eitaa logo
تاملات قرآنی - روایی
988 دنبال‌کننده
147 عکس
7 ویدیو
72 فایل
🔰 تاملات قرآنیـروایی در مقیاسِ «فردی، اجتماعی و تمدنی» 🔅 تفسیر برگزیده‌ی آیات قرآن کریم و روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام 📚 در آثار استاد میرباقری حفظه‌الله ♻️ مدیر کانال @esteghase (این کانال توسط علاقمندان به مباحث استاد و بصورت خودجوش اداره میشود)
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 و كَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُون 💠 [یوسف: 105] 🔸کسی که در بیابان، راه را گم کرده، اگر ردّپای گوسفندی ببیند، هزار امید در دلش زنده می‌شود؛ یا وقتی یک مشت زغال سوخته می‌بیند، خوش‌حال می‌شود که یک راهی هست. ولی آدمی که مشغول بازی است، اگر گله‌های گوسفند هم از بغلش رد شوند، هیچ احساسی پیدا نمی‌کند. 🔹«وَ كَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُون» ما آیاتی گذاشتیم که راه را نشان‌شان بدهند؛ ولی این‌ها روی‌شان را از آیات برمی‌گردانند و به کار دیگری مشغول هستند. 🔸اگر چیزی در کار باشد، ولی انسان رویش را به هدف دیگری بدوزد و از آن غافل شود، می‌گویند: «أَعرَضَ عَنهُ». این‌که ما این آیات را نمی‌بینیم، گرفتاری خودمان است. خدای متعال دائماً هشدارها را می‌دهد؛ یعنی دائم چراغ‌خطرها را روشن می‌کند. ولی ما خودمان را به غفلت می‌زنیم. 🔹می‌گویند: شخصی از عزرائیل عهدی گرفت که اگر خواستی بیایی، من را خبر کن! وقتی عزرائیل آمد، آن شخص اعتراض کرد که: چرا بی‌خبر آمدی؟! عزرائیل گفت: قبل از این، دندان‌هایت را گرفتم؛ نور چشمت کم شد؛ قوّت زانوهایت از بین رفت... این‌ها من بودم که یکی‌یکی هشدار می‌دادم. پس عالم، سراسر آیات است؛ ولی ما اعراض می‌کنیم. خدای متعال می‌فرماید: «وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ» [یس: 68]. این‌ها همه آیات است. او هشدار می‌دهد؛ ولی ما از آیات اعراض می‌کنیم. ✳️ غفلت‌ها هم از خودمان است. این‌طور نیست که خدای متعال، محیطِ غفلت درست کرده باشد. همه‌ی عالم، محیط ذکر است. اما ما با پای خودمان به غفلت می رویم. ▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️ 🔘@mirbaqeri_tafsir
🔅 سیر با «بلا»،بهترین و راهوارترین مرکبِ سلوک است! 🔅 💠 وجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ [یوسف: ۱۸] 💠 🔸 حضرت یعقوب ترک اولی کرده بود (مهمانِ روزه داری آمده بود و پذیرایی نشد) و برای همین بلای گم شدن یوسف برایش پیش آمد. اما وقتی بلا رخ داد یعقوب فرمود: فَصَبْرٌ جَمِيلٌ. یعنی زیبا صبر می کنم، صبری که شِکوه در آن نباشد؛ تا خداوند هم بلا را بردارد و هم مواهب دوباره برگردد. 🔹 استفاده از «بلا» تابع نگاه ماست. وقتی «راه» تبدیل به «بتکده» شد و ما مشغول بتکده شدیم، باید خدا یک جور ما را درست کند. اگر خداوند کاری با تو نداشته باشد آن بتکده تا دم مرگ هم با تو است و در آن دنیا دست و پا خواهی زد؛ ولی اگر خدا شما را دوست داشته باشد این تعلقات را از شما می گیرد. 🔸 سالکین اهلِ «صبر جمیل» و «شکر» هستند. سالکین به جایی می رسند که « اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ لَكَ عَلَى مُصَابِهِمْ» [زیارت عاشورا]، نه اینکه صابرند، بلکه شاکرند و راضی هستند از این که خدا این بلا را برایشان رقم زده است. 🔹 بلای اولیاء خدا ظرفیتی دارد که می تواند امتی را نجات بدهد. بلای عاشورا «عظمت و جلّت» است و از عظمت و جلالت بلای عاشورا بعد از هزار و چهارصد سال روضه خوانی بر آن، کاسته نشده است و این بلا حتما یک باطنی دارد که آن سبب خرق تمام حجب و هدایت تمام عالم شده است. (جزء 12) ▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️ 🔘 @mirbaqeri_tafsir