مدرسه علمیه حکیم هاشم طهرانی برگزار می‌کند: برگی از تاریخ حوزه علمیه تهران سخنران: حجة الاسلام و المسلمین استاد ناصرالدین انصاری قمی زمان: پنج شنبه ۵ آبان ساعت ۹.۳۰ صبح مکان: بازار تهران، خیابان ۱۵ خرداد، سبزه میدان ، کوچه تکیه دولت مدرسه علمیه حکیم هاشم طهرانی

مراسم سومین سالگرد رحلت علامه سیدجعفر مرتضی عاملی با مشارکت نهادهای مختلف علمی و تبلیغی حوزه علمیه قم برگزار می‌شود. زمان: پنجشنبه ۵ آبان / بعد از نماز مغرب و عشاء مکان: خیابان شهیدان فاطمی/ موسسه آل‌البیت 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ خطای راهبردی یک بیانیه 🔹 روز گذشته بیانیه‌ای با امضای «انجمن محققان و مدرسان روحانی اصفهان و مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم» صادر شد که متاسفانه دارای اشکالات فاحش تحلیلی و فکری بود. در این بیانیه ظاهرا ضمن برشمردن برخی از مسائل جامعه، راه‌حل‌هایی برای حاکمیت ارائه شده‌است که از جهات مختلفی قابل تامل است: 🔸 در بیانیه فوق مسائل مختلف اقتصادی و روابط بین‌الملل و تحریم‌ها از مشکلات اصلی مردم عنوان شده‌است. در حالی که بخش عمده‌ی این مشکلات محصول بی‌توجهی به ظرفیت‌های داخلی کشور در هشت‌سال دوره ریاست‌جمهوری مورد حمایت قاطع این دو تشکل حوزوی بوده‌است. اگرچه ممکن است مردم عادی ظاهرا تمامی این مشکلات را از سوی حاکمیت می‌دانند اما یک تشکل سیاسی چنانچه بدون ارائه‌ی دلائل و زمینه‌های شکل‌گیری مشکلات - که خود او سهم جدی در تشدید آن داشته - تنها اقدام به انتقاد کند، عملا سطح خود را در حد توده‌های عادی مردم تعریف کرده‌است. 🔸 نکته اصلی در بیانیه فوق بی‌توجهی مطلق به تلاش و نقشه‌ی دشمنان در ایجاد آشوب و ناامنی در کشور است. به زعم نویسندگان، علت تمامی حواث تلخی که در روزهای اخیر شاهد آن بوده‌ایم از جانب حاکمیت بوده‌است و رسانه‌های معاند، سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی و اشخاص و گروه‌های آموزش دیده‌ی تروریستی و آشوبگر هیچ نقشی در این بحران نداشته‌اند. حادثه‌‌ی غم‌بار تروریسی حمله به حرم شاه چراغ(ع) مصداق بارز این حرکت برنامه‌ریزی شده‌‌ی تروریستی بوده‌است. در روزهای اخیر بخشی از افراد بازداشت‌شد‌ه‌ی اغتشاشات، صریحا به تحریک و حمایت مالی عوامل خارجی اشاره کرده‌اند و گذشته از همه‌ی این مسائل هر بیننده‌ی منصفی شاهد تبلیغات وسیع رسانه‌های معاند برای ایجاد آشوب در کشور است. حال چگونه است که بیانیه‌ای به بهانه‌ی این اتفاقات نگاشته شود و به زوایای مهم این رخداد یعنی دخالت رسانه‌ها و قدرت‌های معاند خارجی هیچ اشاره‌ای نداشته باشد. 🔸 در این بیانیه هیچ نام و نشانی از اغتشاشات خیابانی وجود ندارد! اغتشاشاتی که امنیت جامعه را هدف قرار داده‌است در حالی که تمامی زمینه‌های رشد و توسعه‌ی یک کشور ذیل امنیت آن جامعه تعریف می‌شود. تفکیک بین اعتراض و اغتشاش مهمترین مولفه‌ی نقد سازنده و منصفانه است و چنانچه هیچ خط فاصلی بین این مقوله‌ی مهم وجود نداشته باشد نباید انتظار داشت جامعه مخاطب این نقد را منصفانه ارزیابی کند. در نگاهی دیگر و با روشن شدن خط خطرناک اغتشاشات در کشور به جرأت می‌توان گفت عدم تفکیک این دو امر ممکن است به حمایت از آشوب نیز منجر شود! 🔸 قطعا کشورما مشکلات مختلفی در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارد و سال‌هاست که دلسوزان کشور و انقلاب به طرق مختلف سعی کرده‌اند نقدهای جدی خود را ارائه دهند. بعد از این هم تصمیم‌گیران مختلف از جمله متولیان فرهنگی و اجتماعی و رسانه‌ای باید در عملکرد گذشته‌ی خود تامل و تغییرات جدی داشته باشند و رویکرد تعامل با عموم مردم و افکار عمومی را تغییر دهند. اما خطابات و نامه‌هایی که ابتدائی‌ترین انصاف در تحلیل و ارزیابی را رعایت نکرده‌است و نتیجه‌ی آن زیرسوال بردن حاکمیت و چه‌بسا همراهی با خط بحران و آشوب در کشور است عملا جایی برای دیدن و توجه ندارد. 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️حجت‌الاسلام دکتر رنجبر می‌گوید حرکتی شروع شده‌است تا فضلا و اساتید حوزوی با هدف مشاوره و روانکاوی سیاسی و اجتماعی و ...با معترضین بازداشت‌شده دیدار و گفت‌وگو داشته باشند. 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️گذری بر تدوین متون درسی در دهه هفتاد 🔹استاد رضا مختاری مدیر مرکز تدوین متون درسی در دهه هفتاد معتقد است برای تدوین متون درسی جدید باید از بهترین اساتید هر رشته مشورت گرفته شود و تاکید می‌کند این جایگزینی با دستور و بخشنامه امکان‌پذیر نیست 🔸مشاهده فیلم کامل گفت‌وگو👇👇 https://www.aparat.com/v/UT43H 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ خوانش و راهکارهای حوزویان برای اعتراض/1 🔹 حجت‌الاسلام دکتر مهدی شجریان عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی: نیازمند اصلاح حقیقی نگاه مسئولان به جایگاه «مردم» هستیم/ حوزویان باید میدان‌دار اعتراض به مشکلات در جامعه اسلامی باشند 🔹 این‌که چرا حاکمیت اقدام مشخصی برای شکل‌گیری اعتراضات به نحو قانونی و به نحو مدنی انجام نداده است به نظرم ریشه در چند عامل دارد: - یک عامل که به عنوان اولین عامل از آن یاد می‌کنم غلبه‌ی نگاهی است که نقش مردم را در حاکمیت اسلامی، یک نقشه حاشیه‌ای می‌داند .مستحضر هستید در باب جایگاه مردم در حاکمیت اسلامی ما نظریات مختلفی داریم که این نظریات را می‌توان در یک طیف دسته‌بندی کرد. در یک طرف این طیف نظریه‌پردازانی هستند که کمترین درجه‌ی اعتبار را برای این جایگاه قائل هستند و در حد یک مقبولیت سطحی حضور مردم را لازم می‌دانند و بیش از این نه. اما در یک طرف دیگر این طیف ـ که بسیاری از نظریه‌پردازان دیدگاه حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری(حفظه الله) را در همین طرف طیف قرار می‌‌دهند - نقش مردم بسیار بسیار پررنگ است و این نقش تا مرز مشروعیت نظام اسلامی پیش می‌رود - عامل دومی که وجود دارد باور به بی‌نیازی از به رسمیت بخشیدن مقوله‌ی اعتراضات است. من کمابیش در اظهارات برخی از مسئولین به صورت صریح و غیرصریح هم این را دیده‌ام. اعتقاد این آقایان این است که اگر ما برای مقوله‌ی اعتراضات به صورت رسمی، قانون پیش‌بینی کنیم و ساختارسازی کنیم، یک کار بیهوده است و یک کاری است که حاکمیت و نظام اسلامی به آن نیازی ندارد. - عامل سومی که در اینجا می‌توانم مطرح کنم باور به امنیتی شدن رسمیت‌بخشی به اعتراضات است. ممکن است برخی از بزرگان و مسئولین ما تصور کنند که ما اگر بخواهیم مقوله‌ی اعتراضات را در جامعه به رسمیت بشناسیم و برای آن سازوکاری تعیین کنیم این مسئله با اعتراض شروع می‌شود ولی به اغتشاش، خرابکاری و ضربه به اصل نظام منجر خواهد شد. - عامل چهارمی که به ذهن حقیر می‌رسد مسئله‌ی انسداد سیاسی و به صورت مشخص افول حزب‌گرایی است که ما در ساختار سیاسی‌مان کمابیش داریم و در بخش‌هایی از بدنه‌ی حاکمیت متأسفانه این را می‌بینیم. - عامل پنجمی که در اینجا به ذهن بنده می‌رسد یک نحوه‌ی مقدس‌پنداری افراطی در خصوص نظام اسلامی است. بعضی از مسئولین ما در انگاره‌ی خودشان نظام اسلامی را در حدی از تقدس و در هاله‌ی غلیظی از تقدس قرار داده‌اند که به صورت طبیعی لازمه‌ی حضور در این هاله‌ی تقدس عدم امکان اعتراض و انتقاد است. 🔹 حوزویان در سه بخش باید تلاش کنند و متأسفانه در هر سه بخش هم ما حضور چشمگیری نداشتیم و در برخی از بخش‌هایش هم اصلا حضور نداشتیم: - بخش اول و حوزه‌ی اول تلاش‌های نظری و پژوهشی است که در این حوزه باید صورت بگیرد. اساسا مقوله‌ی اعتراض در حکومت اسلامی یک موضوع اصیل و کلانی برای پژوهش است و تا جایی که بنده می‌دانم آثار فاخری در این حوزه تولید نشده است. یک کار جدیدی که یک تیم پژوهشی از دوستان طلبه ما در مرکز پژوهشی مبنا در همین فاصله‌ی 2-3 هفته‌ی اخیر انجام داده‌اند این بود که ما از مجلس شورای اسلامی یک پروژه داشتیم که پیش‌نویس قانون آزادی تجمعات و راهپیمایی را برای ما بنویسید. تیم حقوقی ما در اینجا کار کردند و یک پیش‌نویس مفصلی را آماده کردند، 31 ماده در این پیش‌نویس طرح شده است. - اقدام دومی که حوزه باید انجام دهد گفتمان‌سازی است. گفتمان‌سازی یعنی اولا اقناع مدیران، ثانیا اجماع نخبگان و ثالثا رواج تفکر در بین عموم مردم. در هر سه حوزه باید کار کنیم. - کار سومی که به ذهن حقیر می‌رسد حضور عملیاتی و میدانی خود حوزه در مقوله‌ی اعتراضات است. یعنی فقط به تلاش نظری و پژوهشی و فقط به گفتمان‌زایی اکتفا نکند، خودش به میدان بیاید. هیچ‌کسی شایسته‌تر برای «النصیحة لأئمة المسلمین» غیر از مراجع عظام تقلید و حوزه‌ی علمیه نیست.یعنی ما گاهی می‌بینیم که صدای حوزه در اعتراض به دولت، به حاکمیت در خصوص یک مسئله‌ی فرعی در بوق و کرنا می‌شود و شنیده می‌شود و حتی گفته می‌شود که اگر این دولت مثلا فلان روز شهادت را تعطیل نکرد مالیات ندهید. اما نگاه می‌کنیم و می‌بینیم که در کنار مفاسد اجتماعی، در کنار رانت، در کنار سفره مردم که روز به روز در حال آب رفتن است، در کنار بیکاری جوانان و در کنار فساد خیلی زشت و زننده‌ای که بعضی از یقه بسته‌ها و پیشانی کبودها انجام می‌دهند، حوزه‌ی علمیه سکوت می‌کند و ورود نمی‌کند. خود حوزه‌ی علمیه باید میدان‌دار اعتراض منطقی باشد. 🔻🔻🔻 مشاهده متن کامل گفت‌وگو: https://mobahesat.ir/23937 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️دکتر محمدتقی دشتی رئیس مرکز پژوهشی مبنا: مرکز پژوهشی مبنا پیش‌نویس قانون تجمعات را برای مجلس تنظیم کرده است/ نقش حوزه در مواجهه با اعتراضات صحیح باید«والد رحیم» باشد ♨️خوانش و راهکارهای حوزویان برای اعتراض/2 🔹اگر فضای اعتراض باز باشد و وجود داشته باشد عملا کمتر به اغتشاش منجر می‌شود. اوایل انقلاب تا سال 60 فضا در ایران بسیار خوب بود. این خوب که می‌گویم منظورم این است که آزادی‌ها به تمام و کمال وجود داشت. در مورد اعتراضات، بیان عقاید و غیره همه‌ی گروه‌ها نظرات را مطرح می‌کردند و اعلامیه‌ها، تظاهرات و غیره داشتند. متأسفانه به خاطر سوءاستفاده‌ی ضد انقلاب و به ویژه منافقین از این فضا و ایجاد درگیری و کشتار بین مردم فضا لاجرم بسته شد. 🔹لازم است که نظام یک سازوکار عقلانی و مناسب برای بیان اعتراضات ایجاد کند که بحمدلله مجلس اخیرا این حرکت را شروع کرده، البته دولت هم شروع کرده و مرکز پژوهشی مبنا اکنون یک پیش‌نویس قانون تجمعات و راهپیمایی‌ها را برای کمیته‌ی داخلی مجلس تنظیم کرده و ان‌شاءالله به زودی بنده هم در کمیسیون حاضر هستم که این را مورد بحث و بررسی قرار دهیم. عملا نهادها و مسئولان واقعا به این نتیجه رسیده‌اند که سازوکار مناسبی برای این قضیه باید اندیشیده شود که آن تبعات را هم نداشته باشد. 🔹در بحث اعتراضات، حوزه اولا باید نقش رابط و کانال انتقال مطالب و شکایات مردم به دولت قرار بگیرد. بالأخره روحانیت در مساجد، در محلات، در آن مویرگ‌های جامعه حضور دارد و به همین دلیل به راحتی می‌توانند درد مردم را منتقل کنند. اگر حوزه بتواند یک کانالی برای جمع‌آوری این اعتراضات و مشکلاتی که مردم دارند از طریق روحانیونی که فرستاده، داشته باشد و به نماینده‌ی رئیس جمهور در حوزه منتقل کند. 🔹باید دیالوگ بین روحانیون و مردم اتفاق بیافتد. گفتگو و حرف‌هایی که مردم دارند بیان کنند و این‌ها بنشینند و همدلانه و به عنوان یک «والد رحیم» با مردم صحبت کنند. این بسیار مؤثر خواهد بود. یعنی اگر این دیالوگ اتفاق بیافتد خیلی از گلایه‌های نابه‌جا خودبه‌خود اصلاح می‌شود و تعطیل می‌شود و اعتراضات، اعتراضات مناسبی خواهد بود. 🔹روحانیت و حوزه باید در بحث بیان اعتراضات به‌حق و مناسب حالت پرچمداری به خودشان بگیرند و اعلام کنند که؛ از طرق قانونی و به صورت مناسب ما هم اعتراضاتمان را بیان می‌کنیم و مردم این اعتراضات را ببینند که بیان می‌کنند. یک زمانی مردم از مراجع انتظار داشتند - الان این انتظارات کم شده است - که؛ چرا شما این مشکلات را بیان و مطرح نمی‌کنید؟ البته مراجع به صورت نامه یا تلفنی بیان می‌کنند، ولی اگر این ملموس باشد که ما چنین کانالی داریم و خود حوزه و روحانیت پرچمدار اعتراضات به‌حق است. 🔹مبانی فقهی اعتراضات در دولت اسلامی باید تهیه و تدوین شود. چون ما هنوز هم در این مورد اختلاف نظر‌های زیادی داریم و نهایتا حوزه باید این را به سامان برساند و بگوید که به لحاظ فقهی اعتراضات تا اینجا است، نافرمانی مدنی جایز هست یا نیست و یا دایره‌ی اعتراضات تا اینجا مشروع است و بعد از این نامشروع است. این برای جامعه و حتی نخبگان ما خیلی ملموس نیست. حوزه باید بگوید که؛ اعتراضات در دولت اسلامی این‌طوری است. این‌طور نیست که هر کسی اعتراض کند متهم به ضد نظام اسلامی و ضد اسلام بودن شود. نه، چنین چیزی نیست. 🔹نکته‌ی دیگر در این مورد بحث نهاد میانجی‌گر است. ما متأسفانه در جامعه خیلی نهاد میانجی‌گر نداریم. بین چه کسانی؟ بین مسئولان و مردم، بین نهادها و مردم. اگر دعوا شود در هر صورت یک میانجی‌گر می‌خواهد. وقتی که دعوا اتفاق می‌افتد اگر نهاد میانجی‌گر ورود نکند قطعا خشونت در پیش خواهد بود و به همین دلیل کار سخت می‌شود. مراجع تقلید، حوزه و روحانیون یا علمای بلاد در این مورد خیلی می‌توانند نقش ایفا کنند. اگر به عنوان نهاد واسط و نهاد میانجی عمل کنند، آن زمان می‌توانند اعتراضات را تعدیل کنند و جلوی خشونت‌ها را بگیرند. 🔹حوزه باید پشتوانه‌ی تئوریک نظام در حل مسائل فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی باشد و مطالبه‌ی مقام معظم رهبری هم این است. لذا در این جهت اگر حوزه نظریه‌پردازی و نظام‌سازی و حل مسئله نکند، جامعه حل مسئله می‌کند و متأسفانه ممکن است به کژی و انحراف برود. 🔻🔻🔻 مشاهده متن کامل گفت‌وگو : https://mobahesat.ir/23943 🔻🔻🔻 @mobahesat

اختصاصی مباحثات / موجی از شادی در ایران یکی از روحانیون درحال پخش شکلات 🔻🔻🔻 @mobahesat

💠 مروری بر مواضع برخی از مراجع، بزرگان و نهادهای حوزوی در فتنه ی اخیر ↙️ این موارد ، تنها بخشی از واکنش‌ها و پیام‌های #حوزه_انقلابی در رابطه با اغتشاشات اخیر است. #حوزه_پای_کار_انقلاب @HowzehSN

⚡️دکتر محمدهادی فلاح‌زاده: برخی دست‌اندرکاران دچار خطای شناختی شده‌اند/برای حوز‌ه‌های جمع‌گرایی جامعه برنامه‌ریزی نکردیم 🔸متن ذیل گزارشی از سخنان دکتر محمدهادی فلاح‌زاده استاد دانشگاه در تحلیل وقایع اخیر است که در موسسه آموزش عالي طلوع مهر قم ارائه شده است: 🔹در حادثه‌ای که این ایام اتفاق افتاد یک بحث «چیستی قضیه» است و یک «تحلیل» آن و یکی هم «عوامل داخلی و بیرونی و اهداف عوامل بیرونی» و «روش» است. اگر این موارد را با هم مورد مداقه قرار ندهیم، به خطا رفته‌ایم. برخی به صورت کلی این مسائل را به عوامل بیرونی منتسب می‌کنند، بعضی‌ هم کلا به عوامل داخلی منتصب می‌کنند، بعضی هم یکی ازعوامل، یعنی عامل بیرونی یا عامل داخلی را قوی‌تر می‌بینند. بنده ضمن این‌که تحلیل راجع به عوامل داخلی را بیان خواهم کرد معتقدم که در این قضیه عامل بیرونی شتاب دهنده و توسعه دهنده بود و به شدت خشونت‌گرا. ضمن این‌که نباید نسبت به عوامل داخلی یا بسترهای داخلی غافل بود. 🔹در سال 96 و 97 و 98، اعتراضات عمدتا متوجه کارکرد نظام بود، یا مربوط به بخش‌هایی از نظام بود. ولی در حادثه‌ی اخیر شعارها و رفتارها متوجه ارزش‌ها و باورهای نظام و در نهایت هم کلیت نظام بود. در حادثه‌ی سال 98 تعرض کمتر متوجه ارزش‌ها و باورها بود ولی آنچه که در حادثه‌ی اخیر اتفاق افتاد بیشتر متوجه ارزش‌ها، باورها و کلیت نظام بود. 🔹در حادثه‌ی سال 98 تخریب‌ها بیشتر متوجه اموال عمومی بود، ولی در حادثه‌ی اخیر تخریب‌ها بیشتر متوجه اموال دولتی و خصولتی به ویژه نمادهای ارزش‌مدارانه‌ی بر اساس ارزش‌های جامعه‌ی ایرانی و نظام اسلامی بود.در سال 96 و 98 سنین زیر 18 سال داشتیم، نه این‌که نداشتیم، ولی امسال سنین زیر 18 بیشتر بود . 🔹آیا آنچه که در جامعه اتفاق افتاده یک‌سری «تمایزگرائی گفتمانی» است. وقتی با جوانان صحبت می‌کنید، می‌بینید که بعضی از آن‌ها می‌گویند که ما را درک نمی‌کنید، یا پدر و مادرها جوانان را درک نمی‌کنند، می‌گویند اصلا ما نمی‌فهمیم که شما چه می‌گویید و شما هم نمی‌فهمید ما چه می گوئیم. پس آیا تمایزگرای گفتمانی،اتفاق افتاده که کسانی که مثل ما نمی‌اندیشند آیا این‌ها یک نسل جدید هستند و در این اجتماعاتی که اتفاق افتاد، آیا اینها بخشی از جامعه هستند که ناراضیان اجتماعی‌اند. طبیعی است که از ابتدای پیروزی انقلاب، ارتباط اجتماعی جمهوری اسلامی با جامعه تفاوت چندانی نکرده است. یعنی به نوعی نوع مواجهه‌ی اجتماعی ما با جامعه از ابتدای پیروزی انقلاب تقریبا یک نوع مواجهه بوده است و نتوانسته است یک نوگرایی ارتباطی پیدا کند به مرور زمان به علل مختلف یک نارضایتی انباشته را در جامعه داریم. 🔹من معتقدم نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که نارضایتی اجتماعی بالا است ولی آیا این ناراضیان اجتماعی برانداز هستند؟ به اعتقاد بنده خیر. این نتیجه بر اساس داده‌هایی است که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد. آیا آن کنشگران ضددین، ناراضی معترض یا بخشی از این ناراضیان اجتماعی که در این کنشگری اعتراضی حضور پیدا نکرده‌اند، یا تمام آن بخشی که حضور پیدا کرده‌اند، برانداز هستند؟ بنده معتقدم که آن‌ها را هم می‌توان تفکیک کرد و داده‌ها این را نشان می‌دهد که بخشی از این‌ها نارضایتی‌شان را به شکل اعتراضی بیان می‌کنند و این حس در آن‌ها هست که از این طریق می‌توانند صدای خود را به مسئولین برسانند وتغییری در رویه‌ها و سیاست‌ها ایجاد کنند و این‌ها اصلا کنشگر برانداز نیستند. 🔹برخی دست‌اندرکاران در این حوزه اولا دچار خطای شناختی شده اند. چطور دچار خطای شناختی شد؟ از منظر حوزه‌ی علوم اجتماعی، بعضی از موضوعات وقتی به هم پیوند می‌خورد می‌تواند در جامعه اثربخش باشد. این حادثه که اتفاق افتاد، مسئله‌ی جنسیت، قومیت و مذهب، هر را داراست، یعنی زن بود، کُرد بود و سنّی هم بود. کسانی که به عنوان کنشگر عرصه‌ی اجتماعی چه در داخل و چه در بیرون فعال هستند توانستند روی این عرصه سرمایه‌گذاری کنند. 🔹ما وقتی درسایر حوز‌ه‌های جمع‌گرایی برنامه‌ریزی نکردیم، دیگران برای ما برنامه‌ریزی کردند. در فضای مجازی ما صرفا سیستم شاد را برای دانش‌آموزان تعبیه کردیم. آیا در فضای مجازی، در حوزه‌ی تبلیغ دینی، در حوزه‌ی تفریحات سالم و غیر ذلک مدیریت و برنامه‌ریزی کردیم؟ نکردیم. این‌که می‌گویم فقط هم مربوط به حکومت نیست. وظیفه آحاد جامعه است. 🔸مشاهده متن کامل گزارش: https://mobahesat.ir/23958 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️رحلت فقیه صادق به مناسبت رحلت آیت‌الله سیدصادق روحانی 🔹آيت ﷲ العظمى آقاى سيد محمد صادق حسينى روحانى درمحرم الحرام سال ۱۳۴۵ هـ.ق(۱۳۰۵ هـ.ش) در شهر قم و در خاندانى ‏حسينى تبار، با پيشينه اى از علم و تقوى و فضيلت ديده به جهان گشود.والدشان مرحوم حضرت آيت ﷲ آقاى حاج ميرزا محمود روحانى (قدس ‏سره) بود که با تلاش، كوشش و پايمردی هاى ايشان، حضرت آيت ﷲ العظمى حاج شيخ‏ عبدالكريم حايری به قم آمدند و تدريس علوم حوزوى را شروع كردند. 🔹حضرت آيت ﷲ سیدصادق روحانی دروس پايه ادبيات عرب را در قم نزد پدر بزرگوارشان فرا گرفتند. سپس در سال ۱۳۵۵ (هـ.ق) در سن ۱۰ سالگى به همراه برادر بزرگترشان عازم نجف شدند. به دليل هوش ‏و استعداد فوق العاده و حيرت برانگيزشان دوره چند ساله دروس «سطح» را در مدت يك سال به اتمام رساندند و به امتحان و توصيه آيت ﷲ العظمى خويى در سن ۱۱ سالگى وارد درس خارج فقه و اصول شدند. ورود يك نوجوان ۱۱ ساله به درس خارج فقه و اصول، آن هم همدوش طلاب با سابقه و بزرگسال حوزه علميه كهنِ نجف، براى همگان حيرت آور و شوق آفرين بود. 🔹فقه الصادق؛ (به زبان عربى): دايرة المعارف كامل فقه تشيع. اين كتاب عظيم و بزرگ كه به عنوان يك منبع مرجع شناخته شده است در ۲۶ جلد بارها در داخل و خارج كشور به چاپ رسيده است. چاپ جديد آن هم اكنون در ۴۱ جلد (با ذكر منابع و مصادر) منتشر شده است.يكى از امتيازات اين مجموعه فقهى آن است كه طلاب و محققين را از مراجعه به كتب فقهى جهت اطلاع از آراى ديگر فقيهان بى نياز مى‏ كند؛ چه آنان كه در قرن ‏هاى گذشته مى ‏زيسته‏ اند و چه آن دسته از فقيهان معاصر مانند آيت ‏ﷲ خوئى، ميرزاى نائينى، محقق اصفهانى و آيت ‏ﷲ حكيم كه پيش از نگارش اين مجموعه آراى فقهى خود را عرضه كرده ‏اند و حتى فراتر از اين، آراى آن دسته از فقيهانى را گرد آورده است كه مراجعه به آثارشان چندان رواج ندارد؛ مانند برخى از آراى آيت ‏ﷲ كاظم شيرازى و آيت ‏ﷲ عبد الكريم حائرى. 🔹آیت‌ﷲ سیدصادق روحانی همواره به مسائل اجتماعی و سیاسی روز اهمیت فراوانی قائل بودند و در دوران پهلوی به عنوان بک عالم مبارز شناخته می‌شدند. از ایشان ده‌ها اعلامیه در محکومیت اقدامات حکومت پهلوی منتشر شده است.وی همچنین در سالهای نخست انقلاب فعالیت جدی در تبیین مسائل فقه حکومتی داشت. 🔹او به مسائل سیاسی جهان اسلام نیز توجه ویژه‌ای داشت. موضوع فلسطین از جمله این مسائل بود. او در مصاحبه‌ای با یکی از روزنامه‌ای عربی گفت:«مساله فلسطین، مساله تمام مسلمانان است، و ما همیشه از آن دفاع کرده ‌ایم.مسلمانان می ‌بایست با قدرت، سرزمین فلسطین را به صاحبان حقیقی آن، بازگردانند. من از همین جا، مسلمانان را به اتحاد با یکدیگر فرا می ‌خوانم و از آنان می‌ خواهم به ریسمان الهی چنگ زنند و پراکنده نشوند » 🔹یکی از نکات مهم و البته همچنان مبهم در زندگی این عالم وارسته حصر خانگی ایشان در دهه ۶۰ شمسی بود. آیت‌ﷲ سید محمدصادق روحانی در آذر ماه ۱۳۶۴ در جلسهٔ درسش دو نوبت به نحوهٔ تعیین آیت‌ﷲ حسینعلی منتظری به‌عنوان قائم مقام رهبری توسط مجلس خبرگان رهبری اعتراض کرد، و متعاقب آن ۱۵ سال در حبس خانگی در قم به سر برد.اما آیت‌ﷲ حسینعلی منتظری در کتاب خاطراتش که در سال ۱۳۷۹ منتشر شده نوشته که اولاً تعطیل درس و حصر آقای روحانی بدون اطلاع وی بوده، ثانیاً او بلافاصله به آیت‌ﷲ محمد محمدی ری‌شهری وزیر اطلاعات اعتراض و صریحاً مخالفت خود را با حصر روحانی اعلام کرده، از حق اظهار نظر او دفاع نموده‌است. 🔹روایت یکی از مقامات امنیتی بدین شرح است:«پس از علنی‌شدن نظر خبرگان درباره قائم‌مقامی آقای منتظری، آقای سیدصادق روحانی قبل از درسش یک سخنرانی کرد و علیه این مساله موضع گرفت. شما می‌دانید که تقریبا بیوت تمام مراجع سنتی از ماجرای تقریظ آقای منتظری بر کتاب شهیدِ‌جاوید و بعدتر شهادت آقای شمس‌آبادی توسط سیدمهدی هاشمی؛ حساسیت های خاصی نسبت به آقای منتظری داشتند و اصطلاحا دلشان با او صاف نشده بود. چه مراجع، چه فضلا و مدرسین نمی‌توانستند او را بپذیرند، ولی همه ملتزم به سکوت بودند. در این فضا، مساله قائم‌مقامی آقای منتظری هم برای این طیف سنگین می‌آمد. اما اولین و شاید تنها کسی که رسما خط را شکست و مخالفت علنی‌اش را اعلام کرد، سید صادق روحانی بود و چون بر مخالفتش اصرار داشت و حاضر به تصحیح علنی آن نبود، تصمیم بر این شد که محدودیتهایی بر او اعمال شود. این برخورد آن موقع خیلی صدا کرد. » 🔸مشاهده متن کامل گزارش: https://mobahesat.ir/23969 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️اختصاصی مباحثات پیکر مرحوم آیت‌الله سیدصادق روحانی در بالاسر حرم مطهر دفن خواهد شد 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️همزمان با هفتمین روز رحلت مرحوم آیت‌الله سیدصادق روحانی، مُهر ایشان شکسته شد در همین زمینه:  درنگی در سنت بیوت پس از رحلت مراجع تقلید 🔹راز مُهرهای شکسته http://mobahesat.ir/12781 🔻🔻🔻 @mobahesat

🔅داستان مجدد «شارلی اِبدو» و تکرار مکررات! 🔸در روزهای اخیر توهین نشریه «شارلی اِبدو» به رهبر معظم انقلاب - در قالب فراخوان وانتشار کاریکاتورهایی - مجددا خبرساز شد. این توهین در ادامه‌ی روند ظاهرا آزادگرایانه! این نشریه معرفی می‌شود. روندی که به خود اجازه می‌دهد حتی به مقدسات میلیاردها انسان یعنی پیامبر مکرم اسلام و حضرت مسیح توهین نماید. با انتشار خبر توهین اخیر، برخی از محافل دینی و حوزوی با صدور بیانیه‌های مختلفی این هتاکی را محکوم کردند. نهادهای رسمی مانند وزارت امورخارجه نیز طبق روال روابط بین‌الملل، سفیر فرانسه را احضار و مراتب اعتراض خود را ابلاغ کردند. اما شاید زمان آن رسیده‌است که در نگاهی آسیب‌شناسانه به روش و روند واکنش‌ها نسبت به چنین رخدادهای بین‌المللی بپردازیم و این سوال را مطرح کنیم که واکنش‌های صورت گرفته چه میزان تاثیرگذار است. 🔹مهمترین نکته قابل توجه آن است که گروه هدف اصلی برای هرگونه واکنشی «کشورهای خارجی» هستند. اگرچه ممکن است سطح واکنش‌های صورت گرفته در فضای داخلی – بیانیه‌های حوزه‌ها وشخصیت‌ها- توسط سفارت‌ هر کشوری مورد ارزیابی و انعکاس به کشورهای متبوع قرار گیرد اما آنچه که می تواند در سطح افکار بین‌الملل تاثیرگذار باشد یک حرکت قوی و حساب‌شده دیپپلماتیک و رسانه‌ای است. اما سوگمندانه باید گفت در هر دو جهت اخیر کشور ما در فقر جدی قرار دارد. 🔹رسانه‌های برون مرزی جمهوری اسلامی ایران بخاطر عدم درک صحیح مدیران در نازل‌ترین حد اثرگذاری هستند. صفحات اجتماعی شبکه‌ی «العالم» نمونه‌ی بارز این بحران است. تا زمانی که قدرت رسانه‌ای و دیپلماتیک وجود نداشته باشد نهایتا باید به بازنشر بیانیه‌ها در خبرگزاری‌ها و رسانه‌های داخلی بسنده کرد! 🔹برای هرگونه واکنش جامع و اثرگذار نیازمند اتاق فکر در تولید محتوا و روش‌های مواجهه هستیم. برای نمونه در برخی از بیانیه‌های صادر شده در خصوص توهین اخیر آمده است« چنانچه دولت فرانسه این اشتباه را جبران و عذرخواهی نکند عواقب آن به گردن این دولت است». طبیعتا تنظیم‌کنندگان این محتوا اطلاع صحیحی از تاریخچه و زمینه‌های شکل‌گیری توهین اخیر ندارند. دولت فرانسه یکی از مراکز فعالیت منافقین و گروه‌های تروریستی بوده و از آن بالاتر این دولت و مجله‌ی «شارلی اِبدو» هیچ‌گاه بخاطر توهین‌های قبلی به مقدسات میلیاردها انسان عذرخواهی نکرده‌است. نکته‌ی بعدی آنکه افکار عمومی داخل کشوراساسا خاطره‌ی خوبی از وعده‌های داده شده نسبت به «برخورد قاطع» با ترورهای دشمن در داخل کشورهم ندارند. 🔹جا دارد نهادهای تصمیم‌گیر فرهنگی و رسانه‌ای که دارای تنوع ساختار و فعالیت نیز هستند تجربه‌ی مواجهه‌ی اخیر را بهانه قرار داده و واکنش‌های چهار دهه‌ی اخیر به چنین چالش‌های بین‌المللی را بررسی نمایند. در نتیجه‌ی این بررسی‌ها قطعا میزان اثرگذاری واکنش‌ها از جمله روش کاملا سطحی و تکراری بیانیه‌ها مشخص خواهد شد و امیدواریم برنامه‌ریزی و راهکار جدیدی برای چنین وقایعی یافته شود. 🔹مواردی که بیان شد آسیب‌شناسی نسبت به روش‌های مواجهه با چالش‌های پیش آمده است. طبیعتا یکی این آسیبها شامل اکتفا نمودن به صدور بیانیه و احساس تاثیرگذاری آن در سطح بین‌المللی است و نافی لزوم واکنش‌های لازم از سوی عالی‌ترین سطوح حوزه‌های علمیه یعنی مراجمع معظم تقلید، نهادهای حوزوی و سایر سطوح جامعه نیست. 🔻🔻🔻🔻 @mobahesat

🔅انتخابات مجمع نمایندگان طلاب یا پیام‌های عبرت‌آموز 🔹روز چهارشنبه و پنج‌شنبه پیش رو انتخابات نهمین دوره مجمع نمایندگان طلاب برگزار خواهد شد.شواهد نشان می‌دهد که متاسفانه استقبال سردی از این انتخابات شده‌است. کاهش قابل توجه کاندیداهای ثبت‌نامی که در برخی از حوزه‌های انتخاباتی حتی کمتر از میزان نماینده مورد نیاز است پیام مهمی را با خود دارد. 🔹مجمع نمایندگان در دور نخست به عنوان یکی از بازوهای مهم تصمیم‌گیری حوزه علمیه قم تلقی می‌شد. در دیدارهای مکرر نمایندگان طلاب با رهبر معظم انقلاب ایشان بر نقش فعال این مجمع تاکید داشتند و به عنوان یکی از امیدهای ایشان در حوزه می‌توان نام برد. اما متاسفانه در یک دهه اخیر به دلایل گوناگونی - که باید پیش از بررسی و آسیب‌شناسی می‌شد- نقش این مجمع هر روز کم‌رنگ‌تر از گذشته شد. پیش از این مباحثات به بهانه‌های مختلفی به بررسی نقش این مجمع وارائه برخی راه‌کارهای تحولی مجمع نمایندگان طلاب پرداخته بود. 🔹امیدواریم انتخابات پیش رو با استقبال طلاب برگزار شود اما چنانچه این امر محقق نشد قطعا باید متولیان عالی حوزه و همچنین مدیران مجمع نمایندگان طلاب ابتدا پیام این استقبال سرد را دریافته و به جای دخیل دانستن عوامل بیرونی! به آسیب‌شناسی عملکرد خود یپردازند. 🔸 مشاهده مطالب پیشین مباحثات درباره مجمع نمایندگان طلاب: ♻به مناسبت برگزاری انتخابات مجمع نمایندگان طلاب دموکراسی در حوزه با نقش‌آفرینی طلاب و اساتید • پنج‌شنبه، ۲۴ بهمن ۱۳۹۲ https://mobahesat.ir/2329 /////////////// ♻به بهانه برگزاری انتخابات هفتمین دوره مجمع نمایندگان طلاب؛ نگاهی به مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه • شنبه، ۲۶ بهمن ۱۳۹۲ https://mobahesat.ir2341 ///////////// ♻به‌مناسبت انتخابات مجمع نمایندگان طلاب مجلس بی‌اختیار • شنبه، ۱۹ اسفند ۱۳۹۶ https://mobahesat.ir/15909 ////////////// ♻مجمع نمانیدگان طلاب در پیچ ‌وخم تحول • چهارشنبه، ۹ تیر ۱۴۰۰ https://mobahesat.ir/23425 /////////////// ♻مجمع نمایندگان طلاب، از انتخابات الکترونیک تا لزوم تحول در منتخبین • چهارشنبه، ۲۱ مهر ۱۴۰۰ https://mobahesat.ir/23525 🔻🔻🔻 @mobahesat