⭕ ما کجا ایستاده ایم! 🔸وقتی نوع مواجهه برخی از دوستان نسبت به اخبار، مشکلات و حوادث گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را می بینم، وقتی صدای اعتراضات و انتقاداتشان را می شنوم، وقتی می بینم گارد «من همه چی بلدم» را می گیرند و زمین و زمان را به توپ انتقاد می بندند! وقتی بی محابا « آقای جمهوری اسلامی» را خطاب می کنند و سرش فریاد می زنند، وقتی خود را خارج از بازی می دانند و همچون مربی تیم، بازیکنان در صحنه را هدایت می کنند، وقتی آنقدر می گویند و می گویند تا به مرز انفعال، بن بست، خستگی و کرختگی سیاسی می رسند، یک سوال ذهنم را درگیر می کند. 🔸 پاسخ به این سوال رویکردها را عوض خواهد کرد، کنش ها را تغییر خواهد داد، پرسش ها متفاوت می کند، محل نزاع را دقیق می کند، طرفین دعوا را شفاف می کند. جایگاه و اثرگذاری من و تو را متفاوت می کند. راز بسیاری از عملکرد ها را باید در پاسخ به این پرسش یافت. علت بسیاری از مواضع را باید در اینجا جست و جو کرد. سوال این است؛ ما در نسبت با جمهوری اسلامی در کدام موقعیت ایستاده ایم؟ طلبکار یا بدهکار؟ 🔸 نگارنده علت العلل بسیاری از کنش‌ها و مواضع را اینجا می داند. اگر خود را صرفا طلبکار بدانی، داد میزنی! غُر میزنی! ذربین بدست میگیری تا سیاهی را ببینی تا فریاد کنی! خود را مبری از مسئولیت می دانی! خود را مترصد فرصت می بینی تا توأم بگویی دیدید گفتیم نمی شود! مسأله ای نداری، سنگری برای خود تعریف نمی کنی، چرا؟ چون خود را طلبکار می دانی. در حل مسائل جایگاهی برای خود تعریف نکرده ای، چون اساسا تو بیرون نشسته ای، تو قرار است به طلبت برسی، کاری دیگر به چگونگی فرآیند رسیدن به مطالباتت نداری، آقای جمهوری اسلامی باید تدبیر کند و تو تماشا! 🔸 اما اگر خود را بدهکار بدانی، درگیری، زمین و زمان را نمی شناسی. سریع جایگاه و نقش خود را پیدا می کنی. رسالت تعریف می کنی. خود را داخل بازی می بینی. به هر دری میزنی تا بدهی ات را صاف کنی. اگر بدهی را ندهی بازنده ای. حال و هوای یک شکست خورده را داری. اینجا در صحنه درگیری، روزی سوال میکنی، روزی جواب می دهی، روزی حمله می کنی و روزی دفاع. شانه به زیر بار مسئولیت می بری. عافیت طلبی سیاسی را مذموم می داری. درد را می یابی و درمان می کنی. 🔸 وقتی طلبکاری فقط یک سوال داری؛ مسئولین چه کردند؟ اما وقتی خود را بدهکار بدانی از خود دائما می پرسی؛ از من چه بر می آید؟ من دانشجو، من طلبه، من تشکل دانشجویی و مردمی هیچ نقشی در حل مشکلات جمهوری اسلامی ندارم؟ حتی در این حد که مسئولین را نهیب هشدار باش هم بزنم نقشی ندارم؟ خب فرق ما با طرف مقابل کجاست؟ او می گوید نمی شود، ما هم می گوییم نمی شود. تفاوتی می بینید؟ این نگاه ارباب_رعیتی از کجا در ذهن ما رسوخ کرده؟ این نگاه سلطنتی و درباری به حاکمیت چرا از قلب و باور ما رخت بر نمی بندد؟ چرا نمی خواهیم بپذیریم تا مردم و توده ها همراه نشوند بسیاری از مسائل حل نمی شود؟ مسئولین هیچ، برنامه ما برای توده مردم چیست؟ با این فرمون طلبت صاف نخواهد شد. مطمئن باش. 🔸مثال بزنم؛ از سال 96 الی 1400 بخشی از تشکل های دانشجویی خود را داخل بازی دیدند. مسئله‌ خود و جمهوری اسلامی را پیدا کردند. اعتراضات کارگری و خصوصی های افسارگسیخته. آمدند، وقت گذاشتند، سختی دیدند، تهمت شنیدند، اما ایستادند تا حل شد. هفت تپه خوزستان ، ماشین سازی تبریز، کشت و صنعت مغان، هپکو اراک و دهها نمونه دیگر. نمونه هایی که می شد طلبکارانه نگاه کرد و صرفا داد زد. اما بچه ها زدند به خط. قدم به قدم کنار کارگران، روزی رسانه شان بودند، روزی ترتیب دهنده جلسه شان با فلان آدم جمهوری اسلامی، روزی دیگر کف خیابان تجمع کردند و در آخر با هم شیرینی پیروزی و حل مشکلات را خوردند. سختی و دردسر نداشت؟ داشت. تهمت همراهی با جریانات مارکسیستی نداشت؟ داشت. انگ ضد ولایت خوردن نداشت؟ داشت. تقدیر ولایت از اقداماتت را نداشت؟ داشت. همه را داشت. خروجی چه شد؟ حل مشکلی از مشکلات جمهوری اسلامی و مردمش. حرف به درازا کشید؛ کوتاهش کنم. مساله تنها و تنها آن است که بدانیم کجا ایستاده ایم؟ در قامت طلبکار یا بدهکار! #علی_ریاحی_پور @marghoomat 🖊️ متن طولانیه تا وسط هم بخونید مقصود نگارنده رو متوجه میشید. @mim_afshar

⭕ شب قدر تاریخ بشر! 🔺لحظه ای چشمانتان را ببندید و جهان امروز را منهای #انقلاب_اسلامی تصور کنید. 🔺تک تک کشورها، از یمن و بحرین و عراق و افریقا تا آمریکای لاتین و شمالی تا اروپا و فلسطین همه را منهای انقلاب خمینی تصور کنید. 🔺چه دنیای به مراتب دهشتناک تر، تیره تر، جانی تر و مرگبار تر، غرق در اسارت و بردگی و بندگی و حکومت سراسری طاغوت بر زمین، آن هم بدون هیچ مشکل و مانعی و بدون هیچ روزنه امیدی برای #آزادی و #شرافت انسان. 🔺بی شک انقلاب اسلامی، #شب_قدر تاریخ بشر امروز است. آیا این شب قدر ارزش آن را ندارد که جان و مال و عزیزانمان و حیثیت و آبرویمان را نثارش کنیم؟ آیا ارزش آن را ندارد که برای رفع آفات و انحرافات و مشکلات و موریانه های درونش، شب و روز نداشته باشیم و قدم در راه مبارزه و شمشیر زدن بگذاریم و در این راه از تهمت و تخریب و تهدید و تزویر و تطمیع و... نهراسیم؟ 🔺امشب برای انقلاب بسیار دعا کنید. انقلابی که نه حاصل مجاهدت های سال 42 به این سو است، بلکه جان مایه و سنگ تراشته خون #صدو_بیست_و_چهار_هزار #پیامبر و بیش از #سیصد_هزار_شهید گلگون کفن است. 🔺آیا ما می توانیم در قبال این خون ها کوتاهی کنیم؟ مسامحه به خرج داده و اجازه دهیم شیاطین داخلی و خارجی بر آن چنبره بزنند؟ آیا ما می توانیم در مقابل کسانی که با کرده و نکرده خود، خواسته یا ناخواسته تیشه به ریشه انقلاب خمینی می زنند سکوت کنیم و هر روز شاهد ناامیدی صاحبان اصلی انقلاب باشیم؟! 🔺هیهات! و هیهات که سربازان خمینی صحنه را خالی کنند، مگر... مگر آن روز که دهان ما را #خاک_گور پر کرده باشد. #علی_ریاحی_پور