20 جمادی الثانی
1 ـ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ علیها ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻮﺭﺍﺀ ﺍﻧﺴﻴﻪ، ﻋﺬﺭﺍﺀ ﺑﺘﻮﻝ، ﺍﻡّ ﺍﺑﻴﻬﺎ، ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻌﺜﺖ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﻣﻜﺮّﻣﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ. (1)
← ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﻧﻄﻔﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﻧﻄﻔﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺫﻳﻠﺎً ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ : (2)
1. ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻴﺒﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺑﻮﻯ ﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺁﻥ، ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺗﻌﺠّﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﻞ ﻛﻨﺪ.
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺷﻜﺎﻓﺖ، ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ. ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ علیه السلام ﮔﻔﺖ :
ﺑﺨﻮﺭ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ الله، ﻛﻪ این ﻧﻮﺭ ﻣﻨﺼﻮﺭﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ، ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﻠﺐ ﺗﻮ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. (3) ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻃﺐ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻫﻢ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﺎﻧﺒﻴﺎﺀ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. (4)
2. ﺩﺭ 10 ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﻄﺢ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪّﺕ 40 ﺭﻭﺯ ـ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺪّﻣﻪ ﺣﻤﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ـ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩ. (5)
ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮﻯ ﺑﻪ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮ ﻣﺸﻘّﺖ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﺪّﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﺑﻨﺖ ﺍﺳﺪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻣﻰ ﺭﻭﻡ. شب ها ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻛﻦ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ شب ها ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﺑﻨﺖ ﺍﺳﺪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻣﻰ ﺁﻣﺪ. ﻫﺮ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻓﻄﺎﺭ، ﺧﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻭ ﻏﺬﺍﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺑﺎ ﺁﺏ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻭ ﺣﻮﻟﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ شریک ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺷﺐ ﭼﻬﻠﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺑﺮﻭ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﺻﻠﺐ ﺗﻮ ﺫﺭﻳّﻪ پاک ﻭ ﻃﻴّﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺪیجه ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺁﻣﺪﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻡ. (6)
← ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﻯ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺁﺑﺴﺘﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻜﻢ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻟﺪارﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلّی الله علیه و آله ﺑﻪ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ پاک ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻧﺴﻞ ﻭ ﺫﺭّﻳﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻣّﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻭﺣﻰ ﺍﻭ، ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ».
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. کافی : ج 1، ص 458. و ... .
2. به برخی از منابع مربوط به انعقاد نطفه حضرت زهرا علیها السلام اشاره می شود :
امام سجّاد علیه السلام : بحار الأنوار : ج 43، ص 18. تفسیر فرات کوفی : ص 322 ـ 321. و ... .
3. بحار الأنوار : ج 43، ص 18. و ... .
4. دلائل الإمامة : ص 147. و ... .
5. وقائع الشهور : ص 140. قلائد النحور : ج شعبان، ص 393.
6. العدد القویة : ص 221 ـ 220. و ... .
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
15 شعبان
1 ـ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ الله ﺍلأﻋﻈﻢ عجّل الله تعالی فرجه
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 255 هـ شب ﺟﻤﻌﻪ شب ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺧﺎﺗﻢ ﺍلأﻭﺻﻴﺎﺀ، ﻣﻨﺘﻘﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺮ ﺣﻖّ ﻭ ﻭﻟﻰّ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ الله ﺣﺠّﺔ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻋﺠﻞ الله ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﺟﻪ ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (1)
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺁﺏ ﺯﻣﺰﻡ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﺅﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ (2)، ﻭﻟﻰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﺕ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ «ﺷﺐ ﺑﺮﺍﺕ» ﻭ «ﺷﺐ ﻣﺒﺎﺭک» ﻭ «ﺷﺐ ﺭﺣﻤﺖ» ﮔﻮﻳﻨﺪ.
اﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ أﻋﻠﻰ ﻧﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ :
«ﺍﻯ ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ ﻗﺒﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺟﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﺎﺷﺪ». (3) ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻗﺒﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺒﻮﺭ ﻣﻄﻬّﺮ ﺍﺋﻤﻪ ی ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺷﺎﻥ ﺳﻠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. (4)
ﭘﺪﺭ بزرگوارشان مولانا و سیّدنا ﺍﺑﻮ ﻣﺤﻤّﺪ العسکری ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن ابی طالب صلوات الله علیهم اجمعین، و ﻣﺎﺩﺭ بزرگوارﺷﺎﻥ جناب ﻧﺮﺟﺲ خاتون ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام و اسم شریف حضرتش بنابر إتّفاق اخبار و اصحاب اسم جدّشان خاتم الأنبیا صلی الله علیه و آله «م ح م د» صلوات الله علیه و عجّل الله تعالی فرجه ﺍﺳﺖ. (5)
← ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺷﺐ ﻭﻟﺎﺩﺕ
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤّﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ فرمودند :
«ﺍﻣﺸﺐ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ی ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺠّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ».
ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻣّﺮﺍ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﻧﻴﻤﻪ ی ﺷﻌﺒﺎﻥ 255 هـ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ی ﺭﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ :
«ﺟﺎﺀَ ﺍﻟﺤَﻖُّ ﻭَ ﺯَﻫَﻖَ ﺍﻟﺒﺎﻃِﻞُ إﻥَّ ﺍﻟﺒﺎﻃِﻞَ ﻛﺎﻥَ ﺯَﻫُﻮقاً». (6)
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟّﺪ، ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑُﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺃﺷﻬَﺪُ ﺃﻥ ﻟﺎ إﻟﻪَ إﻟﺎَّ اللهُ ﻭَ ﺃﺷﻬَﺪُ ﺃﻥَّ ﻣُﺤَﻤَّﺪﺍً ﺭَﺳُﻮﻝُ الله ﻭَ ﺃﻥَّ ﻋَﻠِﻴّﺎً ﺃﻣﻴﺮَ ﺍﻟﻤُﺆﻣِﻨﻴﻦَ ﻭَﻟِﻰُّ ﺍﻟﻠﻪِ» ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ی ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺎﻡ ﺑُﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺮﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺝ ﻣﺤﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
← ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﭘﺪﺭ
آن گاه ﺣﺴﺐ ﺍلأﻣﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﺮﺟﺲ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺑُﺮﺩ. ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ».
ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺟُﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑُﺮﺩﻳﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﻭﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﭘﺴﺮﻡ، ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ».
ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻭّﻝ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﻭ ﺛﻨﺎ ﺑﺮ ﺟﺪّ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﺎ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺑِﺴﻢِ ﺍﻟﻠﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣﻴﻢِ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ». (7)
سپس ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ».
ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥِ ﺻُﺤُﻒ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻐﺖ ﺳﺮﻳﺎﻧﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﻛﺘﺎﺏ إﺩﺭﻳﺲ ﻭ ﻧﻮﺡ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺻُﺤُﻒ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻋﻴﺴﻰ ﻭ ﺯَﺑُﻮﺭ ﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻗﺼﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ ﻭ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﻮﺩ.
حکیمه ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺍﻯ ﻋﻤّﻪ، ﻣﻮﻟﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ».
ﮔﻔﺘﻢ :
ﺍﻯ ﺳﻴّﺪ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﻣﻦ، ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺍﻯ ﻋﻤّﻪ، ﻣﺎ ﺍﻭﺻﻴﺎﺀ ﺩﺭ یک ﺭﻭﺯ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ یک ﻫﻔﺘﻪ ی ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ، ﻭ ﺩﺭ یک ﺟﻤﻌﻪ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ یک ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.
ﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻡ. (8)
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. کافی : ج 1، ص 514. و ... .
2. ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﻟﻮﺍﻋﻈﻴﻦ : ﺹ 136، ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﺻﺔ ﺍﻟﻤﻨﻬﺞ : ﺝ 5، ﺹ 145 ـ 246.
3. کافی : ج 4، ص 589. و ... .
4. ﻣﺴﺎﺭ الشیعة : ﺹ 38. و ... .
5. ﺍﺭﺷﺎﺩ : ﺝ 2، ﺹ 339. و ... .
6. سوره اسراء : آیه 81.
7. ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺼﺺ : ﺁﻳﺎﺕ 6 ـ 5.
8. بحار الأنوار : ج 51، ص 20، 27. و ... .
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
← ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﺍﺯ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ «ﺣﺠّﺔ ﺍﻟﻠﻪ علیه السلام»، «ﺣﺠّﺔ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ علیهم السلام»، «ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ علیه السلام» ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻯ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ، «ﻣﺎلک ﺭﻗﺎﺏ ﺍﻟﺨﻠﺎﻳﻖ علیه السلام» ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻣﺮ، ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻬﻰ، ﻧﻬﻰ ﺍﻭ ﻭ ﺣﻜﻢ، ﺣﻜﻢ ﺍﻭ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ، ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭﺳﺖ، «ﻣﻬﺪﻯ علیه السلام» ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ی ﺍﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ می ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻘﺪّﺱ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ، «ﻗﺎﺋﻢ علیه السلام» ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖّ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﻮﻳﻨﺪ»، «ﻣﻨﺘﻈَﺮ» ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺍﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﺮﻭﺟﺶ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛِﺸﻨﺪ ﻭ ﺷﻜّﺎﻛﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. (9)
← ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ شباهت های ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺧﻄّﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻯ سبز ﺭﻧﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯُﻣُﺮّﺩ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻥ ﺗﺎ ﻧﺎﻑ ﻣﺒﺎﺭک ﺍﻭ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.
ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
«ﺍﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﻯ ﻭ ﺧﻮﺵ ﻣﻮﻯ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺑﺮ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻣﺤﺎﺳﻦ و موی سر انور ﺍﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ». (10)
ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
«ﺭﻧﮓ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺳُﺮﺧﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﻳﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻭ ما ﺑﻴﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ». (11) ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺟﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺯک ﻭ ﺷﻜﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﮔﻰ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺑﻴﺦ ﺩﻧﺪﺍن های ﺛﻨﺎﻳﺶ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
← ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻭﺍﻟﺪﻩ ی ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍلأﻣﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺮﺟﺲ ﺧﺎﺗﻮﻥ علیها السلام ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎم ها ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮ آن ﺣﻀﺮﺕ علیها السلام ﻣﻠﻴﻜﻪ، ﺭﻳﺤﺎﻧﻪ، ﺻﻴﻘﻞ، ﺳﻮﺳﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ـ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺁﻥ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻭﺍﺿﺤﻰ ﺑﺮ ﻋﻠﻮّ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺁﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﺩﺍﺭﺩ ـ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺑﻪ ﺭﺍﺿﻴﻪ، ﻣﺮﺿﻴﻪ، ﺻﺪّﻳﻘﻪ، ﺗﻘﻴّﻪ، ﻧﻘﻴّﻪ، ﺯﻛﻴّﻪ، والدة الامام، المودعة اسرار الملک العلّام، امّ موسی، ابنة حواری عیسی ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (12)
بناﺑﺮ ﻧﻘﻠﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺮجس علیها السلام ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 261 هـ ﺩﺭ ﺳﺎﻣّﺮﺍﺀ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺣﻠﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺍﻣﺎﻣﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ عسکری ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﻓﻦ ﺷﺪ. (13)
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﻘﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 260 هـ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ عسکری ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ ﻧﻤﻮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﻴﺎﻟﺶ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺮﺟﺲ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ. (14)
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
9. کفایة الموحّدین : ج 3، ص 343. بحار الأنوار : ج 51، ص 30.
10. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 470. بحار الأنوار : ج 51، ص 36.
11. همان : ص 215. و ... .
12. بحار الأنوار : ج 99، ص 70. ریاحین الشریعة : ج 3، ص 26 ـ 25.
13. ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺍﻟﺸﺮﻳﻌﺔ : ﺝ 3، ﺹ26 ـ 25.
14. ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺎﻣﺮﺍﺀ : ﺝ 1، ﺹ 243.
https://telegram.me/TaqvimeShia
ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﻟﺎﺋﻤﺔ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺭﺅﻳﺖ ﻭ ﺩﺭک ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. (15) ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 274 هـ ﺩﺭ ﺳﺎﻣّﺮﺍﺀ ﺭﺣﻠﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. (16)
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣَﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﺮّﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ عسکری ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ «ﺳُﻔَﺮﺍ» ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ی ﺍﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﻮﺍﺋﺞ ﺧﻮﺩ ﻧﺎیل ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ. (17)
← ﺍﻳّﺎﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ یک ﺷﺐ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﻧﺴﻴﻢِ ﺧﺎﺩﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻄﺴﻪ ﻛﺮﺩ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﻳَﺮحَمکَ الله» ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﻋﻄﺴﻪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ». (18) ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ 25 ﺷﻌﺒﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (19)
ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ عسکری ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺹّ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. (20)
← غیبت صغری
در غیبت صغری چهار تن از بزرگان شیعه به ترتیب وکیل و سفیر و نایب خاص امام زمان علیه السلام بودند، که خدمت آن حضرت می رسیدند و وکالت شان مورد تأیید آن حضرت بود، و پاسخ های امام علیه السلام در حاشیه ی نامه ها توسط نوّاب به دست مردم می رسید.
البتّه غیر از این چهار نفر وکلای دیگری هم از طرف امام علیه السلام در بلاد مختلف بودند که به وسیله ی همین چهار بزرگوار امور مردم را به عرض امام زمان علیه السلام می رساندند و از سوی امام علیه السلام در امور آن ها توقیع هایی صادر شده بود. (19)
سفارت این چهار بزرگوار سفارت مطلق و تامّ بوده، ولی دیگران در موارد خاصّی سفارت داشتند، مانند ابو الحسن محمّد بن جعفر اسدی، احمد بن اسحاق اشعری، ابراهیم بن محمّد همدانی، احمد بن حمزة بن الیسع. (20)
نوّاب اربعه عبارتند از ابو عمرو عثمان بن سعید عَمری، ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعید عَمری، ابو القاسم حسین بن روح نوبختی، ابو الحسن علی بن محمّد سَمُری.
نائب اوّل عثمان بن سعید مورد اعتماد مردم و جلیل القدر و وکیل حضرت هادی و امام عسکری علیه السلام نیز بود. (21)
او به امر امام علیه السلام متصدّی کفن و دفن امام عسکری علیه السلام گردید. (22)
چون امام عسکری علیه السلام در محلّه ی عسکر سکونت داشتند و تماس با آن حضرت برای شیعیان مشکل بود، عثمان بن سعید چون روغن فروش بود، اموال را در ظرف های روغن می ریخت و به خدمت امام علیه السلام می بُرد. (23)
احمد بن اسحاق قُمی هنگامی که از امام هادی علیه السلام پرسید :
آقای من، گاهی غایب و گاهی حاضرم. وقتی هم که حضور دارم همیشه نمی توانم خدمت تان برسم. سخن چه کسی را بپذیرم و فرمان چه شخصی را اطاعت کنم ؟
حضرت فرمود :
«این عَمرو عثمان بن سعید عَمری مورد اطمینان و امین است. آنچه به شما بگوید از من می گوید و آنچه به شما برساند از من می رساند».
احمد بن اسحاق می گوید :
پس از رحلت امام هادی علیه السلام نزد امام عسکری علیه السلام رفته همان گفته را تکرار کردم. آن حضرت مانند پدر بزرگوارشان فرمودند :
«ابو عَمرو امین و مورد اطمینان امام گذشته و مورد اطمینان من در زندگی و پس از مرگ من است. آنچه به شما بگوید و آن چه به شما برساند از من می رساند». (24)
جناب عثمان بن سعید پس از امام عسکری علیه السلام به فرمان حضرت مهدی علیه السلام به وکالت و نیابت ادامه داد، و شیعیان مسائل خود را نزد او می بُردند و پاسخ امام علیه السلام توسط او به مردم می رسید. (25)
نائب دوّم ابو جعفر محمّد بن عثمان بود و او نیز همچون پدر از بزرگان شیعه و در تقوی و عدالت و بزرگواری مورد اعتماد و احترام شیعیان بود. عثمان بن سعید پیش از وفات به فرمان امام عصر علیه السلام فرزند خود ابو جعفر بن عثمان را به جانشینی خود و نیابت امام علیه السلام معرّفی کرد.
این در حالی بود که امام عسکری علیه السلام نسبت به او و پدرش اظهار اعتماد و اطمینان فرموده بود و شیعه بر عدالت و تقوی و اطاعت او اتّفاق داشتند. (26)
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
15. ﺑﺤﺎﺭ ﺍلأﻧﻮﺍﺭ : ﺝ 50، ﺹ 8.
16. ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺎﻣﺮﺍﺀ : ﺝ 1، ﺹ 239.
17. ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺍﻟﺸﺮﻳﻌﺔ : ﺝ 4، ﺹ 150.
18. کمال الدین : ﺹ 430، 441. و ... .
19. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 232. و ... .
20. ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﻟﺸﻬﻮﺭ : ﺹ 147.
21. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 415. و ... .
22. المهدی علیه السلام : ص 181. بحار الأنوار : ج 51، ص 344.
23. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 356. اعیان الشیعة : ج 2، ص 48 بخش سوّم.
24. بحار الأنوار : ج 51، ص 346 ـ 344. و ... .
25. کمال الدین : ص 510.
26. من لایحضره الفقیه : ج 2، ص 520. و ... .
https://telegram.me/TaqvimeShia
پس از در گذشت نائب اوّل جناب عثمان بن سعید، توقیعی از جانب امام زمان علیه السلام در مورد وفات او و نیابت فرزندش محمّد صادر شد که ترجمه ی قسمتی از آن چنین است : «انا لله و انا الیه راجعون، در برابر فرمان خدا تسلیم و به قضای او راضی هستیم. پدرت سعادتمند زیست و پسندیده در گذشت.
خداوند او را رحمت کند و به پیشوایان و سرورانش علیهم السلام ملحق سازد. از کمال سعادت پدرت بود که خداوند فرزندی چون تو را به او عنایت کرد که پس از او جانشین گردی، و در امورش قائم مقام او باشی و برایش طلب رحمت و آمرزش نمایی». (27)
از محمّد بن عثمان پرسیدند :
صاحب الامر علیه السلام را دیده ای ؟
گفت : آری و آخرین ملاقاتم با او کنار بیت الله الحرام بود که می فرمود :
«اللّهُمَّ أنجِز لی ما وَعَدتَنی» و نیز او را در مستجار نزدیک رُکن یمانی کعبه دیدم که می گفت : «اللّهُمَّ انتَقِم لی مِن أعدائی». (28)
این بزرگوار کتاب هایی در فقه تألیف کرده که مشتمل است بر آنچه از امام عسکری علیه السلام و از پدر خود شنیده بود. (29)
محمّد بن عثمان برای خود قبری ترتیب داده بود و آن را با ساج پوشانده بود و روی آن آیاتی از قرآن کریم و اسامی ائمه اطهار علیهم السلام را نوشته بود. هر روز داخل آن می شد و یک جزء قرآن قرائت می کرد و بیرون می آمد. (30)
او پیش از مرگ از روز وفات خود خبر داد و در همان روز که خبر داده بود در گذشت. (31)
همچنین پیش از رحلت به شیعیان خبر داد که امام علیه السلام جناب ابو القاسم حسین بن روح نوبختی را برای سفارت و ارتباط با خود انتخاب فرموده اند و او قائم مقام من است و به او مراجعه کنید. (32)
او در سال 305 هـ رحلت فرمود. (33)
نائب سوّم جناب ابو القاسم حسین بن روح نوبختی است، که نزد موافق و مخالف عظمت و بزرگی ویژه ای داشت، و به عقل و بینش و تقوی و فضیلت نزد عموم فرقه های مختلف مذهبی مشهور بود و در زمان نائب دوّم از جانب او متصدّی پاره ای از امور بود.
با اینکه میان یاران نائب دوّم، جعفر بن احمد بن متیل از همه به او نزدیکتر بود، و حتّی در اواخر زندگی جناب محمّد بن عثمان، غذای منزل او را در منزل جعفر بن احمد بن متیل تهیّه می کردند، و در میان اصحاب احتمال نیابت و جانشینی جعفر بن احمد بیشتر بود، امّا در آخرین ساعات زندگی جناب محمّد بن عثمان که جعفر بن احمد بالای سر او و حسین بن روح پایین پایش نشسته بود، به جعفر بن احمد رو کرد و فرمود :
«مأمور شده ام که امور را به ابو القاسم حسین بن روح واگذار نمایم». جعفر بن احمد از جا بر خاست و دست حسین بن روح را گرفت و او را بالای سر محمّد بن عثمان نشاند و خود در پایین پای او نشست. (34)
در 6 شوال سال 305 هـ اوّلین توقیع از ناحیه ی مقدّسه امام عصر علیه السلام برای او صادر شد که متن آن چنین بود :
«ما او را می شناسیم، خداوند تمامی خیر و رضای خویش را به او بشناساند و به توفیق خود او را یاری نماید. از مکتوب او مطّلع شدیم و نسبت به او وثوق و اطمینان داریم. او را نزد ما مکان و منزلتی است که خشنودش می سازد. خداوند احسان خویش را به او بیفزاید که خدا ولی و توانا بر همه چیز است، و سپاس خدای را که شریکی ندارد و درود و سلام فراوان خداوند بر فرستاده ی او محمّد و بر خاندان او صلوات الله علیهم».
از ابو سهل نوبختی صاحب تألیفات ـ که از متکلّمین بزرگ بغداد بود ـ پرسیدند :
برای چه جناب ابو القاسم حسین بن روح به مقام نیابت نایل شد و شما نایل نشدید ؟
گفت :
ائمه علیهم السلام داناترند و آنچه برگزینند شایسته تر و مناسب تر است، ولی من فردی هستم که با خصم بر خورد و مناظره می کنم و اگر نائب امام علیه السلام بودم و مکان امام زمان علیه السلام را می دانستم ـ چنان که ابو القاسم حسین بن روح به جهت نیابت می داند ـ و در گیر و دار بحث پیرامون امام علیه السلام با مخالفان در تنگنا قرار می گرفتم ممکن بود نتوانم خود را کنترل کنم و جای آن حضرت را افشا نمایم؛ ولی ابو القاسم اگر امام علیه السلام در زیر دامان او مخفی باشد و او را با آلات بُرنده تکّه تکّه نمایند دامان خود را از او بر نمی دارد و او را به دشمن نشان نخواهد داد. (35)
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
27. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 363. و ... .
28. الکنی و الألقاب : ج 3، ص 268 ـ 267. حقّ الیقین : ص 300.
29. کمال الدین : ص 503. و ... .
30. الغیبة (شیخ طوسی) : ص 366. و ... .
31. همان : ص 370. و ... .
32. همان : ص 372. بحار الأنوار : ج 51، ص 356.
33. همان : ص 391. و ... .
34. همان : ص 387، 393. و ... .
35. همان : ص 396. و ... .
https://telegram.me/TaqvimeShia
15 شوّال
1 ـ جنگ اُحُد و شهادت حضرت حمزه علیه السلام (1)
در سال 3 هـ در روز جنگ اُحُد، حضرت حمزه سیّد الشهداء و 69 نفر از مسلمانان به شهادت رسیدند. (2) بعضی جنگ اُحُد را در 7 (3) و 17 شوال نقل کرده اند. (4)
در این جنگ مسلمانان هزار نفر بودند که به نوشته ی عدّه ای سیصد نفر در بین راه بر گشتند، و برای جنگ 700 نفر باقی ماند. کفّار 3000 نفر بودند، و 2000 نفر و 4000 نفر و 5000 نفر هم گفته اند. تعداد کشته های کفّار 22 یا 23 یا 28 نفر، و تعداد شهداء 70 نفر بود. در این روز پیشانی پیامبر صلّی الله علیه و آله را شکستند. (5)
← فداکاری های امیر المؤمنین علیه السلام در اُحُد
در این روز بر اثر فداکاری ها و شجاعت هایی که امیر المؤمنین علیه السلام در دفاع از وجود شریف خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله و حفاظت از آن حضرت نشان داد جراحت های زیادی بر بدن مبارکش رسید. و تمامی کشته شدگان کفّار، به دست امیر المؤمنین علیه السلام بود و پیروزی دوباره و باز گشت مسلمانان به خاطر مقاومت و جنگ امیر المؤمنین علیه السلام بود. (6)
امام صادق علیه السلام می فرماید :
«اصحاب پرچم در روز اُحُد در لشکر کفّار نُه نفر بودند که امیر المؤمنین علیه السلام همه ی آن ها را کُشت». (7)
این در حالی بود که دیگران فرار کرده بودند، و پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
یا علی، آیا می شنوی که از آسمان تو را مدح می کنند.
یکی از ملائکه به نام رضوان می گوید :
«لا سیف الا ذوالفقار و لا فتی الا علی».
امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید :
از خوشحالی گریستم و خداوند سبحان را بر این نعمت حمد کردم. (8)
در این جنگ پیروزی در ابتداء از آنِ مسلمانان بود، ولی مقداری که به تعقیب دشمن رفتند و میدان خالی شد، بازگشتند و مشغول جمع غنایم شدند و اکثر نگهبانان مخالفت دستور پیامبر صلّی الله علیه و آله نمودند، و محل نگهبانی خود را رها کردند و مانند بقیّه مشغول جمع غنایم شدند.
خالد بن ولید ـ که از سر دسته های کفّار در این جنگ بود ـ از همان قسمت با کفّار حمله کردند. تعداد اندکی از نگهبانان درّه که نرفته بودند شهید شدند و کفّار از پشت سر به مسلمین حمله کردند.
فراریان کفّار هم تا این وضع را دیدند بازگشتند و حمله به مسلمین شدّت گرفت. جراحت های فراوانی بر بدن مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله رسید و شیطان فریاد بر آورد که محمّد (صلّی الله علیه و آله) کشته شده است !
مسلمانان با شنیدن این ندا فرار کردند، و فقط چند نفری از وجود مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله محافظت می کردند که عبارت بودند از امیر المؤمنین علیه السلام و ابو دجانه که شهید شد و زنی به نام نسیبه و انس بن نضر که تازه از مدینه رسیده بود.
← ابوبکر و عُمَر در جنگ اُحُد
عُمَر بن خطاب می گوید :
در اُحُد با پیامبر صلّی الله علیه و آله بیعت کرده بودیم بر اینکه کسی فرار نکند، و هر کس از ما که فرار کند ضال و گمراه است، و هر کس از ما کشته شود شهید است. (9)
احمد بن حنبل می گوید :
ابوبکر و عُمَر در این جنگ فرار کردند. هنگامی که امیر المؤمنین علیه السلام در تعقیب فراری ها بود، عُمَر در حالی که اشک چشمانش را پاک می کرد برگشت و به امیر المؤمنین علیه السلام عرض کرد :
مرا ببخشید !!
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود :
«آیا تو نبودی که صدا زدی : محمّد کشته شده است، به دین قبلی خود برگردید» ؟!!
عُمَر گفت :
این کلام را ابوبکر گفته است !
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود :
«شما و کسانی که از شما دو نفر پیروی کنند وارد جهنّم می شوید».
در اینجا بود که این آیه نازل شد : إنَّ الَّذینَ تَوَلَّوا مِنکُم یَومَ التَقَی الجَمعان إنَّمَا استَزَلَّهُمُ الشَّیطانُ ! (10)
📚 منابع :
1. بحار الأنوار : ج 20، ص 147 ـ 14. الصحیح من السیرة : ج 6.
2. مسار الشیعة : ص 16 ـ 15. و ... .
3. بحار الأنوار : ج 20، ص 125. التنبیة و الاشراف : ص 211.
4. بحار الأنوار : ج 97، ص 168، 383. اختیارات : ص 39.
5. بحار الأنوار : ج 20، ص 18، 31، 71، 74. امالی طوسی : ص 142.
6. ارشاد : ج 1، ص 90. و ... .
7. همان : ج 1، ص 88. و ... .
8. همان : ج 1، ص 87. و ... .
9. مناقب آل ابی طالب علیهم السلام : ج 2، ص 134. و ... .
10. سوره ی آل عمران : آیه ی 155. اثبات الهداة : ج 2، 365 ـ 364. الصراط المستقیم : ج 2، ص 59.
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
امام صادق علیه السلام می فرماید :
در جنگ اُحُد امیر المؤمنین علیه السلام در حال دفاع از پیامبر صلّی الله علیه و آله بودند، و دیگر اصحاب فرار می کردند.
آن حضرت همچون شیر غضبناک از قفای گریختگان رفت و اوّل به عُمَر بن خطاب رسید که به اتّفاق عثمان و حارث بن حاطب و عدّه ای دیگر به سرعت فرار می کردند.
حضرت فریاد بر آورد :
«ای جماعت، بیعت شکستید و پیامبر صلّی الله علیه و آله را تنها گذاشتید و به سوی جهنّم می گریزید ؟!
عُمَر بن خطاب می گوید :
علی را دیدم با شمشیری پَهنی که مرگ از آن می چکید و چشمهایش از خشم مانند دو قدح خون بود، یا مانند دو کاسه ی روغنی که آتش در او افروخته باشند می درخشید، و فهمیدم که اگر به ما برسد به یک حمله ما را خواهد کشت.
این بود که جلو رفتم و عرض کردم :
«یا ابا الحسن، تو را به خدا سوگند می دهم که دست از ما برداری، که عرب را عادت است که گاهی می گریزد و گاهی حمله می کند. زمانی که حمله می کند تلافی گریختن را می نماید».
پس آن حضرت ما را رها کرد؛ و به خدا قسم چنان ترسی از آن حضرت در دل من افتاد که تا کنون از دلم خارج نشده است. (11)
در این جنگ بر بدن مبارک امیر المؤمنین علیه السلام هنگام حمایت از پیامبر صلّی الله علیه و آله 90 جراحت بر صورت، سر، سینه، شکم، دست و پای مبارک رسید.
جبرئیل نازل شد و عرض کرد :
«یا محمّد، به خدا سوگند این عمل علی بن ابی طالب مواسات است».
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
این بدان جهت است که من از اویم و او از من است.
جبرئیل عرض کرد :
«و من از شما دو بزرگوارم». (12)
بانویی به نام نسیبه در جنگ احد
در این روز یکی از کسانی که جانفشانی کرد و فرار نکرد، بلکه مانع از فرار دیگران نیز شد، بانویی به نام نسیبه دختر کعب بن مازنیه بود و به او امّ عماره می گفتند.
📚 منابع :
11. مناقب آل ابی طالب علیهم السلام : ج 2، ص 134. و ... .
12. الکافی : ج 8، ص 321. و ... .
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
14 ذی الحجّه
1 ـ بخشیدن فدک به حضرت زهرا علیها السلام (1)
در این روز یا شب آن در سال هفتم هجرت، به امر خداوند، فدک به حضرت زهرا علیها السلام بخشیده شد، و حضرت رسول صلّی الله علیه و آله بر این بخشش شاهد گرفتند. (2) قول دیگر در این باره 15 رجب است. (3)
← فتح فدک
پس از فتح خیبر در سال هفتم، حدود چهار سال قبل از شهادت پیامبر صلّی الله علیه و آله جبرئیل نازل شد، و دستور فتح فدک توسّط پیامبر و أمیر المؤمنین علیهما السّلام را آورد.
آن دو بزرگوار در تاریکی شب با اسلحه ی لازم به سرزمین فدک آمدند، و حسب دستور پیامبر صلّی الله علیه و آله، أمیر المؤمنین علیه السّلام بر کتف پیامبر صلّی الله علیه و آله قرار گرفت و آن حضرت بر خاست و أمیر المؤمنین علیه السّلام را با خود بلند کرد.
به معجزه الهی مولی الموحّدین علیه السّلام در حالی که شمشیر رسول الله صلّی الله علیه و آله همراهش بود، از دیوار قلعه ی فدک بالا رفت و بالای دیوار صدای مبارکش را به اذان بلند کرد.
یهودیان قلعه فدک گمان کردند که مسلمین حمله کرده اند و روی دیوارها هستند. خواستند از در قلعه فرار کنند، ولی بیرون قلعه مقابل در آن پیامبر صلّی الله علیه و آله را در برابر خود دیدند و از طرفی أمیر المؤمنین علیه السّلام پائین آمد و با آنان در گیر شد و 18 نفر از بزرگان آنان را کشتند، و بقیّه تسلیم شدند.
زنان و فرزندان آنان را اسیر کردند و غنائم را همراه خود آوردند. امر بر این قرار گرفت که هر کس از اهل فدک مسلمان شود، خمس اموال او را بگیرند و هر کس بر دین خود باقی ماند همه ی اموالش را بگیرند.
این گونه بود که بدون لشکر کشی و کوچکترین دخالت مسلمین قلعه ی فدک فتح شد. و طبق آیه مبارکه سوره حشر (4) سرزمین هائی که بدون لشکر کشی مسلمین فتح شود، حتّی اگر اهل آن جا خودشان به عنوان تسلیم نزد پیامبر صلّی الله علیه و آله بیایند، این مناطق و غنائم و اُسَرای آن مِلک خاصّ حضرت است و مانند اموال شخصی خود می تواند هر تصمیمی در باره ی آن ها بخواهد بگیرد، و مسلمین هیچ حقّی در آن ها ندارند.
← اعطای فدک به فاطمه علیها السلام
بعد از این ماجرا جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد :
«وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ» : «حقّ خویشان را به آنان بده» (5)
پیامبر صلّی الله علیه و آله پرسید :
منظور چه کسانی هستند، و این حقّ کدام است ؟
جبرئیل از طرف خداوند عرضه داشت :
فدک را به فاطمه علیه السّلام عطا کن.
پیامبر صلّی الله علیه و آله به حضرت زهرا علیها السلام فرمود :
«خداوند فدک را برای پدرت فتح کرد، و چون لشکر اسلام آن را فتح نکرده مخصوص من است. خداوند دستور داده آن را به تو بدهم. از سوی دیگر مهریّه ی مادرت حضرت خدیجه علیها السلام بر عهده ی پدرت مانده و پدرت در قبال مهریّه ی مادرت و به دستور خداوند فدک را به تو عطا می کند. آن را برای خود و فرزندانت بردار و مالک آن باش».
حضرت زهرا علیها السلام عرض کرد :
«تا شما زنده اید بر من و مال من صاحب اختیار هستید».
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
ترس آن را دارم که نا اهلان تصرّف نکردن تو را در زمان حیاتم، بهانه ای قرار دهند و بعد از من آن را از تو منع کنند.
حضرت صدیقه علیها السلام عرض کرد :
آن گونه که صلاح می دانید عمل کنید.
پیامبر صلّی الله علیه و آله أمیر المؤمنین علیه السّلام را فرا خواند و فرمود :
«سند فدک را به عنوان بخشوده و اعطائی پیامبر بنویس و ثبت کن».
علی علیه السّلام آن را نوشت و پیامبر صلّی الله علیه و آله و یکی از غلامان رسول خدا صلّی الله علیه و آله و امّ ایمن شهادت دادند و پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
امّ ایمن زنی از اهل بهشت است، و تا زمان حیات رسول خدا صلّی الله علیه و آله وکلای حضرت زهرا علیها السلام در آن سرزمین بودند. (6)
← در آمد فدک
رسول خدا صلّی الله علیه و آله مردم را در منزل حضرت زهرا علیها السلام جمع نمود و به آنان خبر داد که فدک از آن فاطمه علیها السلام است و از در آمد فدک به عنوان اعطائی فاطمه علیها السلام بین مردم تقسیم کرد.
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. کافی : ج 1، ص 543. و ... .
2. بحار الأنوار : ج 95، ص 188. و ... .
3. مسار الشیعة : ص 35. و ... .
4. سوره حشر : آیه ی 6 ـ 7.
5. سوره اسراء : آیه 26.
6. کافی : ج 1، ص 543. و ... .
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
24 ذی الحجّه
1 ـ روز مباهله
این روز از یک سو روز مباهله اهل بیت علیهم السّلام با نصاری نجران است و از سوی دیگر روز نزول آیه ی تطهیر در شأن اهل بیت علیهم السّلام. (1)
هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر صلّی الله علیه و آله علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام را فرا خواند و فرمود : «اللّهم هؤلاء اهلی (اهل بیتی)» : «بار الها اینان اهل من هستند». (2)
← نامه پیامبر صلّی الله علیه و آله به نصارای نجران
در سال دهم هجری پیامبر صلّی الله علیه و آله نامه ای به نصارای نجران فرستادند، به این مضمون که خداوند یکتا را عبادت کنند و مسلمان شوند، یا به مسلمین جزیه بدهند و به مذهب خود باشند، در غیر این صورت آماده جنگ گردند.
بنی نجران در کلیسای بزرگ خود به مشورت پرداختند، عدّه ای مانند «سید» که از بزرگان قوم بود و «عاقب» که اسقف نجران بود مخالفت خود را با تسلیم در برابر خواسته پیامبر صلّی الله علیه و آله اعلام کردند.
در مقابل عدّه ای مانند «ابو حارثه» اسقف اعظم نجران که 120 سال عمر داشت و در باطن مسلمان بود با امر پیامبر صلّی الله علیه و آله موافق بودند.
بعد از دو روز مشورت قرار شد کتاب «جامعه» را که صفات پیامبر بعد از حضرت عیسی علیه السّلام را ذکر کرده بود، و صحیفه حضرت شیت علیه السّلام را بخوانند.
در حضور جمع مسیحیان و فرستادگان پیامبر صلّی الله علیه و آله فصل های جامعه قرائت شد و با اذعان به آنچه در جامعه آمده بود تصمیم گرفتند هفتاد نفر از جمله سیّد و عاقب و ابو حارثه را برای تحقیق به مدینه بفرستند.
← نجرانیان در مدینه
آنان به مدینه آمدند و خدمت پیامبر صلّی الله علیه و آله شرفیاب شدند.
هرچه آن حضرت دلیل و برهان آورد آنان قبول نکردند و امر به مباهله واگذار شد. جبرئیل علیه السّلام نازل شد و این آیه را آورد :
«فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أبْناءَنا وَ أبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أنْفُسَنا وَ أنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةُ اللهِ عَلَی الْکاذِبینَ» (3) : «اگر کسی با تو مجادله کند بعد از علمی که نزد تو آمده، بگو بیاید تا فرا خوانیم پسران خود و زن های خود و کسی که به منزله جان ماست. آنگاه نفرین کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».
لذا قرار بر مباهله شد و سید و عاقب به محل اردوی خود در خارج مدینه رفتند. آنان با یکدیگر مشورت کردند و بعضی از علمای آنها گفتند : «اگر فردا محمّد با اصحاب و جمعی کثیر برای مباهله حاضر شود این روش پادشاهان است و ترسی به خود راه ندهید. ولی اگر خواص اهل بیت خود را آورد این کار انبیاء است».
← مراسم مباهله
روز دیگر هنگام بالا آمدن آفتاب، پیامبر صلّی الله علیه و آله دست علی بن ابی طالب علیه السّلام را گرفت و از حجره بیرون آمد.
امام حسن و امام حسین علیهما السّلام را پیش رو روانه فرمود و حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها از پشت سر آمدند، تا بین دو درختی که قبلاً تعیین شده بود رسیدند. قبلاً به دستور حضرت زیر آن دو درخت را جارو زدند، و به عنوان سایه بان عبای سیاهی بالای درخت قرار دادند. مسلمانان مدینه هم آمدند، بنی نجران هم با فرزندان خود آمدند. پیامبر صلّی الله علیه و آله کسی را نزد سیّد و عاقب فرستاد که ما آماده ایم.
اسقف با همراهان آمد و گفت :
با چه کسانی با ما مباهله می کنید ؟
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
«با بهترین اهل زمین و نیکو ترین جهانیان نزد خداوند متعال زیرا که از طرف خداوند متعال امر شده ام که آنها را بیاورم»، و اشاره به آل عبا علیهم السّلام فرمودند.
سید و عاقب و اسقف همین که چشمشان به پیامبر صلّی الله علیه و آله و آل عبا علیهم السّلام افتاد، وحشت کردند به حدّی که چهره هایشان زرد شد.
ابوحارث که میل به اسلام داشت فرصت را مغتنم شمرده، پا پیش گذاشت و دست سید و عاقب را گرفته پس کشید و آنها را نصیحت کرد و از عواقب این مباهله مطلع کرد و گفت :
صفات او و اهل بیت او را در کتابها خوانده اید. این محمّد صلّی الله علیه و آله همان پیامبر است، مگر نمی بینید ابرهای سیاه را، و دگرگونی آفتاب را، و شاخه های درختان را که خم شده، و صدای مرغان، و دود سیاه اطراف و آثار زلزله را که در کوهها نمودار شده است.
آن بزرگواران منتظرند که دست به دعا بردارند. به خدا قسم اگر سخنی گویند از ما نشانی نمی ماند. برویم و با او صلح کنیم.
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. مسار الشیعة : ص 23 ـ 22. و ... .
2. بحار الأنوار : ج 35، ص 237 ـ 206، 265. و ... .
3. سوره آل عمران : آیه ی 61.
✅با ما همراه شوید.
🔗سروش:
🌹مجله نگهبان🌹
https://splus.ir/majalleh.negahban
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
13 رجب
1 ـ ولادت امیر المؤمنین علیه السلام
اوّلین امام مؤمنین و خلیفة الله بلا فصل بعد از رسول الله خاتم النَّبیین صلّی الله علیه و آله، برادر، پسر عمو، وزیر و داماد او، سیّد الوصِّیین امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام در روز جمعه 13 رجب در بیت الله الحرام، داخل کعبه معظّمه به دنیا آمد، که قبل از او و بعد از او مولودی در آن جا بدنیا نیامده و نخواهد آمد. (1)
← القاب امیر المؤمنین علیه السلام
اسم شریفش علی علیه السلام است. صاحب کتاب الأنوار می گوید :
علی بن ابی طالب علیه السلام در کتاب خدا 300 اسم دارد. مشهور ترین القاب آن حضرت امیر المؤمنین است که این لقب مخصوص آن حضرت است، و ابن شهر آشوب بیش از 850 لقب برای آن حضرت ذکر نموده است. (2)
مشهور ترین کنیه های آن حضرت ابو الحسن علیه السلام است. اضافه بر اسامی و القابی که آن حضرت در کتاب های مختلف آسمانی به زبان های مختلف دارند ... چه اینکه آن حضرت نزد اهل آسمان معروف به «شمساطیل» است. در زمین «جمحائیل»، در لوح «قنسوم»، در قلم «منصوم»، در عرش «معین»، نزد رضوان «امین» است، نزد حور العین «اصب» است، در صحف ابراهیم علیه السلام «حزبیل» است، در عبرانیه «بلقیاطیس»، در سریانیه «شروحیل»، در تورات «ایلیا»، در زبور «اریا»، در انجیل «بریا»، در صحف حجر «عین»، در قرآن «علی» است. (3)
از القاب دیگر این أسماء است :
ابو الأئمة، خلیل النبوة، المخصوصو بالاخوة، یعسوب الایمان، یعسوب الدین، میزان الأعمال، سیف ذی الجلال، صالح المؤمنین، وارث علم النّبیین، الحاکم فی یوم الدین، شجرة التّقوی، حجّة الله البالغة، نعمة الله السابقة، الصراط الواضح، الامام الناصح، الوصیّ، البر، التقی، النبأ العظیم، الصدّیق الرّشید، الزکی، نور الله التّام، سیّد الوصیّین، کلمة الرحمن، الباقر علوم الأدیان، التالی سور القرآن، الثاقب لحجاب الشیطان، الجامع لأحکام القرآن، الذاکر ربه فی السّر و الإعلان، الربیع الباکر، اللازم لأوامر الرحمن، امام الأتقیاء، سیّد النّجباء، هادی الأولیاء، قبلة الرحماء، امیر الأمراء، قدوة الأوصیاء، افصح کل ذی شفتین، مفقه الفقهاء، اقضی ذوی القضاء، ابصر ذی عینین، اَسمع ذی اُذنین، ولی الله، الشهید، ابو الشّهداء، زوج فاطمة الزّهرا علیها السلام، معز الأولیاء، مذلّ الأعداء، العروة الوثقی، مفتاح الهدی، الحجّة العظمی، الحسان، الآیة، القصر المشید، القاضی، امیر النحل، الامام الأوّل، نور الله الجلیل، هارون، الزیتون، کشاف الکرب، الهاشمی الأمّ و الأب، مفتوح الباب إلی المحراب عند سدّ ابواب سائر الأصحاب، السابق بالخیرات، القبلة للسادات، عین الحیاة، العالم الزاهد، الحسنة، الحمید، الحق، خیر البشر، المحمود، الذکر، الذاکر، ذو القربی، ذو المحن، الامام الطاهر، الصدّیق الأکبر، الشفیع فی المحشر، بدر الأکبر، ساقی و مراد الکوثر یوم الحشر و من اعطی رسول الله صلّی الله علیه و آله بنسله الکوثر، صاحب ذی الفقار، الکرّار غیر فرّار، ابن عمّ النّبی المختار، ثمرة بیعة الشجرة، السفینة، السابق، کلیم الشمس، الثانی من الخمس، المعصوم، الحنیف، الدلیل، المیزان بالقسط، السیّد الاورع، ابو شبیر المسمّی بحیدر و ما ادراک ما حیدر، صاحب برائة و غدیر خم و رایة خیبر، النجم اللائح، خیر البریة.
← والدین امیر المؤمنین علیه السلام
پدر والا مقام آن حضرت، سید بطحاء حضرت ابو طالب علیه السلام (4)، و مادر آن حضرت فاطمه بنت أسد بن هاشم بن عبد مناف، بانوی حرم حضرت ابو طالب علیه السلام است که انوار امامت و ولایت اوّلاً از آن خزانه ی عصمت و گنجینه ی حیاء و عفّت به ظهور آمده و اوّلین هاشمیّه ای است که چنین اختر فروزنده ای آورد.
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
آن حضرت نه تنها مادر امیر المؤمنین علیه السلام بود، بلکه بعد از وفات عبد المطّلب علیه السلام ـ که شش یا هشت سال از سن مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله گذشته بود و آن حضرت به ابو طالب علیه السلام سپرده شده بود ـ فاطمه بنت أسد علیها السلام در حق پیامبر صلّی الله علیه و آله مادری می کرد و همیشه او را بر فرزندان خود مقدّم می داشت و همه روزه از آن حضرت علامات نبوّت را مشاهده می نمود و و پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله آن حضرت را مادر خطاب می کرد. (5)
همچنین بعد از رحلت حضرت خدیجه کبری علیها السلام، پیامبر صلّی الله علیه و آله فاطمه زهرا علیها السلام را به فاطمه بنت أسد علیها السلام سپردند. ایشان برای آن حضرت مادری می کرد و در دامان عزّت خود آن مستوره ی دو جهان را با جان و دل سر پرستی می کرد تا زمانی که از دنیا رفت. (6)
آن حضرت در سال چهارم هجری در مدینه طیّبه از دنیا رفت، و در بقیع مدفون شد. هنگامی که امیر المؤمنین علیه السلام خبر فوت والده اش را به پیامبر صلّی الله علیه و آله دادند آن حضرت فرمودند :
«او مادر من بود».
بعد عمامه و لباسش را داد که فاطمه علیها السلام را به آنها کفن کنند و خود حضرت بر جنازه ی نماز خواند و چهل تکبیر بر جنازه گفت و فرمود:
«چون چهل صف از ملائکه به جنازه اش نماز خواندند چهل تکبیر گفتم».
بعد در قبر خوابید و هنگام دفن او را تلقین فرمود و درباره ی او دعا کرد. (7)
حدیث ولادت امیر المؤمنین علیه السلام هم دلالتی بر صلابت ایمان فاطمه بنت اسد علیها السلام مادر آن حضرت دارد. (8)
← نور امیر المؤمنین علیه السلام در أصلاب پدران
نوری که از عرش پروردگار آمده بود، در أنبیاء و أوصیاء یکی بعد از دیگری منتقل شده تا به عبد المطّلب علیه السلام رسید و بعد آن نور دو قسم شد. نوری در پیشانی مبارک عبد الله علیه السلام پدر بزرگوار پیامبر صلّی الله علیه و آله که آن نور بعداً به پیشانی آمنه علیها السلام و سپس در صورت مبارک خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله منتقل شد.
نصف دیگر نور در پیشانی مبارک ابو طالب علیه السلام قرار گرفت.
خداوند به ابو طالب علیه السلام چند فرزند عطا فرمود :
عقیل، طالب، جعفر، فاخته یا أمّ هانی، جُمانه و علی امیر المؤمنین علیه السلام.
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
هنگامی که خداوند علی علیه السلام را به ابو طالب و فاطمه بنت أسد علیهم السلام داد، آن نور در صورت فاطمه بنت أسد علیها السلام درخشندگی می کرد.
← محلّ ولادت امیر المؤمنین علیه السلام
مکان ولادت امیر المؤمنین علیه السلام اشرف بقاع یعنی حرم است. اشرف اماکن حرم مسجد است، و اشرف بقاع مسجد کعبه است. مولودی جز آن حضرت در آن مکان بدنیا نیامده است، آن هم در سیّد ایّام روز جمعه، در ماه حرام و در بیت الحرام !! (9)
امیر المؤمنین علیه السلام سه روز چشم مبارک را باز نکرد تا او را خدمت پیامبر صلّی الله علیه و آله آوردند. آنجا بود که چشم باز کرد. آن حضرت فرمود :
«او مرا مخصوص به نظر خود قرار داد و من او را مخصوص به علم خویش قرار دادم». (10)
سپس آن حضرت را در آغوش کشید به منزل ابو طالب علیه السلام آورد. (11)
← پیشگویی از ولادت امیر المؤمنین علیه السلام
جابر بن عبد الله انصاری می گوید :
راهبی بود به نام «مثرم بن رعیب» که 190 سال عبادت کرده بود، ولی حاجتی از خدا نخواسته بود. روزی از خداوند خواست یکی از اولیائش را به او بنمایاند. خداوند متعال جناب ابو طالب علیه السلام را نزد او فرستاد و بعد از آن که راهب دانست این آقا چه کسی است، به آن حضرت بشارت داد که ای ابو طالب، خداوند به تو پسری عنایت می فرماید که او ولیّ خداست و اسم شریف او علی است.
هنگامی که او را درک کردی سلام مرا به او برسان و به او بگو که مثرم راهب، اقرار می کند به وحدانیّت خدا و به ولایت تو یا امیر المؤمنین علیه السلام شهادت می دهد.
هنگام رفتن جناب ابو طالب علیه السلام خرما و انگور و انار بهشتی میل فرمودند و به منزل آمدند.
فاطمه بنت أسد علیها السلام همسر جناب ابو طالب علیه السلام هم خرمایی که پیامبر صلّی الله علیه و آله به آن حضرت داده بودند میل فرمود و به ابو طالب علیه السلام هم دادند و آن حضرت هم میل فرمود.
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرموده بودند :
این خرما را کسی می خورد که مقرّ به توحید و نبوّت من باشد.
بعد از آن که پدر و مادر آن حضرت، میوه های بهشتی را میل فرمودند وجود حضرت مولی الموحدین علی بن ابی طالب علیه السلام به وجود آمد. هنگامی که فاطمه بنت أسد علیها السلام حامل آن وجود شریف شد، به زیبایی و نورانیّتش افزوده شد.
← إنعقاد نطفه ی امیر المؤمنین علیه السلام
هنگامی که وجود شریف آن حضرت در بطن فاطمه بنت أسد علیها السلام قرار گرفت در مکّه زلزله شد، و قریش بت ها را به کوه ابو قبیس آوردند، ولی زلزله بیشتر شد و بت ها به رو افتادند.
آنان به ابو طالب علیه السلام پناه بردند، و آن حضرت بالای کوه آمد و فرمود :
«مردم در این شب اتّفاق مهمّی افتاده است. خداوند خلقی را آفریده که اگر از او اطاعت نکنید اقرار به ولایت او ننمایید و شهادت به امامت او ندهید این زلزله ساکن نمی شود. پس به اطاعت و ولایت و امامت او اقرار کنید».
سپس در حالی که اشک می ریخت دستان مبارک را بلند نمود و فرمود :
«پروردگار من و آقای من، تو را می خوانم به محمّدیّت پسندیده و علویّت بلند مرتبه و به فاطمیّت درخشنده و نورانی که بر سر زمین تهامه به رحمت و مهربانی خویش لطف بفرمایی». دیگران آمین گفتند. دعا که تمام شد زلزله پایان یافت. عرب ها در زمان جاهلیّت تا گرفتار می شدند این دعا را می خواندند و گرفتاری برطرف می شد.
آن حضرت با جعفر بن ابی طالب علیهم السلام از شکم مادر صحبت کرد که او بیهوش شد. همچنین فاطمه بنت أسد علیها السلام به قصد طواف گرد خانه خدا می رفت، ولی ناگهان آن حضرت از داخل شکم دو پای خود را به شدّت فشار می داد و نمی گذاشت مادرش به محلّی که بت ها نصب شده اند نزدیک شود، و حال آنکه مادرش برای عبادت خانه خدا را طواف می کرد.
زمانی دیگر، بت ها در مقابل آن فرزند بدنیا نیامده به صورت به زمین می افتادند. شیر درّنده ی طائف در برابر ابو طالب علیه السلام تعظیم کرد. هنگامی که آن حضرت علی را جویا شد شیر گفت :
«شما پدر أسد الله و کمک محمّد پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و مربّی شیر خدا هستی.
← مادر امیر المؤمنین علیه السلام در کعبه
شب جمعه سیزدهم رجب بانوی بزرگوار ابو طالب علیه السلام احساس درد کرد، ولی با قرائت نامی مخصوص آرامش پیدا کرد. هنگامی که جناب ابو طالب علیه السلام خواست زنانی از قریش را برای کمک فاطمه بنت أسد علیها السلام بیاورد، از گوشه خانه ندایی رسید :
«ای ابوطالب، صبر کن چرا که دست نجس نباید ولیّ خدا را لمس کند».
صبح هنگام فاطمه بنت أسد علیها السلام ندایی شنید :
«ای فاطمه به خانه ی ما بیا».
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
ابو طالب علیه السلام و پیامبر صلّی الله علیه و آله آن حضرت را به مسجد الحرام آوردند. عبّاس بن عبد المطّلب که به همراه جماعی در مسجد نشسته بودند، دیدند که فاطمه علیها السلام وارد مسجد الحرام شد و در مقابل کعبه ایستاد و نگاهی به سوی آسمان نمود و چنین فرمود :
«پروردگارا، من به تو و به پیامبران و کتاب هایی که از جانب تو آمده اند ایمان دارم. من کلام جدّم ابراهیم خلیل را تصدیق می کنم و او بوده که این خانه را بنا کرده است.
تو را قسم می دهم و از تو می خواهم به حق کسی که این خانه را بنا کرد، و به حق فرزندی که در شکم من است و با من سخن می گوید و با گفتارش با من انس می گیرد، و من یقین دارم که یکی از آیات و نشانه های توست، که این ولادت را بر من آسان فرمایی».
ناگهان حاضرین در مسجد الحرام دیدند که دیوار پشت آن سمتی که در کعبه است شکافته شد و فاطمه بنت أسد علیها السلام داخل شد. هر چه کردند قفل در کعبه را باز کنند ممکن نشد، و دانستند که حکمت خداوند در کار است. (12)
فاطمه بنت أسد علیها السلام می فرماید :
«هنگامی که داخل کعبه شدم دیدم حوّا، ساره، آسیه مادر موسی بن عمران و مریم مادر عیسی آمدند. آنان به من سلام کردند : «السّلام علیک یا ولیّة الله» و در مقابلم نشستند».
آنچه در ولادت خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله انجام دادند در ولادت علی بن ابی طالب علیه السلام نیز انجام دادند، چه اینکه فاطمه بنت أسد علیها السلام در هنگام ولادت پیامبر صلّی الله علیه و آله حضور داشت و به ابو طالب علیه السلام ماجرا را خبر داد.
حضرت ابو طالب علیه السلام قبلاً به او فرموده بود :
«30 سال صبر کن تا خدا مولودی به تو عنایت کند مثل خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله مگر در نبوّت که وصیّ و وزیر او خواهد شد». (13)
← روز ولادت امیر المؤمنین علیه السلام
روز جمعه علی بن ابی طالب علیهم السلام مانند خورشید بر روی سنگ سرخ در گوشه ی راست کعبه طلوع فرمود.
همین که قدم بر زمین کعبه نهاد، به سجده افتاد و دست ها را سوی آسمان بلند نمود و فرمود :
«أشهَدُ أن لا إلهَ إلاّ الله، وَ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله وَ أشهَدُ أنَّ عَلیاً وَلیُّ مُحَمَّدٍ رَسُولُ الله، بِمَحُمَّدٍ یختمُ اللهُ النُّبُوَّةَ وَ بِی یختم الوَصِیَّةَ وَ أنا امیرُ المُؤمِنین» :
«شهادت می دهم که خدایی جز الله نیست و محمّد صلّی الله علیه و آله پیامبر خداوند است و علی وصیّ محمّد رسول الله صلّی الله علیه و آله است. به محمّد صلّی الله علیه و آله نبوّت ختم می شود و به من وصایت کامل و تمام می شود و منم امیر المؤمنین». (14)
سپس فرمود :
«جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ » : «حق آمد و باطل رفت».
در این هنگام که وجود سر پا جودش پای بر این عرصه ی خاکی نهاده بود، بت هایی که در کعبه بود به صورت به زمین افتادند و آسمان ها نورانی شد. شیطان فریاد بر آورد :
«وای بر بت ها و بت پرستان از این فرزند» ! (15)
← سخنان امیر المؤمنین علیه السلام پس از ولادت
آنگاه سلام بر زنان بهشتی نمود و حال آنان را پرسید. بانوان بهشتی او را در آغوش گرفتند و حضرت با آنان تکلّم فرمودند. هنگامی که حضرت حوا علیها السلام او را در آغوش گرفت، آن حضرت فرمود :
«سلام بر تو ای مادر، حوا» !
حوا علیها السلام پاسخ داد :
سلام بر تو پسرم ! علی بن ابی طالب علیه السلام از حال حضرت آدم علیه السلام پرسید. حوا علیها السلام پاسخ داد :
غرق در نعمت های خداوند است و در جوار پروردگار مُتَنَعِّم است.
در این هنگام که آن حضرت داخل کعبه بود ابو طالب علیه السلام در کوچه و بازار صدا می زد :
بشارت باد شما را که ولیّ خدا ظاهر شده است، همان کسی که وصایت به او تمام و کمال می شود. (16)
بعد از رفتن زنان بهشتی، پیامبران الهی حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی علیهم السلام آمدند.
امیر المؤمنین علیه السلام با دیدن آنان حرکتی نمود و تبسّم فرمود و آن بزرگواران بر حضرتش سلام کردند :
«سلام بر تو ای ولیّ خدا و خلیفه ی پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله».
حضرت در جواب فرمود :
«علیکم السلام و رحمة الله و برکاته». و جداگانه بر هر یک سلام نمودند. آن بزرگواران یکی بعد از دیگری او را در آغوش گرفتند و بوسیدند و زبان به مدح او گشودند و رفتند.
سپس ملائکه آمدند و او را به آسمان ها بردند، و باز آوردند و بردند و هر بار کلماتی مخصوص در فضایل و مناقب حضرت می فرمودند.
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
فاطمه بنت أسد علیها السلام می فرماید :
«بار دوّم در حالتی آن حضرت را آوردند که او را در حریر سفید بهشتی پیچیده بودند و به من گفتند :
«او را از چشم بینندگان حفظ کن که ولیّ رب العالمین است. بدانکه وارد بهشت نمی شود مگر کسی که ولایت او را بپذیرد و امامت و ولایت او را تصدیق کند. خوشا به حال آن که تابع اوست و وای بر کسی که از او رویگردان شود. مَثَل او چون کشتی نوح است. هر که به آن پیوست نجات می یابد و هر که از آن باز ماند غرق می شود و سقوط می کند. سپس در گوش او مطلبی گفتند که من نفهمیدم. بعد او را بوسیدند و برخاستند و بیرون رفتند و من ندانستم از کجا خارج شدند». (17)
← سه روز در کعبه
فاطمه بنت أسد علیها السلام بعد از سه روز که مهمان الهی بود فرزند مبارک و محترم خود را در آغوش گرفته آماده خروج از کعبه شد که هاتفی غیبی چنین ندا داد :
«ای فاطمه، نام این مولود را علی بگذار، چرا که من خدای علی أعلی هستم. من نام او را از نام خود گرفته ام، و او را ادب آموخته ام و امر خود را به او سپرده ام، و او را بر غوامض علم خود آگاهی داده ام، او در خانه ی من بدنیا آمده است.
او اوّل کسی است که بر فراز خانه ی من اذن می گوید، و بت ها را می شکند، و آنها را از بالای کعبه به صورت می اندازد.
خوشا بحال کسی که او را دوست می دارد و از او اطاعت می کند و او را یاری می نماید. وای بر کسی که بغض او را دارد و از او سر پیچی می کند و او را خوار می نماید و حق او را انکار می نماید». (18)
در این سه روز در هر محفلی سخن از ولادت این مولود مبارک و استثنایی بود، بخصوص باز نشدن قفل در کعبه، شکافته شدن دیوار کعبه در روز و دیدن آن توسط کفّار، این مطلب را به صورت یک مسئله عمومی در آورده بود.
← طلوع نور علی علیه السلام در آغوش پیامبر صلّی الله علیه و آله
صبح روز چهارم در مقابل دیدگان به انتظار نشسته، ناگهان دیوار کعبه از مکان قبلی شکاف برداشت به حدّی که فاطمه بنت اسد علیه السلام با فرزند عزیزش از آنجا خارج شدند. مردم همه نگاه می کردند و قبل از سؤالِ کسی، فاطمه بنت أسد علیها السلام از بعضی وقایع داخل خانه خبر داد و از عظمت آن مولود و غذا های بهشتی و اینکه نام این حضرت به ندای آسمانی علی علیه السلام است.
ابو طالب علیه السلام و پیامبر صلّی الله علیه و آله پیش آمدند، و فاطمه بنت أسد علیها السلام با مولود پیش آمد.
حضرت مولی الموالی علی علیه السلام فرمودند :
«السَّلامُ عَلَیکَ یا أبَه وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُه».
ابو طالب علیه السلام فرمود :
«وَ عَلَیکَ السَّلامُ یا بُنَیَّ وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُه»، و آن حضرت را در آغوش گرفت. (19)
امیر المؤمنین علیه السلام چشمان مبارک به صورت پیامبر صلّی الله علیه و آله باز کرد و تبسّم فرمود و خود را حرکتی داد و فرمود :
السَّلامُ عَلَیکَ وَ رَحمَةُ الله وَ بَرَکاتُه، مرا در آغوش بگیر».
پیامبر صلّی الله علیه و آله پاسخ سلامش را داد و آن حضرت را در آغوش گرفت، و بوسید و دست در دست او گذاشت.
آن گاه امیر المؤمنین علیه السلام دست راست بر گوش نهاد و اذان و اقامه فرمود و به یگانگی خداوند عزّوجل و نبوّت پیامبر صلّی الله علیه و آله شهادت داد.
سپس از پیامبر صلّی الله علیه و آله برای قرائت کتب آسمانی اجازه خواست. بعد از آنکه پیامبر صلّی الله علیه و آله اجازه فرمود، سینه را صاف کرد و آن چه در صُحُف حضرت آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی علیهم السلام بود قرائت فرمود. (20)
سپس شروع به قرائت قرآن نمود که هنوز نازل نشده بود. آن حضرت سوره ی مبارکه مؤمنون را آغاز کرد :
قَد أفلَحَ المُؤمِنُون ... .
سپس در حالتی که آن حضرت در آغوش رسول الله صلّی الله علیه و آله بود به خانه ی ابو طالب علیه السلام باز گشتند.
فاطمه بنت أسد علیها السلام می فرماید :
«هنگامی که از کعبه خارج شدم و فرزند را نزد پیامبر صلّی الله علیه و آله گذاشتم، آن حضرت با زبان مبارک دهان علی علیه السلام را باز کرد و او را با آب دهان مبارک تحنیک کرد و اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ آن حضرت گفت و فرمود :
«این مولودی است که بر فطرت بدنیا آمده است».
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
26 رجب
1 ـ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﺳﻴّﺪ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 10 ﺑﻌﺜﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. (1)
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﻘﻠﻰ ﺳﻦّ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ بالغ بر 80 ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (2)
ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺣﻠﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ : 27 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍلأﻭﻟﻰ، 29 ﺭﺟﺐ، 7 ﻭ 18 ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، 15 ﻭ 17 ﺷﻮّﺍﻝ، ﺍﻭّﻝ ﻭ ﺩﻫﻢ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ، ﺍﻭّﻝ ﺫﻯ ﺍﻟﺤﺠّﺔ. (3)
← ﻧﺴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭک ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ، ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻨﺖ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻋﺎﺋﺬ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺎ ﻋﺒﺪالله ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺑﻮﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻳﻜﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. (4)
← ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻣﺠﻠﺴﻰ رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺍﻣﺎﻣﻴّﻪ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑُﺘﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺻﻴﺎﺀ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﺘﺎب ها ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺻﺪﻭﻕ رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭﺻﻰّ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻭﺩﺍﻳﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ، ﻋﺼﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ... ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍلأﻧﺒﻴﺎﺀ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ. (5)
ﺍﺑﻦ ﺍﺛﻴﺮ ﺟﺰﺭﻯ ﺷﺎﻓﻌﻰ در جامع الأصول ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
از عموهای پیامبر ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ جز حمزه و عبّاس و ابو طالب علیهم السلام کس دیگری نزد اهل بیت علیهم السلام ایمان نیاورده اند.
علاّمه طبرسی می گوید :
ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ إﺟﻤﺎﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﺍﺳﺖ؛ چون آن بزرگواران یکی از ثقلین هستند که پیامبر ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ امر به تمسُّک به آن دو نموده اند. (6)
ﻛﺘﺐ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﺁن ها ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 630 هـ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻛﺘﺒﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎن های ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ. (7)
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ در جواب حضرت عبدالعظیم حسنی رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :
«اگر تو در ایمان ابو طالب علیه السلام شک کنی جایگاهت به سوی آتش جهنّم است». (8)
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﺼﺪ سوء ﻗﺮﻳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ، ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ باران ﻫﻤﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻔﺮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﺮﺛﻴﻪ ی ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﻀﻠﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺣﻤﺰﻩ علیه السلام ﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
اﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺑﺨﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺪﺭﻡ ﻭ ﺟﺪّﻡ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻭ ﻫﺎﺷﻢ ﻭ ﻋﺒﺪ ﻣﻨﺎﻑ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑُﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ».
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺲ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻛﻌﺒﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ متمسّک ﺑﻮﺩﻧﺪ». (9)
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
15 شوّال
1 ـ جنگ اُحُد و شهادت حضرت حمزه علیه السلام (1)
در سال 3 هـ در روز جنگ اُحُد، حضرت حمزه سیّد الشهداء و 69 نفر از مسلمانان به شهادت رسیدند. (2) بعضی جنگ اُحُد را در 7 (3) و 17 شوال نقل کرده اند. (4)
در این جنگ مسلمانان هزار نفر بودند که به نوشته ی عدّه ای سیصد نفر در بین راه بر گشتند، و برای جنگ 700 نفر باقی ماند. کفّار 3000 نفر بودند، و 2000 نفر و 4000 نفر و 5000 نفر هم گفته اند. تعداد کشته های کفّار 22 یا 23 یا 28 نفر، و تعداد شهداء 70 نفر بود. در این روز پیشانی پیامبر صلّی الله علیه و آله را شکستند. (5)
← فداکاری های امیر المؤمنین علیه السلام در اُحُد
در این روز بر اثر فداکاری ها و شجاعت هایی که امیر المؤمنین علیه السلام در دفاع از وجود شریف خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله و حفاظت از آن حضرت نشان داد جراحت های زیادی بر بدن مبارکش رسید. و تمامی کشته شدگان کفّار، به دست امیر المؤمنین علیه السلام بود و پیروزی دوباره و باز گشت مسلمانان به خاطر مقاومت و جنگ امیر المؤمنین علیه السلام بود. (6)
امام صادق علیه السلام می فرماید :
«اصحاب پرچم در روز اُحُد در لشکر کفّار نُه نفر بودند که امیر المؤمنین علیه السلام همه ی آن ها را کُشت». (7)
این در حالی بود که دیگران فرار کرده بودند، و پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
یا علی، آیا می شنوی که از آسمان تو را مدح می کنند.
یکی از ملائکه به نام رضوان می گوید :
«لا سیف الا ذوالفقار و لا فتی الا علی».
امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید :
از خوشحالی گریستم و خداوند سبحان را بر این نعمت حمد کردم. (8)
در این جنگ پیروزی در ابتداء از آنِ مسلمانان بود، ولی مقداری که به تعقیب دشمن رفتند و میدان خالی شد، بازگشتند و مشغول جمع غنایم شدند و اکثر نگهبانان مخالفت دستور پیامبر صلّی الله علیه و آله نمودند، و محل نگهبانی خود را رها کردند و مانند بقیّه مشغول جمع غنایم شدند.
خالد بن ولید ـ که از سر دسته های کفّار در این جنگ بود ـ از همان قسمت با کفّار حمله کردند. تعداد اندکی از نگهبانان درّه که نرفته بودند شهید شدند و کفّار از پشت سر به مسلمین حمله کردند.
فراریان کفّار هم تا این وضع را دیدند بازگشتند و حمله به مسلمین شدّت گرفت. جراحت های فراوانی بر بدن مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله رسید و شیطان فریاد بر آورد که محمّد (صلّی الله علیه و آله) کشته شده است !
مسلمانان با شنیدن این ندا فرار کردند، و فقط چند نفری از وجود مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله محافظت می کردند که عبارت بودند از امیر المؤمنین علیه السلام و ابو دجانه که شهید شد و زنی به نام نسیبه و انس بن نضر که تازه از مدینه رسیده بود.
← ابوبکر و عُمَر در جنگ اُحُد
عُمَر بن خطاب می گوید :
در اُحُد با پیامبر صلّی الله علیه و آله بیعت کرده بودیم بر اینکه کسی فرار نکند، و هر کس از ما که فرار کند ضال و گمراه است، و هر کس از ما کشته شود شهید است. (9)
احمد بن حنبل می گوید :
ابوبکر و عُمَر در این جنگ فرار کردند. هنگامی که امیر المؤمنین علیه السلام در تعقیب فراری ها بود، عُمَر در حالی که اشک چشمانش را پاک می کرد برگشت و به امیر المؤمنین علیه السلام عرض کرد :
مرا ببخشید !!
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود :
«آیا تو نبودی که صدا زدی : محمّد کشته شده است، به دین قبلی خود برگردید» ؟!!
عُمَر گفت :
این کلام را ابوبکر گفته است !
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود :
«شما و کسانی که از شما دو نفر پیروی کنند وارد جهنّم می شوید».
در اینجا بود که این آیه نازل شد : إنَّ الَّذینَ تَوَلَّوا مِنکُم یَومَ التَقَی الجَمعان إنَّمَا استَزَلَّهُمُ الشَّیطانُ ! (10)
📚 منابع :
1. بحار الأنوار : ج 20، ص 147 ـ 14. الصحیح من السیرة : ج 6.
2. مسار الشیعة : ص 16 ـ 15. و ... .
3. بحار الأنوار : ج 20، ص 125. التنبیة و الاشراف : ص 211.
4. بحار الأنوار : ج 97، ص 168، 383. اختیارات : ص 39.
5. بحار الأنوار : ج 20، ص 18، 31، 71، 74. امالی طوسی : ص 142.
6. ارشاد : ج 1، ص 90. و ... .
7. همان : ج 1، ص 88. و ... .
8. همان : ج 1، ص 87. و ... .
9. مناقب آل ابی طالب علیهم السلام : ج 2، ص 134. و ... .
10. سوره ی آل عمران : آیه ی 155. اثبات الهداة : ج 2، 365 ـ 364. الصراط المستقیم : ج 2، ص 59.
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
امام صادق علیه السلام می فرماید :
در جنگ اُحُد امیر المؤمنین علیه السلام در حال دفاع از پیامبر صلّی الله علیه و آله بودند، و دیگر اصحاب فرار می کردند.
آن حضرت همچون شیر غضبناک از قفای گریختگان رفت و اوّل به عُمَر بن خطاب رسید که به اتّفاق عثمان و حارث بن حاطب و عدّه ای دیگر به سرعت فرار می کردند.
حضرت فریاد بر آورد :
«ای جماعت، بیعت شکستید و پیامبر صلّی الله علیه و آله را تنها گذاشتید و به سوی جهنّم می گریزید ؟!
عُمَر بن خطاب می گوید :
علی را دیدم با شمشیری پَهنی که مرگ از آن می چکید و چشمهایش از خشم مانند دو قدح خون بود، یا مانند دو کاسه ی روغنی که آتش در او افروخته باشند می درخشید، و فهمیدم که اگر به ما برسد به یک حمله ما را خواهد کشت.
این بود که جلو رفتم و عرض کردم :
«یا ابا الحسن، تو را به خدا سوگند می دهم که دست از ما برداری، که عرب را عادت است که گاهی می گریزد و گاهی حمله می کند. زمانی که حمله می کند تلافی گریختن را می نماید».
پس آن حضرت ما را رها کرد؛ و به خدا قسم چنان ترسی از آن حضرت در دل من افتاد که تا کنون از دلم خارج نشده است. (11)
در این جنگ بر بدن مبارک امیر المؤمنین علیه السلام هنگام حمایت از پیامبر صلّی الله علیه و آله 90 جراحت بر صورت، سر، سینه، شکم، دست و پای مبارک رسید.
جبرئیل نازل شد و عرض کرد :
«یا محمّد، به خدا سوگند این عمل علی بن ابی طالب مواسات است».
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
این بدان جهت است که من از اویم و او از من است.
جبرئیل عرض کرد :
«و من از شما دو بزرگوارم». (12)
بانویی به نام نسیبه در جنگ احد
در این روز یکی از کسانی که جانفشانی کرد و فرار نکرد، بلکه مانع از فرار دیگران نیز شد، بانویی به نام نسیبه دختر کعب بن مازنیه بود و به او امّ عماره می گفتند.
📚 منابع :
11. مناقب آل ابی طالب علیهم السلام : ج 2، ص 134. و ... .
12. الکافی : ج 8، ص 321. و ... .
#ادامه_دارد ...
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
24 ذی الحجّه
1 ـ روز مباهله
این روز از یک سو روز مباهله اهل بیت علیهم السّلام با نصاری نجران است و از سوی دیگر روز نزول آیه ی تطهیر در شأن اهل بیت علیهم السّلام. (1)
هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر صلّی الله علیه و آله علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام را فرا خواند و فرمود : «اللّهم هؤلاء اهلی (اهل بیتی)» : «بار الها اینان اهل من هستند». (2)
← نامه پیامبر صلّی الله علیه و آله به نصارای نجران
در سال دهم هجری پیامبر صلّی الله علیه و آله نامه ای به نصارای نجران فرستادند، به این مضمون که خداوند یکتا را عبادت کنند و مسلمان شوند، یا به مسلمین جزیه بدهند و به مذهب خود باشند، در غیر این صورت آماده جنگ گردند.
بنی نجران در کلیسای بزرگ خود به مشورت پرداختند، عدّه ای مانند «سید» که از بزرگان قوم بود و «عاقب» که اسقف نجران بود مخالفت خود را با تسلیم در برابر خواسته پیامبر صلّی الله علیه و آله اعلام کردند.
در مقابل عدّه ای مانند «ابو حارثه» اسقف اعظم نجران که 120 سال عمر داشت و در باطن مسلمان بود با امر پیامبر صلّی الله علیه و آله موافق بودند.
بعد از دو روز مشورت قرار شد کتاب «جامعه» را که صفات پیامبر بعد از حضرت عیسی علیه السّلام را ذکر کرده بود، و صحیفه حضرت شیت علیه السّلام را بخوانند.
در حضور جمع مسیحیان و فرستادگان پیامبر صلّی الله علیه و آله فصل های جامعه قرائت شد و با اذعان به آنچه در جامعه آمده بود تصمیم گرفتند هفتاد نفر از جمله سیّد و عاقب و ابو حارثه را برای تحقیق به مدینه بفرستند.
← نجرانیان در مدینه
آنان به مدینه آمدند و خدمت پیامبر صلّی الله علیه و آله شرفیاب شدند.
هرچه آن حضرت دلیل و برهان آورد آنان قبول نکردند و امر به مباهله واگذار شد. جبرئیل علیه السّلام نازل شد و این آیه را آورد :
«فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أبْناءَنا وَ أبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أنْفُسَنا وَ أنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةُ اللهِ عَلَی الْکاذِبینَ» (3) : «اگر کسی با تو مجادله کند بعد از علمی که نزد تو آمده، بگو بیاید تا فرا خوانیم پسران خود و زن های خود و کسی که به منزله جان ماست. آنگاه نفرین کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».
لذا قرار بر مباهله شد و سید و عاقب به محل اردوی خود در خارج مدینه رفتند. آنان با یکدیگر مشورت کردند و بعضی از علمای آنها گفتند : «اگر فردا محمّد با اصحاب و جمعی کثیر برای مباهله حاضر شود این روش پادشاهان است و ترسی به خود راه ندهید. ولی اگر خواص اهل بیت خود را آورد این کار انبیاء است».
← مراسم مباهله
روز دیگر هنگام بالا آمدن آفتاب، پیامبر صلّی الله علیه و آله دست علی بن ابی طالب علیه السّلام را گرفت و از حجره بیرون آمد.
امام حسن و امام حسین علیهما السّلام را پیش رو روانه فرمود و حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها از پشت سر آمدند، تا بین دو درختی که قبلاً تعیین شده بود رسیدند. قبلاً به دستور حضرت زیر آن دو درخت را جارو زدند، و به عنوان سایه بان عبای سیاهی بالای درخت قرار دادند. مسلمانان مدینه هم آمدند، بنی نجران هم با فرزندان خود آمدند. پیامبر صلّی الله علیه و آله کسی را نزد سیّد و عاقب فرستاد که ما آماده ایم.
اسقف با همراهان آمد و گفت :
با چه کسانی با ما مباهله می کنید ؟
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود :
«با بهترین اهل زمین و نیکو ترین جهانیان نزد خداوند متعال زیرا که از طرف خداوند متعال امر شده ام که آنها را بیاورم»، و اشاره به آل عبا علیهم السّلام فرمودند.
سید و عاقب و اسقف همین که چشمشان به پیامبر صلّی الله علیه و آله و آل عبا علیهم السّلام افتاد، وحشت کردند به حدّی که چهره هایشان زرد شد.
ابوحارث که میل به اسلام داشت فرصت را مغتنم شمرده، پا پیش گذاشت و دست سید و عاقب را گرفته پس کشید و آنها را نصیحت کرد و از عواقب این مباهله مطلع کرد و گفت :
صفات او و اهل بیت او را در کتابها خوانده اید. این محمّد صلّی الله علیه و آله همان پیامبر است، مگر نمی بینید ابرهای سیاه را، و دگرگونی آفتاب را، و شاخه های درختان را که خم شده، و صدای مرغان، و دود سیاه اطراف و آثار زلزله را که در کوهها نمودار شده است.
آن بزرگواران منتظرند که دست به دعا بردارند. به خدا قسم اگر سخنی گویند از ما نشانی نمی ماند. برویم و با او صلح کنیم.
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. مسار الشیعة : ص 23 ـ 22. و ... .
2. بحار الأنوار : ج 35، ص 237 ـ 206، 265. و ... .
3. سوره آل عمران : آیه ی 61.
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban
28 صفر
1 _ شهادت رسول خدا صلّی الله علیه و آله
شهادت جانگداز و مظلومانه ی اشرف مخلوقات خاتم الأنبیاء محمّد بن عبدالله صلّی الله علیه و آله در سال 11 هـ در سنّ 63 سالگی (1) به وسیله ی سَمّ (2) بوده است؛ و طبق روایاتی عایشه و حفصه آن حضرت را مسموم کرده اند ! (3)
در 24 صفر بیماری پیامبر صلّی الله علیه و آله شدت یافت. (4)
پیامبر صلّی الله علیه و آله هنگام بیماری فرمودند :
حبیبم را نزد من حاضر کنید. عایشه و حفصه پدران خود را نزد آن حضرت حاضر نمودند. پیامبر صلّی الله علیه و آله روی مبارک خویش را بر گردانیدند و فرمودند :
«حبیبم را نزد من حاضر کنید».
سپس دنبال حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام فرستادند. چون نظر مبارک به آن حضرت افتاد ایشان را نزد خود خواندند و کلماتی به حضرت فرمودند. هنگامی که حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام از نزد آن حضرت خارج شدند، عُمَر و ابوبکر به ایشان گفتند :
«خلیلت به تو چه گفت» ؟
فرمود :
«هزار باب علم به من حدیث کرد که از هر باب هزار باب دیگر باز می شود». (5)
← وصایای پیامبر صلّی الله علیه و آله
پیامبر صلّی الله علیه و آله در لحظات آخر عمر خود وصیّت هایی به امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند و جبرئیل و میکائیل و ملائکه ی مقرّبین را بر آن وصیّت شاهد گرفتند.
از جمله ی آن کلمات که جبرئیل به پیامبر صلّی الله علیه و آله می فرمود و امیر المؤمنین علیه السلام می شنیدند، این بود :
«حقّت را می بَرند و خُمست را غصب می کنند و پرده ی احترامت (حرمتت) را می دَرَند و محاسنت به خون سرت رنگین می شود».
امیر المؤمنین علیه السلام می فرمایند :
«هنگامی که آن کلام را فهمیدم، فریاد زدم و با صورت بر روی زمین افتادم».
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. مسار الشیعة : ص 27. و ... .
2. کتاب سلیم رَحِمَهُ الله : ج 2، ص 838 _ 837. و ... .
3. تفسیر قمی : ج 2، ص 376. و ... .
4. مستدرک سفینة البحار : ج 6، ص 295. وقائع الشهور : ص 55.
5. کافی : ج 1، ص 296، ج 8، ص 147. بحار الأنوار : ج 22، ص 465 _ 461.
✅با ما همراه شوید.
🔗ایتا:
نگهبان
https://eitaa.com/mnegahban