و اونا هم هر چقدر بهتون نزدیک باشن، شما نیستن نمیفهمن چی درونتونه که نمیتونین خالیش کنین اونا این همه نقصو نمیبینن اونا شما نیستن

حقایق تلخیه لابد شاید تلخیش برا من افتاده باشه که اونقدری اذیتم نمیکنه ولی هنوز میتونم حسش کنم

بیاین قبول کنین اینکه این همه نقص و کم آوردن از خودتون سراغ دارین، و از فلانی هیچ نقص و کم آوردنی ندیدین؛ واسه این نیست که اون کامله واسه اینه که شما از اون خبر ندارین هرچقدرم که بهش نزدیک باشین

همیشه همیشه همیشه چیزی هست که شما نمیدونین

یادتون نره شاید وحشتناک به نظر برسه اما ما همه مون انسانیم همه مون ضعیفیم همه مون یه سری نقصا من دارم، یه سریم شما یه سری چیزا من توش افتضاحم یه سری چیزا شما اشتراک دارن، نامشترکم دارن یه سریاشو، مال همدیگه رو متوجه میشیم ولی خییلیییاشم هست که متوجه نمیشیم یا حتی متوجه میشیم، ولی نمیفهمیم..

ما واقعا موجوداتی هستیم که درک پایینی داریم.. واقعا..

اینا رو گفتم ولی مخاطب اولشون خودمم چند دقیقه بود که داشتم اینا رو به خودم میگفتم و دلم میخواست حتی به تمام جهانیان بگم اما خب به هر گروهی با ادبیات متفاوتی باید گفت این گروهی که انتخاب کردم، به نظر اومد به ادبیات الانم نزدیک تره

و ای زوجا! بدان و آگاه باش که تو انسانی..

تازه این یه دلیل دیگه م میتونه داشته باشه حتی اگر کم آوردنای اونو دیده باشین، احتمال اینکه یادتون بمونه کمتر از خودتونه چون مال خودتونو باهاش دست پنجه نرم کردین پس اینکه الان یادتون نیاد هم خیلی طبیعیه

میون کلام های حقّت.

نتیجه اخلاقی: ای کنکوریا و تمام کسانی که دارین فرآیند یاد گیری چیزیو طی میکنین، باهاش دست و پنجه نرم کنین😁 (حالا که بحث درس شد اینم بگم که معجزه تکرار رو فراموش نکنید که به شما عمقی میده که باور نکردنیه این جمله درباره درس نبود:) )

دقیقا دیوار.. دقیقا