💥 رغبتِ انسان باید رغبتِ در رسول باشد نه رغبتِ در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. اگر رغبتِ به رشد خودمان و حتی رغبتِ به منافعِ معنوی خودمان، در ما شکل گرفت، این رغبت ممکن است در جایی موجب جدا شدنِ ما از امام بشود. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «رغبت بزرگ یعنی آدم فقط دنبال رشد خودش نباشد که خودش به ثواب برسد؛ رغبت بزرگ یعنی در انسان این رغبت پیدا شود که ظهور امام واقع بشود و عالم به توحید و امامت برسد و حجاب از عالَم برداشته شود. اگر این رغبت در آدم پیدا شد، اقدامات انسان هم به اندازه رغبتش بزرگ می‌شود. انسانی که رغبت می‌کند، خودش را به امام می‌رساند و حلول در آستان امام پیدا می‌کند («حلت بفنائک»). بزرگ‌ترین رغبتی که ما باید به آن برسیم و رغبت بالله است، این است که در مسیر رغبت در قرب به خدای متعال، رغبت در تحقق ولایت امام در عالم پیدا کنیم. این غیر از رغبت در این است که من خودم آدم خوبی بشوم که البته آن‌هم در جای خودش رغبت خوبی است. وقتی رغبت به خدا و رغبت به ولیّ خدا در انسان پیدا شد، انسان کنار حضرت قرار می‌گیرد و در طرح حضرت عمل می‌کند. ما اگر رغبتمان رفعت پیدا نکند نمی‌توانیم در طرح امام قرار بگیریم و کنار امام عمل بکنیم. اگر رغبت ما با رغبت امام گره خورد و یکی شد و آن رغبت‌های بزرگ در ما شکل گرفت، این رغبت‌ها ما را به امام می‌رساند و کنار امام قرار می‌گیریم و سختی‌های راه را کنار امام تحمل می‌کنیم و با امام راه را طی می‌کنیم. ولی اگر رغبت دیگری در ما شکل گرفت و توجه به خودمان، حتی توجه به منافع معنوی خودمان، داشتیم، این، ممکن است موجب جدا شدن ما از حضرت بشود. در عالم با امام راه رفتن و در طرح امام عمل کردن، وقتی ممکن می‌شود که انسان رغبتش، رغبت در رسول باشد نه رغبت در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. «وَ لا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِه» یعنی شما حق ندارید میل به خودتان پیدا کنید و رویتان را از رسول برگردانید. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين»؛ در عالم با حضرت راه بروید. اگر می‌خواهید با حضرت راه بروید، باید رغبت در حضرت داشته باشید نه رغبت در خودتان. اگر انسان راغب در حضرت شد، چنین رغبتی انسان را در همه سختی‌ها همراه با حضرت می‌کند.» 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 استاد میرباقری | تقوایِ در خیال (توصیه‌هایی به شاعران) 💥 «تقوایِ در خیال» غیر از «تقوایِ در عمل» است. ممكن است یك آدمی در عمل متقی باشد، نماز شبش هم ترك نشود، اما تقوای در خیال نداشته باشد. این یك موضوع جدی است. من ندیده‌ام كه مناسكِ تخیل در جایی بیان شده باشد. شما برای چشم مناسك می‌گویید؛ می‌گویید این نگاه حلال است؛ این نگاه مكروه است؛ این نگاه حرام است. بعد برای نگاه حرام، مصادیق می‌آورید؛ می‌گویید نگاه غضب‌آلود به پدر و مادر حرام است؛ نگاه تحقیرآمیز به مؤمن حرام است؛ مصداق‌ها را هم می‌گویید. ولی آیا برای خیال هم شما دیده‌اید یك جایی این كار را كرده باشند؟ تخیل هم یك قوه است و معلوم نیست كارش كمتر از كار چشم باشد. اثرگذاری آن هم در وجودِ خود آدم، همان‌طور كه «النظر سهم من سهام ابلیس»، خیال هم «سهم من سهام ابلیس». این‌طوری نیست كه انسان وقتی تخیل می‌كند آزاد باشد. 💥 البته باید توجه کرد که معمولاً «زیاد به كار گرفتنِ خیال»، برای وقتی است كه انسان به عوالم بالاتر راه پیدا نكرده است. انسان اگر به عوالم بالاتر راه پیدا كرد، تلاش می‌كند كه حتی‌المقدور خیال را محدود كند و نگذارد خیال دخالت كند تا بتوان یك تصویری از آن عالم بالا ارائه داد. فرض كنید شما می‌خواهید بهشت را تصویر كنید، اگر پای خیال را باز كنید بهشتی مثل قمصر كاشان برای شما درست می‌شود. یا از آن بهشت‌های مصنوعی درست می‌شود. یا مثلاً جهنم به تخیل نیازی ندارد؛ آن‌قدر واقعیتِ آنجا سنگین است كه شما باید تنزل بدهید تا فهم روی آن واقع بشود؛ نیازی به تخیل ندارد. ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 در تاریخ تشیع، معرفت شیعه نسبت به امامت، به‌تدریج بسط یافته و موانعش به‌تدریج برداشته شده است؛ به‌خصوص در دوران امام رضا(ع)، درک شیعیان از مقامات امامان رشد کرد و شکوفا شد و آماده شدند که به امام خردسال (امام جواد علیه‌السلام) امتحان شوند. 💥 امام جواد(ع) در همان سن نُه‌سالگی مثل امیرالمؤمنین(ع) و مثل پدرشان امام رضا(ع) امامت کردند و در سرپرستی جامعۀ شیعه هیچ کم نگذاشتند و به دوست و دشمن اثبات کردند که امامت، سلطنت و پادشاهی نیست، بلکه یک مقام حقیقیِ الهی است (إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ...). 🔵 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: 🔶 معارف شیعه نسبت به امامت به‌تدریج رشد کرده است. یک موقعی خیلی از اصحاب، امام صادق(ع) را هم در مقام امامت به‌خوبی نمی‌شناختند و شاید آن حضرت را در حد یک امام‌زاده می‌شناختند. ما الان امام‌زاده‌های خودمان را از درکی که بعضی از اصحاب نسبت به ائمه(ع) داشتند بهتر می‌شناسیم و برایشان بیشتر مقام قائل هستیم. یعنی مقامی که الان دوستان اهل‌بیت(ع) برای حضرت معصومه (سلام الله علیها) قائل هستند، خیلی از محبین در آن دوران، برای حضرت زهرا (سلام الله علیها) قائل نبودند! معارف امامت به‌تدریج رشد کرده و به‌تدریج موانع برداشته شده و این باب معرفت باز شده است. به‌خصوص در دوران امام رضا علیه السلام، یکی از کارهای مهمی که آن حضرت کردند این است که معارف امامت را بسط دادند و گسترش پیدا کرد. در همین چند سالی که در خراسان و مرو بودند، مباحث امامت خیلی رشد کرده و شکوفا شده و درک شیعیان نسبت به مقامات امام رشد کرده است و آماده شدند که به امام خردسال امتحان بشوند 🔶 خدای متعال امام جواد(ع) را در سنین بالا به امام رضا(ع) عطا کردند. وقتی امام رضا(ع) به شهادت رسیدند، تقریباً پنجاه‌وپنج سال داشتند و امام جواد(ع) نُه سالشان بود. در آن زمان، اولاً شیعیان در اطراف و اکناف دنیای اسلام بسیار گسترده بودند و ثانیاً علما و محدثین بسیار بزرگی از دوره امام صادق(ع) حضور داشتند. در چنین شرایطی، امام جواد(ع) در خردسالی به امامت رسیدند و دو اتفاق افتاد: یکی اینکه امام جواد(ع) در همان سن نُه‌سالگی مثل امیرالمؤمنین علیه‌السلام و مثل پدرشان امام رضا ارواحنا‌فداه امامت کردند و در سرپرستی جامعه شیعه هیچ کم نگذاشتند و به دوست و دشمن اثبات کردند که امامت، سلطنت و پادشاهی نیست و یک مقام حقیقی است («إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ  وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ...»). از طرف دیگر، جامعه شیعه در دوران امام رضا(ع) آن‌قدر رشد کرده که از عهده این امتحان بزرگ الهی برآمدند. برای مثال، جناب علی‌بن‌جعفر عموی امام رضا(ع) بود و کسی بود که محضر امام صادق(ع) تا امام جواد(ع) را درک کرد؛ نقل شده است که در مسجدالنبی در حلقۀ شاگردانشان نشسته بودند و تدریس می کردند. امام جواد(ع) که به‌حسبِ ظاهر خردسال هستند، وارد مسجد شدند و ایشان از جا برخاستند و به استقبال امام جواد(ع) رفتند و با تحت‌الحَنَکِ عمامۀ خودشان، نعلین حضرت را پاک کردند و خم شدند و دست حضرت را بوسیدند. شاگردان اعتراض کردند که آقا زشت است، شما عمویِ پدر ایشان هستید و عالم و محدث هستید! علی‌بن‌جعفر فرمودند: چه کنم که خدای متعال محاسن سپید من را لایق امامت ندانسته و این طفل را لایق دانسته و به او امامت داده و او امام من است. این امتحان را بزرگان شیعه پس دادند. در دوران ائمه اطهار(ع) انشعاباتی وجود داشته است و یک گروه‌هایی مسیرشان را جدا می‌کردند، ولی از بعد از امام رضا(ع)، در دوران امام جواد(ع) که در طفولیت به امامت رسیدند و امام هادی(ع) و امام زمان(عج) هم  همین‌طور، تقریباً انشعاب جدی‌ای در جامعه شیعه نداریم. یعنی شیعه رشد کرده و بالغ شده بود. شاید معنی روایت امام رضا(ع) که فرمودند «خدا فرزندی بابرکت‌تر از فرزند من برای شیعه قرار نداده است» همین است که با وجود مقدس امام جواد(ع)، شیعه در معرفت به امام و در گام گذاشتن در وادی ولایت امام، یک قدمِ مهم جلو رفته و به بلوغ خودش رسیده است. 🔗 صوت و متن کامل: ▶️ https://b2n.ir/p27874 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 مفاهیم معرفتی اسلام باید جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند. 💥 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با چالشهای جدید مواجه خواهد شد، با وضعیّتهای جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه عقبه‌ی فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید مفاهیم جدید مطرح بشود. این مفاهیم جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند. 🔴 مطالبۀ «امام خامنه‌ای» از خبرگان و متفکّران حوزه برای 《استنباط مفاهیم جدیدِ قرآنی و دینی، متناسب با وضعیت‌های جدید و چالش‌های جدید》۱۳‌۹۹/۱۲/۴ 🔰 منظومه‌ی معرفتی و ارزشی اسلام یک مجموعه‌ی مفاهیمی است که آوردن این مفاهیم به میان مردم و آنها را به مرحله و منصّه‌ی عمل درآوردن، یک کار بسیار بزرگ و مهمّی است. 🔰 عرض بنده این است که عناوین و مفاهیم معرفتی اسلام جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند و عمل به آنها ممکن و رایج بشود که این به خودیِ خود نمیشود و احتیاج به تلاش دارد. 🔰 برای رسیدن به این آرمانها ابزارهایی لازم است. آن ابزارها هم که ما را به آن آرمانها برساند، باز در خود منظومه‌ی معرفتیِ اسلام بلاشک وجود دارد؛ چون امکان ندارد که مقصد را به ما بگویند و ما را تحریض کنند به رسیدن به آن مقصد امّا راه را جلوی پای ما نگذارند؛ چنین چیزی امکان ندارد. بنابراین راهش هم در کتاب و سنّت هست. حالا نظام اسلامی میخواهد به این آرمانها برسد، [لذا] بایستی این وسایل و ابزارهای رسیدن را که جزو #مفاهیم_معنوی و #منظومه‌ی_معرفتیِ_اسلام است، جستجو کند، پیدا کند، اینها را عملیّاتی کند و راه بیفتد؛ یعنی در واقع این یک نرم‌افزار است برای سخت‌افزار حکومت اسلامی. حکومت اسلامی را به عنوان سخت‌افزار در نظر بگیرید، اگر نرم‌افزار مناسب خودش را نداشته باشد، به هیچ کار نمیخورد. نرم‌افزارش همین است که راه‌های رسیدن به آن آرمانها مشخّص بشود و حرکت در این جهت ادامه پیدا کند. 🔰 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا میکند و دامنه‌ی فعّالیّت نظام اسلامی گسترده‌تر میشود و افزایش پیدا میکند و میدانهای تازه‌ای در مقابل جمهوری اسلامی باز میشود و با #چالشهای_جدیدی مواجه میشود -چالشهایی که قبلاً وجود نداشته؛ چون هر چه میگذرد، چالشهای جدید، میدانهای جدید، کارهای جدید مطرح میشود برای نظام اسلامی- به همین تناسب احتیاج دارد که آن نرم‌افزار را، آن مجموعه‌ی معنوی را نو‌به‌نو #تجدید_حیات کند و به‌روز کند. عرض من این است. این، آن چیزی است که از فضلای صاحب‌نظر و متفکّر بِجِد باید مطالبه بشود و این کار باید انجام بگیرد. 🔰 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با چالشهای جدید مواجه خواهد شد، با وضعیّتهای جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه #عقبه‌ی_فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید مفاهیم جدید مطرح بشود. عرض کردم این #مفاهیم_جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند؛ چون از این طرف یک خطر این است که یک آدم بی‌صلاحیّت و نیمه‌سواد و التقاطی وارد #استنباط‌های_جدید از آیات الهی بشود، از‌ آن طرف هم این خطر وجود دارد که یک آدم متحجّر که هنوز مسئله‌ی دخالت دین در زندگی اجتماعی و سیاست و حکومت برای او حل نشده بخواهد وارد بشود؛ نه، باید انسانهای متفکّر، شخصیّت‌های برجسته [وارد کار بشوند]. این بحث ظرفیّت زیادی دارد برای بررسی ‌کردن، مطالعه ‌کردن و در پیرامون آن حرف ‌زدن و به نتایجی رسیدن. 🔗 متن کامل: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=47396 🔗 قطعۀ صوتی: https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3643 ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 قطعۀ صوتی | مطالبۀ «امام خامنه‌ای» از خبرگان و متفکّران حوزه برای 《استنباط مفاهیم جدیدِ قرآنی و دینی، متناسب با وضعیت‌های جدید و چالش‌های جدید》۱۳‌۹۹/۱۲/۴ 💥 مفاهیم معرفتی اسلام باید جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند. 💥 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با #چالشهای_جدید مواجه خواهد شد، با #وضعیّتهای_جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه #عقبه‌ی_فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید #مفاهیم_جدید مطرح بشود. این مفاهیم جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند. 🔗 متن کامل: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=47396 🔗 گزیده: https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3642 ☑️ @mirbaqeri_ir

🌺 ولادت باسعادتِ حضرت سیدالأوصیاء امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بر همه محبین و موالیان آن حضرت تهنیت باد.

⚡️ اگر کسی از رجبيون شد، می‌تواند از باب اميرالمومنين(ع) وارد خانه نبي اکرم(ص) و ماه شعبان شود. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «در روایات آمده است که ماه رجب ماه امیرالمؤمنین(ع) است، ماه شعبان ماه نبی اکرم(ص) است و ماه رمضان هم ماه خداست. این تقسیم برای این است که ما برای ورود به وادی نبی اکرم(ص)، باید از وادی ولایت امیرالمؤمنین(ع) گذر کنیم (فرمودند: أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْجَنَّةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا). رزق آخر ماه رجب يك چيز بيشتر نيست و رجبيون يك عده بيشتر نيستند. گاهي ما خيلي مسئله را پخش مي‌کنيم و لذا پيدا کردن حل مسئله مشکل مي‌شود! رجببون کساني هستند که رزقشان در ماه رجب محبت اميرالمومنين(ع) است (حبه ايمان و بغضه کفر). اگر کسي در اين ماه رجب يك تجلي از اميرالمومنين به قلبش بشود و يك محبتي از اميرالمومنين در قلبش بيايد، آن شخص جزء رجبيون مي‌شود، يعني به اندازه‌اي که رزق محبت اميرالمومنين در ماه رجب دريافت کرده باشد. اگر از رجبيون شد حالا از باب اميرالمومنين وارد خانه نبي اکرم(ص) و ماه شعبان مي‌شود. ماه شعبان به احترام نبي اکرم(ص) پوشيده از رحمت و رضوان است (حففته منک بالرحمة و الرضوان). هر كه وارد آن ماه شد وارد رضوان الله مي‌شود؛ ولي از مدخل اميرالمومنين(ع) است.» ☑️ @mirbaqeri_ir

⚡️ امیرالمؤمنین(ع)، بزرگ‌ترین خبرِ عالم است. این خبرِ بزرگ و نبأِ عظیم، در آینده تاریخ ظاهر خواهد شد. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «هر خبری که در اين دنيا هست و آنچه از عالم غیب آمده است، به اميرالمؤمنين (ع) بر مي‌گردد؛ «مَا لِلَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ آيَةٌ هِيَ أَكْبَرُ مِنِّي‏ وَ لَا لِلَّهِ مِنْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّي». آیه‌ای و خبري بالاتر از وجود مقدس اميرالمومنين(ع) نيست. اگر خبري از عالم غيب آمده _ که ما بايد بکوشيم تا باخبر بشويم _ آن خبر، اميرالمومنين(ع) است. انسان بايد به نحوي دست به ساحت ايشان برساند تا از آن اخبار غيبي مطلع بشود. بخشي از اين نبأ عظيم در دنيا ظاهر مي‌شود؛ چه قبل از ظهور و رجعت و چه بعد از آن. البته عده‌اي معدود هستند که از حجاب‌هاي ظلماني عبور مي‌کنند و نور اميرالمؤمنين(ع) براي آنها در قلبشان ظاهر مي‌شود، ولي مابقي، مثل ما که خورشيد را از پشت ابر در روزهاي ابري مي‌بينيم، تنها از وراي حجاب مي‌توانند اين حقيقت را درک بکنند و اين نبأ غيبي را مطلع بشوند و به حقيقت توحيد راه پيدا کنند. زماني که حجاب کنار مي‌رود و حضرت بدون حجاب در عالم ظهور پيدا مي‌کنند، آن‌وقت ان‌شاء الله امکان برخورداري از ولايت حضرت و معرفت حضرت و اين نعمت الهي فراهم مي‌شود. طلوعي که در شب ميلاد اميرالمومنين(ع) اتفاق افتاده، درواقع آغاز ظهور ايشان در عالم دنياست که ان‌شاءالله اين ظهور ادامه پيدا مي‌کند تا دوره رجعت که دوباره اميرالمومنين(ع) برمی‌گردند...». ☑️ @mirbaqeri_ir

📜 معنای همراهی امام با قرآن و عدم مفارقت آنها/ تاثیر گناه بر ایمان https://b2n.ir/h39782

⚡️ شنیدن فضیلت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) سمع انسان را از آلودگیِ دنیوی تطهیر می‌کند. #استاد_میرباقری ☑️ @mirbaqeri_ir

⚡️ اگر همه قوای ما تابع امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) باشد و در محیط ولایت آن حضرت قرار بگیرد، هیچ خسارتی متوجهِ ما نمی‌شود و در تیررسِ شیطان قرار نمی‌گیریم. #استاد_میرباقری ☑️ @mirbaqeri_ir

⚡️ کسی که محبتِ به امیرالمؤمنین(ع) در اعماقِ وجودش هست، از اعماقِ وجودش گناه صادر نمی‌شود؛ گناهش از لایه‌های رویینِ وجودش سر می‌زند؛ گناه او مثل چرکِ روی پوست است که با صابون شُسته می‌شود. #استاد_میرباقری ☑️ @mirbaqeri_ir

📹 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: ⚡️ سازمان‌های جهانی به‌قدری علم پزشکی را آمیختۀ به سیاست‌های آلوده کرده‌اند که انسان نگران می‌شود که آبرویی برای این علم باقی نگذارند! دانشمندانِ عزیز و ارجمند ما به آن دستگاه‌ها اعتماد نکنند. ⚡️ جامعۀ پزشکیِ کشور موردِاحترام و موردِاعتمادِ همۀ ما هستند و به‌شدت زحمت می‌کشند؛ خواهش ما از این بزرگواران این است که با سازمان بهداشت جهانی، که علم را آلودۀ به سیاست‌های غلط کرده‌اند و پروندۀ سیاهی در خیانت به ملت‌ها دارند، فاصله‌گذاری کنند و با طناب آنها به چاه نروند. ⚡️ اگر توجیهی برای محدویت یا تعطیلی زیارت عتبات مطرح می‌شود، باید به‌صورتِ حرف روشنِ علمی زده شود و قواعد و قوارۀ علمی داشته باشد و ذوقی نباشد. ان‌شاء‌الله زمینه‌ای فراهم بشود که مردم از فضیلت‌های زیارتِ از نزدیک، محروم نشوند. ۱۳‌۹۹/۱‌۲/۸ ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 استاد میرباقری | برنامه مخاطب خاص، ۱۳۹۹/۱۲/۸ ⚡️ فرصت گرانقدر ماه رجب ⚡️ برکات ذکر فضیلت امیرالمؤمنین(ع) ⚡️ رابطه توبه و ولایت 📺 http://www.telewebion.com/episode/۲۵۱۸۳۸۸ ☑️ @mirbaqeri_ir

◾️دو گفتار از آیت‌الله میرباقری درباره مقامات حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) 📜 حضرت زينب كبری (سلام الله عليها) و مقام معیّتِ با سيدالشهدا (عليه السلام) https://zaya.io/ac1o0 📜 حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) در مقام رضای تام https://zaya.io/9jkf2 ☑️ @mirbaqeri_ir

⚡️ یکی از مهم‌ترین مراقبه‌های ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان این است که انسان در این ماه‌ها مرتکب معصیت، چه صغیره چه کبیره، نشود. ⚡️ هیچ چیزی مثل معصیت مانع حرکت نیست. ممکن است انسان یک عمر زحمت و ریاضت بکشد ولی واقعاً به‌خاطر معصیت‌ها و غفلت‌هایی که دارد درها به‌سوی او باز نشود. طبق روایات گاهی انسان معصیتی می‌کند که مثلاً تا چهل روز توفیق عبادت و بندگی از او گرفته می‌شود. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «مراقبه‌ای که بین این ماه‌ها (ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان) مشترک است و باید انسان به آن برسد مطلبی است که در خطبه شعبانیه، وجود مقدس نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) وارد شده است. وقتی حضرت(ص) فضیلت‌های ماه رمضان را بیان کردند، حضرت امیر (علیه السلام) سؤال کردند که یا رسول الله! افضل اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمودند که ترک معصیت است. این، نکته مهمی است که بزرگان هم توضیح دادند که انسان باید در این ماه‌ها بر ترک معصیت تلاش کند. هیچ چیزی مثل معصیت مانع حرکت نیست. ممکن است انسان یک عمر زحمت و ریاضت بکشد ولی واقعاً به‌خاطر معصیت‌ها و غفلت‌هایی که دارد درها به‌سوی او باز نشود. طبق روایات گاهی انسان معصیتی می‌کند که مثلاً تا چهل روز توفیق عبادت و بندگی از او گرفته می‌شود. ◀️ شیخ علی محدث قمی (فرزند محدث قمی رحمت الله علیه) نقل می‌کردند که پدرم می‌فرمود که از عنفوان جوانی نافله شبم ترک نشد. زمانی که مهمان تاجری در همدان بودیم ایشان ما را به مهمانی یکی از بستگانش دعوت کرد. عرض کردم اگر عزت و احترام شما در این است که بنده در این مهمانی شرکت کنم به احترام شما حضور پیدا می‌کنم و الا بنده اهل این‌گونه مهمانی‌ها نیستم. ایشان گفتند بله، حضور شما موجب احترام بنده است. رفتم، شام را خوردم و آمدم. فصل تابستان بود و در حیاط خوابیدم. بیدار شدم و فهمیدم که نماز صبحم در حال قضا شدن است. به سرعت وضو گرفتم و نماز صبح را خواندم و سر سجاده نشستم. محاسبه کردم من که نماز شبم اصلاً ترک نمی‌شود چرا این‌طور شد؟! هر چه فکر کردم به جایی نرسیدم جز لقمه دیشب. به صاحب خانه گفتم این فرد چه کسی بود که ما را دیشب به مهمانی‌اش بردی؟ گفت ایشان، بانک بعدازظهر است. یعنی بعد از ظهرها که بانک‌ها تعطیل‌اند این فرد ربا می‌دهد! مرحوم محدث قمی می‌فرمود من تا چهل شب هر چه دقت کردم با اینکه بیدار بودم، موفق به نافله شب نشدم. در روایات متعددی که آثار گناهان ذکر می‌شود، برای ایمان، توفیقات و قبولی اعمال انسان آثار فراوانی ذکر شده است. یکی از مهم‌ترین مراقبه‌های این ماه‌ها این است که انسان مراقب باشد در این ماه‌ها مرتکب معصیت، چه صغیره چه کبیره، نشود. یعنی وقتی ماه رجب به اتمام می‌رسد انسان محاسبه کند که حتی یک گناه صغیره هم از او سر نزده باشد. اهانت و بدگویی نسبت به مؤمنین نداشته باشد، ایذاء مؤمنین نکرده باشد، چشم، گوش و زبانش دچار انحراف نشده باشد و در اختیار خدای متعال باشد. مؤمن باید این‌طور باشد. یکی از صفات متقین این است که مراقبه می‌کنند تا از آنها تخلفی سر نزده باشد. استاد بزرگواری می‌فرمود فرق معصوم-که این قدر نزد خداوند محترم است- با بقیه این است که در همه عمرش یک بار هم از حریم الهی تخلف نکرده است. یکی از مهم‌ترین مراقبه‌های این ماه‌ها برای این که انسان ورود به حقیقت و باطن ماه کند، اسرار این ماه به روی وی گشوده شود، به آن معرفت‌ها و روزی‌های باطنی که برای رجبیون و اهل این ماه مقرر شده است برسد و آن نسیم های رحمت به سمت وی بوزد، ترک گناه است. ممکن است انسان با یک گناه اعمال خود را حبط کند. گاهی انسان چهل سال زحمت می‌کشد و یک گناه همه را زائل می کند.» ☑️ @mirbaqeri_ir

⚡️ سفارش شده که وقتي به قبرستان مي‌رويد، بگوييد: «...أَنْتُمْ‏ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ»، شما پيشروان قافله هستيد که زود‌تر رفتيد و بارتان را انداختيد، ما هم إن‌شاء‌الله مي‌آييم. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «انسان‌ها در مقابل فناءِ دنيا سه جور هستند: يک عده‌اي هستند که به دنيا دل مي‌بندند؛ مثلاً اگر در بچگي يک جفت کفش گم کرد، تا هشتادسالگي هم وقتي يادش می‌افتد هنوز افسوس می‌خورد؛ در قيامت هم اين غصه‌ها را دارد. عده‌ای ديگر لوطي‌گري مي‌کنند، سرِ سفرۀ دنيا مي‌نشيند، وقتي از زير پايش کشيدند، برايش اهميت ندارد. يک عده‌اي مي‌گويند چرا بايد سر سفره‌اي بنشينيد که جمع می‌شود، بعد لوطي‌گري کنيد؟! چرا سر سفره‌اي مي‌نشينيد که وقتي سفره را جمع کردند، بگوييد جمع شد که جمع شد! يک سفرۀ ديگر هست! هوشيار، کساني هستند که وقتي مي‌دانند اين سفره جمع مي‌شود، سرِ سفره نمي‌نشينند. وقتي مي‌دانند اين ظرفِ عتيقه، يک روز مي‌افتد و مي‌شکند، از اول، دلشان را به اين عتيقه نمي‌بندند که وقتي شکست، افسوس بخورند. سفارش شده که وقتي به قبرستان مي‌رويد، بگوييد «أَنْتُمْ‏ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ»، شما پيشروان قافله هستيد، زود‌تر رفتيد و بارتان را انداختيد، ما هم ان‌شاء‌الله مي‌آييم. نگاه انسان بايد به دنيا اين طور باشد.» ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 يک قاعدۀ کلی برای اينکه انسان بتواند از سر سفره دنيا بلند شود، اين است که بايد بتواند پای #مواعظ_خدا بنشيند. اين کتابِ خدا، موعظۀ خداست. 💥 چه کسی می‌تواند در سختی‌های مبارزه همراهی کند؟ کسی که راضی به دنيا نباشد و بداند که سرِ سفرۀ دنيا نشستن، اين روی سکه‌اش غفلت و لذت است و آن روی سکه‌اش رنج و عذاب. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «کسي که از دنيا کوچک‌تر است، او تا آخر کار، در دنيا است. هر چه به او مي‌گويند «بيا!»، مي‌گويد «خدا براي چه جنگ راه انداخته؟!». جنگ برای اين است که ما برسيم. خدا که نمي‌خواهد به جايي برسد. خداي متعال احتياج به ما ندارد که ما از دشمنش انتقام بگيريم، «وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لاَنْتَصَرَ مِنْهُمْ». خداي متعال که جنگ راه مي‌اندازد، گاهي‌اوقات جنگ را محکم و تثبیت مي‌کند و کار و هدف خودش را جلو می‌برد. هدف خدا چيست؟ «لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْباطِلَ»، خدا مي‌خواهد حق، تثبيت بشود. خداي متعال جنگ را براي اينکه ما برسيم، به راه انداخت، براي انتقام‌گيري که نبود. «وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لاَنْتَصَرَ مِنْهُمْ»، خداوند غالب بر همه دشمنان است و احتياجی به ما ندارد. چه کسی مي‌تواند در اين سختي‌ها همراهي کند؟ کسي که اين درس قرآن را گرفته که راضي به دنيا نيست. اين راضي نبودن هم منوط به اين است که انسان نگاه جامع و واسع داشته باشد؛ يعنی دنيا را با فنائش ببيند و ببيند سرِ سفرۀ دنيا نشستن، اين روي سکه‌اش #غفلت_و_لذت است و آن روي سکه‌اش #رنج_و_عذاب است. وقتی همه را با هم ديد، خودش را کنار مي‌کشد. وقتي دنيا را در دل عوالم ديد، مي‌فهمد قليل است. يک قاعدۀ کلی براي اينکه انسان بتواند از سر سفره دنيا بلند شود، اين است که بايد بتواند پاي #مواعظ_خدا بنشيند. اين کتاب خدا، موعظه خدا است؛ «يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ‏». همه #مراحل_سلوک، در اين قرآن است؛ از موعظه و بيداری تا شفاي بيماري‌هاي دل تا هدايت و راهبري و رحمت‌هاي خاص، بايد سر اين سفره بنشينيم و #مواعظ_خدا را گوش کنيم. اگر کسي سر سفره دنيا ‌نشست، گلايه‌مند مي‌شود. خدا مي‌فرمايد: گلايه نکنيد اين پيغمبر آمده، اين کتاب را هم آورده انسان بايد در شبانه‌روز مناجات و انس با قرآن داشته باشد.» ☑️ @mirbaqeri_ir

♦️ چند دیدگاه درباره مرحوم علامه سيد منيرالدين حسينی ‌الهاشمی 📜 مرحوم آيت‌الله حسين راستی کاشانی: «...عالم عامل، مجاهد فی سبيل‌الله، متفکر عالیقدر، #نوانديش_اصيل اسلامی، #علامه، از خدمتگذاران اسلام و مسلمين و از مروجين مذهب حقه جعفری و از مدافعين ولايت اهل بيت عصمت و طهارت... متفکری دائم در انديشه و تأمل و پرهيزکاری باتقوا و خالص و سرداری رشيد برای اسلام. تيری در قلب بدانديشان و منحرفين و خاری در چشم روشنفکرنمايان و معاندين و منافقين. پاسداری شايسته و سربازی لايق در رزم عقيدتی و فکری در برابر تهاجم فرهنگی. حقا که ايشان #يکی_از_نوابغ حوزه های علميه و انديشه اسلامی بودند. شناخت او از خطوط انحرافی دقيق و عميق بود و از همين جهت مورد بغض دشمنان مذهب حقه و اسلام بود». (در پیام تسلیت رحلت؛ منبع: کتاب یادی از استاد، انشارات فجر ولایت، ۱۳۸۰) 📜 مرحوم آیت‌الله محمدتقي مصباح یزدی: «...قبل از هر چیز فرصت را غنیمت می‌شمرم و ارادت خودم را به مرحوم سید منیرالدین حسینی(ره) که شاید از چهل سال تجاوز کند اظهار کنم و برای روح پرفتوح ایشان عاجزانه و متضرعانه درخواست تعالی و تقرب بیش‌تر کنم. #از_افراد_بسیار_ممتاز در جهات متعددی بودند که نظیرشان کم پیدا می‌شود. ما سال‌ها افتخار همسایگی ایشان و رفت و آمد خانوادگی را در قم و در کوچه نوربخش داشتیم. درگذشت ایشان و محرومیت حوزه از آن اخلاق، صفا، معرفت و سایر ویژگی‌هایشان ضایعه‌ای بود. خدا ان‌شاءالله درجات ایشان را عالی کند و به شما عزیزان هم توفیق بدهد که بتوانید اهداف ایشان را که اهداف انبیاء و اولیاء خداست به‌نحو احسن دنبال کنید...». (در دیدار با عده‌ای از اعضای فرهنگستان علوم اسلامی در سال ۱۳۹۰؛ منبع: کتاب مجموعه مصاحبه‌های همایش تحول در علوم انسانی، انتشارات کتاب فردا) 📜 مرحوم آيت‌الله محيی‌الدين حائری شيرازی: «مرحوم سید منیرالدین حسینی #مرعوب حرف‌های ديگران #نمی‌شد. اين از خصوصيات او بود. او يک متفکر بود و کسی که انسان را گاهی آتش می‌زد. اگر جاهل‌ها کسی را نشناسند مسئله‌ای نيست؛ وقتی دلها آتش می‌گيرد که علما شاگرد خودشان را نشناسند، بزرگان، تربيت‌شدهٔ خودشان را نشناسند». (منبع: کتاب یادی از استاد، انشارات فجر ولایت، ۱۳۸۰) 📜 آیت‌الله سید محمدمهدی ميرباقری: «علامه سید منیرالدّین حسینیِ هاشمی، #فیلسوفِ_انقلابِ اسلامی است. بنده معتقدم تفکر ایشان در آینده، محور و محلِ مراجعهٔ جریانِ روشنفکریِ اصیل دینی خواهد شد؛ یعنی اگر حرکت #روشنفکریِ_دینی، مسیر صحیح خود را طی کند، به همین نقطه خواهد رسید.» (منبع: کتاب اندیشه تمدن نوین اسلامی، انتشارات تمدن نوین) 📜 دکتر رضا داوری اردکانی (استاد فلسفه): «سی سال قبل در جلسه‌ای که برای آقای علامه طباطبایی در فیضیه برگزار شده بود، در جلسۀ قبل از انعقاد مجلس بزرگداشت، آقا سید منیرالدین حرف‌های خیلی خوبی زدند، آن‌قدر که به دل من نشست. آن زمان نه من ایشان را می‌شناختم و نه ایشان من را می‌شناختند، ولی نوعی ارتباط قلبی و یک همفکری و همدلی بین من و ایشان ایجاد شده بود. آن روز ایشان با شور و اعتقاد صحبت کردند، ولی حرف‌هایشان مورد توجه قرار نگرفت. من از دیدن اینکه این سید بزرگوار در مجلسی که برای آقای طباطبایی(ره) برگزار شده است، دارد راجع‌به #علم و #عالَم_اسلامی حرف‌های جدی می‌زند که موردتوجه قرار نمی‌گیرد، تعجب کردم.» (در گفت‌وگو با اعضای فرهنگستان علوم اسلامی، ۱۳۹۱) 📜 دکتر سعید زاهد زاهدانی (استاد جامعه‌شناسی): «فعالیت‌ها در دو رشته ارتباطات و جامعه‌شناسی را رو به پیشرفت می‌بینم. ما برای تولید علوم انسانی اسلامی باید متکی به فلسفه اسلامی باشیم و در بین فلاسفه، #ملاصدرا و #سید_منیرالدین_حسینی تأثیر بیشتری بر جامعه‌شناسان امروزی داشتند و بر مبنای این دو نوع فلسفه، تولیدات علوم انسانی اسلامی [می‌تواند انجام بگیرد].» hvasl.ir/content/32337 📜 دکتر مسعود درخشان (استاد اقتصاد): سید منیرالدین حسینی، به معنی واقعی کلمه، یک #متفکر_اقتصاد بود. رویکرد ایشان در اقتصاد با رویکردهای دیگران کاملاً متفاوت بود. ایشان استقلال فکری داشت و نظام‌مند فکر می‌کرد.‌ وزارت علوم باید همان سال‌ها به منیرالدین حسینی یک #کرسی_تدریس_فلسفه در بهترین دانشگاه‌های ایران می‌داد تا محققان را به پژوهش و تفکر بکشاند؛ هم‌چنان‌که در دنیا به نوابغ و فیلسوفان کرسی تدریس می‌دهند و به آنها بسیار احترام می‌گذارند. امروز باید بر روی اندیشه‌های منیرالدین حسینی کاوش‌های فکری صورت گیرد. (در برنامۀ مصیر، شبکه چهار سیما، ۹۹/۳/۱۸) ☑️ @mirbaqeri_ir