📜 أللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَ خَلِيفَتِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ لِسَانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ النَّاطِقِ بِحِكْمَتِكَ‏ وَ عَيْنِكَ النَّاظِرَةِ بِإِذْنِكَ وَ شَاهِدِكَ عَلَى عِبَادِكَ الْجَحْجَاحِ الْمُجَاهِدِ الْعَائِذِ بِكَ الْعَابِدِ عِنْدَكَ‏ وَ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَمِيعِ مَا خَلَقْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ صَوَّرْتَ‏ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ‏ بِحِفْظِكَ الَّذِي لاَ يَضِيعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِهِ وَ احْفَظْ فِيهِ رَسُولَكَ وَ آبَاءَهُ أَئِمَّتَكَ وَ دَعَائِمَ دِينِكَ‏...

🎙 أللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَ خَلِيفَتِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ لِسَانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ النَّاطِقِ بِحِكْمَتِكَ‏ وَ عَيْنِكَ النَّاظِرَةِ بِإِذْنِكَ وَ شَاهِدِكَ عَلَى عِبَادِكَ الْجَحْجَاحِ الْمُجَاهِدِ الْعَائِذِ بِكَ الْعَابِدِ عِنْدَكَ‏...

💥 دعای امام رضا(ع) برای امام زمان، دعای خیلی مهمی است. 👈 ما باید این دعا را عمومی کنیم. 🔰 آیت‌الله میرباقری: ◀️ دعای خالصانۀ سحر برای امام زمان(عج) لازم است تا ما با آن حضرت گره بخوریم. ما باید تمام زیارات حضرت و تمام دعاهای مأثور بر حضرت را در هیئت‌ها برگزار کنیم. ◀️ دعای اصلی سحرمان باید دعا برای امام زمان(عج) باشد؛ نه با زبان خودمان، بلکه دعاهایی که از ائمه(ع) نقل شده است. یکی از آنها دعای عهد است. یکی دیگر، دعای امام رضا(ع) برای امام زمان است که به نظرم می‌آید دعای خیلی مهمی است (أللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ...). یونس بن عبدالرحمن می‌گوید که حضرت علی بن موسی الرضا(ع) «أَنَّهُ كَانَ يَأْمُرُ بِالدُّعَاءِ لِلْحُجَّة». ما باید این دعا را عمومی کنیم. اگر این‌طوری شد، آرام‌آرام آرمان جوان‌ها با عصر ظهور گره می‌خورد؛ بزرگ می‌شوند و خواسته‌های بزرگ پیدا می‌کنند. ◀️ در کنارش هم به یک بصیرت، آگاهی و یک نظام فکری روشن و مُتقن، که رابطۀ «ایمان به امام زمان و انتظار» را با «درگیری‌های تمدنی امروز» بفهمد و صفهای امروز را بشناسد، مأموریت هایش را بشناسد و پیچیدگی‌های دشمن را بفهمد و ساده‌انگاری نکند، نیاز است. اگر جوان ما به اینجا رسید، برای ورود به این میدان آمادگی پیدا می‌کند و آماده می‌شود تا در راه امام زمان(ع) فداکاری کند. «قَلْبِي لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِي لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّة». 🔗 اگر این دعا را نخوانید، آرمان‌های شما از آرمان‌های امام عصر(عج) فاصله می‌گیرد و نمی‌توانید برای آن حضرت کار کنید. این دعا افق‌ها و آرمان‌های ما را بزرگ می‌کند.↙️ https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6003 ☑️ @mirbaqeri_ir

🔻 توحیدی كه صُلح كُلّی باشد، بصیرت‌سوز است. 🔰 آیت‌الله میرباقری: ⚡️ توحیدی كه «صُلح كُلّ»ی باشد، خودِ این تلقیِ از توحید، خلاف بصیرت است. این نگاه، بصیرت‌سوز است. از این نگاهِ به توحید، صَف و قِتال و مبارزه با طاغوت بیرون نمی‏آید. (۳۰ آذر ۱۳‌۸۸) 🖇 پروندۀ نکته‌ها از آیت‌الله میرباقری دربارۀ #عرفان_اصیل (در حال تکمیل و به‌روزرسانی)↙️ https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6568 #تولّی_و_تبرّی #عرفان_اصیل ☑️ @mirbaqeri_ir

📜 #استاد_میرباقری: 💥 عرفان امام خمینی، عرفان اصیل اسلامی است. 💥 عرفان امام، عرفان مبارزه با طاغوت است، نه عرفان انزوا یا عرفان سازش. 💥 از عرفان امام، نظریه حکومت دینی و ولایت فقیه بیرون می‌آید. ⬇️⬇️ https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6593 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6594 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6596 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6598 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 عرفان امام خمینی، عرفان اصیل اسلامی است. ⬅️ عرفان امام، عرفان مبارزه با طاغوت است، نه عرفان انزوا یا عرفان سازش. ⬅️ از عرفان امام، نظریه حکومت دینی و ولایت فقیه بیرون می‌آید. 🔰 #استاد_میرباقری: 🟤 امام راحل، هم در وادی سير عملی براساس عرفان و هم در شناخت عرفان عملی و عرفان نظری، جزو سرآمدهای اين قافله هستند و بی‌ترديد از انسان‌های انگشت‌شماری هستند كه می‌توان در طول اين مسيرِ عارفان از آنها نام برد كه هم به درک عرفان نظری رسيدند و هم حقيقت عرفان عملی را شناختند و هم متحقّق به اين دو حقيقت شدند. 🟤 من گمان می‌كنم آن عرفانی كه ما در حوزۀ اديان الهی داريم و انبيای الهی پرچمداران او بودند از نوع عرفان امام رضوان الله تعالی عليه است. گرچه عرفان عملی و نظری‌ای كه عارفان اسلامی و شيعی در طول تاريخ تبيين كردند، متأثر از فرهنگ اسلامی است ولی آنچه ما می‌توانيم به‌عنوان عرفان اصيل از آن ياد كنيم، شبيه همان چيزی است كه شما در انديشه و رفتار امام رضوان الله تعالی عليه می‌بينيد. 🟤 برخلاف بعضی سكولارها كه می‌گويند انبياء كاری با سياست نداشتند، ما پيامبری نمی‌شناسيم كه با سياست كار نداشته باشد! همه انبياء در عين اينكه سرآمد عارفان بودند و مراحل شهود و سلوک را طی كرده بودند و با امر الهی به‌سوی عالم انسانی برای هدایت انسان رجوع كرده بودند، ولی همه‌شان اهل ميدان سياست و مبارزه بودند و جامعه‌پردازی می‌كردند و از سياستمداران بنام تاريخ بشريت به حساب می‌آيند. من گمان می‌كنم عرفان اصيل اسلامی هم همين است، یعنی عرفانی است كه از دلش درآميختن با قدرت و ثروت، برای اصلاح قدرت و ثروت، بيرون می‌آيد، نه انزوا و كناره‌گيری یا سازش. 🟤 آن نگاه عارفانه به جهان كه انسان را به انزوا و كناره‌گيری و گوشه‌نشينی دعوت می‌كند و‌ اهل مبارزه با طاغوت نیست، با عرفان اصيل اسلامی سازگار نيست. گرچه در عرفان اسلامی دعوت به زهد شده، اما اين زهد از دل درآميختن با جهان عبور می‌كند و به‌معنای انزوا و گوشه‌گيری و سازش نيست. 🟤 از انديشه‌ عرفانی امام، نظريه‌ حكومت دينی و ولايت فقيه ناشی شده است؛ یعنی به‌لحاظ عملی، اين انسان عارف دست به يک انقلاب بزرگ در مقياس اجتماعی زدند كه موازنۀ جهانی را به‌نفع مذهب و معنويت تغيير داده و به‌طرف تحقق تمدن نوین اسلامی حرکت کرده است. 🟤 در انديشه‌ عرفانی امام، برخلاف نظريۀ بسياری از عارفان كه انسان را به پرهيز از قدرت و ثروت دعوت می‌كنند، ايشان با ثروت و قدرت، آن هم در مقياس حكومت، درآميختند و بنای يک حكومت جديد را گذاشتند و نوع جديدی از حكومت را در دنيای پيچيدۀ مدرن تأسیس كردند. 🟤 امام خمینی، بر خلاف عرفایی كه صلح كلی هستند (يا منزوی‌اند يا سازش‌كار)، به مبارزه و قتال با کفر و استکبار رو آوردند و صف‌بندی بين حق و باطل را به‌خصوص در مقياس جهانی فعال كردند. ایشان انسان عارفی هستند كه وارد ميدان جهان شدند و فرمودند: "ما تا آخرین نفر و تا آخرین منزل و تا آخرین قطرۀ خون برای اعلای کلمه الله ایستاده‏ایم و برخلاف میل تمامی آنها، حکومت نه شرقی و نه غربی را در اکثر کشورهای جهان پایه‌ریزی خواهیم نمود". (۳۰ دی ۱۳‌۸۸) 🖇 پروندۀ نکته‌ها از آیت‌الله میرباقری دربارۀ #عرفان_اصیل (در حال تکمیل و به‌روزرسانی)↙️ https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6568 ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 فایل صوتی سخنان مهم #استاد_میرباقری دربارۀ عرفان امام خمینی (رحمة الله علیه) (۳۰ دی ۱۳‌۸۸) 💥 عرفان امام خمینی، #عرفان_اصیل اسلامی است. 💥 من گمان می‌كنم آن عرفانی كه ما در حوزۀ اديان الهی داريم و انبيای الهی پرچمداران او بودند، از نوع عرفان امام رضوان الله تعالی عليه است. گرچه عرفان عملی و نظری‌ای كه عارفان اسلامی و شيعی در طول تاريخ تبيين كردند، متأثر از فرهنگ اسلامی است ولی آنچه ما می‌توانيم به‌عنوان عرفان اصيل از آن ياد كنيم، شبيه همان چيزی است كه شما در انديشه و رفتار امام رضوان الله تعالی عليه می‌بينيد. 💥 عرفان اصیل اسلامی عرفانی است كه از دل آن، درآميختن با قدرت و ثروت، برای اصلاح قدرت و ثروت، بيرون می‌آيد، نه انزوا و كناره‌گيری یا سازش. 💥 آن نگاه عارفانه به جهان كه انسان را به انزوا و كناره‌گيری و گوشه‌نشينی دعوت می‌كند و‌ اهل مبارزه با طاغوت نیست، با عرفان اصيل اسلامی سازگار نيست. گرچه در عرفان اسلامی دعوت به زهد شده، اما اين زهد از دل درآميختن با جهان عبور می‌كند و به‌معنای انزوا و گوشه‌گيری و سازش نيست. 💥 از انديشه‌ عرفانی امام، نظريه‌ حكومت دينی و ولايت فقيه ناشی شده است؛ یعنی به‌لحاظ عملی، اين انسان عارف دست به يک انقلاب بزرگ در مقياس اجتماعی زدند كه موازنۀ جهانی را به‌نفع مذهب و معنويت تغيير داده و به‌طرف تحقق تمدن نوین اسلامی حرکت کرده است. https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6568 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 چگونه از عرفان امام خمینی، نظریۀ حکومت دینی و ولایت فقیه بیرون می‌آید؟ (نسبتِ «توحید»، «ولایت» و «شریعت» در عرفان امام خمینی) 🔰 آیت‌الله #میرباقری: 🔷 امام راحل در اندیشۀ عرفانی خودشان به درک حقیقت #توحید نائل شدند و حقیقت هستی را منحصر در ذات الهی می‌دانند و مابقی را به تعبیر عرفانی خودشان نمود و ظهور و مظاهر هستی می‌دانند (رابطه خالق و مخلوق). دوم اینکه جریان توحید را در عالم از طریق #خلافت الهی می‌دانند. همچنین نسبت بین حقیقت باطنی دین که جریان توحید و ولایت است را با #شریعت و احکام و فقه و آداب، به خوبی برقرار می‌کنند. ایشان نگاه جامعی به دین دارند و به‌شدت از نگاه یک‌بُعدی به دین که دین را منحصر به احکام و شریعت کنیم و در فقه از آن بحث می‌شود و یا اینکه دین را در زاویۀ باطنی او که همان توحید و ولایت است منحصر کنیم، پرهیز می‌کنند. 🔷 امام، نه شریعت را جدای از ولایت تعریف می‌کنند و نه ولایت را جدای از توحید. بلکه سیر، از شریعت به ولایت و توحید است؛ کمااینکه در قوس نزول هم توحید از طریق ولایت و شریعت در جامعه جاری می‌شود. بنابراین، اگر بگوییم سرپرستی خدای متعال است که انسان را به کمال می‌رساند، این سرپرستی خدای متعال از طریق ولایت حقۀ اولیای خودش و با مناسک شریعت جاری می‌شود و اگر ما بخواهیم سیر تا مقام توحید کنیم، این سیر از آراسته‌ شدن به شریعت شروع می‌شود، تا رسیدن به درک حقیقت ولایت و سیر تا درک از سر توحید. این آن سیری است که در قوس صعود اتفاق می‌افتد. 🔷 بسیاری از عرفان‌ها، فردگرایانه و با نگرش باطنی حرکت می‌کنند؛ یعنی تهذیب را فقط در حوزۀ باطنی انسان تعریف می‌کنند، آن هم فردگرایانه. این عرفان‌ها عرفان‌هایی هستند که با نظام‌های سکولاریستی هم جمع می‌شوند و هیچ تنازعی با عرفان‌های سکولاریستی ندارند و از دلشان هم اندیشۀ حکومت دینی بیرون نمی‌آید! یعنی می‌خواهند مثلاً انسان را در حوزۀ حیات باطنی خودش تا مدارج توحید پیش ببرند. معمولاً این عرفان‌ها کارشان به جایی می‌رسد که شریعت را پوسته می‌دانند و آن را تحقیر می‌کنند و کم‌کم از شریعت فاصله می‌گیرند و تعهد به شریعت را از شرایط اصلی سیر و سلوک هم نمی‌دانند. اما در اندیشۀ حضرت امام این‌گونه نیست. امام همان‌طور که می‌خواهند فرد را سیر بدهند و از مراحل سیر فرد بحث کنند، از مدارج تکامل و سیر اجتماعی انسان هم بحث کنند. 🔷 امام راحل، این اندیشه را که «در سرپرستی و رشد انسان، ولایت اصل است»، در مقیاس جامعه پیاده کردند. صلاح و فساد جامعه بازگشت می‌کند به اینکه نظام ولایتی که بر جامعه حکومت می‌کند صالح باشد یا فاسد. لذا امام در اصلاحات اجتماعی، مبارزات رفرم‌گرایانه ندارند و نمی‌آیند به اصلاحات جزئی دست بزنند؛ بلکه می‌گویند حکومت باید تغییر کند تا جامعه اصلاح شود. در مقیاس جهانی هم وقتی به اصلاح جامعۀ جهانی می‌اندیشند، با نظام استکباری [و با مثلث کاپیتالیسم، سوسیالیسم و صهیونیسم] در جامعۀ جهانی درگیر می‌شوند. این همان اندیشۀ عارفانۀ امام است که محور صلاح و فساد را بیش از آنکه شریعت و قانون بدانند، ولایت می‌دانند؛ بلکه قانون را طریق جریان ولایت می‌دانند. 🔷 امام راحل، همان‌گونه که نسبت به فرد می‌‌گویند باید به شریعت عمل کند تا به ولایت برسد و از طریق درک ولایت حقه به توحید برسد، دقیقاً‌ طریق تهذیب جامعه را همین می‌دانند؛ می‌گویند اسلام، دین حکومتی است و باید از طریق یک مدیریت صحیح، سیر به طرف توحید و مدارج رشد اجتماعی اتفاق بیفتد. از دل چنین اندیشه‌ای، حکومت دینی و ولایت فقیه بیرون می‌آید. 🔷 امام راحل، جامعه‌های انسانی و آحاد را بر اساس تقسیم قرآنی، در سه دستۀ «مؤمن و منافق و کافر» می‌بینند. ایشان، هم در آثار عرفانی محض‌شان و هم در آثار سیاسی‌شان، معتقد به «صُلح کُل» نیستند. ایشان معتقدند ما جامعۀ مؤمنین و کفار و منافقین داریم و اینها حتماً کارشان به درگیری می‌کشد و این درگیری تعطیل‌بردار نیست تا پیروزی یک طرف حاصل شود. این است معنای آن حرف که: «ما تا آخرین نفر و تا آخرین منزل و تا آخرین قطرۀ خون برای اعلای کلمه الله ایستاده‏ایم». در نگاه عرفانی ایشان، صف‌آرایی حق و باطل یک صف‌آرایی تاریخی است تا به عصر ظهور برسیم. لذا از دل عرفان ایشان، مجاهده و شهادت بیرون می‌آید و آن عرفان نظری در میدان عمل تبدیل می‌شود به جهاد و مبارزه، و اتفاقاً در حوزۀ عرفان عملی هم این جهاد را طریق سلوک و تهذیب می‌دانند. (۳۰ دی ۱۳‌۸۸) https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6568 #عرفان_اصیل ☑️ @mirbaqeri_ir

🎙 #فایل_صوتی: چگونه از عرفان امام خمینی، نظریۀ حکومت دینی و ولایت فقیه بیرون می‌آید؟ (نسبتِ «توحید»، «ولایت» و «شریعت» در عرفان امام خمینی) ⬅️ ۳۰ دقیقه 🔰 آیت‌الله #میرباقری: 💥 حضرت امام، نه شریعت را جدای از ولایت تعریف می‌کنند و نه ولایت را جدای از توحید. بلکه سیر، از شریعت به ولایت و توحید است؛ کمااینکه در قوس نزول هم توحید از طریق ولایت و شریعت در جامعه جاری می‌شود. 💥 امام راحل، این اندیشه را که «در سرپرستی و رشد انسان، ولایت اصل است»، در مقیاس جامعه پیاده کردند. صلاح و فساد جامعه بازگشت می‌کند به اینکه نظام ولایتی که بر جامعه حکومت می‌کند صالح باشد یا فاسد. لذا امام در اصلاحات اجتماعی، مبارزات رفرم‌گرایانه ندارند و نمی‌آیند به اصلاحات جزئی دست بزنند؛ بلکه می‌گویند حکومت باید تغییر کند تا جامعه اصلاح شود. در مقیاس جهانی هم وقتی به اصلاح جامعۀ جهانی می‌اندیشند، با نظام استکباری [و با مثلث کاپیتالیسم، سوسیالیسم و صهیونیسم] در جامعۀ جهانی درگیر می‌شوند. این همان اندیشۀ عارفانۀ امام است که محور صلاح و فساد را بیش از آنکه شریعت و قانون بدانند، ولایت می‌دانند؛ بلکه قانون را طریق جریان ولایت می‌دانند. 💥 امام راحل، هم در آثار عرفانی محض‌شان و هم در آثار سیاسی‌شان، معتقد به «صُلح کُل» نیستند. معتقد با مبارزه و جهاد هستند و این عرصه را بستر تهذیب و سلوک می‌دانند. (۳۰ دی ۱۳‌۸۸) https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/6568 #عرفان_اصیل ☑️ @mirbaqeri_ir

📜 گزیده‌هایی از بیانات امام خمینی (رحمة الله علیه) در کتاب #مصباحُ_الهداية درباره رابطه «توحید، ولایت، شریعت» ➖ «تجلی خداوند متعال از مقام غیب الغیوبی به عالم کثرات» و جایگاه «حقیقت محمدیه و ولایت علویه»: «إنّي أحببت أن أكشف لك في هذه الرسالة، بعون اللّه وليّ الهداية في البداية و النهاية، طليعة من حقيقة الخلافة المحمديّة(ص)، و رشحة من حقيقة الولاية العلويّة، عليهما التحيات الأزليّة الأبديّة؛ و كيفيّة سريانهما في عوالم الغيب و الشهود و نفوذهما في مراتب النزول و الصعود؛ و نشير إلى لمحة من مقام النبوّة، بطريق الإجمال بل الرمز و الإشارة في المقال، و أنّها أيضا سارية في العوالم، دائمة باقية أزليّة أبديّة» (مصباح الهداية إلى الخلافة و الولاية، المدخل). ➖ حقیقت نبوت و امامت، حلقه واصل میان مقام غیب حضرت حق و تجلیات او از طریق اسماء و صفات: «قوله(ص): لو لا نحن، ما خلق اللّه آدم ... إلى آخره. لأنّهم وسائط بين الحقّ و الخلق، و روابط بين الحضرة الوحدة المحضة و الكثرة التفصيليّة. و في هذه الفقرة بيان وساطتهم بحسب أصل الوجود، و كونهم مظهر الرحمة الرحمانيّة الّتي هي مفيض أصل الوجود؛ بل بحسب مقام الولاية هم الرحمة الرحمانيّة؛ بل هم الاسم الأعظم الّذي كان «الرّحمن الرّحيم» تابعين له. كما أنّ الفقرة الآتية، أي قوله(ص): كيف لا نكون أفضل من الملائكة بيان كونهم وسائط بحسب كمال الوجود، و كونهم مظهر الرحمة الرحيميّة الّتي بها يظهر كمال الوجود. فبهم يتمّ دائرة الوجود و يظهر الغيب و الشهود و يجري الفيض في النزول و الصعود» (همان، ص75). ➖خلیفة الله الاعظم، جامع اسماء و صفات الهی: «عين الثابت للإنسان الكامل خليفة اللّه الأعظم في الظهور بمرتبة الجامعيّة» (همان، ص35). «إنّ النبوّة في ذلك المقام الشامخ هي إظهار الحقائق الإلهيّة و الأسماء و الصفات الربوبيّة في النشأة العينيّة طبقا للإنباء الحقيقة الغيبيّة في النشأة العلميّة. و من ذاك المقام أعطى كلّ ذي حقّ حقّه، بإكمال المستعدّين و إيصال القابلين إلى كمالاتها اللائقة و المترقّبة» (همان، ص55). ➖ خلافت و ولایت نبی اکرم(ص) یک مقام اعتباری و تشریفاتی نیست، بلکه مقام تکوینی است: «و ليعلم أنّ هذه الفضيلة ليست فضيلة تشريفيّة اعتباريّة، كفضيلة السلطان على الرعيّة؛ بل فضيلة حقيقيّة وجوديّة كماليّة، ناشئة من إحاطته التامّة و سلطنته القيّوميّة، ظلّ الإحاطة الّتي لحضرة الاسم «اللّه» الأعظم على سائر الأسماء و الصفات؛ فإنّ سائر الأسماء و الصفات من شئونه و أطواره و مظاهره و أنواره. فكما أنّ شرافة اسم «اللّه» الأعظم المحيط على سائر الأسماء ليست تشريفيّة اعتباريّة و كذلك سائر الأسماء المحيطة الّذي هو النبيّ في كلّ عصر و خصوصا نبيّنا(ص) الّذي بعضها بالنسبة الى بعض، كذلك الامر في مربوب الأسماء هو مربوب إمام أئمّة الأسماء و الصفات، فله الرئاسة التامّة على جميع الأمم السابقة و اللاحقة؛ بل كلّ النبوّات من شئون نبوّته؛ و نبوّته(ص) دائرة عظيمة محيطة على جميع الدوائر الكلّيّة و الجزئيّة و العظيمة و الصغيرة» (همان، ص75). ➖ جریان خلافت و ولایت نبی اکرم در همه مراتب غیب و شهود: «قد حان حين أن تعلم معنى «خلافة» العقل الكلّي في العالم الخلقي. فإنّ خلافته خلافة في الظهور في الحقائق الكونيّة. و نبوّته إظهار كمالات مبدئه المتعال و إبراز الأسماء و الصفات من حضرة الجمع ذي الجلال. و ولايته التصرف التامّ في جميع مراتب الغيب و الشهود، تصرّف النفس الإنسانيّة في أجزاء بدنها. بل تصرّفه لا يقاس بتصرّفها، فإنّه لعدم شوبه بالقوّة و اعتناقه بالعدم و النقصان، يكون أقوى في الوجود و الإيجاد و التصرف و الإمداد. فهو الظاهر و الحقّ به «الظاهر»؛ و هو الباطن و الحقّ به «الباطن»» (همان، ص72). ➖ دیگر موجودات به میزان تقرب به نبی اکرم(ص)، قدر و منزلت پیدا می‌کنند: «أوّل من آمن بهذا الرسول الغيبي و الوليّ الحقيقي، هو سكّان سكنة الجبروت من الأنوار القاهرة النوريّة و الأقلام الإلهيّة العالية. فهي أوّل ظهور بسط الفيض و مدّ الظلّ؛ كما قال النبي، صلّى اللّه عليه و آله: أوّل ما خلق اللّه نوري. أو «روحي». ثمّ، على الترتيب النزولي من العالي إلى السافل، و من الصاعد إلى النازل، حتى انتهى الأمر إلى عالم المادّة و المادّيات و سكّان أراضي السافلات، بلا تعصّ و لا استنكار. و هذا أحد معاني قوله، صلى اللّه عليه و آله و سلم: آدم و من دونه تحت لوائي. و أحد معاني عرض الولاية على جميع الموجودات» (همان، ص55). ➖ حقیقت مقام «نبوت» پیامبر اکرم(ص)، ظهور و تجلی مقام و جایگاه تکوینی «خلافت» و «ولایت»: «فالنبوّة مقام ظهور الخلافة و الولاية؛ و هما مقام بطونها» (همان، ص38). _ گردآوری و تنظیم: یکی از پژوهشگران