واقعاً انسان وقتی‌که تأمل می‌کند ایران را چیز غریبی می‌بیند! واقعاً انسان وقتی‌که تأمل می‌کند ایران را چیز غریبی می‌بیند یا اینکه این مطالب بنظر کسی که ممالک عالم را دیده و اسم حقوق بشر شنیده غریب می‌آید. ایرانیان دو قسمت هستند: مقتدران که عبارتند از دیوانیان از شاه و وزیر و اتباع تا فراش و کدخدا و پاکار و کسانی که اسم منصبی در سر دارند از سپهسالار گرفته تا ادنی توپچی و سرباز و خوانین ایلات و دهات تا ادنی نوکر ایشان و ملاها و مجتهدین و کسان ایشان تا ادنی نوکرشان. اینها حقوق و حدود و احكام و قانون و ترتیب نمی‌دانند و هر یک نسبت بتمام رعایا و زیردستان، خود را معبود مطلق و مالک و مختار مطلق و آزاد در هر فعل می‌دانند و هر یک همه‌چیزِ زیردستِ خود را ملک مطلق خود می‌شمارند. قسم دیگر رعایا و زارعين و کسبه و اصنافند. این بیچارگان هم حقوق و حدود و احکام و قوانینی در عالم ندانسته، خودشان را با هرچه دارند ملک مطلق زبردستان دانسته، خود را مکلف می‌دانند که دائماً در زحمت بوده دلخواه مقتدران را مهیا دارند. قومی آزاد مطلق از هر جهت و قومی محبوس و مملوک مطلق از هر جهت. (سیاح، 1356: 2/261) مأخذ: سیاح، حمید. 1356. خاطرات حاج‌سیاح یا دورهٔ خوف و وحشت (چاپ دوم). به تصحیح سیف‌الله گلکار. تهران: انتشارات امیرکبیر. @mirasmaktoob [صدرالواعظین سیدجمال اصفهانی]: بدبختی مردم ایران در این است که قانون دربارۀ دولتمندان و صاحبان مقام‌های بزرگ و فقیران و بی‌پناهان یکسان اجرا نمی‌شود. (یغمایی، 1357: 43) مأخذ: یغمایی، اقبال. 1357. شهید راه آزادی، سیدجمال واعظ اصفهانی. تهران: انتشارات توس. @mirasmaktoob فیلسوفی می‌گوید «قانون مانند تارهای عنکبوت است، زنبور درشت از آن می‌گذرد و آن را پاره می‌کند ولی مگسِ ضعیف اسیر شده و محبوس و معدوم می‌گردد.» مأخذ: روزنامه کوشش. شماره 114. سال چهارم. 27 جمادی‌الاول 1345 مطابق با 11 آذرماه 1305 – 3 دسامبر 1926. @mirasmaktoob .

مقامات برجستهٔ دولتی در ایران از امتیازاتی برخوردارند که آدم‌های فقیر و بیچاره ندارند! مقامات برجستهٔ دولتی از امتیازاتی برخوردارند که آدم‌های فقیر و بیچاره ندارند. برای مثال هیچ خدمتکاری نمی‌تواند علیه اربابش شکایت کند، هیچ تاجری نمی‌تواند پول خود را تا زمانی که مقام برجسته به او پس ندهد مطالبه کند. البته این موضوع بیش از آنکه به قانون ربط داشته باشد یک مسئلهٔ تاریخی است و مقامات برجسته دولتی در طول تاریخ از امتیازات خاصی برخوردار بوده‌اند وگرنه قانون اسلام برای جزئی‌ترین مسائل نیز راه حل دارد و از کوچکترین ظلم ظالمی نمی‌گذرد و بین اقشار جامعه تمایزی قائل نمی‌شود. تمایزی که بین رعایای ایران رواج دارد نتیجهٔ حکومت‌های خودکامه است و تا زمانی که چنین حکومت‌هایی بر سریر قدرت باشند چنین تبعیض‌هایی هم وجود خواهد داشت. (وارینگ، 1397: 105) مأخذ: وارینگ، ادوارد اسکات. 1397. سفر به شیراز و دیگر شهرهای جنوبی. ترجمهٔ عبدالرضا کَلْمُرزی و رضا صالحیان کوشک قاضی. تهران: نامک. @mirasmaktoob . ناصرالدین‌شاه: «نباید کسی از بزرگتر از خود شکایت کند.» (سیاح، 1356: 112) مأخذ: سیاح، حمید. 1356. خاطرات حاج‌سیاح یا دورهٔ خوف و وحشت (چاپ دوم). به تصحیح سیف‌الله گلکار. تهران: انتشارات امیرکبیر. @mirasmaktoob .

مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب با همکاری اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان گیلان برگزار می‌کنند: ▪️آیین افتتاح کتابخانۀ دکتر سیدحسین میرمجلسی واقف ۳۰ هزار جلد کتاب به کتابخانۀ مرکزی رشت باحضور: 🔸محمدرضا شفیعی کدکنی، استاد ممتاز دانشگاه تهران 🔸نصرالله پورجوادی، عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی 🔸حمیدرضا نمازی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران 🔸احمد مسجد جامعی، قائم‌مقام رئیس مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 🔸حسین معصومی همدانی، عضو هیئت علمی مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفه 🔸اصغر دادبه، مدیر گروه ادبیات مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی 🔸اکبر ایرانی، ناظر موقوفه و مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب 📺 به همراه پخش فیلم مستند «میرِ مجلسِ اُنس» از زندگی فرهنگی ایشان پنجشنبه 22 آبان 1404؛ ساعت 9 تا 11:30 مکان: رشت، خیابان حافظ، تالار کتابخانۀ مرکزی، جنب باغ محتشم برای مشاهدهٔ زندهٔ این مراسم در زمان مقرر (پنجشنبه 22 آبان 1404؛ ساعت 9 تا 11:30)، از لینک زیر استفاده کنید: http://B2n.ir/miraslive #آیین_افتتاح #کتابخانه #میرمجلسی #پخش_زنده

حضور آثار و منشورات مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب در نمایشگاه بین‌المللی کتاب شارجه 🗓️ ۱۴ تا ۲۵ آبان ۱۴۰۴ 📍شارجه، امارات متحده عربی 🌐https://www.sibf.com/en/home #میراث_مکتوب #نمایشگاه_کتاب_شارجه #SharjahBookFair #کتاب #فرهنگ_ایرانی #نسخه_خطی

نگاهی گذرا به تصحیح جدید از دیوان قطران تبریزی ✍️ جمشید علیزاده قطران تبریزی از مشاهیر سرایندگان ایرانی در قرن پنجم و مقدّم شعرای پارسی‌گوی آذربایجان است. دیوان او به لحاظ اشتمال بر اشارات و نکات باریک و منحصربه‌فرد دربارۀ تاریخ اجتماعی شمال‌غرب ایران، و نیز احتوای آن بر اطّلاعات مفید جغرافیایی و ادبی و زبانی، از اهمیّت بسزایی برخوردار است. فقدان یک تصحیح متقن و علمی از دیوان او همواره مانع بزرگی بر سر راه پژوهندگان شعر وی بود که با تصحیح استاد دکتر محمود عابدی و همکاران ایشان، گرهِ بخش عظیمی از این موانع و مشکلات گشوده می‌شود. این تصحیح علمی و انتقادی از دیوان قطران را باید دستاوردی جدید در حوزۀ قطران‌پژوهی و تصحیح متون دانست. نگاه اجمالی به این پژوهش و تصحیح عالمانه و ارزشمند نشان می‌دهد که بسیاری از بایسته‌های یک تصحیح انتقادی در آن رعایت شده‌است. امّا این کار، همانند بسیاری از تحقیقات علمی و ادبی، در مقدّمه، تعلیقات و مباحث نسخه‌شناختی، نیازمند اصلاح و تکمیل است. مأخذ: دوشمارۀ ۷۴-۷۵ دوفصلنامۀ آینۀ میراث (دورۀ سوم، سال اول، شمارۀ اول و دوم [پیاپی: ۷۴-۷۵]، بهار ـ تابستان و پاییز ـ زمستان ۱۴۰۳) @mirasmaktoob .

نذر باران! – 1296 ه.ق. دیگر آنکه نواب مستطاب والا حاجی معتمدالدوله نذر کرده بودند که اگر باران بیاید دیگ‌جوشی سر مقبرهٔ خواجه حافظ بیایند و به دراویش بدهند. روز دوازدهم رفتند در سر مقبره خواجه حافظ و نذر خود را ادا نمودند. (بی‌نا، 1383: 103) مأخذ: بی‌نا. 1383. وقایع اتفاقیه: مجموعه گزارشهای خفیه‌نویسان انگلیس در ولایت جنوبی ایران از سال 1291 تا 1322 قمری. به کوشش علی‌اکبر سعیدی سیرجانی. تهران: آسیم. @mirasmaktoob .