بارید باران آهسته ، نم نم یک ذره برداشت پیراهنم ، نم وقتی دویدم یخ شد حسابی پیراهن من شد کولر آبی https://eitaa.com/mim7700

نه دیگر صدایی نه توپی نه پایی نه دروازه ای نه غوغایی از بازی تازه ای نه در کوچه ها خنده کودکی عجب قبر های هم اندازه کوچکی همان بمب هایی که از آسمان چکه کرد سر کوچک بچه ها را چهل تکه کرد https://eitaa.com/mim7700

در شهر من جنگ است در شهر تو شادی هر جا بخواهی می روی ، آزادِ آزادی اینجا تمام آسمان دود است آنجا تمام آسمان آبی آیا تو هم شب با صدای بمب می خوابی؟ اینجا کلاس و درس تعطیل است آنجا پر است از خنده و بازی زنگ هنر ، با کاغذ رنگی چه می سازی؟ اینجا نمی پرسد کسی دیگر ، چه حل کردی؟ اصلا تو آنجا هم کلاسیِ شهیدت را بغل کردی؟ هر شب برای خواهرم ، من قصه می گفتم خیلی برای او دلم تنگ است..... در شهر من جنگ است https://eitaa.com/mim7700

مانند طوفان می آمد با مشک آبی به دندان دستانش افتاده بودند در انتهای خیابان ما بچه ها تشنه بودیم گفتیم می آید الان سربازها صف کشیدند با تانک های فراوان دستور شلیک آمد او ماند و یک جسم بی جان از مشک او اشک می ریخت از چشم آن مرد،باران از کربلا تا فلسطین از خیمه ها تا خیابان https://eitaa.com/mim7700

از کربلا تا فلسطین با صدای شاعر گرامی: سرکار خانم سعیده اصلاحی

برای بادبادک هایی که دیگر کسی آنها را در باد ، رها نخواهد کرد. عصر هر روز بادبادک را دست های پسر هوا می کرد بعد هم خنده های هر دویشان کوچه ها را پر از صدا می کرد جنگ اما رسید و داد به شهر بمب هایی که بسته بود به خود چند روزی گذشت و از پسرک دیگر اصلا خبر نشد که نشد بادبادک دلش به شور افتاد با خودش گفت: پس کجا مانده بادبادک خبر نداشت پسر زیر آوار خانه جا مانده https://eitaa.com/mim7700

شاطر نانوایی ما ، اخم هایش درهم است نان او خوشمزه اما مشتری هایش کم است بوی نان تازه از نانوایی اش سر می رود اسم و رسمش ده محله آن طرف تر می رود این همه خوبی که دارد را چرا نشمرده است؟ او که نان دارد ، چرا لبخند خود را خورده است؟ کاش روی صورت او خنده هم جان می گرفت زندگی را مثل آبِ خوردن آسان می گرفت کاش اخلاقش کمی هم مثل نانش نرم بود تا تنور صحبتش با مشتری ها گرم بود https://eitaa.com/mim7700

من اگر بزرگ می شدم پلیس می شدم خواهرم همیشه دوست داشت معلمی شود صبور و مهربان هم کلاسی ام مهندس هوا فضا دوست صمیمی ام قهرمان کشتی جهان ما اگر بزرگ می شدیم شغل و خانه داشتیم خانواده داشتیم مثل فوتبال تا دقیقه ی نود ادامه داشتیم ما اگر بزرگ می شدیم زندگی برای ما قشنگ بود راستی گناه ما چه بود؟ که اسم ما در میان کشته های جنگ بود https://eitaa.com/mim7700

هیکلش ریز و استخوانی بود داشت می رفت از سر کوچه گفتم اینجا چه کار داری تو؟؟؟ گفت اصلا چه کاره ای ؟به تو چه؟ خواستم عین پر هلش بدهم عین دیوار سفت و محکم بود راستش فکر هم نمی کردم زور من در برابرش کم بود هفته ی بعد ما رفیق شدیم آمده و دوستانه خواهش کرد با مرامی که داشت مثل خودش او مرا هم اهل ورزش کرد مرام = اخلاق https://eitaa.com/mim7700

مداد من لای کتاب مانده بود تا خود صبح تمام آن دو صفحه را هزار بار خوانده بود https://eitaa.com/mim7700

مدتی است فکر می کنم یک مداد سر به زیر ساده ام دست بچه های بی ملاحظه کار بچه ها اگر سر مرا شکستن است باز هم سرنوشت من نوشتن است https://eitaa.com/mim7700

عرض ارادتی به امام حسن مجتبی(ع) از مدرسه می آمدم آن روز ، روزی سرد بود چشمم به مردی خیره ماند او یک زباله گرد بود رفتم جلو ، چیزی نگفت لب را به صحبت وا نکرد شاید خجالت می کشید حتی سری بالا نکرد در جیب هایم پول بود پول تمام ماه من با تاکسی می آمدم کوتاه می شد راه من تصمیم گیری سخت بود بین خودم یا دیگران یک دفعه آمد در دلم یاد امامی مهربان در درس دینی داشتیم او آدمی بخشنده بود در صورتش اخمی نداشت خوش صحبت و خوش خنده بود در شهر او را هر که دید دور کسی دیگر نگشت از خانه ی او یک نفر با دست خالی برنگشت نوری به قلب من رسید من هم شدم مثل امام تا خانه هر چه آمدم می گفتم آقا جان سلام آن ماه شاید مدرسه یک وقت هایی دیر شد با پول تو جیبی من آن مرد اما سیر شد https://eitaa.com/mim7700