قرض خودم را بپردازم. بنابراین من راضی نیستم مادامی که طلّاب در نجف هستند، غیر از فقه و اصول مشغول کار دیگری شوند. 📚جرعه‌ای از دریا، ج ۲، ص ۵۶۴ #زیّ‌طلبگی #آداب‌علما 📎https://eitaa.com/mfeb_tahzib

🔸تعطیلات درس ادیب نیشابوری! 🔹«تعطیلات درس ادیب بسیار کم بود. خود او همیشه سرِ وقت، بلکه مقداری پیش از وقت به محلّ درس حاضر می‌شد. در سرمای زمستان و رخوت بهار و گرمای تابستان و چگونگی احوال پاییز، همه و همه، در مدرس خویش حاضر بود. ... بسیاری از روزهایی که حوزه به مناسبتی تعطیل می‌شد، درس را تعطیل نمی‌کرد. مدّتی از تابستان را نیز درس می‌گفت. در این فصل، درس‌های عصر را از بعدازظهر نسبتاً زود شروع می‌کرد. در همان هوای گرم می‌آمد و عرق‌ریزان درس می‌گفت و زحمت می‌کشید تا طلبه‌ای پرورش یابد و صفحه‌ای خوانده شود. 🔘 یکی دیگر از آثار این‌چنین درس و حوزه‌ای پیشرفت آن بود، و همین امر به صورتی عجیب باعث تشویق و تشجیع طلبه می‌شد. زیرا می‌دید که وقتش تلف نمی‌شود و درسش پیش می‌رود؛ از فصلی به فصل دیگر، و از کتابی به کتاب دیگر می‌رسد.» 📚 (یادنامهٔ ادیب نیشابوری، ص۱٥ - ۱۷) #زی‌طلبگی @mfeb_tahzib

🔸ممتاز در دوری از هوای نفس به‌مناسبت سالگرد وفات مرحوم حاج شیخ مرتضی حائری یزدی قدّس سرّه (م ۱۴۰۶) آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی «مدّظله العالی»: آقای حاج آقا مرتضی حائری متفکّر و فکرش خیلی جوّال بود و بسیار سلیقه‌اش با سلیقه اینجانب تناسب داشت. خیلی‌ها می‌گفتند که بیان وی خوب نیست ولی چون طرز فکرم با او قریب بود، به مجرّد القای مطلب متوجه مرادش می‌شدم و از این رو راحت‌ترین درسی که من شرکت کردم، درس وی بود. ظاهر درس حاج آقا مرتضی سطح مکاسب بود. ایشان برای احترام آقایان به من فرموده بود، مکاسب بیاورم تا درس سطح تلقی شود نه خارج و ما هم کتاب می‌آوردیم ولی عملاً ایشان به کتاب کاری نداشت و مطالب را می‌گفت و مناقشه می‌کرد و در حقیقت درس خارج بود. چند ماهی از درس مکاسب وی بهره بردم. علاوه بر این درس حدود ده روز هم در درس کفایه ایشان شرکت کردم. آقای حاج آقا مرتضی به ملاحظه این‌که با پدرش آقای حاج شیخ بود و چیزهایی از ایشان داشت و خودش هم اهل ذوق و شعر بود، روحیات خیلی ممتازی داشت. از دست دادن ایشان خیلی برای ما خسارت بود. انصافاً حاج آقا مرتضی از نظر معنوی و علمی انسان والایی بود و در بی‌هوایی، حجت پروردگار بود بر دیگران (رضوان الله علیه). 📚جرعه‌ای از دریا #زی‌طلبگی @mfeb_tahzib