باغبونا هر درختی رو به هر درختی پیوند نمیزنند.مثلاً درخت گیلاس رو به درخت نخل پیوند نمیزنند. چرا؟چون هیچ سنخیّتی باهم ندارن. نه برگهاشون به هم میاد نه میوه هاشون، نه طعم هاشون نه خاصیّت هاشون.هیچ سنخیّتی نیست... امّا لیمو رو به پرتقال چرا ... پیوند میزننن.چون برگهاشون به هم میان، میوه هاشون به هم میان، خاصیّتهاشون تا یه حدودی به هم میان... اینه که فلاسفه میگن: السنخیهً علهً الانضمام : علّت اینکه یک چیز با یک چیز پیوند میخوره، همین سنخیّت و شباهت داشتن هاست. ما هم اگر بخوایم با خدا جوش بخوریم، شرطش همینه، سنخیّت پیدا کنیم با خدا.یعنی ببینیمم خدا چه ویژگی هایی داره، ما هم همون ویژگی ها به قدر توان و وُسع خودمون در خودمون ایجاد بکنیم. اونوقته که کند همجنس با همجنس پرواز... 💜🦋💜🦋 «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 50» 🍀 نغمه آسمانی #امام_زمان #فاطمیه

بوته ی برنج اگر زیر سایه قرار گرفت، دیگه محاله رشد کنه.میخُشکه.بوته ی برنج فقط و فقط باید زیر تابش آفتاب باشه. آدمی درست مثل همین بوته ی برنجه... فقط و فقط باید زیر تابش نور خدا باشه تا رشد کنه، تا تعالی و ارتقائی داشته باشه و گرنه میخُشکه... «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 60»

توی پمپ بنزین ها، قبلا بیشتر، یه سطل های سرخ رنگی آویخته بود که درونشم پر از ماسه بود، پر از خاک بود... چرا؟! که اگر جایی جرقّه ای زده شد، بلافاصله با خاک اونو خاموش کنند... یادتون باشه، در گوشه ی ذهنتون از این سطل های آویخته آماده داشته باشین که هرگاه جرقّه ی گناه زده شد، بلافاصله خاموش کنه... «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 62»

شاخه ی درخت اگه سبزه، اون سبزی و سرسبزی رو از درخت داره.اگه خشکه، اون خشکی و خشکیدگی رو از خودش داره.خودش دچار آفت شده. آفت زده شده. ربطی به درخت نداره... هیچ درختی شاخه ی خودش رو خشک نمیکنه... آفاتَن که شاخه ها رو خشک میکنند... «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 65»

قصّه ی ما و مصائب، مشکلات، قصّه ی همون پیراهن و سوزنه.مشکلات هستند که به ما شکل میدن، معنا میبخشند، معنادار میکنند... لذا یکی از بزرگ ترین نعمت های الهی همین مصیبت ها هستند... شما در زیارت عاشورا در سجده چی میگی؟! اَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْد،ُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ لَکَ عَلی مُصابِهِمْ .خدایا من تو رو حمد میکنم، ستایش میکنم، به نوعِ ستایش کسانی که بر مصیبت ها شاکرانه از تو سپاسگزاری میکنند...این یعنی چی؟! شما شکر رو کجا داری؟! کنارِ نعمت... اینجا در کجا مطرح میکنه؟! {در} کنارِ مصیبت...این یعنی چه؟! یعنی مصیبت ها، نعمت هستن ولی نعمتی که بزرگ شده ها میفهمند، ماها کوچکیم، ماها طفلیم.عقلمون قد نمیده... به همین خاطر شیوَن میکنیم.امّا اونایی که قد کشیدن نه، اونا اصلاً با پای خودشون، نه، با سر میرن به سراغ مصیبت ها و مشکلات... «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 66» #فاطمیه🏴 #امام_زمان

این خرمن ها رو ندیدی چه جوری هوا میکنن؟! و نمیدونی چرا هوا میکنن؟! خالص نیستن، قاطی دارن.کاه، پوسته، غبار؛ با دانه های گندم مخلوط اند. لذا کشاورزه میاد با اون چنگالک های خاصّی که داره میزنه زیر این گندم ها، گندم ها رو هوا میکنه.باد هم داره میاد، گرد و غبارا رو و پوسته ها و کاه ها رو با خودش میبره.دانه های گندم برمیگردند سرِ جاشون.درسته بالا پایین میشن، زیر و زبر میشن، به هم میریزن، آشفته میشن؛ امّا پاک و قیمتی میشن... خداوند با اهل ایمان که مثل همون دانه های گندم مغزدار میمانن، دقیقاً رفتار اون کشاورز رو میکنه.یعنی گاهی وقتها با چنگالک گرفتاری های خودش، اینا رو هوا میکنه، پریشان میکنه، آشفته میکنه، زیر و زبر میکنه.چرا؟! تا پاک کنه. «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 68»

گلدان ها نگاه کرده باشین تَهِشون یه روزنه است، یه سوراخه... وقتی بهشون آب میدی به قدر نیاز برمیداره، مابَقی رو میده به اون زیرگلدانی... اگر اون روزنه نباشه، همه ی آبها رو برا خودش برداره، میگَنده، لجن میشه، به کِرم میفته، اون گُل درونشم پژمرده میشه، خشکیده میشه... اِنفاق: ایجادِ روزنه کردنه با زیردستان، از اون چه که خدا بهت میده یه بخشیشم به زیردستان نیازمند میدی... حالا اگه همه رو برا خودت برداری، مثل گلدانی میشی که روزنه نداشته باشه... فکر نکنی به نفعته، نه به زیانته... «از بیانات استاد رنجبر عزیز در تفسیر سوره #آل_عمران صفحه 73»