اصرار و استقلال در عمل در زندگی حضرت زهرا (س) ⬅️ و آشنایی با تفکر خطرناک و منحرف #مرجئه یکی از پیامهای مؤکّد قرآن پایبندی به آداب و مقررات اسلامی و تأثیرپذیری رفتار از ناحیه دستورات دینی است. علاوه بر شرط ایمان و پاکی قلب، تقید و #التزام_عملی نیز شرط تحقّق کمال ایمان می باشد. ائمه طاهرین نیز در قول و عمل خود اصرار و #پافشاری در رعایت قوانین ظاهری و بالا بردن کمیت و کیفیت اعمال خود و دیگران داشته اند. در نقطه مقابل، دشمنان اهل بیت و فراریان از قرآن، #راحت_طلبان و آزادی خواهانِ تحت تأثیر غرب و سیاستمداران تشنه قدرتی که از هر راهی بدنبال کسب طرفدار و هواخواه بیشتر بوده اند شرائط ایمان را #آسان گرفته و فقط مسلمانی را به حرف و اندیشه و خواسته های قلبی #محدود ساخته اند! در صدر اسلام مکتبی مشخص به نام #مرجئه‌گری مروج و طرفدار این طرز تفکر بود و موفقیت هایی را نیز براي جلب طرفدار بدست آورد. در این مجال مناسب است به نقل قطعه‌ای از بیانات علامه شهید مطهری در این خصوص بپردازیم. از جمله آسیب‌های قرون اولیه اسلامی، خوار شمردن تأثیر عمل در سعادت انسان است. به عبارت دیگر رجوع از طرز تفکر واقع بینانه به #خیال‌بافانه. انسان اگر به قرآن که سند و مرجع ماست مراجعه بکند و بعد از قرآن، اگر به سنت نبوی و همچنین سنن قطعی ای که از ناحیه ائمه اطهار رسیده است، مثل روایاتی که از ناحیه آنها رسیده است، مراجعه کند، کاملًا به این اصل پی می برد که#اسلام، #دینِ‌عمل است. تکیه گاه تعلیم و تربیت اسلامی، #عمل است. اسلام، بشر را متوجه این نکته می کند که هر چه هست، عمل است. سرنوشت انسان را عمل او تشکیل می دهد. این یک طرز تفکر واقع بینانه و منطقی با ناموس خلقت است. قرآن کریم چقدر راجع به عمل صحبت کرده باشد خوبست؟ و چقدر تعبیرات رسا و زیبایی در این زمینه دارد، مثل: ⬅️ " وَ اَنْ لَیْسَ لِلْاِنْسانِ اِلّا ما سَعی - براي بشر جز آنچه که کوشش کرده نیست" (سوره نجم آیه39). یعنی سعادت بشر در گرو عمل اوست. ⬅️ " فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ - هر کس به اندازه یک ذرّه کار خیر اگر بکند، آن کار خیر او از بین نخواهد رفت و به او خواهد رسید و اگر به اندازه وزن یک ذرّه کار بد بکند، از میان نخواهد رفت و به او خواهد رسید" (سوره زلزال آیات ۷و۸). این تعلیم، یکی از بزرگترین تعلیمات برای حیات یک ملت است. وقتی که ملت فهمید که سرنوشتش به دست #خودش است، سرنوشت او را عمل خودش تعیین می کند، آن وقت متوجه عمل و نیروی خودش می شود، متوجه اینکه هیچ چیز به درد من نمی خورد مگر عمل و نیروی من که صرف فعالیت و سعی می شود. این خودش عامل بزرگی است براي حیات. شما اگر می بینید در صدر اسلام، مسلمین آنقدر جنبش و جوشش داشتند، چون یکی از اصول افکارشان همین بود. آنها این تعلیم را که از سرچشمه گرفته بودند، هنوز منحرف نکرده بودند. فکرشان این بود که هرچه من عمل و سعی می‌کنم و هر چه می‌جنبم، ( البته عمل یک مسلمان اختصاص به عمل جوارح ندارد، بلکه نیت او هم باید صحیح باشد. ایمانش هم باید صحیح باشد)، فقط همین است که به درد من می خورد و جز این، چیز دیگري نیست. این چقدر به انسان اعتماد به نفس می دهد! چقدر انسان را متکی به نیروی خودش می کند! از جمله تعلیمات اسلامی که در همان صدر اسلام کم و بیش آسیب دید و هر چه گذشت، این آسیب زیادتر شد، (نه تنها اصلاح نشد بلکه زیادتر شد) همین مسئله است. ادامه دارد... مجرمین و جرم شناسی در عاشورا / مهدی نیلی پور / ص ۴۳ حق و باطل / شهید مطهری / ص ۱۰۹ #فرهنگ_فاطمیه / ص ۶۵ شهید دکتر بهشتی فرموده‌اند: بهشت را به عمل دهند نه بهانه! @missaghe313