در نهایت پیروزی نهایی با مردم فلسطین خواهد بود. به لطف خداوند آن روز فراخواهد رسید که همه شما با سربلندی تمام، موضوع قدس را برای دنیای اسلام حل کرده‌اید و آن روز قطعاً اتفاق خواهد افتاد. ۱۴۰۳/۱۱/۲۰ سید علی خامنه‌ای ♥️

27، 28، 29 و 30 را به زودی معرفی می کنم

و در رابطه با وقایع اخیری که تجربه کردم، نیز هم یادداشتی باید بنویسم🌱

دلی آرام...

الحمداالله که زنده ایم و این ماه رو داریم زندگی می کنیم❤️

«خدا بزنه تو کمر دروغ گو» قبل‌تر که سنِمان قد الان نبود، وقتی با خواهر یا برادرم حرفمان می‌شد بی حرف پیش، حرف‌هایمان را می‌گذاشتیم رو در روی خدا و «خدا بزنه تو کمر دروغ گو» را نثار هم می‌کردیم. بعدتر که بزرگ شدیم، قبل از اینکه حرفی را بزنیم، به خودمان می‌گفتیم: «خدا میزنه تو کمرت‌ها». اینطور یاد گرفتیم که تا می‌توانیم نه پشت حرف کسی قایم شویم و نه دروغ بگوییم. آقای همتی عزیز؛ این را به عنوان خواهر کوچک شما، بهتان یادآوری می‌کنم. کاش و صد کاش، قبل از اینکه به این مقام چنگ می‌زدید، ادبیاتی که در بچگی -مطمئنم که با خواهر یا برادرتان یک بار هم که شده گفته‌اید: «دروغگو دشمن خداست»- یاد گرفته‌اید را ضمیمه‌ی ذهنتان می‌کردید. همین. پ.ن: من شدیداً منتظر روز موعود پروردگارم

کتاب هایی که بعد از 26 خوندم: دو ماهنامه‌ی مدام- جنگ عامه پسند داستان دو شهر (در حال مطالعه) زندگی جهادی چهل نامه کوتاه به همسرم (در حال مطالعه) درد که کسی را نمی کشد خدا بود و دیگر هیچ نبود بیگانه ذن در هنر نویسندگی 🌱چیزی نمونده تا هدف #چند_از_چند رو تیک بزنم میشه برام دعا کنید؟🥲🙏

آدمی وقتی معنای پناه خدا را می‌فهمد که در پناهگاه‌هایش زیر آوار مانده باشد. استاد #عین_صاد

رویداد مهم امروز: 15 اسفند (روز درختکاری)

بسم الله نور💫

راستش موضوعات زیادی بود که روزانه می‌آمدم اینجا بنویسم. بارها خواستم: سال نو را تبریک بگویم کلمه‌‌ای که برای سال انتخاب کردم از روزمرگی‌هایم بگویم. برایتان از غروب آفتاب عکس بگذارم و بنویسم: «فلذا همه دنیا رو بگردی، خاک خوزستان نمیشه» از موفقیت خواندن 36 کتاب پارسال بگویم، از 40 کتابی که برای امسال هدف گرفته‌ام. بنویسم برای مادر دوستم، نماز شب اول قبر بخوانید. از روزهای کرونای چشمی بنویسم. دوست داشتم ذهنیتم در رابطه با اینکه «آیا چیزی به نام استعداد وجود دارد یا خیر» را با شما به اشتراک بگذارم. از هزار و یک موضوعی که در لحظه می‌آمد، می نشست به جانم و با آدم‌های اندکی که حالش بود، در میان می‌گذاشتم وگرنه که مودب در کنج دلم دارند خاک می‌خورند. دلش را نداشتم! نشستم فکر کردم، و فهمیدم که من در عین زندگی کردن، عمیقاً ناراحتم. «من برای غزه حقیقتا عزا دارم».🖤 اما نمی‌شود از زندگی دست کشید. جایی می‌خواندم: «برای اینکه دشمن را از پا دربیاری، باید بخندی!»