♦️ چند دیدگاه درباره مرحوم علامه سيد منيرالدين حسينی ‌الهاشمی 📜 مرحوم آيت‌الله حسين راستی کاشانی: «...عالم عامل، مجاهد فی سبيل‌الله، متفکر عالیقدر، #نوانديش_اصيل اسلامی، #علامه، از خدمتگذاران اسلام و مسلمين و از مروجين مذهب حقه جعفری و از مدافعين ولايت اهل بيت عصمت و طهارت... متفکری دائم در انديشه و تأمل و پرهيزکاری باتقوا و خالص و سرداری رشيد برای اسلام. تيری در قلب بدانديشان و منحرفين و خاری در چشم روشنفکرنمايان و معاندين و منافقين. پاسداری شايسته و سربازی لايق در رزم عقيدتی و فکری در برابر تهاجم فرهنگی. حقا که ايشان #يکی_از_نوابغ حوزه های علميه و انديشه اسلامی بودند. شناخت او از خطوط انحرافی دقيق و عميق بود و از همين جهت مورد بغض دشمنان مذهب حقه و اسلام بود». (در پیام تسلیت رحلت؛ منبع: کتاب یادی از استاد، انشارات فجر ولایت، ۱۳۸۰) 📜 مرحوم آیت‌الله محمدتقي مصباح یزدی: «...قبل از هر چیز فرصت را غنیمت می‌شمرم و ارادت خودم را به مرحوم سید منیرالدین حسینی(ره) که شاید از چهل سال تجاوز کند اظهار کنم و برای روح پرفتوح ایشان عاجزانه و متضرعانه درخواست تعالی و تقرب بیش‌تر کنم. #از_افراد_بسیار_ممتاز در جهات متعددی بودند که نظیرشان کم پیدا می‌شود. ما سال‌ها افتخار همسایگی ایشان و رفت و آمد خانوادگی را در قم و در کوچه نوربخش داشتیم. درگذشت ایشان و محرومیت حوزه از آن اخلاق، صفا، معرفت و سایر ویژگی‌هایشان ضایعه‌ای بود. خدا ان‌شاءالله درجات ایشان را عالی کند و به شما عزیزان هم توفیق بدهد که بتوانید اهداف ایشان را که اهداف انبیاء و اولیاء خداست به‌نحو احسن دنبال کنید...». (در دیدار با عده‌ای از اعضای فرهنگستان علوم اسلامی در سال ۱۳۹۰؛ منبع: کتاب مجموعه مصاحبه‌های همایش تحول در علوم انسانی، انتشارات کتاب فردا) 📜 مرحوم آيت‌الله محيی‌الدين حائری شيرازی: «مرحوم سید منیرالدین حسینی #مرعوب حرف‌های ديگران #نمی‌شد. اين از خصوصيات او بود. او يک متفکر بود و کسی که انسان را گاهی آتش می‌زد. اگر جاهل‌ها کسی را نشناسند مسئله‌ای نيست؛ وقتی دلها آتش می‌گيرد که علما شاگرد خودشان را نشناسند، بزرگان، تربيت‌شدهٔ خودشان را نشناسند». (منبع: کتاب یادی از استاد، انشارات فجر ولایت، ۱۳۸۰) 📜 آیت‌الله سید محمدمهدی ميرباقری: «علامه سید منیرالدّین حسینیِ هاشمی، #فیلسوفِ_انقلابِ اسلامی است. بنده معتقدم تفکر ایشان در آینده، محور و محلِ مراجعهٔ جریانِ روشنفکریِ اصیل دینی خواهد شد؛ یعنی اگر حرکت #روشنفکریِ_دینی، مسیر صحیح خود را طی کند، به همین نقطه خواهد رسید.» (منبع: کتاب اندیشه تمدن نوین اسلامی، انتشارات تمدن نوین) 📜 دکتر رضا داوری اردکانی (استاد فلسفه): «سی سال قبل در جلسه‌ای که برای آقای علامه طباطبایی در فیضیه برگزار شده بود، در جلسۀ قبل از انعقاد مجلس بزرگداشت، آقا سید منیرالدین حرف‌های خیلی خوبی زدند، آن‌قدر که به دل من نشست. آن زمان نه من ایشان را می‌شناختم و نه ایشان من را می‌شناختند، ولی نوعی ارتباط قلبی و یک همفکری و همدلی بین من و ایشان ایجاد شده بود. آن روز ایشان با شور و اعتقاد صحبت کردند، ولی حرف‌هایشان مورد توجه قرار نگرفت. من از دیدن اینکه این سید بزرگوار در مجلسی که برای آقای طباطبایی(ره) برگزار شده است، دارد راجع‌به #علم و #عالَم_اسلامی حرف‌های جدی می‌زند که موردتوجه قرار نمی‌گیرد، تعجب کردم.» (در گفت‌وگو با اعضای فرهنگستان علوم اسلامی، ۱۳۹۱) 📜 دکتر سعید زاهد زاهدانی (استاد جامعه‌شناسی): «فعالیت‌ها در دو رشته ارتباطات و جامعه‌شناسی را رو به پیشرفت می‌بینم. ما برای تولید علوم انسانی اسلامی باید متکی به فلسفه اسلامی باشیم و در بین فلاسفه، #ملاصدرا و #سید_منیرالدین_حسینی تأثیر بیشتری بر جامعه‌شناسان امروزی داشتند و بر مبنای این دو نوع فلسفه، تولیدات علوم انسانی اسلامی [می‌تواند انجام بگیرد].» hvasl.ir/content/32337 📜 دکتر مسعود درخشان (استاد اقتصاد): سید منیرالدین حسینی، به معنی واقعی کلمه، یک #متفکر_اقتصاد بود. رویکرد ایشان در اقتصاد با رویکردهای دیگران کاملاً متفاوت بود. ایشان استقلال فکری داشت و نظام‌مند فکر می‌کرد.‌ وزارت علوم باید همان سال‌ها به منیرالدین حسینی یک #کرسی_تدریس_فلسفه در بهترین دانشگاه‌های ایران می‌داد تا محققان را به پژوهش و تفکر بکشاند؛ هم‌چنان‌که در دنیا به نوابغ و فیلسوفان کرسی تدریس می‌دهند و به آنها بسیار احترام می‌گذارند. امروز باید بر روی اندیشه‌های منیرالدین حسینی کاوش‌های فکری صورت گیرد. (در برنامۀ مصیر، شبکه چهار سیما، ۹۹/۳/۱۸) ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 بعد از آشنایی با معارف اهل‌بیت(ع)، زود با پشت‌ِ دست، اَسفار و شِفا را رد نکنیم. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «اگر خدا به شما طلبه‌های عزیز كمك كرد و الحمدلله كم‌كم أبواب فهم برایتان باز شد زود انكار دیگران را نكنید! اینکه با یك پشتِ دست اسفار ملاصدرا و شفا و همه را رد کنیم، درست نیست. آنها هم شیعه بودند و آنها زحمت كشیدند و آنها هم به معارف اهل‌بیت(ع) معتقدند. اگر نقد و اشكال به اینها دارید، بحث دیگری است؛ دو تا فقیه هم به هم اشكال می‌كنند. اینكه جایگاه #ملاصدرا باید معین شود و بالاتر نبریم، معنایش این نیست كه پایینش بیاوریم! بله، ملاصدرا را جای امام صادق(ع) گذاشتن، ظلم عظیم است و اسفار را جای کتاب توحید صدوق گذاشتن، ظلم عظیم است؛ ظلم به علم و به امام صادق(ع) و به تشیع است. اما از طرف دیگر، باب نشود که بعد از آشنایی با معارف اهل بیت(ع) همه چیز را انكار كنیم. اگر باب انسان باب انكار شد، این همان «جدال و مراء» می‌شود و شخص می‌خواهد معارف یاد بگیرد که برود با فیلسوفان #مراء و #مباهات بكند! اگر بخواهد این کار را بکند، چیزی به او نمی‌دهند! یعنی اینطور نشود كه ما معارف اهل بیت(ع) را می‌خواهیم تا بعد برویم با فیلسوف و عارف #جدال كنیم. بله، بر اساس معارف اهل بیت(ع) اگر احیاناً یك جایی، بزرگی هم حرفش از این معارف فاصله گرفته، معیار ما باید كلام معصوم باشد. مگر فقهاء غیر از این عمل می‌كنند؟ یك فقیه بزرگی مثل شیخ طوسی اگر یك جایی از روایات فاصله گرفته باشد دیگران می‌گویند ایشان اینجا اشتباه كرده‌اند. این امر، نسبت به حكماء هم هست و نسبت به عرفا هم هست. معیار شما معارف اهل بیت(ع) باشد ولی معیار بودن معارف، به‌معنی انكار مطلق سرمایه‌های گذشته نباشد. بی‌دلیل و بی‌قاعده و با پشتِ دست و با برخورد سیاسی، سرمایه‌های گذشته خودمان را انكار نكنیم. گرچه قبول دارم که این اشتباه بزرگ هم در تاریخ تشیع افتاده است که خیلی جاها ما هم آن شأنی كه باید برای امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) قائل باشیم، قائل نیستیم و این‌گونه نشده که با همه وجود به درِ خانه حضرت امیر(ع) برویم و بگوییم علم همین جا است. ولی این آسیب به‌معنی انكار مطلق سرمایه‌های گذشته خودمان نیست.» (۱۳۸۹) 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3398 ☑️ @mirbaqeri_ir