کلی تایپ کردم در راستای اینکه یه جاهایی باید مشتت رو باز کنی و بذاری تموم شه. تقلای بیهوده نکنی. بعد یهو یاد اون جملهی نادر ابراهیمی افتادم که میگه «بگذار آنچه از دست رفتنیست از دست برود.» و دیدم که همین کافیه.
هِنآس.
دوست ندارم؟! من کم تر پِلک میزنم تا بیشتر ببینمت~🤍
دوست ندارم؟!
-من کمتر حرف میزنم تا صدای تو رو بیشتر بشنوم-
هِنآس.
هیچ چیزی توی دنیا به اندازه ی گرفتن دستات آرامش نمیده لامصب انگار ژلوفنه…🫀.
مُسَکِن؟!
نه مرسی دَستاش رو میگیرم-