امشب که شب مبعث احمد باشد مشمول همه عطای سرمد باشد یا رب چه شود طلوع صبح فردا صبح فرج آل محمد باشد عید بزرگ مبعث مبارک باد شرکت زیارتی میقات گلپا

زیارت حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم

غار حرا واقع در کوه نور (جبل النور)

غار حراء

خانه زهرا و علی گشته پر از مهر و صفا سر زده خورشید رخ سرور خلیل شهدا آمده آن کس که بُوَد فاطمه را نور دو عین می‌شنوم از همه جا ذکر حبیبی یا حسین کعبه دل‌ها یا حسین ای گل زهرا یا حسین ولادت امام حسین (ع) مبارک

ام ایمن، تمام دیشب را نخوابیده و گریه‏‌اش، برای لحظه‏‌ای بند نیامده است. چند روزی بیشتر به سوم شعبان سال چهارم هجری نمانده و التهاب غریبِ اشیا و بهت ثانیه‏‌ها و دقیقه‌‏ها، بوی تردید دارد. هوا رنگِ دلهره به خود گرفته است و خاک، سرخی شرم. حسین علیه‏ السلام، بر زمین قدم بگذارد؟ زمینی که رسم مهمان‏‌نوازی آسمانیان نمی‌‏داند؟! زمینی که یک‏‌بار برای همیشه، مسیح را در آن میزبانی کردند؟! زمینی که یحیی ابن زکریا را بر عرصه‏‌اش سر بریدند و برای پلیدی بردند که حکم قتل زندگی را صادر کرد؛ زمینی که… ام ایمن، تمام دیشب را نخوابیده و گریه‌اش لحظه‌‏ای بند نیامده است. او در عالمِ رؤیا، پاره‏‌ تن پیامبر را در خانه خود یافته است. چه چیز وحشتناک‏‌تر از آلوده شدن خانه‏‌اش به خون پیامبر؟! اعضای تن پیامبر، در خانه او چه می‏‌کنند؟! ام ایمن، آن‏قدر پریشان است که تمام همسایه‌‏ها را هم نگران کرده و به سراغ پیامبر فرستاده است. پیامبر این روزها در انتظار یکی از بهترین ساکنان روی زمین است و چشم انتظار یکی از برترین جوانان اهل بهشت دارد و چشم در راه طاووس ِ اهل بهشت، کشتی نجات، ستاره امان اهلِ زمین و بیشترین سهم خود را از گل‏‌های روی زمین دارد. ام ایمن تمام دیشب را نخوابیده است… و پیامبر خوابِ او را این‌‏گونه تعبیر می‏‌کند که:«ای ام ایمن، به زودی فاطمه فرزندی به دنیا می‏آورد که تو دایه او خواهی بود و به او شیر خواهی داد پس بعضی از اعضای پیکر من و پاره تن من در خانه تو خواهد بود…» ام ایمن شاد می‌شود و نوری به روشنایی حضور حسین علیه السلام بر قلبش می‌تابد.