《 بر شیعه تو مولایی 》 امشب که شب عید است ، من ماندم و تنهایی امشب به سرم شورست ، چه شوری و غوغایی هر لحظه زبان من ، با یاد تو می چرخد مَحو است دلم امّا ، در اینهمه زیبایی از این که پَس ابری ، خورشید نهان باشد برما چه رسد جز رنج ، جز صبر و شکیبایی عمریست گرفتارم ، در دام فراق تو روزی که تو می آیی ، من هستم و شیدایی یاد تو چنانَم کرد ، حیران به بیابانها در کوه تو را جویَم ، یا در دل صحرایی گریانَم و غمگینم ، هر جمعه برای تو غافل که تو ای رعنا ، آن لحظه همانجایی می بینی و می دانی ، اندوه مرا آقا چون چاره بدست توست ، از ما چه تمنّایی در جنگ تو را دیدم ، در سنگر یارانَم امروزه اباصالح ، بر شیعه تو مولایی تو مُنجی این عالَم ، از شِرک و نفاق و کُفر پرچم چو بدست توست ، در اوجی و بالایی لَرزیده دل کفار ، از هیبت نام تو هم احمد و محمودی ، هم عالی اعلایی از حُسن حَسَن داری ، از خون حسین امّا شد نطق ظهور تو ، یک خطبه ی زهرایی یارب مددی بینم ، یک روز جمالَت را { ما را که تو منظوری ، خاطر نرود جایی } #محمد_دیلم_کتولی اسفندماه ۱۴۰۱ @mizetahlil

《 افطار به شهد لب یار 》 افطار من به شهد لبش ، یک خیال نیست می آید آن بهار ، که در او زوال نیست این درد تشنگی ، که به جانم رسیده است یک کهنه زخم مانده ی از ، خشکسال نیست راه علاجِ چنین سال‌های سخت خرمای تازه‌ای است ، که در شرح حال نیست ما یکهزار و خورده ای ، از داغمان گذشت یوسف به غربتی و به کنعان هلال نیست بَس کُشته ها که درد فِراقش کشیده اند بر شامِ تارِ عُمرِ بشر ، انفصال نیست دنیا سیاه‌پوشِ شهیدانِ عاشق است گویا جهان مجال به نیکوخصال نیست ما را فراق روی نجیبش ، تباه کرد این قصه را چه شرح دهم ، وصف حال نیست گوش دلم به اذان تو مانده است غیر از وصال ، چاره ی شوریده‌حال نیست صبح‌ ظهور و جمعه ی وصل و نماز عشق آیات مُحکمی است ، که در هر خیال نیست #محمد_دیلم_کتولی @mizetahlil