eitaa logo
استادسیدروح الله میرحافظ
844 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
23 فایل
في حرزالله و في حفظ الله و في امان الله من شرّ البريّة اجمعين #حرز_جامع #دعای_گشایش_گرفتاری_ها #دعای_باطل_السحر #دعای_مهر_محبت #دعای_فروش #حرز_چشم_زخم و..و. درساعت سعد جهت بررسی طلسم و سحر وسفارش دعا وحرز به این آیدی پیام دهید @mirhafez1378
مشاهده در ایتا
دانلود
مراسم دهه اول محرم هیات انصارالمحسن علیه السلام شبها ساعت ۱۰ سخنران»» حجه الاسلام میرحافظ
هدایت شده از سید محمد حسن
27.46M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
استقبال محرم پاسخ کسانیکه به جلسات استقبال ازمحرم معترض هستند ۱ انبیاء هزاران سال قبل ازعاشورا به استقبال عاشورا رفتند ۲ پیامر ص قریب ۶۰ سال وامیر المومنین قریب ۴۰ ساا قبل به استقبال عاشورا رفتند زنده باد عاشورا پاینده کربلا
هدایت شده از مجید سراسیایی
من زنِ شیخ محمد، روضه خوانِ امام حسین (ع) هستم. ✳️ مرحوم حاج محمدعلی مازندرانی از محترمین اهالی شیراز می فرمود: در شیراز یک آقا شیخ محمد روضه‌خوانی بود حدود ۱۰۰ سال عمر داشت؛ همسر وی هم حدود ۹۰ سال، همسرش مبتلا به فراموشی شده بود و خیلی ناراحت بود و گریه می‌کرد که وقتی من از دنیا رفتم شب اول قبر ملائکه آمدند از من پرسیدند فراموشی دارم چه جواب بگویم؟ ✅ شیخ محمد هم از ناراحتی همسرش ناراحت بود؛ رفیقی داشت وقتی دید ایشان خیلی ناراحت است گفت: چیزی یادت می‌دهم به همسرت بگو تا آرام شود. 🔵 به او بگو وقتی ملائکه آمدند و از تو سوال پرسیدند بگو: من زن شیخ محمد، روضه خوان امام حسین (ع) هستم! 🔅شیخ محمد همین جمله را به همسرش گفت، همسرش خوشحال شد و پیوسته این جمله را با خود تکرار می‌کرد تا آنکه از دنیا رفت. ❓ پس از فوتش بعضی از همسایگان به شیخ محمد گفتند ما همسرت را در عالم رویا دیدیم از او پرسیدیم چه کردی و چه گفتی؟ 📌گفت: وقتی نکیر و منکر از من پرسیدند در جوابشان گفتم: من زن شیخ محمد، روضه خان امام حسین (ع) هستم. فرشتگان به یکدیگر نگاهی کردند و گفتند ما به این کاری نداریم و رفتند. 🤲 محرم در پیش است؛ خدایا! قطره ای نا چیزم مرا به اقیانوس بی کران حسین بن علی (ع) متصل نما. ═┅इई 🌸🌺🌸ईइ═┅
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
یابن زهرا چاره ای کن مرگ دارد میرسد///// مناجات: حجه الاسلام میرحافظ اللهم عجل لمظلوم الفرج @mirhafez313yamhdi
792.9K
چاووشی محرم همه جا نینواست همه جا کربلاست
هدایت شده از BALAGH69
آنهایی که با تعلقاتشان در اطراف امام حسین(ع) بودند، در مواردی حتی تا کربلا هم با ایشان آمدند، اما طبق نقل، شب دهم رفتند. آنان وقتی با تعلقاتشان آمدند، نتوانستند با حضرت بمانند. امام آنها را به ابدیت و فضای مطلق دعوت می کرد و می خواست آنها را به مقصد برساند. عاشورا شبِ قدر بود و آنهایی که سیر کردند، به سرچشمه رسیدند. ولی برای عده ای، تعلقات حجاب شد. ضحاک مُشرقی با امام حسین(ع) بیعت هم کرد، اما گفت: «تا جایی که امید پیروزی هست، با شما هستم. هر زمان که قطعی شد که پیروز نمی شوید، آیا اجازه می دهید من بروم؟» حضرت فرمود: «اشکال ندارد.» او اسب تندروی خودش را پنهان کرده بود و ظهر عاشورا به امام عرض کرد: «من به عهدم عمل کردم و امید پیروزی نیست. همه رفتند. بروم؟» حضرت فرمود: «برو.» این شخص، امام حسین(ع) را به شرط پیروزی می خواهد! نمی گوید ایشان خودش فتح الفتوح است؛ تعلقات، او را از امام جدا می کند و حجاب ها، مانع حیات مطلق او می شود. پس در اولین قدم باید خلع نعل کرد. اگر نتوانیم در فضای محرم از تعلقات و تعینات دست برداریم، بعید است که در روز عاشورا، لااقل در نیت، بتوانیم در صف اصحاب سیدالشهدا قرار بگیریم و جان خود را تقدیم کنیم. در زیارت جامعة ائمة المؤمنین، جمله ای آمده که اگر ما در صفین، جمل، نهروان یا کربلا نبودیم، بالنیات و القلوب در کنار شما هستیم. این حضورِ با نیت و قلب، وقتی است که انسان به امام حسین(ع) می رسد و دیگر همه چیز را فراموش می کند. کسی که در کنار ایشان به یاد گذشته و آینده ها و در گرو آرزوهای طولانی است، نمی تواند مهاجر الی الله باشد و با حضرت سیر کند. به همین جهت است که آن حضرت از مکه که آمدند در خطبه شان فرمودند: «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَی لِقَائِنَا نَفْسَهُ فَلْیرْحَل معَنا»؛ کسی که حاضر است خون دلش را در راه ما بدهد و آماده لقاءالله است، با ما همراه شود. چون بین ما و لقاءالله فاصله ای نیست. درست است که «انَّ الرّاحِل الیک قریبُ المسافة»، ولی کوچ کردن به سمت خدا این مقدمات را می خواهد و مقدّمه اش همین «باذِلاً فینا مُهجَتَه مُوَطَّناً عَلی لِقاءِ الله نفسَه» است وگرنه انسان، طالب حقیقی نیست
امام رضا(علیه السلام) حال و هوای پدر بزرگوارشان در ماه محرم را اینگونه به تصویر می کشند: إِنَّ أَبی إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَبةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ؛ هرگاه ماه محرّم فرا می‌رسید، پدرم(موسی بن جعفرعلیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت (أمالی صدوق(ره)؛ ص111)