#لحظه_ی_خوش مقصود از عفو در ارتباط با خداوند پوشاندن گناه نیست. بلکه پوشاندن معادل با غُفران است و با صفت غفور حضرت حق مرتبط است. در هنگامهٔ عفو، حضرت حق نه‌تنها خطا و زشتی را ندیده می‌گیرد و می‌پوشاند‌، بلکه اثر آن را هم از میان برمی‌دارد. عفو بهره‌ای فراتر از این نیز در پی دارد ، و آن جایگزین کردن حسنه به جای سیئه است: «فَأُوْلئِكَ یُبَدِّلُ اللّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» (پس ایشان، خداوند بدی‌هایشان را به نیکی تبدیل می‌کند.) در حکایتی خواندنی از حضرت ابراهیم(ع) چنین نقل شده است: جبرئیل شنید که ابراهیم خلیل الرحمن می‌گوید: ای آنکه کریمانه عفو می‌کنی. (جبرئیل) گفت: آیا می‌دانی چه چیزی عفو خداوند را کریمانه ساخته است؟ (ابراهیم) گفت: نه، ای جبرئیل. (جبرئیل) گفت: هرگاه گناهی را عفو کند (و ببخشد به جای آن) حسنه‌ای خواهد نوشت. 🌿حال که این نکتهٔ نغز را دانستیم، چه نیکوست لذت راز و نیازمان را با این ذکر آکنده سازیم که: «یَا کَریمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ» (ای خدایی که کریمانه عفو می‌کنی و ای نیکو درگذرنده) ▫️بر گرفته از کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۱ موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin