❇️معارفی از #دعای_عهد
...وَ عَنِّي وَ عَنْ وَالِدَيَّ
مِنَ الصَّلَوَاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ
وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ
وَ مَا أَحْصَاهُ عِلْمُهُ
وَ أَحَاطَ بِهِ كِتَابُهُ
علاقه به امام، بی حساب است؛
زیرا در این بخش دعا از علاقه به اندازه وزن عرش خدا سخن میگوید که احدی از آن خبر ندارد.
🔹ای امام زمان!
سلام و صلوات خدا بر تو
به عدد وزن عرش،
به عدد هرچه که نوشته شده،
به عدد هر چه خدا بر آن علم دارد.
ما وقتی شکر میکنیم، میگوییم: «خدایا! صد هزار مرتبه شکر! » صد هزار مرتبه چیزی نیست.
صد هزار تا یک مشت شکر است.
یک مشت شکر صد هزار تا میشود.
شما که میگویی صد هزار تا شکر؛ یعنی: خدایا! ببین چقدر تو را بالا بردیم! به اندازه صد هزار تا! صد هزار تا چیزی نیست.
دختر کوچک امام حسین علیه السلام که در کربلا پدرش را شهید کردند، و خود او را اسیرش کردند، وقتی در کاخ ابن زیاد و یزید بردند از او میپرسند: «وضع چطور است؟ »
نمی گوید: الحمدلله صد هزار تا!
بلکه میگوید:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الْحَصَی؛ به عدد دانههای شن الحمدلله».
دختر خردسال میگوید: به اندازه دانههای شن؛
ولی ما چه میگوییم؟ صد هزار مرتبه! پس فکر ما خیلی کوچک است....
یا صاحب الزمان
میدانم که تو را بی حساب باید دوست بدارم ، پس تو به دل ما نگاه کن همین طور بشه...
.